IPPP3/443-879/10-4/SM - Miejsce świadczenia usług telekomunikacyjnych, internet, transportu lokalnego oraz usług parkingu strzeżonego i wynajmu powierzchni magazynowej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 7 września 2010 r. (data wpływu 10 września 2010 r.), uzupełnionego w dniu 6 grudnia 2010 r. w odpowiedzi na wezwanie nr IPPP3/443-879/10-2/SM z dnia 22 listopada 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia i opodatkowania usług:

* telekomunikacyjnych (telefon stacjonarny i komórkowy),

* internetu,

* transportu lokalnego

jest prawidłowe,

* wynajmu powierzchni magazynowej,

* parkingu strzeżonego

jest nieprawidłowe.

W dniu 10 września 2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia i opodatkowania ww. usług. Wniosek został uzupełniony (w zakresie stanu faktycznego) w dniu 6 grudnia 2010 r. w odpowiedzi na wezwanie nr IPPP3/443-879/10-2/SM z dnia 22 listopada 2010 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest firmą belgijską, zarejestrowaną w Belgii, z NIP-em belgijskim. Nie posiada zarejestrowanej w Polsce działalności gospodarczej.

Firma zatrudnia jedynie dwie osoby do obsługi klientów na terenie Rzeczypospolitej Polskiej. Usługi z jakich korzysta na terenie RP to:

* usługi telekomunikacyjne (telefon stacjonarny i komórkowy),

* internet,

* wynajem powierzchni magazynowej,

* transport lokalny,

* parking strzeżony.

Spółka nie zawiera w Polsce niezależnych umów. Wszystkie decyzje zarządcze są podejmowane w Belgii. Księgowość również zlokalizowana jest w Belgii.

Działalność osób zatrudnionych w Polsce skoncentrowana jest na koordynacji realizowanych zamówień od firm mieszczących się na terenie RP.

Z uzupełnienia z dnia 6 grudnia 2010 r. wynika, że Firma jest dystrybutorem polipropylenowych włóknin technicznych produkowanych metodą spunbond (włókniny te stosowane są do produkcji m.in. materacy lub mebli tapicerowanych). Firma zorganizowała w Polsce biuro z dwoma pracownikami, którzy kontaktują się z klientami działającymi na terenie Polski.

Polskie biuro jest odpowiedzialne za magazyn, kontakty z lokalnymi firmami spedycyjnymi, podtrzymywaniem dobrych relacji z klientami działającymi na terenie RP oraz za rozwiązywanie bieżących problemów logistycznych i handlowych.

Spółka wynajmuje mieszkanie przy ul. B. w P. W mieszkaniu zorganizowane jest biuro. W biurze są dwa telefony stacjonarne, w tym jeden podłączony do faksu oraz łącze internetowe. Polscy pracownicy korzystają z samochodu służbowego marki A. (własność F.) do celów służbowych. Dla auta wynajmowane jest miejsce na parkingu strzeżonym przy ul. J. w P. Spółka korzysta również z usług logistycznych firmy S. Polska (Oddział w L. k/P. przy uI. M.). Wynajmuje mianowicie powierzchnię magazynową, co pomaga w utrzymaniu ciągłości dostaw oraz skróceniu czasu ich realizacji, a także korzysta z usług spedycji krajowej firmy S. Polska.

Do obowiązków polskich pracowników należą m.in. podtrzymywanie kontaktów handlowych oraz komunikacja z klientami działającymi na terenie RP, jak również organizacja pracy biura. Polscy pracownicy otrzymują zamówienia od klientów, przesyłają je do centrali w Belgii, potwierdzają terminy realizacji, aż wreszcie organizują końcową dostawę do klienta (zlecają transport, negocjują warunki dostaw). Przyjmują również wnioski reklamacyjne, kontaktują się z odbiorcami w sprawie bieżących problemów związanych np. z nowym zapotrzebowaniem lub problemami jakościowymi.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w związku z opisanymi faktami, VAT związany z usługami powinien być odprowadzany w Belgii.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Według interpretacji strony belgijskiej, podatek VAT dotyczący usług odprowadzany jest w Belgii.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie usług telekomunikacyjnych (telefon stacjonarny i komórkowy), internetu i transportu lokalnego uznaje się za prawidłowe, w zakresie wynajmu powierzchni magazynowej i parkingu strzeżonego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, poprzez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Prawidłowe ustalenie miejsca świadczenia wskazuje, czy dane świadczenie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski, czy też w innym kraju.

Ogólna zasada dotycząca miejsca świadczenia usług określona została w art. 28b ust. 1 ustawy, który stanowi, iż miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1, art. 28g ust. 1, 28i, 28j i 28n.

Natomiast w myśl art. 28b ust. 2 ustawy, w przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba lub stałe miejsce zamieszkania, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności.

Zarówno przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia "stałe miejsce prowadzenia działalności". Definicji takiej nie zawiera również Dyrektywa 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 str. 1 z późn. zm.). Dlatego też w kwestii określenia, co należy uznać za stałe miejsce prowadzenia działalności wypowiedział się Europejski Trybunał Sprawiedliwości.

I tak w orzeczeniu w sprawie 168/84 pomiędzy Günter Berkholz a Finanzamt Hamburg-Mitte-Altstadt (Niemcy), Europejski Trybunał Sprawiedliwości stwierdził, że stałe miejsce prowadzenia działalności oznacza miejsce, które charakteryzuje się pewnym minimum stałości wynikającej ze stałej obecności zarówno osób, jak i zaplecza technicznego, koniecznych dla wykonania danej działalności. Europejski Trybunał Sprawiedliwości uznał, że samo zamontowanie urządzeń do prowadzenia działalności gospodarczej może być potraktowane jako stałe miejsce prowadzenia działalności jedynie wówczas, gdy w miejscu tym znajduje się na stałe również personel obsługujący te urządzenia.

W podobnej sprawie C-231/94 pomiędzy Faaborg-Gelting Linien A/S a Finanzamt Flensburg (Niemcy), Europejski Trybunał Sprawiedliwości wskazał, że jedną z przesłanek stałego miejsca prowadzenia działalności jest określona minimalna skala działalności, tzn. w miejscu tym znajdują się zarówno środki rzeczowe, jak i personel, który samodzielnie może świadczyć określone czynności.

Kolejna interpretacja stałego miejsca prowadzenia działalności pojawiła się w orzeczeniu w sprawie C-190/95 pomiędzy ARO Lease BV a Inspecteur van de Belastingdienst Grote Ondernemingen te Amsterdam (Holandia). Jak potwierdził Europejski Trybunał Sprawiedliwości, nie można uznać, że usługi wykonywane są w innym miejscu niż główne miejsce prowadzenia działalności, chyba że miejsce to jest chociaż w minimalnym stopniu stałe w związku ze stałą obecnością personelu oraz środków technicznych niezbędnych do świadczenia usług (podobne stanowisko zostało wyrażone w orzeczeniu w sprawie C-390/96 pomiędzy Lease Plan Luxembourg SA a Państwem Belgijskim).

W oparciu o powyższe orzeczenia można zatem wskazać kilka przesłanek, których zaistnienie powoduje, że można mówić o "stałym miejscu prowadzenia działalności". Jak wynika z samej nazwy "stały", to trwale związany z danym miejscem, nieprzenośny, niezmienny. Powyższe wskazuje, że stałe miejsce prowadzenia działalności charakteryzować się musi pewnym określonym stopniem zaangażowania, które pozwala na uznanie, iż działalność prowadzona jest w tym miejscu nie w sposób przemijający, czy też okresowy. Konieczna jest zatem pewna określona minimalna skala działalności, która stanowi zewnętrzną oznakę, że działalność w tym miejscu prowadzona jest stale. Zaangażowanie, o którym mowa powinno również przybrać konkretny wymiar osobowo-rzeczowy. Innymi słowy, dla uznania, że określone miejsce prowadzenia działalności ma charakter stały, konieczne jest istnienie w tym miejscu infrastruktury technicznej oraz personelu ludzkiego. Taka osobowo-rzeczowa struktura w stałym miejscu prowadzenia działalności powinna występować w sposób stały, tzn. powtarzalny i nieprzemijający.

Pojęcie miejsca stałego prowadzenia działalności, w ocenie tut. Organu, nie sposób również rozpatrywać w oderwaniu od definicji działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z tym przepisem, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Uwzględniając wskazane w powołanym wyżej przepisie kryteria, stwierdzić należy, że podmiot posiada stałe miejsce prowadzenia działalności na terytorium kraju, jeżeli przy wykorzystaniu na jego terytorium infrastruktury oraz personelu, w sposób zorganizowany oraz ciągły, prowadzi działalność, w ramach której dokonuje czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Przyjąć zatem należy, że infrastruktura techniczna i zaangażowanie osobowe musi pozostawać w ścisłym związku z dokonywaniem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego zauważyć należy, że Wnioskodawca jest firmą belgijską, zarejestrowaną w Belgii, zidentyfikowaną dla tych celów na terytorium Belgii. Firma nie posiada zarejestrowanej w Polsce działalności gospodarczej.

Spółka wynajmuje mieszkanie przy ul. B. w P. W mieszkaniu zorganizowane jest biuro. W biurze są dwa telefony stacjonarne, w tym jeden podłączony do faksu oraz łącze internetowe. Polscy pracownicy korzystają z samochodu służbowego marki A. (własność Firmy) do celów służbowych. Dla auta wynajmowane jest miejsce na parkingu strzeżonym przy ul. J. w P.

Spółka nie posiada na terytorium Polski własnych magazynów, bowiem jak wynika z opisu stanu faktycznego, korzysta w tym zakresie z usług logistycznych firmy S. Polska (Oddział w L. k/P. przy uI. M.), tj. wynajmuje powierzchnię magazynową (co pomaga w utrzymaniu ciągłości dostaw oraz skróceniu czasu ich realizacji). Firma nie posiada także własnych środków transportu (korzysta z usług spedycji krajowej ww. firmy S. Polska).

W zakresie posiadanych zasobów ludzkich zwraca uwagę fakt, iż Spółka zatrudnia jedynie dwie osoby do obsługi klientów na terenie Rzeczypospolitej Polskiej. Ponadto należy zauważyć, że działalność tych osób jest ograniczona - koncentrują się oni na koordynacji realizowanych zamówień od firm mieszczących się na terenie RP.

Polskie biuro jest odpowiedzialne za magazyn, kontakty z lokalnymi firmami spedycyjnymi, podtrzymywaniem dobrych relacji z klientami działającymi na terenie RP oraz za rozwiązywanie bieżących problemów logistycznych i handlowych.

Do obowiązków polskich pracowników należą m.in. podtrzymywanie kontaktów handlowych oraz komunikacja z klientami działającymi na terenie RP, jak również organizacja pracy biura. Polscy pracownicy otrzymują zamówienia od klientów, przesyłają je do centrali w Belgii, potwierdzają terminy realizacji, aż wreszcie organizują końcową dostawę do klienta (zlecają transport, negocjują warunki dostaw). Przyjmują również wnioski reklamacyjne, kontaktują się z odbiorcami w sprawie bieżących problemów związanych np. z nowym zapotrzebowaniem lub problemami jakościowymi.

Ponadto jak wynika ze złożonego wniosku, Spółka nie zawiera w Polsce niezależnych umów. Wszystkie decyzje zarządcze są podejmowane w Belgii. Księgowość również zlokalizowana jest w Belgii.

Zatem z faktów, iż:

* zarząd Spółki jest w Belgii,

* księgowość zlokalizowana jest w Belgii,

* główna polityka Firmy prowadzona jest w Belgii,

* transakcje są zawierane w Belgii

wynika, że cała działalność Spółki jest prowadzona w Belgii, a w Polsce występuje jedynie koOrdynacja i transport związany ze sprzedażą. Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, iż zdaniem tutejszego Organu nie zostało spełnione kryterium stałości i niezależności prowadzonej działalności i Spółka nie będzie posiadać stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium Polski.

Zatem w przypadku nabywania przez Wnioskodawcę usług:

* telekomunikacyjnych (telefon stacjonarny i komórkowy),

* internetu,

* transport lokalnego

mieć będzie zastosowanie ogólna zasada wynikająca z ww. art. 28b ust. 1 ustawy, zgodnie z którym miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1, art. 28g ust. 1, 28i, 28j i 28n, a więc miejscem świadczenia i opodatkowania tych usług będzie siedziba Wnioskodawcy, tj. terytorium Belgii.

Zatem stanowisko Spółki w powyższym zakresie należy uznać za prawidłowe.

Odnośnie pozostałych usług (wynajem powierzchni magazynowej, parking strzeżony) zauważyć należy, że w art. 28b ust. 1 zawarto szereg wyjątków od ww. ogólnej zasady dotyczącej określenia miejsca świadczenia usług.

Zgodnie z art. 28e ustawy, miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach lub obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego, jest miejsce położenia nieruchomości.

Z powyższego wynika, że o miejscu świadczenia, a tym samym miejscu opodatkowania usługi związanej z nieruchomością decyduje wyłącznie miejsce położenia nieruchomości, z którą dana usługa jest ściśle związana, niezależnie od tego dla jakiego podmiotu jest wykonywana oraz gdzie znajduje się siedziba usługodawcy. Zasada ta ma zastosowanie wówczas, gdy usługę można przyporządkować do konkretnej nieruchomości, która jest możliwa do zlokalizowania, co do miejsca jej położenia.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia "nieruchomości", zatem zasadnym jest odwołanie się do przepisów prawa cywilnego. Zgodnie z art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze m.), nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Odnosząc się zatem do nabywanych przez Wnioskodawcę usług w zakresie:

* wynajmu powierzchni magazynowej,

* parkingu strzeżonego

w kontekście obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa stwierdzić należy, iż wykonywane na rzecz Spółki ww. usługi są ściśle związane z możliwymi do zlokalizowania co do miejsca ich położenia, powierzchniami gruntu. W związku z powyższym stanowią usługi związane z nieruchomościami, dla której miejscem świadczenia i opodatkowania, zgodnie z art. 28e ustawy, jest miejsce położenia nieruchomości, czyli w tym przypadku Polska.

Zatem w powyższym zakresie stanowisko Spółki jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.