IPPP3/443-842/14-4/RD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 sierpnia 2014 r. (data wpływu 29 sierpnia 2014 r.), uzupełnionym w dniu 16 października 2014 r. (data wpływu 20 października 2014 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 6 października 2014 r. (skutecznie doręczone w dniu 9 października 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT odszkodowania z tytułu przejęcia na rzecz Skarbu Państwa nieruchomości przeznaczonej na cele inwestycji drogowej - jest nieprawidłowe.

W dniu 29 sierpnia 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT odszkodowania z tytułu przejęcia na rzecz Skarbu Państwa nieruchomości przeznaczonej na cele inwestycji drogowej.

Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 15 października 2014 r., złożonym w dniu 16 października 2014 r. (data wpływu 20 października 2014 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 6 października 2014 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Urząd Miasta jest jednostką budżetową obsługującą Miasto i jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT. Miasto realizuje powierzone mu zadania poprzez swoje jednostki, z których jedną jest Urząd Miasta.

Za przeniesienie z mocy prawa własności gruntów niezabudowanych na rzecz Skarbu Państwa pod inwestycję publiczną (budowa drogi ekspresowej S8) Gmina otrzymała odszkodowanie od GDDKiA w dniu 31 lipca 2014 r.

Wojewoda decyzjąz dnia 24 czerwca 2014 r. ustalił wysokość odszkodowania na kwotę 3.806.634 zł. Na realizację inwestycji została przeznaczona nieruchomość oznaczona jako działka ewidencyjna nr 15/2 o pow. 1,0203 ha, dla której Sąd Rejonowy IV Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą. Przedmiotowe grunty objęte są miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, zatwierdzonym Uchwałą Rady Miasta z dnia 17 lutego 2004 r. Szacowana nieruchomość położona jest na terenie oznaczonym symbolem P1- zabudowa produkcyjna, magazyny i inna oraz ich zaplecza z dopuszczeniem urządzeń dystrybucji paliw wyłącznie gazowych.

Podstawą określenia wysokości odszkodowania był operat szacunkowy, do sporządzenia którego zastosowano odpowiednio przepisy o gospodarce nieruchomościami, tj. art. 130 ustawy o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 518 z późn. zm.) oraz rozporządzenie Rady Ministrów z 21 września 2004 r. w sprawie wyceny nieruchomości i sporządzania operatu szacunkowego (Dz. U. z 2004 r. Nr 207, poz. 2109 z późn. zm.). Dokonując wyceny rzeczoznawca majątkowy uwzględnił jej stan na dzień 23 grudnia 2013 r., tj. na dzień wydania przez organ I instancji - Wojewodę decyzji o zezwoleniu na realizacje inwestycji drogowej, natomiast wartość nieruchomości określił na dzień sporządzenia operatu szacunkowego. Wycena nieruchomości nie zawiera ceny brutto lecz netto, a więc bez podatku VAT. W rozdziale 5 "Wynik końcowy wyceny" operatu szacunkowego z dnia 11 marca 2014 r. sporządzonego dla potrzeb ustalenia odszkodowania za wywłaszczenie nieruchomości położonej w pasie budowy drogi ekspresowej S8, na str. 16 została podana aktualna wartość nieruchomości Wn = 3 806 634 zł z zaznaczeniem "Oszacowana wartość nie zawiera podatku VAT i należy traktować ją jako wartość netto".

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT wynika, że przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienia z mocy prawa własności towaru (nieruchomości) w zamian za odszkodowanie jest objęte podatkiem od towarów i usług.

W dniu 31 lipca 2014 r. Gmina wystawiła fakturę VAT dla Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad za odszkodowanie za grunt wypłacone na podstawie decyzji Wojewody z dnia 24 czerwca 2014 r. na kwotę brutto 4.682.159,82 zł, ujmując otrzymaną kwotę 3.806.634,00 zł za podstawę naliczenia 23% podatku VAT. Kwotę 875.525,82 zł należnego podatku ujęto w deklaracji VAT - 7 za m-c lipiec 2014 r. W dniu 5 sierpnia 2014 r. została sporządzona deklaracja VAT-7 i przesłana do Urzędu Skarbowego. W dniu 25 sierpnia 2014 r. kwota podatku wynikająca z deklaracji VAT-7 została przelana na rachunek bankowy Urzędu Skarbowego.

W uzupełnieniu do wniosku wnioskodawca wskazał, że działka oznaczona w ewidencji gruntów i budynków numerem 15/2 z obrębu 4.80.06, o powierzchni 1,0203 ha, za którą Gmina otrzymała odszkodowanie od GDDKiA była wykorzystywana przez Gminę wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz, 1054 z późn. zm.).

Prawo własności przedmiotowej nieruchomości Gmina nabyła mocą postanowienia Sądu Rejonowego o zasiedzenie z dnia 16 lipca 2009 r. Z tytułu nabycia przedmiotowej działki Gminie nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego na podstawie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr i 77, poz. 1054 z późn. zm.).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy kwotę odszkodowania należy traktować jako netto i doliczyć do niej 23% podatku VAT, czy traktować jako brutto.

2. Czy procedura dotyczącą odszkodowania w zakresie ustawy o podatku VAT została przeprowadzona prawidłowo.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1.

W świetle art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienia z mocy prawa własności towaru w zamian za odszkodowanie jest objęte podatkiem od towarów i usług. Podstawą określenia wysokości odszkodowania był operat szacunkowy, do sporządzenia którego zastosowano odpowiednio przepisy o gospodarce nieruchomościami, tj. art. 130 ustawy o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 518 z późn. zm.) oraz rozporządzenie Rady Ministrów z 21 września 2004 r. w sprawie wyceny nieruchomości i sporządzania operatu szacunkowego (Dz. U. z 2004 r. Nr 207, poz, 2109 z późn. zm.).

Operat szacunkowy sporządzony dla działki nr 15/2 o łącznej powierzchni 1,0203 ha, ustala wartość nieruchomości jako wartość netto. Skoro przepisy ustawy o gospodarce nieruchomościami determinują sposób kalkulacji wartości nieruchomości, bez zapewnienia możliwości realizacji zasady neutralności podatku oraz jego konsumpcyjnego charakteru to ceny należy traktować jako ceny netto. Określoną zgodnie z odpowiednimi regulacjami wartość odszkodowania należy zatem powiększyć o kwotę podatku od towarów i usług. Odszkodowanie przyznane zgodnie z regulacjami ustawy o gospodarce nieruchomościami powinno również odpowiadać wartości rynkowej.

Ad. 2.

Wojewoda orzekł o stwierdzeniu nabycia na własność Skarbu Państwa działki położonej w obrębie gminy. Jednocześnie Wojewoda ustalił odszkodowanie na rzecz Gminy i zobowiązał Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad do wypłaty odszkodowania. W związku z powyższym Gmina w dniu otrzymania odszkodowania wystawiła fakturę VAT dla Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad. Zgodnie z art. 106i pkt 1 ustawy o podatku VAT, fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towarów lub wykonano usługę. Termin wystawienia faktury jest zgodny z przepisami ustawy o podatku VAT. Obowiązek podatkowy z tytułu przeniesienia z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu własności towarów w zamian za odszkodowanie powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty (art. 19a ust. 5 pkt 1 lit. b), tj. w miesiącu lipcu 2014 r. art. 19a ust. 5 pkt 1 lit.b. Deklarację VAT-7 składa się za okres miesięczny w terminie do 25-go dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu (art. 99 ust. 1 ustawy). Obliczenie i wpłacenie podatku za okres miesięczny następuje w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy (art. 103 ust. 1 ustawy). Obliczenie, złożenie deklaracji i odprowadzenie podatku z tytułu otrzymanego odszkodowania spełnia procedury określone w ustawie o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postaci energii. Zgodnie z tym przepisem należy uznać, że grunt spełnia definicję towaru.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się w myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

Z powyższych przepisów wynika, że dostawą towarów, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie takie wywłaszczenie czy też przymusowa sprzedaż, która następuje za odszkodowaniem. Uznać bowiem należy, że odszkodowanie pełni funkcję wynagrodzenia, czyniąc tego rodzaju dostawę faktycznie odpłatną. Jeśli zatem wywłaszczenie lub przymusowa sprzedaż następuje za wynagrodzeniem, to wówczas stanowi odpłatną dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 ustawy. Tym samym taka dostawa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych - art. 15 ust. 2 ustawy.

Od zasady tej ustawa przewiduje jednak pewne wyjątki. Na podstawie bowiem art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W tym miejscu należy wskazać, że zasady nabywania nieruchomości pod inwestycje w zakresie dróg publicznych, a także organy właściwe w tych sprawach reguluje ustawa z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 687).

Artykuł 11a ust. 1 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych stanowi, że wojewoda w odniesieniu do dróg krajowych i wojewódzkich albo starosta w odniesieniu do dróg powiatowych i gminnych wydają decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej na wniosek właściwego zarządcy drogi.

Stosownie do art. 12 ust. 4 ww. ustawy, nieruchomości lub ich części, o których mowa w art. 11f ust. 1 pkt 6, stają się z mocy prawa:

- z dniem, w którym decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej stała się ostateczna.

Decyzję ustalającą wysokość odszkodowania za nieruchomości, o których mowa w ust. 4, wydaje organ, który wydał decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej (art. 12 ust. 4a powołanej wyżej ustawy).

W oparciu o art. 12 ust. 5 ww. ustawy, do ustalenia wysokości i wypłacenia odszkodowania, o którym mowa w ust. 4a, stosuje się odpowiednio przepisy o gospodarce nieruchomościami, z zastrzeżeniem art. 18.

W myśl art. 18 ust. 1 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, wysokość odszkodowania, o którym mowa w art. 12 ust. 4a, ustala się według stanu nieruchomości w dniu wydania decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej przez organ I instancji oraz według jej wartości z dnia, w którym następuje ustalenie wysokości odszkodowania.

W przypadku wywłaszczenia nieruchomości na cele budowy lub przebudowy dróg publicznych w roli organu władzy publicznej wykonującego zadania z zakresu administracji rządowej występuje organ dokonujący wywłaszczenia. Organem tym jest wojewoda (na podstawie ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami - Dz. U. z 2014 r. poz. 518, z późn. zm.) i ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych), dokonujący wywłaszczenia w imieniu Skarbu Państwa. Czynność wykonywana przez organy dokonujące wywłaszczenia nie stanowi dostawy towaru, a zatem nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Natomiast podmiotem, który realizuje dostawę jest dotychczasowy właściciel nieruchomości, czyli w przedmiotowej sprawie Urząd Miasta. Zbywając nieruchomość Wnioskodawca nie realizuje ani zadań własnych, ani zleconych, w tym przypadku dokonuje przeniesienia z nakazu organu władzy publicznej prawa własności towaru w zamian za odszkodowanie. Wykonuje zatem czynność, o której mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy, występując w roli podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy.

Ani organ władzy publicznej (wójt, burmistrz) ani urząd obsługujący ten organ (urząd gminy, urząd miasta) wydając nieruchomość za odszkodowaniem nie może skorzystać z wyłączenia z opodatkowania na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy. Zarówno bowiem organy władzy publicznej jak i urzędy obsługujące te organy nie są uznawane za podatników w zakresie czynności, które mieszczą się w ramach zadań, dla realizacji których zostały one powołane, dodatkowo pod warunkiem, że czynności te nie są wykonywane na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. W przypadku wywłaszczenia nieruchomości za odszkodowaniem nie są realizowane zadania, dla realizacji których organy te zostały powołane.

W myśl art. 98 ust. 1 ww. ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, działki gruntu wydzielone pod drogi publiczne: gminne, powiatowe, wojewódzkie, krajowe - z nieruchomości, której podział został dokonany na wniosek właściciela, przechodzą, z mocy prawa, odpowiednio na własność gminy, powiatu, województwa lub Skarbu Państwa z dniem, w którym decyzja zatwierdzająca podział stała się ostateczna albo orzeczenie o podziale prawomocne. Przepis ten stosuje się także do nieruchomości, której podział został dokonany na wniosek użytkownika wieczystego, z tym że prawo użytkowania wieczystego działek gruntu wydzielonych pod drogi publiczne wygasa z dniem, w którym decyzja zatwierdzająca podział stała się ostateczna albo orzeczenie o podziale prawomocne. Przepis stosuje się odpowiednio przy wydzielaniu działek gruntu pod poszerzenie istniejących dróg publicznych.

Za działki gruntu, o których mowa w ust. 1, przysługuje odszkodowanie w wysokości uzgodnionej między właścicielem lub użytkownikiem wieczystym a właściwym organem. Przepis art. 131 stosuje się odpowiednio. Jeżeli do takiego uzgodnienia nie dojdzie, na wniosek właściciela lub użytkownika wieczystego odszkodowanie ustala się i wypłaca według zasad i trybu obowiązujących przy wywłaszczaniu nieruchomości (art. 98 ust. 3 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 128 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami, wywłaszczenie własności nieruchomości, użytkowania wieczystego lub innego prawa rzeczowego następuje za odszkodowaniem na rzecz osoby wywłaszczonej odpowiadającym wartości tych praw.

Jak stanowi art. 129 ust. 1 cyt. ustawy, odszkodowanie ustala starosta, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej, w decyzji o wywłaszczeniu nieruchomości, z zastrzeżeniem ust. 5.

W myśl art. 130 ust. 1 powołanej ustawy, wysokość odszkodowania ustala się według stanu, przeznaczenia i wartości, wywłaszczonej nieruchomości w dniu wydania decyzji o wywłaszczeniu. W przypadku gdy starosta, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej, wydaje odrębną decyzję o odszkodowaniu, wysokość odszkodowania ustala się według stanu i przeznaczenia nieruchomości w dniu pozbawienia lub ograniczenia praw, a w przypadkach, o których mowa w art. 98 ust. 3 i art. 106 ust. 1, według stanu i przeznaczenia nieruchomości odpowiednio w dniu wydania decyzji o podziale lub podjęcia uchwały o przystąpieniu do scalenia i podziału oraz jej wartości w dniu wydania decyzji o odszkodowaniu. Przepis art. 134 stosuje się odpowiednio.

Ustalenie wysokości odszkodowania następuje po uzyskaniu opinii rzeczoznawcy majątkowego, określającej wartość nieruchomości (art. 130 ust. 2 ww. ustawy).

Ponadto zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 21 września 2004 r. w sprawie wyceny nieruchomości i sporządzania operatu szacunkowego (Dz. U. z 2004 r. Nr 207, poz. 2109 z późn. zm.) w myśl § 36 ust. 1 wartość rynkową nieruchomości dla potrzeb ustalenia odszkodowania za nieruchomości wywłaszczone lub przejęte z mocy prawa na podstawie przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych określa się, przyjmując stan nieruchomości z dnia wydania decyzji, ceny nieruchomości z dnia ustalenia odszkodowania, a przeznaczenie nieruchomości zgodnie z art. 154 ustawy bez uwzględnienia ustaleń decyzji. Nie uwzględnia się nakładów poniesionych na nieruchomości po dniu wydania decyzji.

W myśl § 56. 1. w operacie szacunkowym przedstawia się sposób dokonania wyceny nieruchomości, w tym:

Zgodnie zaś z ustępem 2 w operacie szacunkowym kwotę wartości nieruchomości wyraża się w pełnych złotych. Kwotę wartości nieruchomości można wyrazić w zaokrągleniu do tysięcy złotych, jeżeli nie zniekształca to wyniku wyceny.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jako czynny podatnik VAT za przeniesienie z mocy prawa własności gruntów niezabudowanych na rzecz Skarbu Państwa pod inwestycję publiczną (budowa drogi ekspresowej S8) otrzymał odszkodowanie od GDDKiA w dniu 31 lipca 2014 r. Wojewoda z dnia 24 czerwca 2014 r. ustalił wysokość odszkodowania na kwotę 3.806.634 zł. Na realizację inwestycji została przeznaczona nieruchomość oznaczona jako działka ewidencyjna nr 15/2 o pow. 1,0203 ha, dla której Sąd Rejonowy IV Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą. Przedmiotowe grunty objęte są miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, zatwierdzonym Uchwałą Rady Miasta z dnia 17 lutego 2004 r. Szacowana nieruchomość położona jest na terenie oznaczonym symbolem P1- zabudowa produkcyjna, magazyny i inna oraz ich zaplecza z dopuszczeniem urządzeń dystrybucji paliw wyłącznie gazowych. Przedmiotowa działka była wykorzystywana wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT. Z tytułu nabycia przedmiotowej działki Gminie nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Podstawą określenia wysokości odszkodowania był operat szacunkowy. Dokonując wyceny rzeczoznawca majątkowy uwzględnił jej stan na dzień 23 grudnia 2013 r., tj. na dzień wydania przez organ I instancji - Wojewodę decyzji o zezwoleniu na realizacje inwestycji drogowej, natomiast wartość nieruchomości określił na dzień sporządzenia operatu szacunkowego. Wycena nieruchomości nie zawiera ceny brutto lecz netto, a więc bez podatku VAT. W rozdziale 5 "Wynik końcowy wyceny" operatu szacunkowego z dnia 11 marca 2014 r. sporządzonego dla potrzeb ustalenia odszkodowania za wywłaszczenie nieruchomości położonej w pasie budowy drogi ekspresowej S8, na str. 16 została podana aktualna wartość nieruchomości z zaznaczeniem że oszacowana wartość nie zawiera podatku VAT i należy traktować ją jako wartość netto.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane przepisy prawa wskazać należy, że przeniesienie przez Wnioskodawcę własności działki gruntu niezabudowanego o nr 15/2 na rzecz Skarbu Państwa w zamian za odszkodowanie, stanowi odpłatną dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W tym miejscu należy podkreślić, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie podlega samo odszkodowanie, lecz stanowiące dostawę towarów przeniesienie własności nieruchomości w zamian za wynagrodzenie przyjmujące formę odszkodowania.

Jednakże dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku VAT, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Kwestię wysokości opodatkowania reguluje art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy.

Na mocy art. 146a pkt 1 ww. ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów - zarówno nieruchomości, jak i ruchomości - przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych - niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) - wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Jak wskazał Wnioskodawca działka za którą Gmina otrzymała odszkodowanie od GDDKiA była wykorzystywana wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, a z tytułu nabycia przedmiotowej działki Gminie nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Tym samym przeniesienie z mocy prawa własności gruntów niezabudowanych (działka ewidencyjna o nr 15/2) pod inwestycję publiczną będzie korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w którym stwierdza, że wartość odszkodowania na podstawie operatu szacunkowego ustalającego wartość nieruchomości jako wartość netto należy powiększyć o kwotę podatku od towarów i usług należy uznać za nieprawidłowe.

Podstawowa zasada dotycząca powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług została sformułowana w art. 19a ust. 1 ustawy, zgodnie z którym obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Natomiast na podstawie art. 19a ust. 5 pkt 1 lit. b ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty z tytułu przeniesienia z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu własności towarów w zamian za odszkodowanie.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz obowiązujące w tym zakresie regulacje prawne stwierdzić należy, że w analizowanej sprawie obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, tj. w chwili otrzymania w całości lub części odszkodowania z tytułu przeniesienia prawa własności opisanej we wniosku nieruchomości należącej do Wnioskodawcy na rzecz Skarbu Państwa.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

Stosownie do art. 106b ust. 2 ustawy, podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

Natomiast, w myśl art. 106b ust. 3 ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

- jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

W myśl art. 106e ust. 1 ustawy, faktura powinna zawierać m.in.:

Fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru lub wykonano usługę, z zastrzeżeniem ust. 2-8 (art. 106i ust. 1 ustawy).

W myśl art. 99 ust. 1 ustawy podatnicy o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25 dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

Zgodnie z art. 103 ust. 1 ustawy podatnicy oraz podmioty wymienione w art. 108 są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego do obliczania i wpłacania podatku za okresy miesięczne w terminie do 25 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 1a-4 oraz art. 33 i art. 33b.

Mając na uwadze rozstrzygnięcie, że przeniesienie z mocy prawa własności gruntów niezabudowanych (działka ewidencyjna o nr 15/2) pod inwestycję publiczną korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy Wnioskodawca w przedstawionym stanie faktycznym nie był obowiązany do wystawienia faktury. Na podstawie art. 106b ust. 3 pkt 2 ustawy podatnik jest obowiązany do wystawienia faktury dokumentującej sprzedaż zwolnioną na żądanie nabywcy które zostanie zgłoszone w terminie 3 miesięcy licząc od końca miesiąca w którym wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty. Niemniej jednak, regulacje ustawy o VAT nie zabraniają Wnioskodawcy wystawienia faktur, jednak taką decyzję pozostawiają w gestii podatnika. W myśl art. 106e ust. 1 pkt 19 w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 faktura powinna zawierać wskazanie określone w art. 106e ust. 1 pkt 19. Zatem jeżeli Wnioskodawca wystawił fakturę VAT na rzecz GDDKiA powinien na fakturze VAT wskazać, że stosuje zwolnienie od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W sprawie będącej przedmiotem zapytania Wnioskodawca w dniu otrzymania odszkodowania wystawił fakturę na rzecz Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad w której do wartości netto doliczył 23% stawkę podatku. Tym samym stanowisko odnośnie obliczenia i odprowadzenia podatku z tytułu otrzymanego odszkodowania od GDDKiA za przeniesienie z mocy prawa własności gruntów niezabudowanych na rzecz Skarbu Państwa pod inwestycję publiczną należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.