IPPP3/443-832/14-4/IG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 22 sierpnia 2014 r. (data wpływu 27 sierpnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dotyczących nabycia towarów i usług związanych z działalnością gospodarczą prowadzoną na terytorium Czech opodatkowaną podatkiem od wartości dodanej - jest prawidłowe.

W dniu 27 sierpnia 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dotyczących nabycia towarów i usług związanych z działalnością gospodarczą prowadzoną na terytorium Czech opodatkowaną podatkiem od wartości dodanej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca, będący czynnym podatnikiem polskiego podatku od towarów i usług (VAT), stale dokonującym na terytorium Polski czynności opodatkowanych polskim podatkiem VAT, został zarejestrowany na terenie Republiki Czeskiej w dniu 1 listopada 2013 r., jako czynny podatnik czeskiego podatku VAT. Do dnia 31 października 2013 r. Wnioskodawca korzystał z usług centrum logistycznego w zakresie magazynowania oraz dystrybucji towarów handlowych do odbiorców hurtowych, posiadających swoje placówki na terenie Republiki Czeskiej, na Słowacji oraz na Węgrzech. Nie posiadał natomiast ani Oddziału, ani siedziby działalności gospodarczej. Stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej stanowiła powierzchnia magazynowa na terenie centrum logistycznego.

Przedmiotem obrotu towarowego była sucha i mokra karma dla zwierząt domowych. Towary handlowe dostarczane do centrum logistycznego na terytorium Republiki Czeskiej, nabywane były od kontrahentów z Wielkiej Brytanii oraz z Holandii.

Zakupy towarów handlowych, do dnia 1 kwietnia 2013 r. były wykazywane na deklaracji VAT jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów (WNT) z prawem do rozliczenia samoobliczonego podatku należnego i naliczonego, w deklaracji VAT-7 w miesiącu dokonania zakupu.

W związku z prowadzoną sprzedażą z centrum logistycznego do odbiorców w Czechach, na Słowacji oraz na Węgrzech świadczone były dla Wnioskodawcy, na terenie wspomnianych trzech krajów, usługi promocyjne i reklamowe.

Zakup usług promocyjnych i reklamowych również był wykazywany w deklaracji VAT jako import usług z prawem do rozliczenia samoobliczonego podatku należnego i naliczonego, w deklaracji VAT-7 w miesiącu zakupu usług.

Począwszy od: 1 kwietnia 2013 r. do 31 października 2013 r. w związku z nowelizacją ustawy o podatku od towarów i usług, nabycie towarów handlowych od kontrahentów z Wielkiej Brytanii oraz z Holandii do centrum logistycznego w Czechach, wykazywane było jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów (WNT), podlegające samoobliczeniu podatku VAT bez prawa do odliczenia podatku naliczonego.

Zakup usług promocyjnych i reklamowych wykazywany był jako import usług, podlegający samoobliczeniu podatku VAT bez prawa do odliczenia podatku naliczonego.

Do 31 października 2013 r. faktury za zakupiony towar handlowy oraz za wykonane usługi na terenie Czech, Słowacji i Węgier, wystawione Wnioskodawcy przez podatników z Unii Europejskiej posiadały polski numer NIP poprzedzony literami PL.

W dniu 1 listopada 2013 r. Wnioskodawca został zarejestrowany jako czynny podatnik czeskiego podatku VAT posiadający stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w związku z wynajmowaną powierzchnia magazynową na terenie centrum logistycznego, nie posiadając jednak ani Oddziału, ani siedziby działalności gospodarczej.

Mimo zarejestrowania Wnioskodawcy na terenie Republiki Czeskiej jako czynnego podatnika VAT, biuro podatkowe, prowadzące obsługę Wnioskodawcy jako czeskiego podatnika VAT powołując się na czeskie przepisy dotyczące podatku VAT, odmawia przyjmowania do rozliczenia podatku VAT w Czechach, faktur dotyczących usług promocyjnych i reklamowych, związanych ze sprzedażą towarów handlowych z centrum logistycznego znajdującego się w Czechach, motywując swoją odmowę tym, że Wnioskodawca nie posiada na terenie Republiki Czeskiej siedziby działalności gospodarczej.

W konsekwencji pomimo zarejestrowania Wnioskodawcy jako czynnego podatnika VAT na terenie Republiki Czeskiej, usługodawcy z Czech wystawiają na rzecz Wnioskodawcy faktury z polskim numerem NIP.

Również usługodawcy z Polski wystawiają na rzecz Wnioskodawcy faktury z polskim numerem NIP, zawierające podatek VAT obliczony według obowiązujących w Polsce stawek podatkowych pomimo, że w treści faktur jest wskazany kraj europejski, na terenie którego była lub będzie świadczona usługa związana ze sprzedażą prowadzoną z magazynu centrum logistycznego zlokalizowanego na terenie Republiki Czeskiej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawca jako polski podatnik VAT w powyżej opisanej sytuacji zaistniałej od dnia 1 kwietnia 2013 r. do dnia 31 października 2013 r. powinien - w rozliczeniu polskiego podatku VAT - odliczać podatek VAT naliczony, wynikający z faktur dotyczących zakupu usług promocyjnych i reklamowych, wykonanych przez polskie podmioty gospodarcze na terenie Republiki Czeskiej, na Słowacji oraz na Węgrzech, w związku ze sprzedażą towarów handlowych z centrum logistycznego położonego na terenie Republiki Czeskiej.

2. Czy Wnioskodawca jako polski podatnik VAT w powyżej opisanej sytuacji zaistniałej od dnia 1 kwietnia 2013 r. do dnia 31 października 2013 r. powinien - w rozliczeniu polskiego podatku VAT - odliczać podatek VAT naliczony jako podatek samoobliczony, wynikający z faktur dotyczących zakupu usług od kontrahentów zagranicznych posiadających swoje siedziby na terenie Unii Europejskiej.

3. Czy Wnioskodawca jako polski podatnik VAT w powyżej opisanej sytuacji zaistniałej od dnia 1 kwietnia 2013 r. do dnia 31 października 2013 r. powinien - w rozliczeniu polskiego podatku VAT - odliczać podatek VAT naliczony jako podatek samoobliczony, wynikający z faktur dotyczących zakupu towarów handlowych od kontrahentów zagranicznych posiadających swoje siedziby na terenie Unii Europejskiej, dostarczanych bezpośrednio do centrum logistycznego na terenie Czech z pominięciem terytorium Polski.

4. Czy Wnioskodawca jako polski podatnik VAT zarejestrowany w Republice Czeskiej jako czynny podatnik VAT w zaistniałej sytuacji od dnia 1 listopada 2013 r. powinien - w rozliczeniu polskiego podatku VAT - odliczać podatek VAT naliczony jako podatek samoobliczony, wynikający z faktur dotyczących zakupu usług od kontrahentów zagranicznych posiadających swoje siedziby na terenie Unii Europejskiej.

5. Czy Wnioskodawca jako polski podatnik VAT, zarejestrowany w Republice Czeskiej jako czynny podatnik VAT w zaistniałej sytuacji od dnia 1 listopada 2013 r. powinien - w rozliczeniu polskiego podatku VAT - odliczać podatek VAT naliczony, wynikający z faktur dotyczących zakupu usług od kontrahentów z Polski.

Zdaniem Wnioskodawcy,

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma prawa począwszy od dnia 1 kwietnia 2013 r. do odliczania podatku VAT wykazanego w fakturach wystawianych przez podmioty polskie i zagraniczne, które wykonują dla Wnioskodawcy usługi na terenie Czech, Słowacji oraz Węgier, w związku ze sprzedażą towarów handlowych z magazynu zlokalizowanego na terenie centrum logistycznego w Czechach. Wnioskodawca stoi również na stanowisku, że nie ma prawa do odliczania samoobliczonego podatku VAT od WNT oraz importu usług.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) opodatkowaniu wyżej wymienionym podatkiem podlegają między innymi wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju. Podatek od towarów i usług jest podatkiem terytorialnym, wobec czego jest on naliczany od transakcji, które mają miejsce, bądź traktowane są jako mające miejsce na terytorium kraju, tj. Polski.

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów. Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a wyżej wymienionej ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Natomiast pkt 4 lit. a powyższego artykułu wyżej wymienionej ustawy stanowi, że kwotę podatku naliczonego stanowi kwota podatku należnego z tytułu świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 lub 8 podatnikiem jest usługobiorca.

Przytoczone powyżej przepisy dają podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego jedynie w zakresie, w jakim nabyte towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Ustawodawca wyłączył zatem możliwość dokonywania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które są wykorzystywane do wykonywania czynności niepodlegających opodatkowaniu.

Zgodnie z art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy, podatnik ma również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, jeżeli importowane lub nabywane usługi dotyczą dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami.

Zdaniem Wnioskodawcy, uprawnienie wynikające z powyższego przepisu odnosi się do podatników prowadzących działalność gospodarczą na terenie kraju, którzy dokonują dostaw towarów bądź świadczenia usług opodatkowanych poza terytorium kraju z uwagi na zastosowanie mechanizmu odwrotnego obciążenia (reverse charge) a zakupy, jakich dokonują są związane właśnie z tymi czynnościami. Natomiast nie dotyczy to dostawy towarów i świadczenia usług dokonanych w ramach działalności gospodarczej zarejestrowanej na potrzeby rozliczeń podatku VAT poza terytorium Polski.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej również ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

Podatek od towarów i usług jest podatkiem terytorialnym, wobec czego jest on naliczany od transakcji, które mają miejsce, bądź traktowane są jako mające miejsce na terytorium kraju tj. Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a wyżej wymienionej ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonego w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Natomiast pkt 4 lit. a powyższego artykułu wyżej wymienionej ustawy stanowi, że kwotę podatku naliczonego stanowi kwota podatku należnego z tytułu świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 lub 8 podatnikiem jest usługobiorca.

Przytoczone powyżej przepisy dają podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego jedynie w zakresie, w jakim nabyte towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Ustawodawca wyłączył zatem możliwość dokonywania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które są wykorzystywane do wykonywania czynności niepodlegających opodatkowaniu.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca, będący czynnym podatnikiem polskiego podatku od towarów i usług, stale dokonującym na terytorium Polski czynności opodatkowanych polskim podatkiem VAT, został zarejestrowany na terenie Republiki Czeskiej w dniu 1 listopada 2013 r., jako czynny podatnik czeskiego podatku VAT. Do dnia 31 października 2013 r. Wnioskodawca korzystał z usług centrum logistycznego w zakresie magazynowania oraz dystrybucji towarów handlowych do odbiorców hurtowych, posiadających swoje placówki na terenie Republiki Czeskiej, na Słowacji oraz na Węgrzech. Nie posiadał natomiast ani Oddziału, ani siedziby działalności gospodarczej. Stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej stanowiła powierzchnia magazynowa na terenie centrum logistycznego.

Przedmiotem obrotu towarowego była sucha i mokra karma dla zwierząt domowych. Towary handlowe dostarczane do centrum logistycznego na terytorium Republiki Czeskiej, nabywane były od kontrahentów z Wielkiej Brytanii oraz z Holandii.

Począwszy od: 1 kwietnia 2013 r. do 31 października 2013 r. w związku z nowelizacją ustawy o podatku od towarów i usług, nabycie towarów handlowych od kontrahentów z Wielkiej Brytanii oraz z Holandii do centrum logistycznego w Czechach, wykazywane było jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów (WNT), podlegające samoobliczeniu podatku VAT bez prawa do odliczenia podatku naliczonego.

Zakup usług promocyjnych i reklamowych wykazywany był jako import usług, podlegający samoobliczeniu podatku VAT bez prawa do odliczenia podatku naliczonego.

Do 31 października 2013 r. faktury za zakupiony towar handlowy oraz za wykonane usługi na terenie Czech, Słowacji i Węgier, wystawione Wnioskodawcy przez podatników z Unii Europejskiej posiadały polski numer NIP poprzedzony literami PL.

W dniu 1 listopada 2013 r. Wnioskodawca został zarejestrowany jako czynny podatnik czeskiego podatku VAT posiadający stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w związku z wynajmowaną powierzchnia magazynową na terenie centrum logistycznego, nie posiadając jednak ani Oddziału, ani siedziby działalności gospodarczej.

W związku z powyższym Wnioskodawca powziął wątpliwości czy jako polski podatnik podatku VAT ma prawo:

Z treści ww. przepisów wynika, że:

* prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje jedynie podatnikowi;

* prawo to przysługuje jedynie w zakresie w jakim towary i usługi, z których nabyciem naliczono podatek, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Przedstawiona powyżej zasada daje podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego jedynie w zakresie, w jakim nabyte towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Ustawodawca wyłączył zatem możliwość dokonywania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które są wykorzystywane do wykonywania czynności niepodlegających opodatkowaniu.

Z powyższych regulacji wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego, nie mając bezwarunkowego charakteru, przysługuje wyłącznie podatnikowi podatku od towarów i usług, występującemu w takim charakterze, przy czym podatek naliczony winien dotyczyć zakupów towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych. Odliczyć, zatem można podatek naliczony, który związany jest z transakcjami opodatkowanymi, realizowanymi przez podatnika.

Dodatkowo, zgodnie z art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy, podatnik ma również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami.

Uprawnienie wynikające z powyższego przepisu odnosi się do podatników prowadzących działalność gospodarczą na terenie kraju, którzy dokonują dostaw towarów bądź świadczenia usług opodatkowanych poza terytorium kraju z uwagi na zastosowanie mechanizmu odwrotnego obciążenia (reverse charge) a zakupy, jakich dokonują są związane właśnie z tymi czynnościami.

Natomiast nie dotyczy dostaw towarów i świadczenia usług dokonywanych w ramach działalności gospodarczej zarejestrowanej poza terytorium Polski.

Stosownie do art. 2 pkt 9 ustawy o VAT, przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania, których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

Z opisu sytuacji jednoznacznie wynika, że Wnioskodawca na terytorium Czech posiada stałe miejsce prowadzenia działalności i w tym miejscu prowadzi działalność gospodarczą, która jest opodatkowana na terytorium Czech, tym samym nie jest opodatkowana w Polsce. Wnioskodawca w związku z tą działalnością dokonuje nabycia towarów i usług od podatników z Polski jak i kontrahentów zagranicznych posiadających swoje siedziby na terenie Unii Europejskiej.

Towary i usługi są nabywane dla tego stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium Czech, zatem w Polsce nie można rozliczyć VAT z tytułu nabycia przedmiotowych towarów i usług.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji stałego miejsca prowadzenia działalności.

Pojęcie to jest jednak pojęciem wspólnotowym (tekst jedn.: wynikającym z VI Dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. oraz Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r.).

Od dnia 1 lipca 2011 r. przedmiotowe zagadnienie zostało uregulowane (zdefiniowane) w Rozporządzeniu Wykonawczym Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającym środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu od wartości dodanej (Dz. Urz. U L Nr 77, str. 1 z późn. zm), zwanego dalej rozporządzeniem. Zgodnie z art. 11 rozporządzenia:

1. Na użytek stosowania art. 44 dyrektywy 2006/112/WE "stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej" oznacza dowolne miejsce - inne niż miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika, o którym mowa w art. 10 niniejszego rozporządzenia - które charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu odbiór i wykorzystywanie usług świadczonych do własnych potrzeb tego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

2. Na użytek stosowania następujących artykułów stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej oznacza dowolne miejsce - inne niż miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika, o którym mowa w art. 10 niniejszego rozporządzenia - które charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu świadczenie usług, które wykonuje:

3. Fakt posiadania numeru identyfikacyjnego VAT sam w sobie nie jest wystarczający, by uznać, że podatnik posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Zgodnie z ostatnim zdaniem art. 53 rozporządzenia - w przypadku gdy podatnik wystawia jednak fakturę, posługując się numerem identyfikacyjnym VAT nadanym mu przez państwo członkowskie, w którym ma stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, miejsce to uznaje się za uczestniczące w realizacji tej dostawy towarów lub świadczenia usług w tym państwie członkowskim, o ile nie udowodniono, że jest inaczej.

W tym miejscu należy wskazać, że na mocy art. 99 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

Zgodnie z objaśnieniami do deklaracji VAT-7 (załącznik nr 4 do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wzorów deklaracji podatkowych dla podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 211, poz. 1333 z późn. zm.)) wskazano, że w części C dotyczącej rozliczenia podatku należnego, w poz. 21 wykazuje się dostawę towarów oraz świadczenie usług poza terytorium kraju, w stosunku do których przysługuje podatnikowi prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, o którym mowa w art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy, lub prawo do zwrotu kwoty podatku naliczonego, o którym mowa w art. 87 ust. 5 ustawy. W poz. tej nie uwzględnia się wartości dostaw towarów i świadczonych usług dokonywanych w ramach działalności gospodarczej zarejestrowanej poza terytorium kraju.

A zatem czynności, jakich Wnioskodawca dokonuje w ramach działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Czech nie wykazuje w składanej deklaracji VAT-7 w związku z działalnością gospodarczą prowadzoną na terytorium Polski.

Biorąc pod uwagę przedstawione okoliczności sprawy w kontekście powołanych przepisów prawa podatkowego należy stwierdzić, że Wnioskodawca od dnia 1 kwietnia 2013 r. nie będzie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług w związku z działalnością, jaką Wnioskodawca prowadzi na terytorium Czech. Wnioskodawca wyraźnie wskazał, że na terytorium Czech posiada stałe miejsce prowadzenia działalności, a nabywane towary i usługi służą działalności gospodarczej prowadzonej w tym miejscu tj. w Czechach, co powoduje, że podatek z tytułu tych dostaw rozliczany jest również w Czechach. Jak wskazano powyżej prawo do odliczenia podatku naliczonego zgodnie z art. 86 ust. 1 i ust. 8 ustawy z tytułu nabywanych towarów i usług przysługuje w kwocie wynikającej w złożonej deklaracji podatkowej VAT. Jednakże w deklaracji tej nie uwzględnia się wartości dostaw towarów i świadczonych usług dokonywanych w ramach działalności gospodarczej zarejestrowanej poza terytorium kraju. Zatem Wnioskodawca nie wykaże w składanej deklaracji czynności z działalności prowadzonej poza terytorium kraju. Tym samym Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku z tytułu nabycia towarów i usług w związku z czynnościami opodatkowanymi na terytorium Czech tj. w miejscu stałego prowadzenia działalności gospodarczej Wnioskodawcy, gdyż nie zaistnieje związek pomiędzy nabywanymi usługami i towarami a czynnościami, o których mowa w art. 5 ust. 1 ustawy.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie objętym pytaniami od 1 do 5 jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.