IPPP3/443-831/10-2/KB - Opodatkowanie podatkiem VAT transferu ekonomicznej własności nieruchomości pomiędzy funduszami inwestycyjnymi.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 25 sierpnia 2010 r. (data wpływu 27 sierpnia 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transferu ekonomicznej własności nieruchomości pomiędzy funduszami inwestycyjnymi - jest prawidłowe.

W dniu 27 sierpnia 2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transferu ekonomicznej własności nieruchomości pomiędzy funduszami inwestycyjnymi.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

A., wcześniej występująca pod nazwą D. (dalej "Spółka" lub "Wnioskodawca") jest spółką z siedzibą we Frankfurcie nad Menem. Funkcjonuje ona w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością utworzonej w oparciu o przepisy niemieckiego prawa handlowego, która w swojej konstrukcji odpowiada polskiej spółce z ograniczoną odpowiedzialnością. Spółka specjalizuje się w zarządzaniu aktywami funduszy inwestycyjnych, w tym między innymi aktywami funduszu D. (dalej "Fundusz"). Spółka, jak i Fundusz funkcjonują w oparciu o niemiecką ustawę inwestycyjną (Investmentgesetz).

Zgodnie z ww. ustawą, Fundusz co do zasady nie posiada osobowości prawnej. W związku z tym, Wnioskodawca jest zobowiązany do reprezentowania Funduszu i prowadzenia jego spraw. W szczególności, Spółka jest odpowiedzialna za zarządzanie aktywami Funduszu, dysponowanie nimi i podejmowanie decyzji o ich ewentualnym wynajmie bądź sprzedaży.

W Funduszu zgromadzone są środki finansowe od inwestorów z przeznaczeniem na finansowanie inwestycji, na przykład w nieruchomości. Ze względu na fakt, że Fundusz nie posiada osobowości prawnej, jego aktywa są nabywane przez spółkę nim zarządzającą, czyli Wnioskodawcę. Wnioskodawca nabywa aktywa ze środków zgromadzonych w Funduszu we własnym imieniu tzn. jest ich prawnym właścicielem. Jednakże prawo do pobierania ekonomicznych pożytków z tytułu użytkowania tych aktywów przysługuje Funduszowi, a dokładnie jego inwestorom. Oznacza to, że wszelkie dochody lub straty powstałe w wyniku zarządzania aktywami Funduszu przez Wnioskodawcę są przypisane do Funduszu. Natomiast Spółce przysługuje jedynie prowizja za zarządzanie aktywami Funduszu.

Opisane wyżej funkcjonowanie Funduszu i Spółki na podstawie niemieckiej ustawy inwestycyjnej powoduje, iż na gruncie prawa niemieckiego następuje odłączenie prawnej własności aktywów nabytych ze środków zgromadzonych w Funduszu od ich własności ekonomicznej, czyli odłączenie prawa własności od prawa do pobierania korzyści ekonomicznych z majątku. Natomiast z punktu widzenia polskiego prawa, Spółka jest nie tylko cywilnoprawnym właścicielem majątku Funduszu, ale posiada nad tym majątkiem również ekonomiczne władztwo, tj. zarządza tym majątkiem oraz uzyskuje z tego tytułu przychody. Ze względu na powyższe, to Spółka a nie Fundusz jest uprawniona do występowania o indywidualne interpretacje prawa podatkowego, w zakresie opodatkowania majątku sfinansowanego ze środków zgromadzonych przez inwestorów w Funduszu.

W 2006 r. Spółka zarządzając Funduszem, nabyła ze środków zgromadzonych w Funduszu zabudowaną nieruchomość położoną w W. Nieruchomość ta przeznaczona jest pod wynajem powierzchni biurowej. W akcie notarialnym dokumentującym zakup tej nieruchomości jako nabywca wskazana jest Spółka. Spółka jest również właścicielem nieruchomości wskazanym w księdze wieczystej. W gestii Spółki pozostają wszelkie decyzje związane z wynajmem czy ewentualnym zbyciem nieruchomości.

Ze względu na fakt, że w rozumieniu prawa polskiego Spółka jest podmiotem wypracowującym przychody z najmu ww. nieruchomości, Spółka jest zarejestrowanym podatnikiem VAT w Polsce i rozlicza podatek VAT w związku z wynajmem nieruchomości.

Obecnie w ramach struktury zarządzanej przez Spółkę, Spółka rozważa utworzenie nowego funduszu inwestycyjnego (dalej jako: Nowy Fundusz), działającego na tych samych zasadach co opisany wyżej Fundusz. Nowy Fundusz, podobnie jak D., nie będzie posiadał osobowości prawnej, nie będzie nabywał nieruchomości we własnym imieniu, a jego spółką zarządzającą będzie Wnioskodawca.

Ponadto Spółka planuje przeniesienie ekonomicznej własności opisanej wyżej nieruchomości biurowej z Funduszu na Nowy Fundusz. Przez przeniesienie to należy rozumieć zbycie praw do osiągania ekonomicznych korzyści z nieruchomości położonej w Polsce, to znaczy prawo do otrzymania ekonomicznych korzyści zostanie przeniesione z inwestorów Funduszu na inwestorów Nowego Funduszu.

W praktyce planowany transfer będzie polegał na sporządzeniu noty księgowej, na podstawie której nastąpi przeksięgowanie prawa ekonomicznej własności nieruchomości z Funduszu na Nowy Fundusz, w zamian za wynagrodzenie odpowiadające wartości rynkowej tego prawa. Transfer ten zostanie potwierdzony przez uchwałę dyrektorów zarządzających Spółką, która zawierać będzie między innymi datę transferu i cenę za transfer, jak również zostanie zatwierdzony przez bank będący depozytariuszem Funduszu, jak i Nowego Funduszu.

W konsekwencji, w wyniku transferu beneficjentem wszelkich dochodów lub strat powstałych z tytułu wynajmu powierzchni biurowej przedmiotowej nieruchomości będą inwestorzy Nowego Funduszu. Nie dojdzie natomiast do zmiany cywilnoprawnego właściciela nieruchomości. W ramach transferu nie zostanie podpisany akt notarialny dokumentujący sprzedaż nieruchomości, nie nastąpi również zmiana właściciela nieruchomości w księgach wieczystych - zarówno przed transferem, jak i po transferze, prawnym właścicielem nieruchomości jak również podmiotem zarządzającym nieruchomością (decydującym o jej wynajmie lub sprzedaży) będzie Wnioskodawca.

Będąca wynikiem planowanego transferu zmiana beneficjenta ekonomicznych korzyści z nieruchomości, nie spowoduje zmiany podmiotu rozliczającego podatki związane z najmem powierzchni biurowej, w tym podatku VAT. Podmiotem odpowiedzialnym za rozliczanie podatków będzie nadal Spółka a nie Nowy Fundusz, nie będzie również konieczności nadawania Nowemu Funduszowi nowego numeru NIP - z punktu widzenia polskiego prawa nie zmieni się podmiot posiadający prawne i ekonomiczne władztwo nad nieruchomością (w dalszym ciągu będzie nim Wnioskodawca). Zmiana nastąpi natomiast w Niemczech, gdzie zgodnie ze wskazanymi powyżej uregulowaniami prawnymi dotyczącymi funduszy inwestycyjnych, oddzielono prawną i ekonomiczną własność majątku sfinansowanego ze środków zgromadzonych przez inwestorów w funduszu inwestycyjnym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

W związku z opisanym wyżej zdarzeniem przyszłym, Wnioskodawca wnosi o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej prawa podatkowego, poprzez potwierdzenie prawidłowości swojego stanowiska, zgodnie z którym opisany wyżej transfer ekonomicznej własności nieruchomości polegający na przeniesieniu praw do czerpania ekonomicznych korzyści z nieruchomości położonej w Polsce z Funduszu na Nowy Fundusz, nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, opisany powyżej transfer nie będzie podlegał opodatkowaniu VAT. Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu VAT podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przy czym należy zauważyć, iż "nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika." (tak interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 19 maja 2010 r., sygn. ILPP2/443-46/07/10-S/JK).

W konsekwencji, aby opisany w stanie faktycznym transfer ekonomicznej własności nieruchomości z Funduszu na Nowy Fundusz podlegał opodatkowaniu VAT, powinien on być wykonany przez podatnika VAT.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z opisanej wyżej definicji wynika, iż jednym z warunków pozwalających na uznanie danego podmiotu za podatnika VAT jest to, by jego działalność gospodarcza wykonywana była samodzielnie. Ustawa o VAT nie zawiera definicji działalności gospodarczej wykonywanej samodzielnie. Zawiera ona jedynie katalog czynności, które nie są uznawane za samodzielnie wykonywaną działalność gospodarczą. Wśród czynności tych wymienia się m.in. czynności, z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 12 pkt 1-6 i art. lit pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (czyli np. ze stosunku pracy, pracy nakładczej czy działalności wykonywanej osobiście).

W związku z powyższym, wykładni pojęcia działalności gospodarczej wykonywanej samodzielnie należy dokonać na podstawie jego literalnego brzmienia oraz znaczenia wskazanego w doktrynie, w tym w szczególności w wyrokach sądów administracyjnych.

Zgodnie z Internetowym Słownikiem Języka Polskiego Wydawnictwa PWN (www.sjp.pwn.pl) samodzielny oznacza,"dający sobie radę, niepotrzebujący pomocy; powstały bez czyjejś pomocy, czyjegoś wpływu, wykonany".

Z kolei na podstawie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 7 marca 2008 r., sygn. akt I SA/Wr 1803/07, za działalność wykonywaną samodzielnie należy przyjąć działalność wykonywaną "bez stosunku przyporządkowania, w warunkach niepewności, np. co do popytu, konkurencji, a także ostatecznego rezultatu finansowego podjętej działalności, czyli na własne ryzyko i własny rachunek" Podobnie uznał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w wyroku z dnia 9 lipca 2008 r., sygn. akt I SA/Lu 168/08, stwierdzając, że działalność wykonywana samodzielnie to działalność wykonywana we własnym imieniu i na własny rachunek.

Zdaniem Spółki, w świetle powyższych wyjaśnień, działalność Funduszu jak i Nowego Funduszu nie może zostać uznana za działalność prowadzoną w sposób samodzielny.

Zadaniem Funduszu, jak i Nowego Funduszu jest wyłącznie gromadzenie środków od inwestorów. Inwestorzy wpłacając pieniądze nie mają możliwości decydowania o ich przeznaczeniu, a także o sposobie zarządzania tymi aktywami. Możliwości takiej nie ma również Fundusz. Jak wskazano w stanie faktycznym, oba fundusze pozbawione są prawa do nabywania we własnym imieniu aktywów - aktywa te są nabywane przez Spółkę (Spółka jest prawnym właścicielem nieruchomości wpisanym do jej księgi wieczystej), ale ze środków zgromadzonych w funduszach.

Fundusze nie mogą również rozporządzać majątkiem, który został nabyty ze zgromadzonych w nich środków. Zarządzanie aktywami funduszy, w tym decydowanie o zbyciu tych aktywów należy do kompetencji Spółki, która jest prawnym właścicielem tych aktywów.

W konsekwencji, zarówno Fundusz, jak i Nowy Fundusz, nie są i nie mogą zostać uznani za podatników VAT w rozumieniu ustawy o VAT. Za podatnika VAT może zostać uznana jedynie Spółka, która z punktu widzenia polskiego prawa posiada zarówno prawne, jak i ekonomiczne władztwo nad nieruchomością.

A zatem, ze względu na fakt, iż przeniesienie prawa do pobierania dochodów z wynajmu nieruchomości z inwestorów zgromadzonych w Funduszu na inwestorów zgromadzonych w Nowym Funduszu zostanie dokonana pomiędzy podmiotami, którzy na gruncie ustawy o VAT nie mogą zostać uznani za podatników VAT, transakcja ta nie będzie stanowiła odpłatnej dostawy towarów w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. Z tego samego powodu transakcja ta nie może również zostać uznana za odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Należy ponadto wskazać, iż w przypadku uznania, że ze względu na fakt, iż przedmiotowy transfer zostanie formalnie dokonany przez Spółkę będącą podatnikiem VAT, transfer ten powinien podlegać opodatkowaniu VAT, to w takim przypadku transakcja ta zostałaby de facto dokonana w ramach jednego podatnika VAT, jakim jest Spółka. Opodatkowanie VAT transferu dokonanego w ramach jednego podatnika VAT przeczyłoby jednak idei VAT i spowodowałoby, iż Spółka musiałaby wykazać w jednej deklaracji podatkowej VAT należny i naliczony związany z przedmiotowym transferem. Należy bowiem wskazać, że w wyniku przedmiotowego transferu nie następuje jakiekolwiek wydanie, które spowodowałoby uszczuplenie majątku Spółki, a jedynie przesunięcie ekonomicznego władztwa nad nieruchomością i środków pieniężnych pomiędzy Funduszami, które znajdzie swoje odzwierciedlenie w odpowiednich zapisach księgowych funduszy. W związku z tym, zdaniem Spółki, gdyby planowany transfer został uznany za transakcję opodatkowaną VAT, wtedy za transakcję opodatkowaną VAT należałoby uznać każde przeniesienie rzeczy w ramach jednego podatnika VAT. Takie działanie, w opinii Spółki, nie może zostać uznane za działanie, które było celem racjonalnego ustawodawcy.

Zdaniem Wnioskodawcy, mając na uwadze wskazane powyżej argumenty, stanowisko Spółki, iż transfer ekonomicznej własności nieruchomości polegający na przeniesieniu praw do czerpania ekonomicznych korzyści z nieruchomości położonej w Polsce z Funduszu na Nowy Fundusz nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem VAT, należy uznać za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisami art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Artykuł 2 pkt 6 ustawy stanowi, iż przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel (...).

Natomiast, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Zatem, odpłatną usługą jest każde świadczenie wykonywane na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej, które nie jest dostawą towarów. Strony transakcji winien łączyć stosunek prawny, a wynagrodzenie winno mieć ścisły związek ze świadczoną usługą.

W myśl art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, nieodpłatne świadczenie usług niebędące dostawą towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług, jeżeli nie są one związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami, w całości lub w części, traktuje się jak odpłatne świadczenie usług.

Jak wynika z cytowanych wyżej przepisów, aby dana usługa opodatkowana była podatkiem od towarów i usług, musi być świadczona odpłatnie.

Natomiast aby nieodpłatnie świadczona usługa podlegała opodatkowaniu, winna spełniać łącznie oba warunki wymienione w cyt. wyżej art. 8 ust. 2 ustawy o VAT.

Przez świadczenie usług, które nie jest związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, należy rozumieć takie świadczenie usług, które odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności, a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami. Niedopełnienie któregokolwiek z warunków określonych w art. 8 ust. 2 ustawy jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ustępie 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Dla celów określenia miejsca świadczenia usług ustawa odrębnie definiuje pojecie podatnika. I tak, z art. 28a pkt 1 ustawy wynika, iż przez podatnika rozumie się:

Powyższy artykuł wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy o VAT, która ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy lub działalność gospodarczą o podobnym charakterze. A zatem, za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność uznawaną za działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Ogólna reguła dotycząca miejsca świadczenia usług określona została z dniem 1 stycznia 2010 r. w art. 28b ustawy o VAT, wprowadzonym ustawą z dnia 23 października 2009 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 195, poz. 1504).

Generalnie, usługi opodatkowane są w miejscu gdzie nabywca ma swoją siedzibę jeśli jest on podatnikiem, bowiem w myśl art. 28b ust. 1 ww. ustawy o VAT, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j i 28n.

Stosownie do ust. 2 tego artykułu w przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba lub stałe miejsce zamieszkania, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności.

W przypadku gdy usługobiorca nie posiada siedziby, stałego miejsca zamieszkania lub stałego miejsca prowadzenia działalności, o którym mowa w ust. 2, miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym zwykle prowadzi on działalność lub w którym ma on miejsce zwykłego pobytu (art. 28b ust. 3 ustawy).

Jednakże od ogólnej zasady zawartej w powyższym przepisie, ustawodawca przewidział szereg odstępstw, na podstawie których miejsce świadczenia pewnych usług, ściśle określonych w przepisach ustawy, ustala się w sposób szczególny.

Jednym z takich wyłączeń jest art. 28e ustawy, który wskazuje, iż miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach lub obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego, jest miejsce położenia nieruchomości.

Z treści przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawcą jest spółka z siedzibą w Niemczech, która funkcjonuje w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością utworzonej w oparciu o przepisy niemieckiego prawa handlowego. Spółka specjalizuje się w zarządzaniu aktywami funduszy inwestycyjnych, w tym między innymi aktywami funduszu D. International (dalej: "Fundusz"). Spółka, jak i Fundusz funkcjonują w oparciu o niemiecką ustawę inwestycyjną, zgodnie z którą Fundusz co do zasady nie posiada osobowości prawnej. W związku z tym, Wnioskodawca jest zobowiązany do reprezentowania Funduszu i prowadzenia jego spraw. W szczególności, Spółka jest odpowiedzialna za zarządzanie aktywami Funduszu, dysponowanie nimi i podejmowanie decyzji o ich ewentualnym wynajmie bądź sprzedaży. W Funduszu zgromadzone są środki finansowe od inwestorów z przeznaczeniem na finansowanie inwestycji, na przykład w nieruchomości. Ze względu na fakt, że Fundusz nie posiada osobowości prawnej, jego aktywa są nabywane przez spółkę nim zarządzającą, czyli Wnioskodawcę. Wnioskodawca nabywa aktywa ze środków zgromadzonych w Funduszu we własnym imieniu tzn. jest ich prawnym właścicielem. Jednakże prawo do pobierania ekonomicznych pożytków z tytułu użytkowania tych aktywów przysługuje Funduszowi, a dokładnie jego inwestorom. Oznacza to, że wszelkie dochody lub straty powstałe w wyniku zarządzania aktywami Funduszu przez Wnioskodawcę są przypisane do Funduszu. Natomiast Spółce przysługuje jedynie prowizja za zarządzanie aktywami Funduszu.

Wnioskodawca wskazał, że z punktu widzenia polskiego prawa, Spółka jest nie tylko cywilnoprawnym właścicielem majątku Funduszu, ale posiada nad tym majątkiem również ekonomiczne władztwo, tj. zarządza tym majątkiem oraz uzyskuje z tego tytułu przychody. Ze względu na powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, to Spółka a nie Fundusz jest uprawniona do występowania o indywidualne interpretacje prawa podatkowego, w zakresie opodatkowania majątku sfinansowanego ze środków zgromadzonych przez inwestorów w Funduszu.

W 2006 r. Spółka zarządzając Funduszem, nabyła ze środków zgromadzonych w Funduszu zabudowaną nieruchomość położoną w W., która jest przeznaczona pod wynajem powierzchni biurowej. Spółka jest wskazana w akcie notarialnym dokumentującym zakup tej nieruchomości jako nabywca wskazana oraz w księdze wieczystej jako właściciel nieruchomości. W gestii Spółki pozostają wszelkie decyzje związane z wynajmem czy ewentualnym zbyciem nieruchomości.

Ze względu na fakt, że w rozumieniu prawa polskiego Spółka jest podmiotem wypracowującym przychody z najmu ww. nieruchomości, Spółka jest zarejestrowanym podatnikiem VAT w Polsce i rozlicza podatek VAT w związku z wynajmem nieruchomości.

Obecnie w ramach zarządzanej struktury, Spółka rozważa utworzenie nowego funduszu inwestycyjnego (dalej jako: Nowy Fundusz), działającego na tych samych zasadach co opisany wyżej Fundusz. Nowy Fundusz, podobnie jak Fundusz, nie będzie posiadał osobowości prawnej, nie będzie nabywał nieruchomości we własnym imieniu, a jego spółką zarządzającą będzie Wnioskodawca.

Ponadto, Spółka planuje przeniesienie ekonomicznej własności opisanej wyżej nieruchomości biurowej z Funduszu na Nowy Fundusz. Przez przeniesienie to należy rozumieć zbycie praw do osiągania ekonomicznych korzyści z nieruchomości położonej w Polsce, to znaczy prawo do otrzymania ekonomicznych korzyści zostanie przeniesione z inwestorów Funduszu na inwestorów Nowego Funduszu. W praktyce planowany transfer będzie polegał na sporządzeniu noty księgowej, na podstawie której nastąpi przeksięgowanie prawa ekonomicznej własności nieruchomości z Funduszu na Nowy Fundusz, w zamian za wynagrodzenie odpowiadające wartości rynkowej tego prawa. Transfer ten zostanie potwierdzony przez uchwałę dyrektorów zarządzających Spółką, która zawierać będzie między innymi datę transferu i cenę za transfer, jak również zostanie zatwierdzony przez bank będący depozytariuszem Funduszu, jak i Nowego Funduszu.

W konsekwencji, w wyniku transferu beneficjentem wszelkich dochodów lub strat powstałych z tytułu wynajmu powierzchni biurowej przedmiotowej nieruchomości będą inwestorzy Nowego Funduszu. Nie dojdzie natomiast do zmiany cywilnoprawnego właściciela nieruchomości. W ramach transferu nie zostanie podpisany akt notarialny dokumentujący sprzedaż nieruchomości, nie nastąpi również zmiana właściciela nieruchomości w księgach wieczystych - zarówno przed transferem, jak i po transferze, prawnym właścicielem nieruchomości jak również podmiotem zarządzającym nieruchomością (decydującym o jej wynajmie lub sprzedaży) będzie Wnioskodawca.

Będąca wynikiem planowanego transferu zmiana beneficjenta ekonomicznych korzyści z nieruchomości, nie spowoduje zmiany podmiotu rozliczającego podatki związane z najmem powierzchni biurowej, w tym podatku VAT. Podmiotem odpowiedzialnym za rozliczanie podatków będzie nadal Spółka, a nie Nowy Fundusz, nie będzie również konieczności nadawania Nowemu Funduszowi nowego numeru NIP - z punktu widzenia polskiego prawa nie zmieni się podmiot posiadający prawne i ekonomiczne władztwo nad nieruchomością (w dalszym ciągu będzie nim Wnioskodawca). Zmiana nastąpi natomiast w Niemczech, gdzie zgodnie ze wskazanymi powyżej uregulowaniami prawnymi dotyczącymi funduszy inwestycyjnych, oddzielono prawną i ekonomiczną własność majątku sfinansowanego ze środków zgromadzonych przez inwestorów w funduszu inwestycyjnym. Wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do prawidłowej kwalifikacji dla celów podatku VAT czynności przeniesienia przez Spółkę, jako właściciela nieruchomości, prawa do czerpania ekonomicznych korzyści w związku z tą nieruchomością z dotychczasowego Funduszu na Nowy Fundusz.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy zwrócić uwagę, iż Spółka jest właścicielem i zarządcą przedmiotowej nieruchomości oraz wynajmuje ją, a co za tym idzie uzyskuje z tego tytułu przychody. Zatem, w myśl art. 28e ustawy, Spółka jest podatnikiem podatku od towarów i usług, który powinna rozliczać w Polsce.

Natomiast, czynności przeniesienia praw do czerpania ekonomicznych korzyści z nieruchomości nie można zaliczyć do usług wymienionych w art. 28e ustawy, ponieważ czynność ta jest wykonywana w ramach usługi zarządzania funduszami, przez którą rozumie się również zarządzanie aktywami funduszy. Należy bowiem zauważyć, że fundusze inwestycyjne są to specyficzne podmioty, które w istocie rzeczy stanowią jedynie masę majątkową utworzoną z wpłat uczestników i nabytych za te wpłaty aktywów. Jako organ zarządzający funduszem inwestycyjnym działa podmiot, który utworzył dany fundusz. Tak więc, w omawianej sytuacji wszelkich czynności w imieniu Funduszu jak i Nowego Funduszu dokonuje Spółka świadcząc na rzecz tych funduszy usługę zarządzania, za którą otrzymuje wynagrodzenie w formie prowizji. Z uwagi na fakt, że zarówno Spółka jak i fundusze są podmiotami prawa niemieckiego oraz funkcjonują w oparciu o niemieckie przepisy usługa zarządzania, w ramach której zostanie dokonany "transfer ekonomicznej własności nieruchomości" jest regulowana przez przepisy obowiązujące w Niemczech.

Reasumując, ww. transfer ekonomicznej własności nieruchomości polegający na przeniesieniu praw do czerpania ekonomicznych korzyści z nieruchomości położonej w Polsce z Funduszu na Nowy Fundusz, nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ jest jedynie czynnością wykonywaną przez Spółkę w ramach usługi zarządzania funduszami, działającymi w oparciu o przepisy prawa niemieckiego i czynności tej nie należy traktować jako świadczenia usługi podlegającej opodatkowaniu na terytorium kraju.

Tym samym, w oparciu o powyższe uzasadnienie, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Ponadto, należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga w kwestii uznania Funduszu za podatnika VAT, zostało to przyjęte jako element stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację, w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2. ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.