IPPP3/443-825/14-2/JF

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 sierpnia 2014 r. (data wpływu 25 sierpnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do korzystania ze zwolnienia z opodatkowania usług kulturalnych - jest prawidłowe.

W dniu 25 sierpnia 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do korzystania ze zwolnienia z opodatkowania usług kulturalnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca świadczy usługi kulturalne, nie jest podatnikiem podatku VAT czynnym, prowadzi książkę przychodów i rozchodów. Jego działalność polega na tym, że jest liderem zespołu muzycznego (bierze udział w koncertach jako artysta wykonawca w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych). W koncertach uczestniczy kilku innych artystów w jego zespole, którzy pracują na umowę o dzieło z przeniesieniem praw autorskich. Za zrealizowane koncerty Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie w formie honorarium. Muzycy wystawiają rachunki Wnioskodawcy do umów z 50% kosztami uzyskania przychodów. Za zagrany koncert Wnioskodawca wystawia kontrahentom faktury ze zwolnieniem z podatku VAT. Świadczone przez Zainteresowanego usługi są usługami kulturalnymi. Stroną umów cywilnoprawnych z kontrahentami jest Wnioskodawca.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż jest zwolniona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy na mocy art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o VAT, ustawodawca zwolnił od podatku usługi kulturalne świadczone przez indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

W skład grupy podmiotów uprawnionych do zwolnienia weszli indywidualni twórcy i artyści wykonawcy, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzani w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Świadczone przez Wnioskodawcę usługi wykonania koncertu wspólnie z innymi muzykami zatrudnianymi przez niego na podstawie umowy o dzieło będą korzystały ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca jest liderem zespołu muzycznego oraz stroną zawieranych umów cywilnoprawnych w zakresie wykonania usługi (koncertu). Zatem przedmiotowe usługi będzie świadczył nie zespół, ale Wnioskodawca (artysta wykonawca) indywidualnie w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., o podatku od towarów i usług (Dz. U. Z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca nie jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Świadczy usługi kulturalne jako lider zespołu muzycznego - bierze udział w koncertach jako artysta wykonawca w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. W koncertach uczestniczy kilku innych artystów w jego zespole, którzy pracują na umowę o dzieło z przeniesieniem praw autorskich. Za zrealizowane koncerty Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie w formie honorarium. Stroną umów cywilnoprawnych z kontrahentami jest Wnioskodawca.

Na tle tak przedstawionego opisu sprawy Wnioskodawca powziął wątpliwości w zakresie prawa do korzystania ze zwolnienia od podatku dla świadczonych usług udziału w koncertach.

Stawka podatku na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednocześnie, na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r., do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże, przepisy ustawy oraz rozporządzeń wykonawczych do niej, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

I tak, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy, zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Brzmienie powołanego przepisu wskazuje, że ze zwolnienia od podatku korzystać mogą usługi w zakresie kultury oraz dostawa towarów ściśle z tymi usługami związana. Jednakże, usługi te - aby mogły korzystać ze zwolnienia - świadczone muszą być przez specyficzne podmioty, tj. indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Powołany przepis art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy, ma charakter przedmiotowo - podmiotowy, tzn. znajdzie zastosowanie wówczas, gdy oba warunki w nim wskazane są spełnione łącznie tj. po pierwsze - jest to rodzaj świadczonej usługi - usługa kulturalna, a po drugie - podmiot, który tę usługę świadczy musi być twórcą lub artystą wykonawcą.

Należy zaznaczyć, że ustawa oraz przepisy wykonawcze nie definiują pojęć "kultura" i "usługa kulturalna". Zatem, przy dokonywaniu interpretacji powołanego przepisu art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy, posłużyć się należy wykładnią literalną w odniesieniu do językowego znaczenia tych pojęć. Należy wskazać, że kultura oznacza "materialną i umysłową działalność społeczeństw oraz jej wytwory", zaś usługa to "pomoc okazana komuś", "działalność gospodarcza służąca do zaspokajania potrzeb ludzi". Natomiast, określenie kulturalny oznacza "odnoszący się do tworzenia i upowszechniania kultury lub stanowiący jej składnik".

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r., o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 z późn. zm.) - do której odwołuje się ustawodawca w treści ww. art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b - przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są m.in. utwory muzyczne i słowno-muzyczne, a także sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne, audiowizualne (w tym filmowe) - art. 1 ust. 2 pkt 7-9 ww. ustawy.

Na podstawie art. 8 ust. 2 cyt. ustawy domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.

Pod ochroną pozostaje, na podstawie art. 85 ust. 1 ustawy, każde artystyczne wykonanie utworu lub dzieła sztuki ludowej niezależnie od jego wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia.

Zgodnie z art. 85 ust. 2 ww. ustawy artystycznymi wykonaniami, w rozumieniu ust. 1, są w szczególności: działania aktorów, recytatorów, dyrygentów, instrumentalistów, wokalistów, tancerzy i mimów oraz innych osób w sposób twórczy przyczyniających się do powstania wykonania.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku opisu sprawy Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą związaną z udziałem w koncertach, gdzie jest liderem zespołu muzycznego - bierze więc udział w koncercie jako artysta wykonawca w rozumieniu przepisów ustawy o prawie wutorskim, a więc niewątpliwie działania te są artystycznymi wykonaniami w rozumieniu powołanego wyżej art. 85 ust. 2 ww. ustawy, ponieważ w sposób twórczy przyczyniają się do powstania wykonania.

Wnioskodawca, który - jak wynika ze stanu faktycznego - świadczy usługi w zakresie udziału w koncertach, jest liderem zespołu muzycznego i otrzymuje wynagrodzenie w firmie honorarium, występuje jako twórca w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

W konsekwencji, Z uwagi na to, że Wnioskodawca jest twórcą w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, należy uznać że wypełnia przesłankę podmiotową wymienioną w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy.

W tej sytuacji, zasadnym staje się przeanalizowanie czy świadczone przez Wnioskodawcę jako artystę wykonawcę, usługi polegające na udziale w koncertach można uznać za usługi kulturalne.

Należy zauważyć, że ustawodawca nie definiuje co należy rozumieć pod pojęciem "kultura" lub "usługa kulturalna", zatem w tej sytuacji należy odnieść się do znaczenia słownikowego. Właściwym wydaje się przyjęcie, że kultura to ogół wytworów i osiągnięć z dziedziny sztuki, funkcjonujących w postaci np. dzieł artystycznych, związanych z twórczością artystyczną (np. o charakterze literackim, naukowym, plastycznym, muzycznym). Natomiast, sztuka zgodnie z internetowym słownikiem języka polskiego to dziedzina działalności artystycznej wyróżniana ze względu na reprezentowane przez nią wartości estetyczne, dydaktyczne, terapeutyczne, naukowe, też: wytwór lub wytwory takiej działalności.

Analiza przytoczonych regulacji w kontekście przedstawionego opisu sprawy prowadzi do stwierdzenia, że zakres świadczonych przez Wnioskodawcę usług ma niewątpliwie związek z kulturą rozumianą jako ogół wytworów i osiągnięć z dziedziny sztuki, funkcjonujących w tym przypadku w postaci udziału w koncertach. Tym samym, należy uznać, że opisane usługi są usługami kulturalnymi, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 33.

W konsekwencji, należy stwierdzić, że ponieważ Wnioskodawca jest podmiotem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy (co wskazano w opisie sprawy), to świadczone przez niego usługi opisane w złożonym wniosku, które (uznać należy za usługi kulturalne w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 33) korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie ww. przepisu.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy, że świadczone usługi kulturalne w zakresie udziału w koncertach mogą korzystać ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.