IPPP3/443-821/13-2/SM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 2 września 2013 r. (data wpływu 6 września 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korekty podatku należnego - jest nieprawidłowe.

W dniu 6 września 2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korekty podatku należnego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca mając zaświadczenie z US jego dłużnika, że dłużnik ten jest zarejestrowany w ewidencji podatników jako podatnik VAT czynny (wystawione w dniu 08.04.2013) w deklaracji VAT-7 za miesiąc marzec 2013 sporządził korektę podatku należnego na podstawie art. 89a (stan prawny 1 stycznia 2013). Właściwy dla Spółki Urząd Skarbowy poinformował ją w maju 2013, że otrzymał od US dłużnika informację, że dłużnik ten zmarł w połowie marca 2013.

Spółka uzyskała informację telefoniczną, że wg doradców prawnych US korekta została prawidłowo sporządzona, bo choć dłużnik zmarł w marcu, ale zaświadczenie z US jest z kwietnia i jest ono dla Spółki wiążące. Niestety tej decyzji nie otrzymała od nich na piśmie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Spółka zwraca się prośbą o wyjaśnienie, czy chociaż ma zaświadczenie o czynnym podatniku (dłużnik) VAT z miesiąca kwietnia 2013, to można sporządzić korektę VAT należnego za marzec 2013, gdy okazuje się, że jednak podatnik zmarł w marcu a Urząd właściwy dla niego nie jest o tym powiadomiony.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Wg Wnioskodawcy korekta VAT została prawidłowo sporządzona, ponieważ wiążąca jest dla niego data otrzymania zaświadczenia o zarejestrowaniu w ewidencji jako podatnika VAT czynnego (dłużnik).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 89a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnik może skorygować podstawę opodatkowania oraz podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona. Korekta dotyczy również podstawy opodatkowania i kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności, której nieściągalność została uprawdopodobniona.

Nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną, w przypadku gdy wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie w ciągu 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze (art. 89 ust. 1a ustawy).

W myśl art. 89a ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się w przypadku gdy spełnione są następujące warunki:

Stosownie do art. 89a ust. 3 ustawy, korekta, o której mowa w ust. 1, może nastąpić w rozliczeniu za okres, w którym nieściągalność wierzytelności uznaje się za uprawdopodobnioną, pod warunkiem że do dnia złożenia przez wierzyciela deklaracji podatkowej za ten okres wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie.

Jak stanowi art. 89a ust. 4 ustawy, w przypadku gdy po złożeniu deklaracji podatkowej, w której dokonano korekty, o której mowa w ust. 1, należność zastała uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie, wierzyciel obowiązany jest do zwiększenia podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego w rozliczeniu za okres, w którym należność została uregulowana lub zbyta. W przypadku częściowego uregulowania należności, podstawę opodatkowania oraz kwotę podatku należnego zwiększa się w odniesieniu do tej części.

Wierzyciel obowiązany jest wraz z deklaracją podatkową, w której dokonuje korekty, o której mowa w ust. 1, zawiadomić o tej korekcie właściwego dla niego naczelnika urzędu skarbowego wraz z podaniem kwot korekty oraz danych dłużnika (art. 89a ust. 5 ustawy).

Ponadto, zgodnie z art. 89a ust. 7 ustawy, przepisów ust. 1-5 nie stosuje się, jeżeli między wierzycielem a dłużnikiem istnieje związek, o którym mowa w art. 32 ust. 2-4.

Powołane wyżej przepisy dopuszczają zatem możliwość dokonania przez podatnika korekty podatku należnego, który powstał w związku z dostawą towarów lub świadczeniem usług na terytorium kraju, w sytuacji gdy nabywca towaru bądź usługi nie dokonał zapłaty na rzecz dostawcy.

Możliwość korekty wierzytelności nieściągalnych uzależniona została od spełnienia szeregu warunków, które zostały wskazane w art. 89a ust. 2 ustawy, a dotyczących zarówno samej wierzytelności, warunków jej powstania, jak i osoby dłużnika i wierzyciela.

Aby podatnik mógł dokonać korekty określonej w art. 89a ust. 1, warunki określone w art. 89a ust. 2-7 ustawy muszą być spełnione łącznie. Brak któregokolwiek z wymienionych warunków stanowi przesłankę do braku takiego prawa.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Spółka mając zaświadczenie z urzędu skarbowego dłużnika, że jest on zarejestrowany w ewidencji podatników jako podatnik VAT czynny (wystawione w dniu 8 kwietnia 2013 r.), w deklaracji VAT-7 za miesiąc marzec 2013 r. dokonała korekty podatku należnego na podst. art. 89a ustawy. Właściwy dla Spółki Urząd Skarbowy poinformował ją natomiast w maju 2013 r., że otrzymał od urzędu skarbowego dłużnika informację, że dłużnik ten zmarł w połowie marca 2013 r.

W związku z powyższym Spółka powzięła wątpliwości, czy miała prawo dokonać korekty podatku VAT należnego za miesiąc marzec 2013 r., posiadając ww. zaświadczenie z miesiąca kwietnia 2013 r., w przypadku gdy okazało się, że dłużnik zmarł w miesiącu marcu 2013 r., a właściwy urząd skarbowy nie był o tym fakcie powiadomiony.

Odnosząc przedmiotową sytuację do wyżej cytowanych przepisów zauważyć należy, iż jednym z warunków dokonania korekty podatku należnego (i podstawy opodatkowania) z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, jest (co wynika z brzmienia art. 89a ust. 2 pkt 3 lit. a) ustawy), aby dłużnik na dzień poprzedzający dzień złożenia deklaracji podatkowej, w której dokonuje się korekty, był zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym. Taka sytuacja nie miała jednak miejsca w opisanym przypadku. Należy bowiem zauważyć, iż dłużnik zmarł w połowie marca 2013 r. i na dzień poprzedzający dzień złożenia deklaracji podatkowej (tekst jedn.: dzień przypadający po dniu 8 kwietnia 2013 r., w którym zostało wystawione ww. zaświadczenie) nie był on zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym. Tej sytuacji nie może zmienić posiadane przez Spółkę zaświadczenie z urzędu skarbowego właściwego dla dłużnika, iż jest on zarejestrowanym w ewidencji podatników jako podatnik VAT czynny. Jak bowiem zauważa Spółka, urząd ten w momencie jego wydawania nie był o tym fakcie powiadomiony, mimo że dłużnik zmarł w miesiącu marcu 2013 r.

Natomiast zgodnie z art. 306a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.), organ podatkowy wydaje zaświadczenia na żądanie osoby ubiegającej się o zaświadczenie.

W myśl art. 306a § 2, zaświadczenie wydaje się, jeżeli:

Zaświadczenie potwierdza stan faktyczny lub prawny istniejący w dniu jego wydania (art. 306a § 3 Ordynacji).

Zaświadczenie wydane przez organ podatkowy jest zatem przejawem jego wiedzy co do faktów i stanu prawnego w danym dniu i jako takie nie rozstrzyga ani o uprawnieniach, ani też obowiązkach podmiotu, któremu je wydano. Nie tworzy ono określonej sytuacji prawno-faktycznej, a tylko tę sytuację, istniejącą w danym dniu, przedstawia w zaświadczeniu. Zaświadczenie jest aktem wiedzy organu o określonych faktach lub stanie prawnym, a nie oświadczeniem kształtującym te fakty lub stan prawny. Uwzględniając powyższe, wydane w dniu 8 kwietnia 2013 r. zaświadczenie przez urząd skarbowy dłużnika w żaden sposób nie może zmienić faktu, iż w tym dniu nie był on zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT (zmarł bowiem w połowie marca 2013 r.).

Uwzględniając powyższe, Spółka nie ma prawa dokonać korekty podatku należnego (i podstawy opodatkowania) z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku ww. wierzytelności.

Stanowisko Spółki jest zatem nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.