IPPP3/443-809/09-4/MPe - Możliwość wystawienia faktury korygującej w sytuacji powstania długu z tytułu niewykonania zobowiązania pieniężnego przez kontrahenta, uznanego następnie przez inwestora jako dłużnika solidarnego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 15 września 2009 r. (data wpływu 23 września 2009 r.) uzupełnionego w dniu 26 października 2009 r. (data wpływu) na wezwanie z dnia 13 października 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wystawienia faktury korygującej - jest prawidłowe.

W dniu 23 września 2009 r. wpłynął ww. wniosek uzupełniony w dniu 26 października 2009 r. (data wpływu) na wezwanie z dnia 13 października 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wystawienia faktury korygującej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 10 grudnia 2007 r. w W. została zawarta umowa pomiędzy firmą PPHU P. Sp. z o.o. w L. zwanym Wykonawcą a Zamawiającym - Spółką z o.o. Przedmiotem umowy było wykonanie usługi: dowóz i montaż stolarki okiennej i drzwiowej. Zgodnie z podpisaną umową usługa została wykonana i po dokonaniu odbiorów technicznych zostały wystawione faktury. Według umowy, ustalone wynagrodzenie za wykonanie usługi miało być dokonane w ciągu 14 dni od daty wystawienia faktury końcowej wraz z protokołem odbioru.

Faktury za prace wykonane wcześniej zostały uregulowane. Natomiast pozostała kwota przez Zamawiającego na rzecz Wykonawcy nie została do dnia dzisiejszego zapłacona. Po przeprowadzonych rozmowach telefonicznych, jak również wezwaniach pisemnych okazało się, że Spółka zwana Zamawiającym ma kłopoty finansowe i nie jest w stanie zapłacić należnego nam wynagrodzenia.

W związku z zaistniałą sytuacją, dnia 16 kwietnia 2009 r. została podpisana kolejna umowa pomiędzy: PPHU P. Sp. z o.o. zwanym Podwykonawcą - Spółką z o.o. zwaną Wykonawcą - następną Spółką z o.o. zwaną Inwestorem, gdzie Inwestor na zasadzie dłużnika solidarnego uznaje wierzytelność Podwykonawcy względem Wykonawcy, potwierdzoną wystawionymi fakturami oraz protokołem odbioru robót budowlanych odebranych przez Wykonawcę bez zastrzeżeń. W § 2 umowy trójstronnej jest zapis, że Spółka zwana Inwestorem wypłaci Podwykonawcy należną kwotę w terminie 90 dni, licząc od dnia podpisania niniejszej umowy. Należność nie została uregulowana do dnia dzisiejszego.

Spółka z o.o. zwana Wykonawcą żąda od Wnioskodawcy wystawienia dla nich faktury korygującej na sporną kwotę, natomiast dla Inwestora wystawienia na tę kwotę faktury VAT. Wnioskodawca nie wyraził zgody na wystawienie żądanych faktur, ponieważ wg Wnioskodawcy nie ma podstawy do wystawienia takich faktur.

Faktury VAT zostały wystawione w 2007 i 2008 r., VAT należny został przez Wnioskodawcę rozliczony w ustawowym terminie, a teraz wg Wnioskodawcy podstawą do zapłaty należności jest trójstronna umowa podpisana przez Inwestora - Wykonawcę - Podwykonawcę.

Czy nasze stanowisko w tej sprawie jest słuszne. Uważamy, że wystawienie faktury korygującej VAT ("zerującą" sprzedaż) dla Wykonawcy oraz nową fakturę dla nowego nabywcy czyli Inwestora jest niezgodne. Według pierwszej podpisanej umowy, usługa dla danego kontrahenta została wykonana zgodnie z ustaleniami, nie było żadnych zastrzeżeń, a problem pojawił się w chwili zapłaty.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy, podstawą do wystawienia faktury korygującej jest zmiana ceny, udzielenie rabatu, zmiana stawki podatku VAT. Żaden z tych przypadków w tej sytuacji nie występuje. Faktura VAT przez nas wystawiona została rozliczona w ustawowym terminie i nie widzimy możliwości wystawienia korekty. Uważamy, że podstawą zapłaty w tej sytuacji jest sporządzona trójstronna umowa i ona powinna być wiążąca, a pozostałe uregulowania winny być dokonane pomiędzy Inwestorem a Wykonawcą.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Jak stanowi art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są zobowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 19 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Z opisu stanu faktycznego przedstawionego w przedmiotowym wniosku wynika, iż Wnioskodawca - Wykonawca zawał w dniu 10 grudnia 2007 r. umowę ze Spółką z o.o. - Zamawiającym na wykonanie usługi dowóz i montaż stolarki okiennej i drzwiowej. Zgodnie z podpisaną umową usługa została wykonana i po dokonaniu odbiorów technicznych zostały wystawione faktury, które Wnioskodawca rozliczył w ustawowym terminie. Jednakże z powodu kłopotów finansowych Zamawiającego część należności za wykonane usługi nie została zapłacona.

W związku z zaistniałą sytuacją, w dniu 16 kwietnia 2009 r. Wnioskodawca podpisał kolejną umowę z Inwestorem, który na zasadzie dłużnika solidarnego uznaje przedmiotową wierzytelność, potwierdzoną wystawionymi fakturami oraz protokołem odbioru robót budowlanych odebranych przez dłużnika bez zastrzeżeń. Z zapisów przedmiotowej umowy wynika, iż Inwestor wypłaci Wnioskodawcy należną kwotę w terminie 90 dni, licząc od dnia podpisania tejże umowy. Należność nie została jednak uregulowana a Spółka na rzecz której Wnioskodawca wykonał usługę żąda od Wnioskodawcy wystawienia dla faktury korygującej na sporną kwotę, natomiast dla Inwestora wystawienia na tę kwotę faktury VAT.

Wnioskodawca nie wyraził zgody na wystawienie żądanych faktur, ponieważ wg Wnioskodawcy nie ma podstawy do wystawienia takich faktur.

W myśl § 13 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2008 r. Nr 212, poz. 1337), zwanego dalej rozporządzeniem, w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą. Fakturę korygującą wystawia się również, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury (§ 14 ust. 1 rozporządzenia).

Kwestię poprawności wystawienia faktur korygujących reguluje § 14 ust. 3 rozporządzenia, który stanowi, iż faktura korygująca wystawiana w przypadku pomyłek, o których mowa w ust. 1, zawiera dane określone w ust. 2 pkt 1 i pkt 2 lit. a), kwoty podane w omyłkowej wysokości oraz kwoty w wysokości prawidłowej.

Z powołanego wyżej przepisu wynika, iż faktura korygująca powinna zawierać co najmniej:

Ponadto zgodnie z § 13 ust. 4 rozporządzenia, do faktur korygujących stosuje się odpowiednio przepisy § 5 ust. 5-7 i § 7. Natomiast stosownie do § 13 ust. 5 rozporządzenia, faktury korygujące powinny zawierać wyraz "korekta" albo wyrazy "FAKTURA KORYGUJĄCA".

W świetle powołanych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, faktury VAT są dokumentami potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Faktura pełni szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku VAT, dlatego też niezwykle istotne jest prawidłowe oznaczenie wszystkich jej elementów. Jeżeli więc faktura dokumentująca zdarzenie gospodarcze zawiera pomyłki, to powinna zostać skorygowana w ten sposób, aby odzwierciedlała faktycznie dokonaną transakcję między określonymi podmiotami gospodarczymi. Z kolei celem wystawienia faktury korygującej jest doprowadzenie faktury pierwotnej do stanu odpowiadającego rzeczywistości.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że stronami transakcji w przedmiotowej sprawie jest podmiot świadczący usługę tekst jedn. Wnioskodawca oraz podmiot na rzecz którego usługa jest świadczona (nabywca) tekst jedn. Zamawiający. Jak wynika z opisu stanu faktycznego Wnioskodawca po wykonaniu usługi na rzecz Zamawiającego prawidłowo wystawił i rozliczył faktury VAT. Brak zapłaty za wykonaną usługę spowodowane trudnościami finansowymi kontrahenta nie mają wpływu na prawidłowe rozliczenie podatku należnego. W związku z powyższym ww. przepisy dotyczące wystawiania faktur korygujących w tym konkretnym przypadku nie znajdą zastosowania.

A zatem stanowisko Wnioskodawcy, iż nie ma możliwości wystawienia faktury korygującej a podstawą zapłaty w tej sytuacji jest sporządzona trójstronna umowa, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.