IPPP3/443-801/11-2/KC

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 1 września 2011 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPP3/443-801/11-2/KC

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 31 maja 2011 r. (data wpływu 6 czerwca 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zakwalifikowania odpadów do złomu i obowiązku rozliczenia podatku VAT od takiej transakcji przez nabywcę - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 czerwca 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zakwalifikowania odpadów do złomu i obowiązku rozliczenia podatku VAT od takiej transakcji przez nabywcę.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka prowadzi szeroko rozumianą działalność w zakresie gospodarki wszelkiego rodzaju odpadami. W ramach realizowanej działalności Spółka prowadzi zbiórkę różnych typów odpadów stanowiących surowce wtórne, bezpośrednio nadających się do recyklingu, jak również odpadów składających się z surowców wtórnych, wymagających dalszej obróbki (rozbiórki lub dalszego przygotowania) na potrzeby recyklingu.

Do odpadów pierwszej kategorii zaliczają się między innymi:

* odpady z papieru i tektury,

* odpady ze stłuczki szklanej kolorowej oraz bezbarwnej,

* odpady tworzyw sztucznych kolorowych oraz bezbarwnych,

* odpady z drewna,

* odpady z metali żelaznych i nieżelaznych.

Do odpadów drugiej kategorii zaliczają się między innymi:

* kable i przewody w izolacji/otulinie z tworzyw sztucznych,

* akumulatory,

* baterie akumulatorowe i nieakumulatorowe,

* zużyte urządzenia elektryczne i elektroniczne (wielkogabarytowe urządzenia gospodarstwa domowego, małogabarytowe urządzenia gospodarstwa domowego, sprzęt teleinformatyczny i telekomunikacyjny, sprzęt audiowizualny, przyrządy medyczne, narzędzia elektryczne i elektroniczne, zabawki, sprzęt rekreacyjny i sportowy).

Odpady drugiej kategorii składają się z różnego rodzaju surowców wtórnych, w tym metali żelaznych i nieżelaznych, tworzyw sztucznych, szkła, papieru, gumy, itp.

Spółka dokonuje zakupu wyżej wymienionych odpadów zarówno od podatników podatku od towarów i usług, jak również przyjmuje odpady od osób fizycznych niebędących podatnikami VAT. Następnie Spółka dokonuje dalszej odsprzedaży powyższych odpadów na rzecz recyklerów lub podmiotów zajmujących się przetwarzaniem odpadów oraz odzyskiem surowców wtórnych.

W związku z późn. zm. Ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004, nr 54, poz. 535, z późn. zm.) - dalej Ustawa o VAT, które zaczęły obowiązywać z dniem 1 kwietnia 2011 r., wątpliwości Spółki budzi sposób rozliczenia podatku VAT z tytułu zakupu odpadów przeznaczonych do recyklingu, lecz wymagających dalszej obróbki (rozbiórki lub dalszego przygotowania), w tym kabli i przewodów w izolacji/otulinie, akumulatorów, baterii akumulatorowych i nieakumulatorowych, zużytych maszyn oraz urządzeń elektrycznych i elektronicznych, jeżeli dokonującym ich dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, niekorzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, a dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2. Wątpliwości Spółki odnoszą się zatem do zakresu pojęciowego słowa "złom" użytego przez ustawodawcę w art. 17 ust. 1 pkt 7 Ustawy o VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy odpady przeznaczone do recyklingu, lecz wymagające dalszej obróbki (rozbiórki lub dalszego przygotowania), w tym kable i przewody w izolacji/otulinie, akumulatory, baterie akumulatorowe i nieakumulatorowe, zużyte maszyny oraz urządzenia elektryczne i elektroniczne, składające się z różnego rodzaju surowców wtórnych (w tym metali), stanowiące przedmiot zakupu przez Spółkę w ramach zbiórki odpadów, mieszczą się w definicji pojęcia "złom" użytego przez Ustawodawcę w art. 17 ust. 1 pkt 7 Ustawy o VAT, a w konsekwencji, czy w przypadku transakcji zakupu odpadów od podatników o których mowa w art. 15, niekorzystających ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, gdy dokonywana przez nich dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2, obowiązek rozliczenia podatku ciąży na Spółce jako nabywcy odpadów (złomu) zgodnie z mechanizmem odwrotnego obciążenia (ang. reverse charge).

Zdaniem Spółki w przypadku transakcji zakupu, realizowanych przez Spółkę z podatnikami podatku VAT, dotyczących odpadów przeznaczonych do recyklingu, lecz wymagających dalszej obróbki (rozbiórki lub dalszego przygotowania), za wyjątkiem transakcji zakupu akumulatorów ołowianych oraz ich części, nie znajdą zastosowania przepisy art. 17 ust. 1 pkt 7 Ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 Ustawy o VAT podatnikami podatku od towarów i usług są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające złom, jeżeli dokonującym jego dostawą" jest podatnik, o którym mowa w art. 15, niekorzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust., a dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 cyt. Ustawy. Jednocześnie wskazany przepis stosuje się w przypadku gdy nabywcą złomu jest podatnik, o którym mowa w art. 15 Ustawy o VAT. Omawiane przepisy wprowadzają zatem mechanizm odwrotnego obciążenia (ang. reverse charge) polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku od towarów i usług z tytułu dostaw złomu z dostawcy na nabywcę.

Warunkiem koniecznym właściwego zastosowania powyższych przepisów, a tym samym przyjęcia właściwego sposobu rozliczenia podatku od towarów i usług, jest ustalenie czy towar będący przedmiotem transakcji mieści się w zakresie pojęcia "złom" użytego przez ustawodawcę, Z uwagi na fakt, iż Ustawa o VAT nie zawiera definicji legalnej "złomu", należy jej szukać w innych źródłach.

Przepisy art. 17 ust. 1 pkt 7 Ustawy o VAT stanowią implementację art. 199 ust. 1 lit. d) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. L 347 z 11.12.2006, str. 1). W myśl przytoczonych regulacji państwa członkowskie mogą postanowić, że osobą zobowiązaną do zapłaty VAT jest podatnik - odbiorca transakcji dostawy zużytych materiałów, zużytych materiałów nienadających się do ponownego użycia w tym samym stanie, złomu, odpadów przemysłowych i nieprzemysłowych, odpadów przetwarzalnych, częściowo przetworzonych odpadów oraz dostawy pewnych towarów i świadczenia usług, wymienionych w załączniku VI do Dyrektywy. Z załącznika nr VI do Dyrektywy wynika natomiast, iż mechanizm odwrotnego obciążenia może znaleźć zastosowanie, o ile dane państwo członkowskie tak postanowi, w odniesieniu do:

1.

dostawy odpadów żelaznych i nieżelaznych, złomu oraz zużytych materiałów, w tym półproduktów będących wynikiem przetwarzania, wytwarzania lub stapiania metali żelaznych i nieżelaznych oraz ich stopów;

2.

dostawy półproduktów żelaznych i nieżelaznych oraz niektórych powiązanych usług przetwarzania;

3.

dostawy pozostałości i innych materiałów przetwarzalnych składających się z metali żelaznych i nieżelaznych, ich stopów, żużlu, popiołu, zgorzeliny i pozostałości przemysłowych zawierających metale lub ich stopy, a także świadczenie usług polegających na selekcji, cięciu, rozdrabnianiu i prasowaniu tych produktów;

4.

dostawy oraz określone usługi polegające na przetwarzaniu, związane z odpadami żelaznymi i nieżelaznymi, jak również ze ścinkami, złomem, odpadami oraz materiałami zużytymi i przetwarzalnymi składającymi się ze stłuczki, szkła, papieru, tektury i kartonu, szmat, kości, skóry, sztucznej skóry, pergaminu, skór surowych, ścięgien, szpagatu, wyrobów powroźniczych, lin, kabli, gumy i plastiku;

5.

dostawy materiałów, o których mowa w niniejszym załączniku po przetworzeniu w formie czyszczenia, polerowania, selekcji, cięcia, rozdrabniania, prasowania lub wlewania do wlewek;

6.

dostawa złomu i odpadów po obróbce materiałów podstawowych.

Jak wynika z analizowanych przepisów Dyrektywy, zastosowanie mechanizmu odwrotnego obciążenia możliwe jest między Innymi w odniesieniu do transakcji, których przedmiotem jest złom jak również transakcji dotyczących innych kategorii odpadów, w tym np. odpadów oraz materiałów zużytych i przetwarzalnych składających się ze tłuczki, szkła, papieru, tektury i kartonu, szmat, kości, skóry, sztucznej skóry, pergaminu, skór surowych, ścięgien, szpagatu, wyrobów powroźniczych, lin, kabli, gumy i plastiku. Podkreślenia wymaga jednocześnie, iż odpady te traktowane są jako oddzielna od złomu kategoria towarów. Biorąc pod uwagę, iż ustawodawca wskazał w art. 17 ust. 1 pkt 7 Ustawy o VAT, że rozliczanie VAT przez nabywcę powinno nastąpić jedynie w przypadku złomu, nie należy tej regulacji stosować w sposób rozszerzający poprzez opodatkowywanie w ten sam sposób dostawy innego rodzaju odpadów niż złom metali. Jednocześnie z uwagi na brak ustawowej definicji pojęcia złom należy uznać, iż wszelkie transakcje dostawy odpadów innych niż złom metali powinny zostać opodatkowane na zasadach ogólnych przyjętych w Ustawie o VAT.

Do wątpliwości dotyczących zakresu pojęciowego terminu "złom" użytego przez ustawodawcę oraz sposobu kwalifikacji towarów jako złomu na gruncie art. 17 ust. 1 pkt 7 Ustawy o VAT odniósł się również Minister Finansów. W wydanej przez Ministerstwo Finansów interpretacji ogólnej (PT3/033/2/188/LWA/11/569 z dnia 2 maja 2011 r.) stwierdzono, iż:

"Kierując się wykładnią historyczną i celowościową należy zaznaczyć, iż przez złom dla potrzeb stosowania art. 17 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy należy rozumieć złom metali, w tym złom stalowy (wsadowy i niewsadowy), żeliwny i metali nieżelaznych, jak również złom metali szlachetnych." Ponadto Minister Finansów uznał, iż w cel przytoczonych regulacji wpisuje się również obrót zużytymi akumulatorami ołowianymi lub ich częściami, zaliczanymi zgodnie z normą europejską PN-EN 14057:2003 do złomu.

Zgodnie ze stanowiskiem Ministra Finansów na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 7 Ustawy o VAT, podatnikami obowiązanymi do rozliczenia podatku są osoby nabywające towary mieszczące się we wskazanym w interpretacji ogólnej pojęciu złomu, jeżeli spełnione są określone w omawianych przepisach warunki dotyczące statusu podatkowego nabywcy oraz dostawcy.

Za przedstawionym powyżej ograniczeniem zakresu pojęciowego słowa "złom" do złomu metali przemawia również jego definicja słownikowa. Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku języka polskiego PWN (wydanie III, Warszawa 2007) złom to: "zużyte i zniszczone części lub przedmioty metalowe, przeznaczone do przetopienia jako surowiec wtórny".

Przedmiotem transakcji dokonywanych przez Spółkę są odpady przeznaczone do recyklingu, lecz wymagające dalszej obróbki (rozbiórki lub dalszego przygotowania), w tym kable i przewody w izolacji/otulinie, akumulatory, baterie akumulatorowe i nieakumulatorowe, zużyte maszyny oraz urządzenia elektryczne i elektroniczne, składające się z różnego rodzaju surowców wtórnych (w tym metali).

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz uwzględniając przytoczone przepisy prawa podatkowego, Spółka stoi na stanowisku, iż nabywane przez Spółkę odpady przeznaczone do recyklingu, lecz wymagające dalszej obróbki (rozbiórki lub dalszego przygotowania), składające się z wielu rodzajów surowców wtórnych (w tym między innymi metali, tworzyw sztucznych, gumy, szkła, itp.), za wyjątkiem odpadów w postaci akumulatorów ołowianych i ich części, nie mieszczą się w zakresie pojęcia złomu, użytego przez ustawodawcę w art. 17 ust. 1 pkt 7 Ustawy o VAT. Zatem w transakcjach zakupu wskazanych odpadów, realizowanych z podmiotami spełniającymi warunki dotyczące statusu podatkowego nabywcy określone w omawianych przepisach, nie znajdzie zastosowania mechanizm odwrotnego obciążenia. Transakcje takie opodatkowane oraz rozliczane będą zatem na zasadach ogólnych określonych w Ustawie o VAT. Przepisy art. 17 ust. 1 pkt 7 Ustawy o VAT znajdą natomiast zastosowanie w przypadku transakcji zakupu/sprzedaży złomu metali (niewymagającego dalszej obróbki) oraz akumulatorów ołowianych dokonywanych przez Spółkę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 5a ustawy, obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r., towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Artykuł 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Z kolei na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r., przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Ustawa definiuje podatnika jako każdy podmiot, niezależnie od jego formy organizacyjno-prawnej, który samodzielnie prowadzi działalność gospodarczą, bez względu na cel oraz rezultat takiej działalności. W oparciu o przepis art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych, o czym stanowi art. 15 ust. 2 ustawy. Powyższa definicja ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem podatnika tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Ustawą z dnia 18 marca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy - Prawo o miarach (Dz. U. Nr 64, poz. 332) do ustawy o podatku od towarów i usług z dniem 1 kwietnia 2011 r. dodano przepis art. 17 ust. 1 pkt 7. Na jego mocy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające złom, jeżeli dokonującym jego dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, niekorzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, a dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2.

W przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego (art. 17 ust. 2 ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r.).

Z kolei, na podstawie dodanego z dniem 1 kwietnia 2011 r. ww. ustawą z dnia 18 marca 2011 r. przepisu art. 17 ust. 7, przepisy ust. 1 pkt 7 i 8 stosuje się, jeżeli nabywcą lub usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15. Ustawodawca, na potrzeby stosowania ww. art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, nie odwołuje się w obecnym stanie prawnym do klasyfikacji statystycznych, celem identyfikacji danej czynności. Przyjęte od dnia 1 kwietnia 2011 r. regulacje wynikające z art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku od towarów i usług, wprowadzają mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego dokonywana jest dostawa złomu. Kluczową kwestią zatem, dla celów stosowania tej normy prawa, jest ustalenie, czy dany towar mieści się w pojęciu złomu.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 Kierując się wykładnią historyczną i celowościową pojęcia złomu wskazać należy, iż przez złom rozumie się złom metali, w tym złom stalowy (wsadowy i niewsadowy), żeliwny i metali nieżelaznych, jak również złom metali szlachetnych. Wskazaną regulacją art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy należy również objąć obrót zużytymi akumulatorami ołowianymi lub ich częściami, zaliczanymi, zgodnie z normą europejską nr PN-EN 14057:2003, mającą status Polskiej Normy, do złomu.

Z kolei, w słowniku języka polskiego (Współczesny Słownik Języka Polskiego, Tom II, Wydawnictwo Langenscheidt Polska Sp. z o.o.) znajduje się definicja złomu, a także definicja odpadu, co wskazuje jednoznacznie, że nie są to pojęcia tożsame. Jak wynika z tych definicji, złom to zużyte, zniszczone przedmioty metalowe, także odpady produkcyjne przeznaczone do ponownego przetopienia w hutach jako surowiec wtórny; odłamany, odłupany kawał czegoś (s. 1075), a odpady to części materiału, surowca zostające podczas produkcji czegoś, niekiedy dalej wykorzystywane w produkcji ubocznej, wtórnie przerabiane itp. (s. 2205).

Natomiast w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 1243 z późn. zm.), odpady oznaczają każdą substancję lub przedmiot należący do jednej z kategorii, określonych w załączniku nr 1 do ustawy, których posiadacz pozbywa się, zamierza pozbyć się lub do ich pozbycia się jest obowiązany. W poz. 1 załącznika nr 1 do tej ustawy ustawodawca wymienił pozostałości z produkcji lub konsumpcji, niewymienione w pozostałych kategoriach.

Powyższe, w ocenie tut. organu, prowadzi do konkluzji, że pojęcia odpad i złom nie są tożsame. Kierując się wykładnią historyczną przepisów w zakresie podatku od towarów i usług oraz ustawą o odpadach, należy przyjąć, że wskazane pojęcia "odpadu" i "złomu" należy rozróżnić i w opisanym stanie faktycznym nie należy ich ze sobą utożsamiać.

Z okoliczności sprawy wynika, iż Wnioskodawca prowadzi szeroko rozumianą działalność w zakresie gospodarki wszelkiego rodzaju odpadami i w ramach tej działalności prowadzi zbiórkę różnych typów odpadów stanowiących surowce wtórne, bezpośrednio nadających się do recyklingu, jak również odpadów składających się z surowców wtórnych, wymagających dalszej obróbki, tj. rozbiórki lub dalszego przygotowania na potrzeby recyklingu.

Do odpadów pierwszej kategorii zaliczają się między innymi:

* odpady z papieru i tektury,

* odpady ze stłuczki szklanej kolorowej oraz bezbarwnej,

* odpady tworzyw sztucznych kolorowych oraz bezbarwnych,

* odpady z drewna,

* odpady z metali żelaznych i nieżelaznych.

Do odpadów drugiej kategorii zaliczają się między innymi:

* kable i przewody w izolacji/otulinie z tworzyw sztucznych,

* akumulatory,

* baterie akumulatorowe i nieakumulatorowe,

* zużyte urządzenia elektryczne i elektroniczne (wielkogabarytowe urządzenia gospodarstwa domowego, małogabarytowe urządzenia gospodarstwa domowego, sprzęt teleinformatyczny i telekomunikacyjny, sprzęt audiowizualny, przyrządy medyczne, narzędzia elektryczne i elektroniczne, zabawki, sprzęt rekreacyjny i sportowy). Odpady drugiej kategorii składają się z różnego rodzaju surowców wtórnych, w tym metali żelaznych i nieżelaznych, tworzyw sztucznych, szkła, papieru, gumy, itp.

W związku ze zmianą zasad rozliczania złomu, Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy może stosować rozliczenie podatku VAT z tytułu nabycia odpadów przeznaczonych do recyklingu, lecz wymagających dalszej obróbki (rozbiórki lub dalszego przygotowania), w tym kabli i przewodów w izolacji/otulinie, akumulatorów, baterii akumulatorowych i nieakumulatorowych, zużytych maszyn oraz urządzeń elektrycznych i elektronicznych, zgodnie z zapisem art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy.

Dokonując analizy przedstawionego stanu faktycznego w odniesieniu do obowiązujących w tym czasie przepisów ustawy prowadzi do wniosku, iż w okresie, którego dotyczy stan faktyczny przedstawiony przez Wnioskodawcę, tj. od 1 kwietnia 2011 r. do 6 czerwca 2011 r., ze względu na brak w ustawie legalnej definicji złomu pozwala uznać, iż zakup odpadów przeznaczonych do recyklingu, lecz wymagających dalszej obróbki, w tym kabli i przewodów w izolacji/otulinie, baterii akumulatorowych i nieakumulatorowych, zużytych maszyny oraz urządzeń elektrycznych i elektronicznych, składających się z różnego rodzaju surowców wtórnych, w tym metali, nie stanowi dla Wnioskodawcy transakcji zakupu złomu.

Wobec powyższego, dla takich transakcji Wnioskodawcy nie znajdzie zastosowania mechanizm odwróconego opodatkowania, przewidziany w art. 17 ust. 1 pkt 7 w związku z art. 17 ust. 2 ustawy, czego konsekwencją jest rozliczenie podatku VAT na zasadach ogólnych, tj. przez sprzedającego towar. Jednak w sytuacji, gdy Wnioskodawca realizuje transakcję zakupu akumulatorów ołowiowych od podatników o których mowa w art. 15, niekorzystających ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy, gdy dokonywana przez nich dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2, obowiązek rozliczenia podatku ciąży na Wnioskodawcy jako nabywcy złomu, zgodnie z mechanizmem odwrotnego obciążenia

Zatem stanowisko Spółki należy uznać za prawidłowe.

Ponadto, należy zauważyć, iż po zmianie dokonanej ustawą z dnia 9 czerwca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i ustaw, ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. z 2011 r. Nr 134, poz. 780) obowiązujące od dnia 1 lipca 2011 r., art. 17 ust. 1 pkt 7 otrzymuje brzmienie: "Podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, jeżeli dokonującym ich dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, niekorzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, a dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2."

Powyższe regulacje wprowadzają wykaz towarów, których nabycie ma obowiązek opodatkować nabywca. Jest to doprecyzowanie mechanizmu polegającego na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku należnego na podatnika, na rzecz którego dokonywana jest dostawa towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy. W związku z tym w przypadku dostawy towarów, które nie zostały wymienione w tym załączniku, podatnikiem pozostaje sprzedawca.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl