IPPP3-443-80/09-4/JF

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 29 stycznia 2009 r. (data wpływu 2 lutego 2009 r.) uzupełnione pismem z dnia 2 kwietnia 2008 r. (data wpływu 6 kwietnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku dla odsprzedaży usługi ubezpieczeniowej - jest prawidłowe.

W dniu 2 lutego 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku dla odsprzedaży usługi ubezpieczeniowej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka z o.o. prowadzi działalność w zakresie usług doradztwa podatkowego na rzecz podmiotów polskich i zagranicznych. Spółka zatrudnia pracowników, którzy, w związku z realizacją swoich obowiązków służbowych, podróżują po kraju.

W związku z powyższym, Spółka rozważa możliwość zakupu samochodów osobowych i oddania ich do używania swoim pracownikom na podstawie umów leasingu operacyjnego. Prowadzeniu tej działalności towarzyszyłoby również odpowiednie zmodyfikowanie przedmiotu działalności Spółki, który zostałby uzupełniony o leasing, najem i dzierżawę środków transportu.

Spółka będzie właścicielem samochodów w trakcie trwania umów leasingu. Na podstawie umów leasingu samochodów, które Spółka zawarłaby z pracownikami, byliby oni zobowiązani do zapłaty miesięcznych rat leasingowych. Oprócz tego, by uzyskać jak najkorzystniejsze warunki ubezpieczenia samochodów, Spółka negocjowałaby te warunki z ubezpieczycielem w odniesieniu do wszystkich samochodów i, jednocześnie, działałaby jako ubezpieczający. Tak więc, w razie utraty lub uszkodzenia samochodu, kwota należnego ubezpieczenia byłaby wypłacana przez ubezpieczyciela na rzecz Spółki.

Spółka planuje obciążyć pracowników (tekst jedn.: korzystających w rozumieniu umów leasingu, dalej: korzystający) kosztami zawarcia umów ubezpieczenia dotyczącymi poszczególnych samochodów będących przedmiotem umów leasingu. Poniesienie kosztów związanych z ubezpieczeniem samochodów przez korzystających wynikałaby przede wszystkim stąd, że korzyść w związku z ubezpieczeniem pojazdów odnosić będą przede wszystkim korzystający. Wynika to z faktu, iż utrata pojazdu w trakcie trwania umowy leasingu wiąże się z koniecznością dokonania przez korzystającego spłaty wszystkich przyszłych rat leasingowych (co stanowi swojego rodzaju sankcję właściwą dla umów leasingu). Ubezpieczenie pojazdów oznacza, iż w razie potencjalnej utraty samochodu, suma przyszłych rat leasingowych, które musiałby zapłacić korzystający na rzecz Spółki uległaby pomniejszeniu o uzyskaną przez Spółkę wypłatę kwoty ubezpieczenia. Tym samym, fakt ubezpieczenia pojazdów powoduje, iż istotnie redukowane jest zagrożenie po stronie korzystającego, polegające na tym, że będzie on zobowiązany do spłaty przyszłych rat leasingowych nie dysponując jednocześnie przedmiotem umowy leasingu (tekst jedn.: nie mogąc z niego korzystać).

Spółka obciążać będzie korzystających kosztami ubezpieczenia pojazdów bez doliczania do tych kosztów żadnej marży, tj. Wnioskodawca wystawiać będzie fakturę na kwotę odpowiadającą kwocie pobranej przez ubezpieczyciela. Tym samym, Spółka dokonywać będzie nabycia usług ubezpieczeniowych od ubezpieczyciela i ich odprzedaży na rzecz korzystających.

Obciążenie korzystających kosztami ubezpieczenia samochodu stanowić będzie dla Spółki świadczenie odrębne od świadczonych usług leasingu. Spółka stoi więc na stanowisku, iż dla potrzeb podatku VAT, odprzedaż usługi ubezpieczeniowej powinna być w tym przypadku traktowana jako świadczenie tej usługi i podlegać zwolnieniu od podatku VAT w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 1 w zw. z poz. 3 załącznika nr 4 do ustawy o VAT.

Z pisma stanowiącego odpowiedź na wezwanie do uzupełnienie wniosku IPPP3-443-80/09-2/JF z dnia 24 marca 2009 r. wynika, planowane umowy leasingu, które zostaną zawarte przez Spółkę i pracowników przewidywać będą, iż koszty (opłaty) z tytułu ubezpieczenia samochodów będą przedmiotem odrębnego rozliczenia od świadczonych w ramach umowy usług leasingu. Co więcej, odrębne rozliczenie tych opłat polegać będzie w praktyce na tym, że obciążenie pracownika kosztami ubezpieczenia dokonywane będzie za pomocą odrębnej faktury VAT niż faktura dokumentująca świadczenie usług leasingu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, dla potrzeb podatku VAT Spółka powinna uznać odprzedaż usługi ubezpieczeniowej za świadczenie takiej usługi na rzecz korzystających, a w związku z tym, czy usługi te podlegać będą zwolnieniu od podatku VAT zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 1 w zw. z poz. 3 załącznika nr 4 do ustawy o VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, niezależnie od świadczonych usług leasingu, Wnioskodawca odprzedawać będzie na rzecz swoich pracowników (korzystających) usługi ubezpieczeniowe, podlegające zwolnieniu od podatku VAT zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 1) w zw. z poz. 3 załącznika nr 4 do ustawy o VAT. Jako że dla potrzeb podatku VAT odprzedaż takich usług powinna być traktowana na równi z ich świadczeniem, Spółka powinna zastosować zwolnienie od podatku VAT wobec odprzedawanych usług ubezpieczeniowych.

Przede wszystkim wskazać należy, iż nabywana przez Spółkę w celu jej późniejszej odprzedaży usługa ubezpieczeniowa pozostawać będzie usługą całkowicie odrębną i niezależną od usługi leasingu. Zgodnie bowiem z definicją zawartą w art. 7091 Kodeksu cywilnego "przez umowę leasingu finansujący zobowiązuje się (...) nabyć rzecz od oznaczonego zbywcy (...) i oddać tę rzecz korzystającemu do używania albo używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony, a korzystający zobowiązuje się zapłacić finansującemu w uzgodnionych ratach wynagrodzenie pieniężne, równe co najmniej cenie lub wynagrodzeniu z tytułu nabycia rzeczy przez finansującego". Definicja ta odzwierciedla podstawową funkcję leasingu, która polega na nabyciu przez finansującego określonej rzeczy w celu zapewnienia korzystającemu faktycznej i prawnej możliwości jej używania (i ewentualnie pobierania pożytków) przy zachowaniu przez cały okres obowiązywania umowy własności tego przedmiotu po stronie finansującego, za wynagrodzeniem płaconym przez korzystającego, pokrywającym przynajmniej cenę rynkową rzeczy z chwili jej nabycia przez finansującego od zbywcy.

Przesłanką zawarcia umowy leasingu jest zatem szeroko rozumiane finansowanie wartości rzeczy będącej przedmiotem leasingu, tj. zapewnienie i udostępnienie przez finansującego środków na nabycie rzeczy, a następnie oddanie tej rzeczy korzystającemu do używania w zamian za świadczenie wzajemne korzystającego obejmujące co najmniej równowartość ekonomiczną nabytego w tym celu przedmiotu leasingu.

Usługa ubezpieczenia, co do zasady, nie stanowi elementu składowego tak definiowanej usługi leasingu, ani nie ma charakteru pomocniczego w odniesieniu do takiej usługi. Obciążenie korzystających kosztami ubezpieczenia będzie więc całkowicie niezależne od świadczeń dokonywanych w ramach usługi leasingu - tym samym, zasady opodatkowania czynności polegającej na obciążeniu korzystającego kosztami ubezpieczenia przedmiotu leasingu należy oceniać niezależnie od zasad opodatkowania właściwych dla samej usługi leasingu.

Pomimo, iż uprawnionym do otrzymania kwoty ubezpieczenia będzie Spółka, faktycznym beneficjentem umowy ubezpieczenia będzie korzystający, gdyż to jego interesy majątkowe będą chronione umową ubezpieczenia zawieraną w odniesieniu do przedmiotu leasingu. Umowa ubezpieczenia zawierana w odniesieniu do przedmiotu leasingu służy bowiem wyeliminowaniu negatywnych skutków uszkodzenia lub utraty przedmiotu leasingu.

Należy zaznaczyć, iż z konstrukcji umowy leasingu wynika, iż korzystającego obciążać zawsze dwa rodzaje ryzyka, materializujące się w przypadku uszkodzenia, utraty lub zniszczenia przedmiotu leasingu. Pierwszy rodzaj ryzyka wynika z możliwości wypowiedzenia umowy leasingu przez finansującego na skutek zaistnienia okoliczności, za które odpowiedzialność ponosi korzystający (art. 70915 k.c.), przy czym w przypadku utraty przedmiotu leasingu umowa wygasa z mocy prawa. Wystarczającą i samodzielną przesłanką obciążenia tym ryzykiem korzystającego jest w tym wypadku już sam brak odpowiedzialności finansującego za utratę tego przedmiotu (art. 7095 k.c.). Drugi rodzaj ryzyka obciążającego korzystającego wiąże się z faktem, że utrata lub uszkodzenie przedmiotu leasingu uniemożliwia lub utrudnia korzystającemu używanie tego przedmiotu zgodnie z jego przeznaczeniem.

Uwzględniając obydwa ryzyka należy stwierdzić, że utrata lub uszkodzenie przedmiotu leasingu "uderza" zawsze w korzystającego dwustronnie: z jednej strony zobowiązując go do natychmiastowej płatności wymagalnych rat oraz naprawienia poniesionej przez finansującego szkody (przy jednoczesnym praktycznym wyłączeniu możliwości zwolnienia się z tej odpowiedzialności przez korzystającego), a z drugiej strony poprzez uniemożliwienie używania lub używania i pobierania pożytków z tytułu korzystania z przedmiotu leasingu.

W obydwu przypadkach w stan natychmiastowej wymagalności mogą być postawione wszystkie przewidziane w umowie leasingu a niezapłacone raty (pomniejszone o korzyści finansującego wynikające z ich wcześniejszej spłaty). Ponadto, finansujący może również podnieść w tym wypadku na zasadach ogólnych roszczenia odszkodowawcze przeciwko korzystającemu.

W związku z powyższym, beneficjentem usługi ubezpieczeniowej w stosunku do przedmiotu leasingu jest przede wszystkim odbiorca finalny wynikającej stąd ochrony majątkowej. tj. korzystający. Jeżeli bowiem przedmiot leasingu będący wprawdzie własnością finansującego, lecz oddany do korzystania bądź korzystania z pobierania pożytków korzystającemu zostanie przez niego utracony lub uszkodzony, to stan taki spowoduje uruchomienie mechanizmów prawnych umożliwiających finansującemu realizację całości jego należności pieniężnych od korzystającego, niezależnie od faktycznych okoliczności dotyczących przedmiotu leasingu, w szczególności niezależnie od faktu istnienia ochrony ubezpieczeniowej tego przedmiotu. Kluczowy charakter ma tutaj bowiem fakt, iż zawarcie umowy przez finansującego powoduje, iż należne od korzystającego odszkodowanie (w postaci przyszłych, niezapłaconych rat ulega zmniejszeniu o odszkodowanie uzyskane od ubezpieczyciela. Brak ubezpieczenia środka trwałego istotnie zmieniałby sytuację prawną pracownika (korzystającego). Gdyby bowiem doszło do utraty, uszkodzenia bądź zniszczenia środka trwałego, a nie byłby on ubezpieczony, to na korzystającym spoczywałby obowiązek zrekompensowania Spółce poniesione) przez nią szkody. Jeżeli jednak opłacona zostanie polisa ubezpieczeniowa, to - w zamian za płacone składki - ciężar wypłaty odszkodowania Spółce przejmie na siebie ubezpieczyciel. Z ubezpieczenia przedmiotu umowy leasingu bezpośrednie korzyści finansowe czerpałby więc korzystający - ubezpieczenie tworzyć będzie bowiem ochronę, która pozwoli mu uniknąć konieczności wypłaty odszkodowania na rzecz Spółki w razie utraty bądź uszkodzenia przedmiotu umowy. Tak więc to pracownik (korzystający) byłby podmiotem odnoszącym korzyści z faktu ubezpieczenia środka trwałego. Na jego rzecz będzie więc zawierana umowa ubezpieczenia. Fakt, iż umowa ta - w sensie prawnym podpisywana będzie przez Spółkę pozostaje bez wpływu na osobę faktycznego beneficjenta jej postanowień.

W związku z powyższym, stwierdzić należy, iż w analizowanej sytuacji Spółka z jednej strony nabędzie usługę ubezpieczeniową od ubezpieczyciela, a z drugiej obciąży kosztami tej usługi jej faktycznego beneficjenta, a więc "odprzeda" ją korzystającemu. Z kolei, z perspektywy korzystającego, jako osoby, która faktycznie korzystać będzie z korzystnych efektów ubezpieczenia, poniesienie kosztów polisy ubezpieczeniowej również tożsame będzie z zapłatą za usługi o charakterze ubezpieczeniowym. Tym samym, również z perspektywy tego, który z podmiotów faktycznie korzysta z nabywanej przez Spółkę usługi ubezpieczeniowej, zasadne jest uznanie, iż korzystać z niej będzie pracownik Spółki (tekst jedn.: korzystający), zaś Spółka dokonuje na jego rzecz odprzedaży tej usługi. Odprzedawana usługa nie zmienia swojego charakteru, a tym samym, dla potrzeb podatku VAT, odprzedaż takiej usługi winna być traktowana jako jej świadczenie przez Spółkę i podlegać zwolnieniu od VAT.

W przypadku świadczenia przez Spółkę usługi ubezpieczeniowej zaistnieje więc odprzedaż usługi nabytej uprzednio od zakładu ubezpieczeń. Zgodnie natomiast z art. 28 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE z 11 grudnia 2006 r. 347/1 z późn. zm.), w sytuacji, gdy podatnik "działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, ze podatnik ten sam otrzymali wyświadczył te usługi" W ten sposób Dyrektywa 112 przyjmuje, iż tzw. odprzedaż usługi jest po prostu tożsama ze świadczeniem usługi.

Konsekwencją przyjęcia, iż Spółka będzie świadczyć usługę ubezpieczeniową (a więc nabywać ją od ubezpieczyciela i odsprzedawać korzystającym) jest opodatkowanie świadczenia tej usługi według zasad dla niej właściwych - co oznacza, iż usługa ta powinna korzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT. Zgodnie bowiem z dyspozycją art. 28 Dyrektywy 112, odprzedaż usługi ubezpieczenia jest traktowana jako samodzielne wyświadczenie tej usługi (mimo, iż kto inny jest faktycznym wykonawcą usługi). Skoro więc - zgodnie z art. 28 Dyrektywy 112, Spółka będzie uważana za podmiot odprzedający/świadczący usługi ubezpieczenia, to powinna je opodatkować według zasad właściwych dla tego typu usług. Oznacza to, iż zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, Spółka powinna wystawić fakturę z zastosowaniem zwolnienia od podatku VAT - zwolnienie to ma bowiem charakter zwolnienia przedmiotowego.

Analiza art. 28 Dyrektywy 112 (uprzednio art. 6 (4) Szóstej Dyrektywy) prowadzi do wniosku, iż twórcy systemu VAT przyjęli zasadę dotyczącą świadczenia usług odrywając to pojęcie od podmiotu świadczącego usługę na rzecz przedmiotu danego świadczenia. Z przepisu tego wynika, iż nawet jeśli podmiot faktycznie nie świadczy usługi (osobiście nie wykonuje czynności), jednakże pośrednio bierze udział w jej świadczeniu (czego nie należy utożsamiać z pośrednictwem w jej świadczeniu) - a jego udział przejawia się w odsprzedaży takiej usługi - to dla potrzeb podatku VAT, takie zachowanie jest traktowane na równi ze świadczeniem tej konkretnej usługi. Podmiot ten staje się zatem podatnikiem podatku VAT ze wszystkimi wynikającymi z tego konsekwencjami, tj. w szczególności powinien opodatkować tę usługę według zasad dla niej przewidzianych.

W przypadku usług ubezpieczenia stawką właściwą jest zwolnienie z VAT. Zgodnie bowiem z art. 43 ust. 1 pkt 1 w zw. z poz. 3 załącznika nr 3 do ustawy o VAT, zwolnieniem od VAT objęto usługi wymienione w sekcji J (65-67) Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, a zatem usługi pośrednictwa finansowego (z pewnymi wyjątkami nie mającymi zastosowania w tym przypadku) Dział 66 PKWiU obejmuje "Usługi ubezpieczeniowe oraz funduszy emerytalno-rentowych, z wyłączeniem obowiązkowych ubezpieczeń społecznych i powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego". w tym m.in. długo-i krótkoterminowe pokrywanie ryzyka w zakresie ubezpieczeń rzeczowych (np. ubezpieczenia nieruchomości, transportowe, od strat materialnych i od odpowiedzialności, od wypadków, ognia, na wypadek choroby itd.). Czynności dokonywane przez Spółkę w ramach odsprzedawanych usług ubezpieczeniowych winny być, w ocenie Spółki, kwalifikowane właśnie w ramach działu PKWiU 66. Natomiast zgodnie z poz. 3 załącznika nr 4 do ustawy o VAT, wszystkie usługi mieszczące się w ramach działu 66 PKWiU podlegają zwolnieniu od podatku VAT. Ponadto, zwolnienie to jest zwolnieniem przedmiotowym a nie podmiotowo-przedmiotowym. Tym samym, dla zastosowania tego zwolnienia nie ma znaczenia to, kto świadczy przedmiotowe usługi.

W swoim orzecznictwie Europejski Trybunał Sprawiedliwości wielokrotnie podkreślał, iż sam fakt świadczenia danej czynności powoduje skutki określone w Dyrektywie bez względu na to, czy dany podmiot miał stosowne licencje, zezwolenia i koncesje określone prawem wewnętrznym (tak np. w rozstrzygnięciach w sprawach C-117/92 (Wilfried Lange), C-283/95 (Karl Hanz Fischer), C-453/02 (Lenneweber), C-462/02 (Akriditis). Jedynie w wyjątkowych, ściśle określonych w przepisach, sytuacjach określone konsekwencje związane są nie tylko z typem czynności, ale także statusem świadczącego (np. zwolnienia usług świadczonych przez pocztę państwową przewidziane w poz. 2 załącznika nr 4 do ustawy o VAT). Wyjątki te wynikają wprost ze stosownych regulacji Dyrektywy 112.

Tym samym, w ocenie Spółki, art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, w powiązaniu z pozycją 3 załącznika nr 4 do ustawy, w części w jakiej odnosi się do usług ubezpieczeniowych objętych działem 66 PKWiU nie uzależnia zastosowania zwolnienia od tego czy podmiot świadczący te czynności jest podmiotem uprawnionym - na podstawie odrębnych przepisów - do prowadzenia działalności ubezpieczeniowej czy też nie. Potwierdzenia w tym zakresie dostarcza chociażby powszechne w praktyce zjawisko tzw. refakturowania kosztów usług telekomunikacyjnych bądź kosztów energii elektrycznej, które nie wiąże się z koniecznością uzyskiwania licencji czy koncesji, pomimo, iż samo świadczenie usług telekomunikacyjnych bądź dostarczanie energii takich licencji/koncesji wymaga.

Tym samym, zwolnienie to ma charakter wyłącznie przedmiotowy i, jako takie, winno być stosowane przez Spółkę przy obciążaniu pracowników (korzystających) kosztami usług ubezpieczeniowych. Usługi te Spółka będzie bowiem nabywać wyłącznie w celu ich odprzedaży na rzecz faktycznych beneficjentów (korzystających), zaś zgodnie z art. 28 Dyrektywy 112 odprzedając usługę Spółka winna być traktowana jako podmiot świadczący tę usługę.

Odprzedaż usług ubezpieczeniowych, zwolnionych od podatku VAT wiązać się będzie po stronie Spółki z wykazaniem obrotu zwolnionego od VAT, co nie pozostanie bez wpływu na prawo Spółki do odliczenia podatku naliczonego VAT. W szczególności, jeśli takie zakupy będą mieć miejsce, Spółce nie będzie przysługiwać prawo do odliczenia VAT od zakupów towarów i usług bezpośrednio związanych odprzedażą usług ubezpieczeniowych. Ponadto, w razie, gdy współczynnik obrotu wynikającego z czynności dających Spółce prawo do odliczenia podatku naliczonego VAT do obrotu wynikającego z czynności, które dają, jak i nie dają Spółce prawa do odliczenia VAT, o którym mowa w art. 90 ustawy o VAT nie przekroczy 98%, Spółka utraci również prawo do odliczenia części podatku naliczonego VAT od zakupów związanych z całokształtem jej działalności.

Stanowisko Spółki w powyższym zakresie znajduje swoje odzwierciedlenie na gruncie orzecznictwa polskich sądów administracyjnych dotyczącego tzw. refakturowania. W szczególności warto tu powołać uchwalę 7 sędziów Sądu Najwyższego z 15 października 1998 r. (sygn. akt III ZP 8/98) z której wynika, iż możliwe jest refakturowanie usług ubezpieczenia towarzyszących leasingowi. Sąd wskazał jednak warunki, jakie powinny zostać spełnione dla poprawności takiego refakturowania. Skład orzekający stwierdził bowiem, iż: "w przypadku umowy leasingu jest dopuszczalne fakturowanie towarzyszącej leasingowi usługi ubezpieczenia samochodu, gdy zostaną spełnione łącznie dwa warunki: osobnego zastrzeżenia w umowie leasingu odrębnego rozliczenia kosztów ubezpieczenia samochodu. Przez leasingodawcę oraz uwzględnia przez leasingodawcę tj. samej stawki podatku od towarów i usług lub zwolnienia od tego podatku, które były określone na fakturze wystawionej przez ubezpieczyciela". Należy przy tym zaznaczyć, iż przedmiotowa uchwała wydana została w odniesieniu do stanu prawnego obowiązującego przed 1 maja 2004 r., niemniej jednak obowiązujące obecnie uregulowania prawne w zakresie zasad ustalania podstawy opodatkowania usług, czy też zwolnienia dla usług ubezpieczeniowych, są identyczne do tych, cło których odnosiła się powoływana uchwała.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.