IPPP3/443-799/13-5/KT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 19 sierpnia 2013 r. (data wpływu 30 sierpnia 2013 r.) - uzupełnionym w dniu 19 listopada 2013 r. (data wpływu 20 listopada 2013 r.) oraz w dniu 20 listopada 2013 r. (data wpływu 22 listopada 2013 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 14 listopada 2013 r. (skutecznie doręczone w dniu 19 listopada 2013 r.) - o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności sprzedaży udziału we współwłasności nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 30 sierpnia 2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności sprzedaży udziału we współwłasności nieruchomości. Wniosek uzupełniony został pismem złożonym w dniu 19 listopada 2013 r. (data wpływu 20 listopada 2013 r.) oraz w dniu 20 listopada 2013 r. (data wpływu 22 listopada 2013 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu nr IPPP3/443-799/13-2/KT z dnia 14 listopada 2013 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca będący osobą fizyczną, w wyniku podziału spadku po ojcu - Piotrze P. zgodnie z postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 10 kwietnia 2008 r., odziedziczył I/2 udziału we współwłasności z przypadającego ojcu udziału we współwłasności nieruchomości, znajdującej się na terenie gminy, składającej się z kilku wydzielonych prawnie i będących wpisanych do rejestru działek pod zabudowę. Drugą połowę udziału we współwłasności w nieruchomości odziedziczyła matka Wnioskodawcy - Pani Aleksandra P.

Obecnie Wnioskodawca zamierza dokonać zbycia przypadającego mu udziału we współwłasności nieruchomości. Wnioskodawca jest obywatelem i rezydentem Republiki Federalnej Niemiec. Wnioskodawca nie prowadzi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jak i na terytorium Republiki Federalnej Niemiec, działalności gospodarczej związanej z obrotem nieruchomościami.

Ponadto, w uzupełnieniu do wniosku z dnia 19 listopada 2013 r. Wnioskodawca wskazał, że nieruchomość, której dotyczy przypadający Mu udział we współwłasności przeznaczony do sprzedaży, nie była przedmiotem najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze i nie była w inny sposób wykorzystywana przez Wnioskodawcę do działalności zarobkowej.

Wnioskodawca nie podejmował żadnych czynności wymagających zaangażowania środków finansowych zmierzających do podniesienia wartości gruntu. Ojciec Wnioskodawcy w 2004 r. nabył grunt składający się z wydzielonych działek, których przeznaczenie określa się symbolem 4/MNr - tereny mieszkaniowo-usługowe, zabudowa zagrodowa.

Wnioskodawca nie podejmował też aktywnych działań marketingowych. Wnioskodawca nigdy nie zajmował się działalnością związaną z obrotem nieruchomościami, dlatego w tym celu podpisał umowę z pośrednikiem obrotu nieruchomościami, który to w Jego imieniu ma się zająć sprzedażą przypadającego Wnioskodawcy udziału w nieruchomości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż przedmiotowego udziału we współwłasności nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stanowisko Wnioskodawcy:

W kwestii objęcia przedmiotowej transakcji podatkiem od towarów i usług, zdaniem Wnioskodawcy, w myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów, odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Natomiast zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne mniemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Przy czym, w myśl. art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż aby uznać, że dana czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, należy wykazać łącznie, iż transakcja stanowi odpłatną dostawę towarów oraz że została dokonana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca zamierza dokonać sprzedaży nabytego udziału we współwłasności nieruchomości, co zgodnie z art. 5 ust. 1 i art. 2 pkt 6 ustawy mieści się w zakresie transakcji objętej opodatkowanej podatkiem od towarów. Jednak niezbędne jest tutaj uznanie, że sprzedaż udziału we współwłasności w nieruchomości będzie dokonane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Wnioskodawca nabył udział we współwłasności nieruchomości w drodze dziedziczenia. Na tą czynność nie miał żadnego wpływu i nabycie nie mogło się wiązać z chęcią zarobkowego wykorzystania nieruchomości. Bowiem aby można było mówić o zamiarze zarobkowego wykorzystania towaru, i co z tym związane, prowadzenia działalności gospodarczej zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy, to zamiar ten musiałby powstać u Wnioskodawcy przed nabyciem udziału we współwłasności nieruchomości, a to przy nabyciu w drodze dziedziczenia jest niemożliwe.

Podobne stanowisko zostało przedstawione przez Dyrektora Izby Skarbowe w Warszawie w interpretacji indywidualnej nr IPPP3/443-57/10-5/LK, w której stwierdził: "O byciu podatnikiem podatku od towarów i usług nie decyduje sama częstotliwość wykonywania czynności polegającej na sprzedaży. Istotne jest również ustalenie, czy okoliczności związane z tą sprzedażą jednoznacznie wskazują że sprzedaż dokonywana jest przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników, w przypadku, gdy dokonują sprzedaży towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabywcy w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej. Odnosząc powyższe do zdarzenia będącego przedmiotem wniosku, stwierdzić należy, iż sprzedaż działek przez Wnioskodawcę nie wskazuje, iż czynność ta wykonywana jest przez podatnika w ramach działalności gospodarczej. Wnioskodawca otrzymał przedmiotowy grunt w drodze darowizny. Nabycie gruntu w taki sposób nie może być utożsamiane z nabyciem z zamiarem wykonywania czynności w ramach działalności gospodarczej...". Dalej w swoim stanowisku Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdza: "Fakt, iż w trakcie posiadania przez Wnioskodawcę grunt został przekwalifikowany i podzielony na działki budowlane, które to Wnioskodawca zamierza sprzedać, nie powoduje, iż czynność sprzedaży, w tych okolicznościach, jest traktowana jako działalność gospodarcza. Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze - dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług...".

Reasumując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż przedmiotowa transakcja sprzedaży udziału we współwłasności nieruchomości otrzymanego w drodze dziedziczenia nie stanowi działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. W związku z tym, transakcja ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Natomiast przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), rzeczami w rozumieniu Kodeksu są tylko przedmioty materialne. Natomiast przedmiotami stosunków prawnych są dobra materialne i niematerialne. Wśród dóbr materialnych wyróżniamy m.in. rzeczy. Rzeczy dzieli się na nieruchomości i rzeczy ruchome. Z kolei w myśl art. 46 § 1 ww. Kodeksu, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Należy wskazać, iż na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług zarówno sprzedaż udziału we współwłasności nieruchomości na podstawie art. 198 k.c., jak i sprzedaż wspólnej nieruchomości za zgodą wszystkich współwłaścicieli na podstawie art. 199 k.c., stanowi odpłatną dostawę towarów. Jednakże, nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 5 cyt. ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza - mocą ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma na tyle uniwersalny charakter, że pozwala na objęcie pojęciem "podatnika" te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług, dla uznania określonych zachowań podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu statusu podatnika.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym.

Podkreślić przy tym należy, że pod pojęciem "handel" należy rozumieć dokonywany w sposób zorganizowany zakup towarów w celu ich odsprzedaży. Jeżeli zatem dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód, to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 ustawy nie można podmiotu dokonującego dostawy uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest również, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu sprawy Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu (udziału we współwłasności nieruchomości) podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług - czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu, jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. Natomiast okoliczność podjęcia m.in. takich czynności, jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru oraz działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek była sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia z dnia 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10. Z tezy tego orzeczenia wynika m.in., że "osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 112, zmienionej dyrektywą 2006/138/WE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeśli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby". Trybunał zwrócił uwagę, iż inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Trybunał orzekł ponadto, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych. Zatem, jak wynika z powyższego, kryterium decydującym o zaliczeniu transakcji sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne do działalności gospodarczej jest podejmowanie aktywnych działań angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. W konsekwencji powyższego, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W przypadku, gdy brak jest przesłanek świadczących o aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia gruntu, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem - zbycie działki budowlanej nie stanowi działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, iż Wnioskodawca zamierza dokonać zbycia przypadającego mu #189; udziału we współwłasności nieruchomości, odziedziczonego w wyniku podziału spadku po zmarłym ojcu. Drugą połowę przypadającego ojcu udziału we współwłasności ww. nieruchomości odziedziczyła matka Wnioskodawcy. Nieruchomość składa się z kilku wydzielonych działek pod zabudowę.

Wnioskodawca jest obywatelem i rezydentem Republiki Federalnej Niemiec. Wnioskodawca nie prowadzi na terytorium Polski, ani na terytorium Niemiec, działalności gospodarczej związanej z obrotem nieruchomościami.

Ponadto, Wnioskodawca wskazał, że nieruchomość, której dotyczy przypadający Wnioskodawcy udział we współwłasności przeznaczony do sprzedaży, nie była przedmiotem najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze i nie była w inny sposób wykorzystywana przez Wnioskodawcę do działalności zarobkowej. Wnioskodawca nie podejmował żadnych czynności wymagających zaangażowania środków finansowych zmierzających do podniesienia wartości gruntu, nie podejmował też aktywnych działań marketingowych. Ponieważ Wnioskodawca nigdy nie zajmował się działalnością związaną z obrotem nieruchomościami, podpisał umowę z pośrednikiem, który w Jego imieniu ma się zająć sprzedażą przypadającego Wnioskodawcy udziału w nieruchomości.

Jak wyżej wskazano, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT, podmiot dokonujący dostawy w związku z przedmiotową sprzedażą musi wystąpić jako podatnik podatku od towarów i usług. W niniejszej sprawie takie przesłanki nie zostały spełnione w odniesieniu do przedmiotu sprzedaży. Wnioskodawca nabył przedmiotowy udział we współwłasności nieruchomości jako spadkobierca swojego ojca. Ponadto, jak wskazano we wniosku, przedmiotowa nieruchomość nie była wykorzystywana do wykonywania działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca nie podejmował również żadnych wymagających zaangażowania własnych środków finansowych czynności, zmierzających do podniesienia wartości tego gruntu (jak w szczególności ogrodzenie, uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg, działania zmierzające do uzyskania decyzji o warunkach zabudowy terenu, podział działek). Wnioskodawca nie podejmował żadnych działań marketingowych w zakresie obrotu nieruchomościami.

Mając na uwadze przywołane uregulowania prawne oraz przedstawioną treść wniosku stwierdzić należy, że pomimo, iż grunt spełnia definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6 ww. ustawy, z okoliczności niniejszej sprawy nie wynika, aby dokonując sprzedaży udziału w nieruchomości Wnioskodawca działał w charakterze handlowca.

Zatem, sprzedaż odziedziczonego przez Wnioskodawcę udziału we współwłasności nieruchomości gruntowej stanowi zwykłe wykonywanie prawa własności. W konsekwencji, z uwagi na fakt, że Wnioskodawca dokonując przedmiotowej transakcji nie będzie działał w charakterze podatnika podatku VAT, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, sprzedaż udziału we współwłasności nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja dotyczy przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług, natomiast w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.