IPPP3/443-798/10-4/IB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 10 sierpnia 2010 r. (data wpływu 16 sierpnia 2010 r.) uzupełnionym w dniu 15 września 2010 r. (data wpływu) na wezwanie z dnia 2 września 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia stawki VAT dla świadczonych usług transportu pasażerów po Polsce i krajach Unii Europejskiej - jest prawidłowe.

W dniu 16 sierpnia 2010 r. wpłynął ww. wniosek uzupełniony w dniu 15 września 2010 r. (data wpływu) na wezwanie z dnia 2 września 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia stawki VAT dla świadczonych usług transportu pasażerów po Polsce i krajach Unii Europejskiej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Sp. z o.o. jest firmą, która zajmuje się świadczeniem usług transportu pasażerów. Ich usługobiorcami są głównie biura turystyczne posiadające siedzibę na terenie Polski. W ramach wykonywanej usługi autokary Wnioskodawcy jeżdżą po Polsce oraz po krajach Unii Europejskiej. Opierając się na przepisach wymienionych w pozycji 47 faktury dla polskich kontrahentów wystawiane są następująco:

* odcinek w kilometrach po Polsce - VAT 7%

* odcinki w kilometrach w poszczególnych krajach Unii Europejskiej - VAT niepodlegające opodatkowaniu (np)

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy podatek VAT na fakturach dla polskich kontrahentów jest określony prawidłowo, szczególnie na odcinkach dotyczących poruszania się po krajach UE.

Zdaniem Wnioskodawcy, opierając się na art. 28f ust. 1, stawki VAT na fakturach są określone prawidłowo. Na fakturach są wyszczególnione kraje gdzie odbywa się transport osób oraz uwzględnione pokonane odległości. Siedziba kontrahenta według ww. artykułu, w przypadku świadczenia usług transportu pasażerów nie ma znaczenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl postanowień art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu tym podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do zapisu art. 8 ust. 1 powołanej ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

W przypadku świadczenia usług bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dane świadczenie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Ogólną zasadę dotyczącą miejsca świadczenia usług, dla potrzeb podatku od towarów i usług, określa art. 28b ustawy o podatku od towarów i usług, gdzie w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika, miejscem świadczenia jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania.

Od powyższej zasady wprowadzono szereg wyjątków, określających inne, niż wynikające z zasady ogólnej, miejsce świadczenia usług, z uwagi na ich charakter - np. przy świadczeniu usług transportu pasażerów.

Na podstawie art. 28f ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług transportu pasażerów jest miejsce, gdzie odbywa się transport, z uwzględnieniem pokonanych odległości.

W przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca wskazał, iż zajmuje się świadczeniem usług transportu pasażerów głównie na rzecz biur turystycznych posiadających siedzibę na terenie Polski. W ramach wykonywanej usługi autokary Wnioskodawcy jeżdżą po Polsce oraz po krajach Unii Europejskiej. Wnioskodawca wystawiając faktury dla polskich kontrahentów wykazuje na nich:

* odcinek w kilometrach po Polsce - VAT 7%

* odcinki w kilometrach w poszczególnych krajach Unii Europejskiej - VAT niepodlegające opodatkowaniu (np)

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawne należy stwierdzić, iż Wnioskodawca postępuje prawidłowo dzieląc trasę na odcinki, ponieważ przedmiotowy przewóz pasażerów podlegać będzie opodatkowaniu w krajach, w których transport będzie wykonywany zgodnie z wytycznymi art. 28f ustawy. Kryterium pozwalającym na przyporządkowanie poszczególnych części usługi świadczonej na terytorium różnych krajów, jest pokonana odległość - nieodzowny jest więc podział całej trasy transportu na odcinki przebiegające przez poszczególne kraje. O sposobie rozliczania podatku oraz o podmiocie zobowiązanym do jego rozliczenia przesądzają przepisy kraju, w którym znajdować się będzie miejsce świadczenia usługi.

W myśl art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Stosownie do art. 106 ust. 8 pkt 1 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia określi szczegółowe zasady wystawiania faktur, dane, które powinny zawierać, oraz sposób i okres ich przechowywania.

Zasady te zostały określone w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 z późn. zm.), zwanym dalej rozporządzeniem.

Na mocy § 4 ust. 1 rozporządzenia, zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami "FAKTURA VAT".

W myśl § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

Stosownie do § 25 ust. 1 cyt. rozporządzenia, przepisy § 5, 7-21 i 24 stosuje się odpowiednio do faktur stwierdzających dokonanie dostawy towarów lub świadczenia usług, dla których miejscem opodatkowania jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego, jeżeli dla tych czynności podatnicy wystawiający fakturę nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub - w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze.

Zasady te stosuje się wówczas, gdy podatnik wystawiający fakturę nie jest zarejestrowany w którymś z tych krajów na potrzeby podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze.

Z uwagi na fakt, iż przedmiotowa usługa przewozu osób wykonywana będzie w części na terytorium kraju, Wnioskodawca ma obowiązek opodatkowania wartości usługi wykonanej na trasie przebiegającej przez Polskę według stawki właściwej dla pasażerskiego transportu lądowego oraz wykazania go na polskiej fakturze.

Natomiast na pozostałym odcinku (odcinkach), przebiegającym poza terytorium kraju, w przypadku, gdy Zainteresowany nie jest zarejestrowanym podatnikiem od wartości dodanej na terytorium tego kraju, Wnioskodawca zobowiązany jest do wskazania w odrębnej pozycji polskiej faktury sprzedaży, usługi przewozu na przedmiotowym odcinku jako niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terenie Polski.

W momencie zaś, gdy Wnioskodawca będzie zarejestrowany jako podatnik podatku od wartości dodanej w kraju (krajach) UE, przez który będzie przebiegała trasa przedmiotowego przewozu osób, będzie On zobowiązany jako podatnik tamtego kraju do wystawienia dla kontrahenta polskiego faktury zagranicznej, w której będzie opodatkowany przedmiotowy przewóz osób zgodnie z przepisami i stawką tamtego kraju odpowiednią dla pasażerskiego transportu lądowego.

Ponadto należy zaznaczyć, iż każdy z krajów członkowskich w sposób odrębny określa warunki, sposób obliczania i poboru podatku z tytułu świadczenia usług transportowych. I to na podatniku spoczywa obowiązek rozliczenia podatku należnego w każdym kolejnym kraju, przez który transport faktycznie przebiega - według przepisów obowiązujących w tych krajach i według stawek tam obowiązujących.

Reasumując, w przedmiotowym stanie faktycznym opodatkowaniu w Polsce, stawką właściwą dla pasażerskiego transportu lądowego tj. 7%, podlegać będzie tylko ta część usługi transportu, która wykonana została na terytorium Polski. Pozostała część usługi, wykonana poza granicami RP nie będzie podlegała w Polsce opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w przedmiotowej sprawie należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.