IPPP3/443-795/10-2/JK - Określenie stawki podatku VAT dla usług transportu drogowego towarów na trasie pomiędzy państwami członkowskimi Unii Europejskiej a Polską.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 9 sierpnia 2010 r. (data wpływu 16 sierpnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla usług transportu drogowego towarów - jest prawidłowe.

W dniu 16 sierpnia 2010 r. wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla usług transportu drogowego towarów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Podatnik świadczy usługi transportu drogowego towarów. Od kontrahenta polskiego otrzymał zlecenie transportowe na trasie: państwo Wspólnoty - Polska. Jednym z warunków zlecenia jest wystawienie faktury ze stawką podatku VAT 0%. Kontrahent zobowiązał się do dostarczenia dokumentów potwierdzających wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Podatnik ma prawo zastosować stawkę 0% jeżeli wykona ww. usługę i będzie w posiadaniu dokumentów potwierdzanych wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty.

Zdaniem Wnioskodawcy, ma prawo zastosować zerową stawkę VAT w przypadku wykonania usługi transportu towarów na trasie: terytorium Wspólnoty - Polska jeżeli otrzyma odpowiednie dokumenty potwierdzające wywóz tych towarów poza terytorium Wspólnoty.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Definicję towaru ustawodawca zawarł w art. 2 pkt 6 powołanej ustawy. Zgodnie z tą definicją, pod pojęciem towaru należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Jednocześnie przez terytorium kraju, zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy, rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Przez terytorium państwa członkowskiego rozumie się terytorium państwa wchodzące w skład terytorium Wspólnoty (art. 2 pkt 4). Natomiast przez terytorium państwa trzeciego, rozumie się terytorium państwa niewchodzącego w skład terytorium Wspólnoty (art. 2 pkt 5).

Z powyższych przepisów wynika zasada, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określonym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju.

Z dniem 1 stycznia 2010 r. (z wyjątkami określonymi w art. 8 tej ustawy), weszła w życie ustawa z dnia 23 października 2009 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 195, poz. 1504), zgodnie z którą uchylone zostały art. 27 i art. 28, a dodano art. 28a do art. 28o regulujące kwestię określenia miejsca świadczenia usług.

Zgodnie z regułą wyrażoną w obowiązującym od dnia 1 stycznia 2010 r. art. 28b ust. 1 ustawy, co do zasady, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania.

Jednocześnie należy podnieść, iż ustawodawca dla celów określenia miejsca świadczenia usług odrębnie zdefiniował podatnika. I tak z art. 28a ustawy wynika, iż przez podatnika należy rozumieć:

oraz podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca świadczy na rzecz polskiego kontrahenta usługi transportu drogowego towarów na trasie: państwo Wspólnoty - Polska.

Zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, a więc w tym przypadku miejscem opodatkowania usługi będącej przedmiotem pytania jest miejsce, gdzie usługobiorca, w tym wypadku polski zleceniodawca, posiada swoją siedzibę, czyli terytorium kraju.

W kontekście powyższego w przedmiotowym przypadku, w którym miejscem świadczenia i opodatkowania przedmiotowych usług świadczonych przez Wnioskodawcę jest Polska Wnioskodawca wystawia faktury VAT ze stawką właściwą dla świadczonych usług w Polsce.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy stawka podatku wynosi 22% z zastrzeżeniem m.in. art. 83, w którym wymienione zostały szczególne przypadki zastosowania obniżonej stawki podatku w wysokości 0%.

W art. 83 ust. 1 pkt 23 powołanej ustawy, ustawodawca przewidział preferencyjną stawkę podatku w wysokości 0% dla usług transportu międzynarodowego.

Przy czym należy wskazać, iż w świetle art. 83 ust. 3 pkt 1 ustawy przez usługi transportu międzynarodowego, o których mowa w ust. 1 pkt 23, rozumie się przewóz lub inny sposób przemieszczania towarów:

Jednocześnie stosownie do § 8 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799 z późn. zm.), zwanym dalej rozporządzeniem, obniżoną do wysokości 0% stawkę podatku stosuje się również do wewnątrzwspólnotowych usług transportu towarów, jeżeli transport ten stanowi część usługi transportu międzynarodowego.

Przy czym zgodnie z treścią ust. 3 cytowanego paragrafu przez wewnątrzwspólnotową usługę transportu towarów, o której mowa w ust. 1 pkt 2, 8-10, rozumie się transport towarów, którego rozpoczęcie i zakończenie ma miejsce odpowiednio na terytorium dwóch różnych państw członkowskich.

Poza tym na mocy § 8 ust. 2 rozporządzenia, przepisy ust. 1 pkt 1-3 stosuje się w przypadku posiadania przez podatnika odpowiednich dokumentów, o których mowa w art. 83 ust. 5 pkt 1 ustawy.

Z kolei w świetle art. 83 ust. 5 pkt 1 ustawy, dokumentami stanowiącymi dowód świadczenia usług, o których mowa w ust. 1 pkt 23 są w przypadku transportu towarów przez przewoźnika lub spedytora - list przewozowy lub dokument spedytorski (kolejowy, lotniczy, samochodowy, konosament morski, konosament z żeglugi śródlądowej), stosowany wyłącznie w komunikacji międzynarodowej, lub inny dokument, z którego jednoznacznie wynika, że w wyniku przewozu z miejsca nadania do miejsca przeznaczenia nastąpiło przekroczenie granicy z państwem trzecim, oraz faktura wystawiona przez przewoźnika (spedytora).

Jak wynika z powyższego, w przypadku świadczenia wewnątrzwspólnotowych usług transportu towarów, jeżeli transport ten stanowi część usługi transportu międzynarodowego znajduje zastosowanie stawka podatku obniżona do wysokości 0%. Jednakże zastosowanie tej stawki podatku w przypadku świadczenia niniejszych usług transportu wewnątrzwspólnotowego uzależnione jest od posiadania dokumentów jednoznacznie potwierdzających, iż w wyniku przewozu z miejsca nadania do miejsca przeznaczenia nastąpiło przekroczenie granicy z państwem trzecim, oraz faktury dokumentującej wykonaną usługę transportu międzynarodowego. Zatem aby móc skorzystać ze stawki 0% względem przedmiotowej usługi transportu towarów, należy posiadać w swojej dokumentacji dowody wiarygodne i potwierdzające faktyczne dokonanie usługi. Tak więc, w przypadku nieposiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, iż nastąpiło przekroczenie granicy z państwem trzecim stosuje się stawkę podatku od towarów i usług określoną w art. 41 ust. 1 ustawy, tj. 22%.

Z opisu sprawy przedstawionego we wniosku wynika, iż Wnioskodawca świadczy usługę wewnątrzwspólnotowego transportu towarów na trasie państwo Wspólnoty - Polska. W związku z tym, iż Wnioskodawca będzie posiadał dokumenty potwierdzające wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty należy uznać, że wystąpi wewnątrzwspólnotowy transport towarów będący częścią międzynarodowego transportu towarów.

Zatem, uwzględniając powołane przepisy w odniesieniu do przedmiotowego stanu faktycznego należy stwierdzić, iż Wnioskodawca ma prawo do wystawienia na rzecz kontrahenta faktur ze stawką 0% na mocy § 8 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia, o ile posiadane przez Wnioskodawcę dokumenty potwierdzają, iż nastąpiło przekroczenie granicy z państwem trzecim.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 6, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.