IPPP3-443-792/10-2/JF - Opodatkowanie podatkiem VAT dostawy systemu obrony i ochrony własnej w zakresie modernizacji śmigłowców wojskowych wraz z montażem dla organu władzy publicznej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 13 sierpnia 2010 r. (data wpływu 16 sierpnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy systemu obrony i ochrony własnej w zakresie modernizacji śmigłowców wojskowych wraz z montażem dla organu władzy publicznej - jest prawidłowe.

W dniu 16 sierpnia 2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy systemu obrony i ochrony własnej w zakresie modernizacji śmigłowców wojskowych wraz z montażem dla organu władzy publicznej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka jest podatnikiem podatku od wartości dodanej zarejestrowanym na potrzeby podatku obrotowego w Danii. Spółka posiada siedzibę w Danii oraz nie posiada siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium Polski i nie jest zarejestrowana dla celów VAT w Polsce.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka zawarła ze Skarbem Państwa - Ministrem Obrony Narodowej, działającym przez Departament Zaopatrywania Sił Zbrojnych (w dalszej części zwanej "MOND" lub ",Zamawiającym") umowę dotyczącą dostarczenia systemu obrony i ochrony własnej wraz z pozostałymi elementami w zakresie modernizacji 22 śmigłowców wojskowych Mi-17 oraz Mi-24 o systemy obrony i ochrony własnej (dalej: "Umowa").

W ramach Umowy realizowane są następujące czynności:

Zgodnie z Umową, dostosowanie śmigłowców do wersji umożliwiającej stosowanie systemów obrony i ochrony własnej (montaż/instalacja systemów) jest wykonywane na terytorium Polski. Dla celów realizacji Umowy, w niezbędnym zakresie Spółka będzie korzystała z pomocy podwykonawców.

Jak wynika z Umowy, Spółka jest zobowiązana do wystawienia faktur VAT na rzecz MOND, wskazujących Departament Budżetowy MON (obsługujący finansowo MOND) jako Płatnika. MOND w zawartej Umowie wskazał swoje dane identyfikacyjne, wraz z nadanym mu nr VAT UE.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z realizacją umowy MOND, jako nabywca, jest zobowiązany do rozliczenia VAT w Polsce, a w konsekwencji Spółka nie ma obowiązku rejestracji dla potrzeb VAT w Polsce.

Zdaniem Wnioskodawcy w związku z realizacją umowy MOND, jako nabywca, jest zobowiązany do rozliczenia VAT w Polsce, a w konsekwencji Spółka nie ma obowiązku rejestracji dla potrzeb VAT w Polsce.

Kompleksowy charakter świadczenia Spółki.

Spółka stoi na stanowisku, że całość świadczenia wynikającego z opisywanej Umowy powinna na gruncie VAT być traktowana jako dostawa towarów z montażem (instalacją).

Jak wskazano w preambule do Umowy "celem Zamawiającego jest pozyskanie systemu obrony i ochrony własnej wraz z pozostałymi elementami." W konsekwencji, usługi takie jak badania i testy oraz szkolenia personelu, należy uznać za usługi o pomocniczym charakterze do głównego przedmiotu Umowy, jakim jest dostawa systemów obrony i ochrony własnej śmigłowców wojskowych wraz z ich montażem/instalacją na pokładzie tych śmigłowców.

W kwestii świadczeń złożonych wielokrotnie wypowiadał się Europejski Trybunał Sprawiedliwości (dalej:,"ETS" lub "Trybunał"). W wyroku w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd., ETS wskazał, że zgodnie z artykułem 2 (1) VI Dyrektywy VAT Dyrektywa Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich dotyczących podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymian podatku (77/388/BEC) (obecnie z artykułem 2 (1) Dyrektywy 2006/112/WE - Dyrektywa Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (2006/112/WE)), co do zasady, każde świadczenie dla celów opodatkowania VAT powinno być traktowane jako odrębne i niezależne.

Jednocześnie jednak, w sytuacji gdy kilka świadczeń obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia jedno świadczenie, świadczenie to nie powinno być sztucznie dzielone dla celów podatkowych. Zdaniem ETS z pojedynczym świadczeniem w sensie ekonomicznym mamy do czynienia zwłaszcza wtedy, gdy jeden lub więcej elementów uznaje się za element o charakterze zasadniczym, podczas gdy inny lub inne elementy mają charakter pomocniczy. Świadczenie ma natomiast charakter pomocniczy, jeśli nie stanowi ono dla nabywcy celu samego w sobie, a jedynie prowadzi do lepszego wykorzystania elementu zasadniczego świadczenia. W przypadku świadczeń złożonych o zasadach opodatkowania elementów pomocniczych decyduje zawsze charakter świadczenia zasadniczego.

Również w wyroku w sprawie C-41/04 Levob ETS zauważył, że jeżeli transakcja składa się z zespołu świadczeń i czynności, należy wziąć pod uwagę wszystkie okoliczności, w jakich dokonywana jest rozpatrywana transakcja celem określenia, czy są to dwa lub więcej niż dwa świadczenia odrębne, czy też jest to jedno świadczenie.

W opinii Trybunału czynność złożona z jednego świadczenia w aspekcie gospodarczym nie powinna być sztucznie rozdzielana, by nie pogarszać funkcjonalności systemu podatku VAT. Zdaniem ETS należy w pierwszej kolejności poszukiwać elementów charakterystycznych dla rozpatrywanej czynności celem określenia, czy podatnik dostarcza konsumentowi, rozumianemu jako przeciętny konsument, kilka odrębnych świadczeń głównych, czy też jedno świadczenie. W opinii ETS, z jednym świadczeniem mamy do czynienia w sytuacji, jeśli dwa lub więcej świadczenia (czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle związane, że stanowią one obiektywnie jedno tylko nierozerwalne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny.

W przedmiotowej sprawie niewątpliwie dochodzi do realizacji jednego świadczenia głównego, w postaci dostarczenia przez Spółkę systemów obrony i ochrony własnej śmigłowców, co wyraźnie wyrażone zostało w preambule do Umowy.

W celu natomiast faktycznej przydatności systemów, Spółka dodatkowo zamontuje te systemy na pokładzie śmigłowców oraz przeszkoli właściwy personel w zakresie ich obsługi i konserwacji oraz napraw. W celu natomiast weryfikacji prawidłowości funkcjonowania systemów, przeprowadzone zostaną testy i badania.

Niezależnie od potrzeby świadczenia dodatkowych usług, celem zawartej Umowy pozostaje dostawa działających i zdatnych do użytkowania systemów obrony i ochrony własnej śmigłowców, które z racji swojego przeznaczenia muszą zostać właściwie zamontowane i zintegrowane ze śmigłowcami.

Dodatkowe szkolenia i testy są ściśle związane z dostawą i montażem/instalacją systemów i w związku z tym same w sobie, bez dostawy towarów, nie mają dla nabywcy znaczenia. Bez realizacji dostaw systemów, testy oraz szkolenia nie miałyby dla MOND znaczenia.

Zdaniem Spółki opisywana transakcja powinna zostać zatem uznana za dostawę towarów z instalacją/montażem.

Miejsce opodatkowania dostawy z montażem.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, w przypadku towarów, które są instalowane lub montowane, z próbnym uruchomieniem lub bez niego, przez dokonującego ich dostawy lub przez podmiot działający na jego rzecz, miejscem dostawy jest miejsce, w którym towary są instalowane lub montowane.

Natomiast proste czynności umożliwiające funkcjonowanie montowanego lub instalowanego towaru zgodnie z jego przeznaczeniem nie stanowią instalacji bądź montażu.

Należy zaznaczyć, iż zgodnie z Umową śmigłowce w momencie modernizacji będą znajdować się w Polsce. Spółka jednocześnie nadmienia, że montaż/instalacja systemów jest czynnością skomplikowaną i nie stanowi prostych czynności umożliwiających funkcjonowanie montowanego lub instalowanego towaru. Z tego faktu również wynika potrzeba wykonania testów prawidłowości funkcjonowania zamontowanych systemów.

W związku z powyższym, miejscem dostawy przy realizacji Umowy jest Polska. W konsekwencji transakcja podlega opodatkowaniu polskim VAT.

Podmiot zobowiązany do rozliczenia VAT.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary, jeżeli dokonującym ich dostawy na terytorium kraju jest podatnik nieposiadający siedziby, stałego miejsca zamieszkania lub stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju.

Ponadto, zgodnie z § 1 pkt 1 lit. k) rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 6 kwietnia 2004 r. w sprawie określenia podatników niemających obowiązku składania zgłoszenia rejestracyjnego (Dz. U. Nr 58, poz. 558, z późn. zm.) obowiązku składania zgłoszenia rejestracyjnego nie mają podatnicy nieposiadający na terytorium kraju siedziby, stałego miejsca zamieszkania, stałego miejsca prowadzenia działalności, zwykłego miejsca prowadzenia działalności lub miejsca zwykłego pobytu, jeżeli wykonują na terytorium kraju wyłącznie dostawy towarów, dla której podatnikiem jest nabywca.

Zdaniem Spółki spełnia ona powyższe przesłanki, w związku z czym nie jest zobowiązana do rejestracji dla celów VAT w Polsce.

Podsumowując, zdaniem Spółki MOND, jako nabywca towarów z montażem (instalacją) oraz usług pomocniczych, o których mowa w Umowie, będzie zobowiązany do rozliczenia VAT w Polsce, a w konsekwencji Spółka nie ma obowiązku rejestracji dla potrzeb VAT w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlega wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju.

W świetle art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Natomiast zgodnie z ust. 6 tego artykułu nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Na podstawie § 1 pkt 1 lit. 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 6 kwietnia 2004 r. w sprawie określenia podatników mniemających obowiązku składania zgłoszenia rejestracyjnego (Dz. U. z 2004 r. Nr 58, poz. 558 z późn. zm.) obowiązku składania zgłoszenia rejestracyjnego nie mają podatnicy nieposiadający na terytorium kraju siedziby, stałego miejsca zamieszkania, stałego miejsca prowadzenia działalności, zwykłego miejsca prowadzenia działalności lub miejsca zwykłego pobytu, jeżeli wykonują na terytorium kraju wyłącznie czynności dostawy towarów, dla której podatnikiem jest nabywca.

Jednocześnie w świetle art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary, jeżeli dokonującym ich dostawy na terytorium kraju jest podatnik nieposiadający siedziby, stałego miejsca zamieszkania lub stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju. Przepis ust. 1 pkt 5 stosuje się jeżeli nabywcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności lub stałe miejsce zamieszkania na terytorium kraju, albo osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 6 (art. 17 ust. 5 pkt 1 ustawy).

Dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług, istotnym jest ustalenie miejsca świadczenia, bowiem od określenia miejsca świadczenia zależeć będzie miejsce opodatkowania. Ponadto konieczne jest ustalenie kto będzie podatnikiem z tytułu transakcji podlegającej opodatkowaniu. Powyższe przepisy określają miejsce świadczenia przy dostawie towarów, które jest jednocześnie miejscem opodatkowania oraz podmioty zobowiązane do wykazania podatku.

Ogólna zasada dotycząca opodatkowania dostawy towarów zawarta została w art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, zgodnie z którym miejscem dostawy towarów w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - jest miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy. Jednocześnie stosownie do art. 22 ust. 2 ustawy w przypadku towarów, które są instalowane lub montowane, z próbnym uruchomieniem lub bez niego, przez dokonującego ich dostawy lub przez podmiot działający na jego rzecz - miejscem dostawy towarów jest miejsce, w którym towary są instalowane lub montowane; nie uznaje się za instalację lub montaż prostych czynności umożliwiających funkcjonowanie montowanego lub instalowanego towaru zgodnie z jego przeznaczeniem.

Powyższe uregulowania wskazują, że w przypadku dostawy towaru wraz w montażem lub instalacją miejscem świadczenia i opodatkowania jest zawsze miejsce instalacji bądź montażu. Stwierdzić należy, że przepisy ustawy nie definiują pojęcia "prostych czynności umożliwiających funkcjonowanie montowanego lub instalowanego towaru". Wobec tego przyjęto, że prostymi czynnościami umożliwiającymi funkcjonowanie montowanego lub instalowanego towaru są czynności, których wykonanie nie wymaga posiadania specjalistycznej wiedzy, posiadania specjalistycznych narzędzi oraz cechuje się niską pracochłonnością. Wobec tego miejscem dostawy towaru montowanego przez dostawcę lub na jego rzecz oraz którego montaż wymaga innych niż proste czynności - jest miejsce instalacji.

W celu ustalenia podmiotu zobowiązanego do rozliczenia podatku od towarów i usług z tytułu dostawy z montażem realizowanej na terytorium kraju konieczna jest analiza przepisu ustawy (jako nadrzędnego) tę materię regulującego, a w dalszej kolejności analiza przepisu wykonawczego (rozporządzenia).

I tak, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 w związku z ust. 5 pkt 1 ustawy nabywca jest podmiotem zobowiązanym do wykazania i zapłaty podatku w sytuacji kiedy, po pierwsze-miejscem świadczenia jest terytorium kraju, po drugie - dostawca towaru jest podatnikiem nieposiadającym siedziby, stałego miejsca zamieszkania lub stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju i po trzecie - nabywca jest podatnikiem określonym w art. 15 posiadającym siedzibę lub miejsce prowadzenia działalności na terytorium kraju bądź osoba prawna niebędące podatnikiem określonym w art. 15 ustawy w sytuacji kiedy posiada siedzibę na terytorium kraju. Przy czym badając przesłanki wynikające z art. 15 należy uwzględnić ust. 6 tego artykułu.

Jednocześnie podmioty nieposiadające na terytorium Polski siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności realizujące na terytorium kraju wyłącznie dostawę towarów, dla której podatnikiem jest nabywca nie mają obowiązku dokonania rejestracji z tego tytułu w miejscu (kraju) dostawy.

Na podstawie art. 1 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 14 grudnia 1995 r. o urzędzie Ministra Obrony Narodowej (Dz. U. z 1996 r. Nr 10, poz. 56 z późn. zm.) Minister Obrony Narodowej jest naczelnym organem administracji państwowej w dziedzinie obronności Państwa. Minister Obrony Narodowej wykonuje swoje zadania przy pomocy Ministerstwa Obrony Narodowej, zwanego dalej "Ministerstwem", w skład którego wchodzi Sztab Generalny Wojska Polskiego. Do zakresu działania Ministra Obrony Narodowej, na podstawie art. 2 pkt 12 ww. ustawy, należą sprawy obronności kraju, działalności Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.

Z powyższego przepisu wynika, że Ministerstwo Obrony Narodowej jest urzędem obsługującym organ jakim jest Minister Obrony Narodowej. Ministerstwo spełnia przesłanki określone w art. 15 ust. 6 ustawy i nie jest uznawane za podatnika realizując zadania nałożone odrębnymi przepisami prawa, do wykonania których zostało powołane. Natomiast działając w ramach warunków prawnych, jakie stosuje się do podmiotów prywatnych uznawane jest za podmiot określony w art. 15 ust. 1 ustawy.

Decydującym kryterium o uznaniu organu (urzędu) władzy publicznej za podatnika VAT jest zachowanie się nie jak organ władzy publicznej, lecz jak podmiot gospodarczy (przedsiębiorca) w stosunku do rozpatrywanej transakcji lub czynności. Dotyczy to zwłaszcza przypadków, gdzie identyczne lub bardzo zbliżone czynności bądź transakcje mogą być wykonywane przez podmioty prywatne (np. przedsiębiorców). W konsekwencji, kryterium umożliwiającym rozróżnienie pomiędzy działalnością publiczną i niepubliczną organu jest reżim prawny, jakiemu podlega zgodnie z prawem krajowym oceniany stosunek prawny. Zatem organ publiczny zawierający umowę gospodarczą (cywilną) na odpłatną dostawę towaru realizowaną przez dostawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej staje się podmiotem stosunku cywilnego.

Dodatkowym kryterium oceny podmiotowości podatkowej organu władzy publicznej jest aspekt naruszenia (pogorszenia) warunków konkurencji. Przede wszystkim należy zauważyć, iż przedsiębiorca dokonujący dostawy na rzecz podmiotu publicznego nie może ponosić ciężaru podatku z tytułu uznania organu władzy publicznej za niepodatnika z tytułu realizacji zawartej umowy. W związku z tym w warunkach naruszenia zasady konkurencyjności podmiot publiczny nie mogąc być podmiotem uprzywilejowanym staje się równorzędną stroną zawartej umowy.

Wskazać należy, że uregulowania dotyczące miejsca świadczenia przy dostawie towarów, które są montowane lub instalowane ani uregulowania wynikające z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy poprzez ust. 5 tego artykułu odsyłają do przepisu art. 15 ust. 6 ustawy. W związku z tym uznać trzeba, że przepis art. 15 ust. 6 ustawy posiada zastosowanie w przypadku ustalania podatnika podatku z tytułu dostawy realizowanej na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy. Wobec tego uznaje się, że organ władzy publicznej (oraz urząd obsługujący taki organ) nabywający odpłatnie na podstawie zawartej umowy towar montowany na terytorium kraju przez sprzedawcę będącego przedsiębiorcą wspólnotowym i zarazem podatnika od wartości dodanej należy traktować jak inne podmioty obrotu gospodarczego. W sytuacji kiedy wspólnotowy przedsiębiorca będący podatnikiem od wartości dodanej nie posiada na terytorium kraju siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności wówczas organ władzy publicznej jest podatnikiem z tytułu dostawy towaru montowanego na terytorium kraju i w związku z tym jest zobowiązany do rozliczenia podatku od towarów i usług z tytułu takiego nabycia.

Analiza przedstawionych przepisów wskazuje, że miejscem dostawy towarów a zarazem miejscem opodatkowania dostawy towarów, które są instalowane lub montowane przez dokonującego dostawy towaru lub na jego rzecz jest terytorium kraju montażu. Ponadto, w przypadku dostawy towarów realizowanej przez podatnika nieposiadającego siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju podatnikiem zobowiązanym do rozliczenia podatku jest nabywca towaru.

W takich okolicznościach prawnych, kiedy nabywca jest podatnikiem VAT z tytułu dostawy towaru montowanego na terytorium kraju, wewnątrzwspólnotowy dostawca nieposiadający na terytorium Polski siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności, nie ma obowiązku dokonania rejestracji z tego tytułu w miejscu kraju dostawy.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że zarejestrowany w Danii podatnik podatku od wartości dodanej, nieposiadający siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium Polski oraz niezarejestrowany dla celów VAT w Polsce zawarł z Ministrem Obrony Narodowej (w imieniu którego działa Departament Sił Zbrojnych) umowę na dostawę systemu obrony i ochrony własnej śmigłowców wojskowych i innych elementów w zakresie modernizacji tych śmigłowców, w tym dokumentacji techniczno-eksploatacyjnej i konstrukcyjno-montażowej. Poza dostawą do zakresu umowy wchodzi również dostosowanie śmigłowców do wersji umożliwiającej stosowanie systemu obrony i ochrony własnej, przeprowadzenie badań i testów systemu oraz realizacja szkolenia personelu wojskowego w zakresie obsługi przedmiotowego systemu. Z wniosku wynika, że montaż/instalacja systemów jest wykonywana na terytorium Polski przez podwykonawców Wnioskodawcy.

Powyższe wskazuje na dostawę towarów (systemów obrony i ochrony własnej śmigłowców) wraz z montażem, które to towary są instalowane lub montowane na rzecz dokonującego dostawy na terytorium Polski. Przy czym należy sądzić, iż skoro po dokonaniu montażu mają być dokonywane badania i testy zainstalowanych systemów należy uznać, że przedmiotem montażu nie będą proste czynności umożliwiające funkcjonowanie śmigłowców. Zatem należy stwierdzić, że miejscem przedmiotowej dostawy jest terytorium kraju.

W następstwie powyższego należy stwierdzić, iż organ władzy publicznej zawarł umowę cywilną z przedsiębiorcą wspólnotowym i nabywa towary instalowane przez podatnika wspólnotowego nieposiadającego miejsca siedziby ani zamieszkania na terytorium kraju nie jest traktowany jako podmiot publiczny. Przy czym dostawca z tytułu nieposiadania miejsca siedziby ani zamieszkania na terytorium kraju nie rozlicza podatku od towarów i usług. Konsekwencją tego jest zastosowanie art. 17 ust. 1 pkt 5 w związku z ust. 5 pkt 1 tego artykułu ustawy i opodatkowanie dostawy towaru przez nabywcę. Zatem nabywca będący urzędem obsługującym organ władzy publicznej ma obowiązek opodatkowania przedmiotowej dostawy towarów wymienionej w art. 22 pkt 2 ustawy.

W związku z powyższym na podstawie § 1 pkt 1 lit. 4 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie określenia podatników niemających obowiązku składania zgłoszenia rejestracyjnego obowiązku składania zgłoszenia rejestracyjnego Wnioskodawca nie jest podatnikiem z tytułu realizowanej dla podatnika krajowego dostawy systemu obrony i ochrony własnej śmigłowców wojskowych wraz z instalacją tego systemu. Tym samym Wnioskodawca nie ma obowiązku rejestracji w kraju dostawy i opodatkowania dostawy, dla której podatnikiem jest nabywca.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.