IPPP3/443-779/14-2/RD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 sierpnia 2014 r. (data wpływu 11 sierpnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości odliczenia podatku VAT z tytułu ponoszonych wydatków eksploatacyjnych oraz paliwa silnikowego, oleju napędowego i gazu - jest prawidłowe.

W dniu 11 sierpnia 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości odliczenia podatku VAT z tytułu ponoszonych wydatków eksploatacyjnych oraz paliwa silnikowego, oleju napędowego i gazu

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka S.A. jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT i z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej rozliczając się z organem podatkowym za okresy miesięczne (deklaracja VAT-7) korzysta z prawa do odliczenia podatku naliczonego. Spółka posiada różnego typu pojazdy samochodowe o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony, które wykorzystuje do działalności gospodarczej. Spółka posiada m.in. pojazdy samochodowe, które zgodnie z posiadaną homologacją N1 są określane jako ciężarowe (w świetle znowelizowanej z dniem 1 kwietnia 2014 r. ustawy VAT są to pojazdy o których mowa w art. 12 ust. 3 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r., o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw - Dz. U. Z 13 marca 2014 r., poz. 312) i są wykorzystywane dla potrzeb działalności gospodarczej. Liczba miejsc łącznie z miejscem dla kierowcy w tych pojazdach wynosi 3 lub więcej, a dopuszczalna ładowność jest większa niż 500 kg. (np. 1362 kg, 1070 kg, 1148 kg, 1491 kg).

Od 1 kwietnia 2014 r. Spółka odlicza 50% podatku VAT w przypadku ponoszenia wydatków eksploatacyjnych związanych z ww. pojazdami samochodowymi, w tym także z tytułu zakupu paliwa silnikowego, oleju napędowego i gazu wykorzystywanego do tych pojazdów. Są to pojazdy samochodowe do których Spółka nie prowadzi ewidencji przebiegu pojazdu i nie są zgłoszone do Urzędu Skarbowego na druku VAT-26.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Spółka postępuje prawidłowo stosując od dnia 1 kwietnia 2014 r., do pojazdów z tzw. homologacją N1, odliczenie 50% podatku VAT z tytułu ponoszonych wydatków eksploatacyjnych, w tym także z tytułu zakupu paliwa silnikowego, oleju napędowego i gazu.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 2 pkt 34 ustawy VAT przez pojazdy samochodowe rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

W myśl art. 86a ust. 1 i 2 ustawy VAT Spółka ma prawo do odliczenia podatku naliczonego w wysokości 50% kwoty podatku VAT wynikającego z faktury dokumentującej nabycie wydatków związanych z pojazdami samochodowymi.

Natomiast przepis art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 13 marca 2014 r., poz. 312) mówi, że obniżenia kwoty podatku lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika do dnia 30 czerwca 2015 r. paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu:

Ustęp 2 art. 12 ww. ustawy stanowi, że zakaz dotyczący odliczenia VAT od zakupu paliwa silnikowego, oleju napędowego i gazu, nie ma zastosowania do pojazdów samochodowych, które są wykorzystywane przez Spółkę wyłącznie do działalności gospodarczej.

Dopuszczalna ładowność pojazdu oraz liczba miejsc (siedzeń), o których mowa powyżej są określane na podstawie dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym.

Zatem w świetle przepisów ustawy VAT przez samochód z homologacją NI rozumie się:

a ta dopuszczalna ładowność pojazdu oraz liczba miejsc (siedzeń), określona jest na podstawie dokumentów wydanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym.

Na podstawie posiadanych przez Wnioskodawcę dokumentów dla danego samochodu z homologacją N1 - wyciągu ze świadectwa homologacji oraz dowodu rejestracyjnego dla danego samochodu - Spółka określiła, iż dopuszczalna ładowność konkretnego pojazdu jest większa niż 500 kg, a liczba miejsc wynosi 3 lub więcej niż 3 miejsca.

W świetle powyższych przepisów, zdaniem Spółki, ma Ona prawo od odliczenia podatku VAT z tytułu ponoszonych wydatków związanych z pojazdami samochodowymi z homologacją N1 należącymi do Wnioskodawcy, w tym także z tytułu zakupu paliwa silnikowego, oleju napędowego i gazu od tych pojazdów, w wysokości 50% podatku VAT wynikającego z faktur dokumentujących nabycie tych wydatków.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.). W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a cyt. ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Przedstawiona zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 tej ustawy.

Na podstawie art. 2 pkt 34 ww. ustawy przez pojazdy samochodowe rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Kwestie związane z odliczeniem podatku od towarów i usług związanego z nabyciem pojazdów samochodowych oraz odliczaniem paliwa do ich napędu regulują przepisy art. 86a ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 86a ust. 1 ww. ustawy w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

Na mocy art. 86a ust. 2 pkt 3 ww. ustawy do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

W myśl art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a ww. ustawy przepis ust. 1 nie ma zastosowania w przypadku gdy pojazdy samochodowe są wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

Stosownie do art. 86a ust. 4 ww. ustawy pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

Na podstawie art. 86a ust. 5 ww. ustawy warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych:

Zgodnie z art. 86a ust. 12 ww. ustawy podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie 7 dni od dnia, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami.

W myśl art. 86a ust. 13 ww. ustawy w przypadku niezłożenia w terminie informacji, o której mowa w ust. 12, uznaje się, że pojazd samochodowy jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika dopiero od dnia jej złożenia.

Z przedstawionej treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT i z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej rozliczając się z organem podatkowym za okresy miesięczne (deklaracja VAT-7) korzysta z prawa do odliczenia podatku naliczonego. Spółka posiada różnego typu pojazdy samochodowe o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony, które wykorzystuje do działalności gospodarczej. Spółka posiada m.in. pojazdy samochodowe, które zgodnie z homologacją N1 są określane jako ciężarowe, do których nie jest prowadzona ewidencja przebiegu pojazdów (pojazdy, o których mowa w art. 12 ust. 3 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw). Liczba miejsc łącznie z miejscem dla kierowcy w tych pojazdach wynosi 3 lub więcej, a dopuszczalna ładowność jest większa niż 500 kg (np. 1362 kg, 1070 kg, 1148 kg, 1491 kg.) Pojazdy te nie są zgłoszone do Urzędu Skarbowego na druku VAT#8209;26. Spółka wykorzystuje pojazdy samochodowe, o których mowa powyżej do działalności gospodarczej i nie prowadzi ewidencji przebiegu pojazdu.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawidłowości odliczenia podatku VAT z tytułu ponoszonych wydatków eksploatacyjnych od ww. pojazdów samochodowych.

Z analizy wskazanych wyżej przepisów wynika, że zgodnie z ogólną zasadą przewidzianą w art. 86a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia 50% kwoty podatku naliczonego. Ustawodawca przyjął założenie, że pojazdy te - co do zasady - wykorzystywane są zarówno do działalności gospodarczej podatnika jak i do celów niezwiązanych z tą działalnością (mieszanych). Konstrukcja pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony sprawia, że są one co do zasady wykorzystywane nie tylko do działalności gospodarczej lecz również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Oznacza to, że podatek naliczony w odniesieniu do wydatków związanych z tymi pojazdami przysługuje do odliczenia jedynie w wysokości 50% kwoty podatku.

Odliczenie VAT w pełnej wysokości przysługuje m.in. w odniesieniu do wydatków związanych z pojazdami wykorzystywanymi wyłącznie do działalności gospodarczej. Zgodnie z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą.

W niniejszych okolicznościach Wnioskodawca posiadane pojazdy samochodowe wykorzystuje do działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie prowadzi w odniesieniu do tych pojazdów samochodowych ewidencji przebiegu pojazdu. Ponadto pojazdy te nie są zgłoszone przez Wnioskodawcę do Urzędu Skarbowego na druku VAT-26.

Tak więc, w świetle przywołanych przepisów i przedstawionych okoliczności sprawy należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że Spółka ma prawo do odliczenia podatku VAT w wysokości 50% podatku z tytułu ponoszonych wydatków eksploatacyjnych związanych z należącymi do Spółki pojazdami samochodowymi, które zgodnie z homologacją N1 określane są jako ciężarowe. Jak wskazał Wnioskodawca dla pojazdów tych nie jest prowadzona ewidencja przebiegu pojazdów, która potwierdzałaby i wykluczała użycie ich do celów niezwiązanych z działalnością. W związku z tym pojazdy te nie są również zgłaszane do urzędu skarbowego na druku VAT-26. Nie sposób więc uznać przedmiotowych pojazdów samochodowych, za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Tym samym, prawidłowym jest odliczenie podatku VAT przez Wnioskodawcę w 50% w odniesieniu do wydatków eksploatacyjnych związanych z tymi pojazdami samochodowymi.

Odnosząc się do kwestii prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego przy zakupie paliwa silnikowego, oleju napędowego i gazu służącego do napędu przedmiotowych samochodów należy rozpatrzyć, przepis art. 12 ustawy nowelizującej.

W myśl art. 12 ust. 1 ustawy nowelizującej, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika do dnia 30 czerwca 2015 r. paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu:

Analiza powyższych regulacji prowadzi do wniosku, że do pojazdów samochodowych innych niż wymienione w art. 12 ust. 1 ustawy nowelizującej, nie ma zastosowania zakaz odliczania podatku naliczonego przy nabyciu paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, obowiązujący do dnia 30 czerwca 2015 r., bowiem dotyczy on tylko tych paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, które wykorzystywane są do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, wskazanych w cyt. art. 12 ust. 1 ustawy nowelizującej.

Wobec powyższego stwierdzić należy, że w rozpatrywanej sprawie, nie znajdzie zastosowania obowiązujący do dnia 30 czerwca 2015 r. zakaz odliczenia podatku od nabywanego paliwa służącego do napędu samochodów, będących przedmiotem wniosku, wynikający z art. 12 ustawy nowelizującej, ponieważ w rozpatrywanej sprawie mamy do czynienia z pojazdami samochodowymi o masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, posiadającym liczbę miejsc łącznie z miejscem dla kierowcy wynoszących 3 lub więcej i dopuszczalnej ładowności większej niż 500 kg.

W okolicznościach niniejszej sprawy, Wnioskodawca nie prowadzi w odniesieniu do tych pojazdów samochodowych ewidencji przebiegu pojazdu, a ponadto pojazdy te nie są zgłoszone przez Wnioskodawcę do Urzędu Skarbowego na druku VAT - 26. Określona ładowność samochodów większa niż 500 kg oraz liczba miejsc wynosząca 3 lub więcej wynikała z posiadanych przez Wnioskodawcę dokumentów dla danego samochodu z homologacją N1 - wyciągu ze świadectwa homologacji oraz dowodu rejestracyjnego dla danego samochodu.

Mając na uwadze powołane przepisy oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w wysokości 50% kwoty podatku z faktur dokumentujących zakup paliwa silnikowego, oleju napędowego i gazu do samochodów będących przedmiotem wniosku, które zgodnie z homologacją N1 określane są jako ciężarowe.

Tym samym prawidłowym jest odliczenie podatku VAT przez Wnioskodawcę w 50% kwoty podatku z tytułu wydatków eksploatacyjncych oraz z faktur dokumentujących zakup paliwa silnikowego, oleju napędowego i gazu dla pojazdów samochodowych z homologacją N1 niezgłoszonych do Urzędu Skarbowego na druku VAT - 26, dla których Wnioskodawca nie prowadzi również ewidencji przebiegu.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.