IPPP3/443-777/13-2/MKw

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 sierpnia 2013 r. (data wpływu 23 sierpnia 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 20 sierpnia 2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sprzedaży nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca D.L wraz z żoną E.L zawarli umowę przedwstępną sprzedaży nieruchomości gruntowej stanowiącej dz. ew. nr 23/2 położoną przy ul. K. 54C w G. M.

Istnieje wątpliwość czy zawarcie umowy przyrzeczonej - przenoszącej własność - obciążone będzie obowiązkiem zapłaty podatku od towarów i usług z racji niejednolitej wykładni art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Umową sprzedaży w 1998 r. na zasadach wspólności majątkowej małżeńskiej Wnioskodawca i jego żona nabyli nieruchomość o pow. 2 941 m², stanowiącą dz. ew. nr 23 z położoną przy ul. K. 54C w G. M.

Na podstawie ostatecznej decyzji Burmistrza G. M z dnia 30 marca 2000 r. działka została geodezyjnie podzielona na 3 działki, z których jedna (dz. ew. 23/3 o pow. 379 m2) stała się własnością Wojewódzkiego Zarządu Dróg, druga (23/1 o pow. 756 m2) znajduje się w ciągu ulicy osiedlowej i umową z dnia 20 stycznia 2000 r. jest wydzierżawiona na czas nieokreślony Gminie G. M. Trzecia powstała w wyniku podziału działka (nr. ew. 23/2 o pow. 1 806 m2) jest niezabudowana i użyczona na czas nie określony córce. Na działce tej posadowionych jest 48 przenośnych blaszanych garaży, których część w ramach działalności gospodarczej córki jest wynajmowana różnym osobom fizycznym i prawnym. Przed zawarciem przyrzeczonej umowy sprzedaży użytkowanie działki przez córkę zostanie wygaszone, a przenośne garaże zostaną usunięte.

Nieruchomość objęta jest postanowieniami obowiązującego Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego terenów w mieście G. M, uchwalonego Uchwałą nr 678/2010 Rady Miejskiej w G. M z dnia 13 lipca 2010 r., zgodnie z którym nieruchomość położona jest w jednostce D145 U/UC, dla której plan ustala podstawowe funkcje usług, rzemiosła, lokali mieszkalnych oraz obiektów handlowych o powierzchni sprzedaży powyżej 2 000 m².

Wnioskodawca wraz żoną zawarli przedwstępną umowę sprzedaży nieruchomości, realizując zamiar sprzedaży części swojego majątku w żaden sposób nie związanej z prowadzoną przez nich działalnością gospodarczą.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca wraz z żoną w zakresie planowanej transakcji traktowani są w świetle art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług za płatników tego podatku, a w konsekwencji czy przyszła transakcja opisana w poz. 68 (planowane zawarcie umowy przyrzeczonej przeniesienia własności nieruchomości) objęta jest obowiązkiem zapłaty podatku od towarów usług.

Zdaniem Wnioskodawcy:

W ocenie Wnioskodawcy nie jest podatnikiem podatku VAT w niniejszej transakcji.

Sprzedaż dokonana przez Wnioskodawcę nie ma znamion działalności wykonywanej i z zamiarem wykonywania jej w sposób częstotliwy. Czynność miałaby zostać wykonana jednorazowo w okolicznościach nie wskazujących na zamiar wykonywania w sposób częstotliwy, a zatem nie zachodzą przesłanki uznawane przez orzecznictwo (min. in. I FPS 3/07 - Wyrok NSA) niezbędne do uznania osoby za podatnika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie zatem z powołanymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza - mocą ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma na tyle uniwersalny charakter, że pozwala na objęcie pojęciem "podatnika" te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy dla uznania określonych zachowań podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu statusu podatnika.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, gdyż związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym.

Podkreślić przy tym należy, że pod pojęciem "handel" należy rozumieć dokonywany w sposób zorganizowany zakup towarów w celu ich odsprzedaży. Jeżeli zatem dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 ustawy nie można podmiotu dokonującego dostawy uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest również czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu sprawy Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. Natomiast okoliczność podjęcia m.in. takich czynności jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru oraz działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek była sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia z dnia 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10.

Z tezy powyższego orzeczenia wynika m.in., że "osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 112, zmienionej dyrektywą 2006/138/WE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeśli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby". Trybunał zwrócił uwagę, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Trybunał orzekł ponadto, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych. Zatem jak wynika z powyższego, kryterium decydującym o zaliczeniu transakcji sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne do działalności gospodarczej jest podejmowanie aktywnych działań angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. W konsekwencji powyższego, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W przypadku gdy brak jest przesłanek świadczących o aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia gruntu, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem - zbycie działki budowlanej nie stanowi działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że umową sprzedaży w 1998 r. na zasadach wspólności majątkowej małżeńskiej Wnioskodawca i jego żona nabyli nieruchomość o pow. 2 941 m^2, stanowiącą dz. ew. nr 23 z położoną przy ul. K. 54C w G. M. Na podstawie ostatecznej decyzji Burmistrza G. M nr z dnia 30 marca 2000 r. działka została geodezyjnie podzielona na 3 działki, z których jedna (dz. ew. 23/3 o pow. 379 m²) stała się własnością Wojewódzkiego Zarządu Dróg, druga (23/1 o pow. 756 m²) znajduje się w ciągu ulicy osiedlowej i umową z dnia 20 stycznia 2000 r. jest wydzierżawiona na czas nieokreślony Gminie G. M. Trzecia powstała w wyniku podziału działka (nr. ew. 23/2 o pow. 1 806 m²) jest niezabudowana i użyczona na czas nieokreślony córce. Na działce tej posadowionych jest 48 przenośnych blaszanych garaży, których część w ramach działalności gospodarczej córki jest wynajmowana różnym osobom fizycznym i prawnym. Przed zawarciem przyrzeczonej umowy sprzedaży użytkowanie działki przez córkę zostanie wygaszone, a przenośne garaże zostaną usunięte. Nieruchomość objęta jest postanowieniami obowiązującego Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego terenów w mieście G. M, uchwalonego Uchwałą nr 678/2010 Rady Miejskiej w G. M z dnia 13 lipca 2010 r., zgodnie z którym nieruchomość położona jest w jednostce D145 U/UC, dla której plan ustala podstawowe funkcje usług, rzemiosła, lokali mieszkalnych oraz obiektów handlowych o powierzchni sprzedaży powyżej 2 000 m².

Wnioskodawca D.Lwraz z żoną E.Lzawarł umowę przedwstępną sprzedaży nieruchomości gruntowej stanowiącej dz. ew. nr 23/2 z położoną przy ul. K. 54C w G. M. Wątpliwości Wnioskodawcy budzi fakt, czy zawarcie umowy przyrzeczonej - przenoszącej własność - obciążone będzie obowiązkiem zapłaty podatku od towarów i usług z racji niejednolitej wykładni art. 15 ust. 2 ustawy.

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz przytoczone przepisy, należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać Wnioskodawcę za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarczy stwierdzić jedynie dostawy towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W niniejszej sprawie takich przesłanek brak.

W przedmiotowej sprawie uznać zatem należy, że Wnioskodawca dokonując sprzedaży przedmiotowego gruntu nie będzie działał w charakterze podatnika, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy. Powyższe wynika z faktu, że sprzedaż przez Wnioskodawcę nieruchomości gruntowej będącej przedmiotem sprzedaży, stanowić będzie zwykłe wykonywanie prawa własności. Tym samym, w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca, zbywając nieruchomość stanowiącą majątek prywatny, korzystać będzie z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Skutkiem powyższego - stosownie do zapisów orzecznictwa - transakcja zbycia nieruchomości gruntowej nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Reasumując należy uznać, że Wnioskodawca w wyniku dokonania czynności sprzedaży należącej do Wnioskodawcy nieruchomości nie będzie działał w charakterze podatnika podatku VAT, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. W konsekwencji powyższego, dla Wnioskodawcy z tytułu dokonania przedmiotowej sprzedaży nie powstanie obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Biorąc pod uwagę treść art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej w brzmieniu: "Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną)" oraz fakt, że stroną wniosku o udzielenie przedmiotowej interpretacji jest Wnioskodawca - należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja wywołuje skutki prawne wyłącznie dla Wnioskodawcy, a nie dla żony Wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.