IPPP3/443-754/11/14-7/S/MPe

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 23 kwietnia 2014 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPP3/443-754/11/14-7/S/MPe

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów - po uwzględnieniu wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 października 2012 r. sygn. akt III SA/Wa 259/12 (data wpływu 24 marca 2014 r.) - stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 24 maja 2011 r. (data wpływu 27 maja 2011 r.) uzupełnionym w dniu 25 lipca 2011 r. pismem z dnia 25 lipca 2011 r. (data wpływu 27 lipca 2011 r.) na wezwanie Organu z dnia 6 lipca 2011 r. (doręczone w dniu 25 lipca 2011 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku rejestracji Wnioskodawcy jako podatnika VAT w Polsce - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 maja 2011 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku rejestracji Wnioskodawcy jako podatnika VAT w Polsce. Wniosek został uzupełniony w dniu 25 lipca 2011 r. pismem z dnia 25 lipca 2011 r. (data wpływu 27 lipca 2011 r.) na wezwanie Organu z dnia 6 lipca 2011 r. (doręczone w dniu 25 lipca 2011 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca, Spółka A. GmbH, jest podmiotem zagranicznym z siedzibą w Niemczech i nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium Polski. Przedmiotem działalności spółki są usługi turystyczne polegające na organizowaniu wycieczek autokarowych, w tym zagranicznych. Wnioskodawca organizuje m.in. wyjazdy turystyczne oraz do uzdrowisk w Polsce. W skład wycieczki wchodzą m.in.: przewóz klientów do miejsca docelowego i z powrotem, zapewnienie zakwaterowania w hotelu z wyżywieniem na miejscu, w przypadku wyjazdów turystycznych zapewnienie przewodnika, a w przypadku wyjazdów do uzdrowisk także pakiety zabiegów zdrowotnych bądź pielęgnacyjnych. Przewóz turystów wykonywany jest własnymi autokarami Wnioskodawcy lub podnajętymi od innych podmiotów i jest integralną częścią wykupionej wycieczki jako usługi całościowej. Pozostałe usługi są wykupywane przez Wnioskodawcę od innych podmiotów. Sprzedaż wycieczek autokarowych oraz pobieranie płatności następują wyłącznie w Niemczech. Fizycznie żadne usługi nie są sprzedawane (i żadne płatności nie są dokonywane) na terytorium Polski, w szczególności nie jest możliwe kupno biletu w autobusie od kierowcy.

Zgodnie z interpretacją ogólną Ministra Finansów z dnia 21 czerwca 2010 r., wydaną w związku z wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 6 maja 2010 r. (C-311/09), w której wskazano, że usługi okazjonalnego przewozu osób autobusami zarejestrowanymi poza terytorium kraju winny być opodatkowane podatkiem VAT na zasadach ogólnych z uwzględnieniem odległości pokonanych na terytorium Polski, podmioty świadczące takie usługi zobowiązane są do zarejestrowania się w Polsce jako podatnicy VAT.

W związku z kontrolami drogowymi autobusów i nakładaniem kar na przewoźników, którzy po wydaniu ww. interpretacji ogólnej nie przedstawili dokumentu potwierdzającego rejestrację jako podatnik VAT, Wnioskodawca złożył wniosek i został zarejestrowany do VAT w Polsce.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy zasadnym było zarejestrowanie się Wnioskodawcy jako podatnika VAT w Polsce.

Zdaniem Wnioskodawcy, w jego przypadku zarejestrowanie się jako podatnika VAT w Polsce nie było konieczne. Wnioskodawca nie świadczy bowiem usług okazjonalnego przewozu osób, a przewóz turystów wykonywany przez Wnioskodawcę jest częścią całościowej usługi wycieczki, która zgodnie z art. 307 Dyrektywy 2006/112/WE Rady podlega opodatkowaniu w państwie członkowskim siedziby świadczącego. Wycieczka jako usługa turystyki, niezależnie od tego, czy jest realizowana przy pomocy autobusów własnych Wnioskodawcy czy podnajętych, jest kompleksową usługą świadczoną na rzecz turysty, która zarówno w świetle art. 307 Dyrektywy jak i ust. 3 art. 119 zharmonizowanej z nią polskiej ustawy o VAT, obejmuje swym zakresem usługi cząstkowe świadczone dla bezpośredniej korzyści turysty, bez których wycieczka nie mogłaby się odbyć. Klient Wnioskodawcy płaci jedną łączną cenę za całą wycieczkę (wliczając w to konieczny dla realizacji całej usługi transport w Niemczech i w Polsce oraz różne świadczenia turystyczne kupowane od innych podmiotów) i nie ma możliwości wykupienia samej usługi przewozu. W konsekwencji interpretacja ogólna Ministra Finansów z dnia 21 czerwca 2010 nie dotyczy Wnioskodawcy.

Interpretacją indywidualną z dnia 6 września 2011 r. znak IPPP3/443-754/11-4/MPe tut. Organ uznał, za nieprawidłowe stanowisko Spółki. Zdaniem Organu, Wnioskodawca jako podmiot zagraniczny z siedzibą w Niemczech, bez stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium Polski, świadczy usługi turystyczne, polegające na kompleksowym organizowaniu wycieczek zagranicznych do Polski, świadcząc jednocześnie usługi okazjonalnego przewozu osób i ma obowiązek zarejestrować się jako podatnik VAT w Polsce. Usługa wykonywana na polskim odcinku trasy podlega, zgodnie z art. 28f ust. 1 ustawy o VAT opodatkowaniu w miejscu, w którym odbywa się przewóz osób, biorąc pod uwagę pokonywane odległości.

Wydana interpretacja była przedmiotem skargi złożonej przez Wnioskodawcę.

W dniu 5 października 2012 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny wyrokiem sygn. akt III SA/Wa 259/12 uchylił zaskarżoną interpretację z dnia 6 września 2011 r. znak IPPP3/443-754/11-4/MPe. W orzeczeniu Sąd wskazał, że Organ od samego początku nie uwzględnił stanu faktycznego przedstawionego przez Skarżącą, a wykreował swój własny. Organ założył, nie uwzględniając jasnego i nie budzącego wątpliwości w tym względzie stanowiska Skarżącej, że przedmiotem jej działalności jest wykonywanie usług transportowych osób na terytorium Polski w ramach swoich usług turystycznych. Przyjęcie błędnego założenia spowodowało w następstwie błędny tok rozumowania, a w konsekwencji błędną subsumcję normy zawartej w art. 28f ust. 1 w związku z art. 96a ustawy o VAT. Zdaniem WSA, gdyby Organ przyjął jako element stanu faktycznego, że Skarżąca świadczy usługi turystyki, doszedłby do konstatacji, że usługi takie w omawianej sprawie wypełniają dyspozycję normy zawartej w art. 28n w zw. z art. 119 ustawy o VAT.

W dalszym uzasadnieniu, Sąd wskazał, że usługi turystyczne mają charakter usługi kompleksowej, co jednoznacznie wynika z definicji legalnej zawartej w art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2004 r. Nr 223, poz. 2268 z późn. zm.), zgodnie z którą przez usługi turystyczne należy rozumieć usługi przewodnickie, usługi hotelarskie oraz wszystkie inne usługi świadczone turystom lub odwiedzającym. Z kolei w art. 119 ust. 1 i 2 ustawy, ustawodawca odnosi się do usług turystyki i w sposób szczególny do usług dla bezpośredniej korzyści turysty wskazując, że są to usługi stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki, a w szczególności transport, zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie. Sąd podziela w tym miejscu stanowisko WSA w Białymstoku wyrażone w wyroku z 21 maja 2009 r. (sygn. I SA/Bk 137/09), o spójności pojęć w tych regulacjach prawnych.

Takie ujęcie normatywne interpretowanego pojęcia usług turystyki nie pozostawia wątpliwości, że usługi te mają charakter złożony, kompleksowy, ale stanowiący jedną całość, a jednocześnie jako ta całość właśnie odrębny od innych usług wskazanych w przepisach ustawy o VAT.

Zdaniem Sądu, ustawodawca wprowadzając odrębną dla usług turystyki regulację prawną w postaci art. 28n w zw. z art. 119 ustawy o VAT, przesądził jednocześnie o odrębności tej usługi od innych, w tym od usługi transportu pasażerów, o której mowa w art. 28f ust. 1 w zw. z art. 96a ustawy o VAT. Regulacja art. 28n ustawy o VAT stanowi samodzielną podstawę prawną mającą zastosowanie do usług turystyki, o których mowa w art. 119 ustawy.

W ocenie Sądu Organ wydając zaskarżoną interpretację indywidualną naruszył także przepisy Ordynacji podatkowej, stwierdził brak odniesienia się przez organ do przedstawionego przez Spółkę stanu faktycznego w zaskarżonej interpretacji. Wskazał ponadto, iż poprzez odesłanie zawarte w art. 14h Ordynacji podatkowej organ podatkowy jest zobowiązany do odpowiedniego stosowania w sprawach dotyczących interpretacji indywidualnej przepisów art. 121 § 1 Ordynacji podatkowej, określającego zasadę zaufania do organów podatkowych.

Według stanu faktycznego opisanego we wniosku o wydanie pisemnej interpretacji Spółka skarżąca świadczy usługi turystyki. W konsekwencji zatem w oparciu o stan faktyczny wskazany przez Skarżącą należało przeprowadzić wywód i wydać interpretację oraz uznać, że w tym stanie faktycznym Skarżąca nie podlega obowiązkowi rejestracji jako podatnik VAT.

Ww. rozstrzygnięcie było przedmiotem skargi kasacyjnej Ministra Finansów. Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 3 grudnia 2013 r. sygn. akt I FSK 1772/12 oddalił skargę kasacyjną. Zdaniem NSA, mając na uwadze przedstawiony we wniosku o interpretację indywidualną stan faktyczny sprawy należało zgodzić się z sądem pierwszej instancji, że skarżąca świadczy usługi turystyki, które mają charakter usługi kompleksowej. Natomiast w ramach tej usługi wykonywany jest przewóz osób. Skoro Skarżąca nie świadczy usługi okazjonalnego przewozu osób o charakterze międzynarodowym a kompleksową usługę turystyki nie ma obowiązku rejestracji jako podatnik VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 października 2012 r. sygn. akt III SA/Wa 259/12 stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca jako podmiot zagraniczny z siedzibą w Niemczech, bez stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium Polski, świadczy usługi turystyczne polegające na organizowaniu wycieczek autokarowych, w tym zagranicznych. Wnioskodawca organizuje m.in. wyjazdy turystyczne oraz do uzdrowisk w Polsce. W skład wycieczki wchodzą m.in.: przewóz klientów do miejsca docelowego i z powrotem, zapewnienie zakwaterowania w hotelu z wyżywieniem na miejscu, w przypadku wyjazdów turystycznych zapewnienie przewodnika, a w przypadku wyjazdów do uzdrowisk także pakiety zabiegów zdrowotnych bądź pielęgnacyjnych. Przewóz turystów wykonywany jest własnymi autokarami Wnioskodawcy lub podnajętymi od innych podmiotów i jest integralną częścią wykupionej wycieczki jako usługi całościowej. Pozostałe usługi są wykupywane przez Wnioskodawcę od innych podmiotów. Sprzedaż wycieczek autokarowych oraz pobieranie płatności następują wyłącznie w Niemczech. Fizycznie żadne usługi nie są sprzedawane (i żadne płatności nie są dokonywane) na terytorium Polski, w szczególności nie jest możliwe kupno biletu w autobusie od kierowcy.

Zgodnie z interpretacją ogólną Ministra Finansów z dnia 21 czerwca 2010 r., wydaną w związku z wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 6 maja 2010 r. (C-311/09), w której wskazano, że usługi okazjonalnego przewozu osób autobusami zarejestrowanymi poza terytorium kraju winny być opodatkowane podatkiem VAT na zasadach ogólnych z uwzględnieniem odległości pokonanych na terytorium Polski, podmioty świadczące takie usługi zobowiązane są do zarejestrowania się w Polsce jako podatnicy VAT.

W związku z kontrolami drogowymi autobusów i nakładaniem kar na przewoźników, którzy po wydaniu ww. interpretacji ogólnej nie przedstawili dokumentu potwierdzającego rejestrację jako podatnik VAT, Wnioskodawca złożył wniosek i został zarejestrowany do VAT w Polsce.

Wątpliwości Wnioskodawcy w związku z wydaną interpretacją ogólną Ministra Finansów z dnia 21 czerwca 2010 r. budzi kwestia zarejestrowania się jako podatnik VAT w Polsce z tytułu świadczenia na terenie Polski opisanych we wniosku usług turystyki.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca świadczy usługi turystyczne polegające na organizowaniu wycieczek autokarowych, w tym zagranicznych. Należy wskazać, że ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia usług turystki. Jednak przez usługę turystyki należy rozumieć kompleksową usługę świadczoną na rzecz turysty, która obejmuje swym zakresem cząstkowe usługi, bez których dana impreza turystyczna nie mogłaby się odbyć. Takie rozumienie tego pojęcia potwierdza również treść niżej wymienionego przepisu art. 119 ustawy o VAT. Zatem za usługi turystyki należy uznać zorganizowane lub indywidualne wyjazdy wypoczynkowe połączone z rekreacją i rozrywką (tzn. kompleksowym programem imprez). Zgodnie z art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych (Dz. U. z 2004 r. Nr 223, poz. 2268 z późn. zm.), przez usługi turystyczne należy rozumieć usługi przewodnickie, usługi hotelarskie oraz wszystkie inne usługi świadczone turystom lub odwiedzającym.

Ponadto, zgodnie z definicją Współczesnego Słownika Języka Polskiego (wyd. Lagenscheidt, Warszawa 2007), turystyka to odbywanie podróży, wędrówek w celach wypoczynkowych, poznawczych itp., a także działalność gospodarcza, polegająca na przygotowaniu i udostępnianiu turystom bazy noclegowej, lokali gastronomicznych i oferowaniu rozmaitych atrakcji, stanowiąca źródło czyichś dochodów. Pakietem usług nazywa się w turystyce zestaw usług turystycznych służących zaspokojeniu kompleksowych potrzeb. Pakiet usług bywa kombinacją dwóch (np. hotel i wyżywienie, przejazd i nocleg) lub więcej elementów oferowanych przez sprzedawcę jako jeden produkt po określonej cenie (por. J. Altkorn "Marketing w turystyce", Warszawa 2002 r.).

Przepis art. 119 ustawy o podatku od towarów i usług określa szczególną procedurę opodatkowania usług turystyki. W myśl ust. 1 tego artykułu podstawą opodatkowania przy wykonywaniu usług turystyki jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku, z zastrzeżeniem ust. 5.

Z kolei art. 119 ust. 2 ustawy, przez marżę, o której mowa w ust. 1, rozumie się różnicę między kwotą należności, którą ma zapłacić nabywca usługi, a ceną nabycia przez podatnika towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty; przez usługi dla bezpośredniej korzyści turysty rozumie się usługi stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki, a w szczególności transport, zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie.

Analiza cytowanych wyżej przepisów pozwala stwierdzić, że usługa turystyki to kompleksowa usługa świadczona na rzecz turysty. Za usługi turystyki należy więc uznać zorganizowane lub indywidualne wyjazdy wypoczynkowe połączone z rekreacją i rozrywką (tzn. kompleksowym programem imprez). Jest to świadczenie złożone, na które składa się szereg usług, zarówno obcych jak i własnych, mających na celu zorganizowanie pobytu klientowi poza miejscem jego zamieszkania (stałego pobytu). Usługi te są tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą one w aspekcie gospodarczym jedną całość (jedną usługę, jeden produkt). Konsekwencje podatkowe powinny być więc przyporządkowane świadczeniu wiodącemu.

W omawianej sytuacji niewątpliwie mamy do czynienia z kompleksową usługą świadczoną na rzecz turysty a przewóz turystów wykonywany przez Wnioskodawcę własnymi lub lub podnajętymi autokarami na terenie Polski jest częścią całościowej wycieczki.

W przypadku świadczenia usług bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie charakteru danej czynności a co za tym idzie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dane świadczenie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Na podstawie art. 28n ustawy o VAT w przypadku świadczenia usług turystyki, o których mowa w art. 119, miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę ma siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2. Stosownie do ust. 2 tego przepisu w przypadku, gdy usługi turystyki, o których mowa w art. 119, są świadczone ze stałego miejsca prowadzenia działalności usługodawcy znajdującego się w innym miejscu niż jego siedziba lub stałe miejsce zamieszkania, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności.

W odniesieniu do powyższego, dla ustalenia miejsca świadczenia ww. usług, zastosowanie znajdzie szczególna zasada wyrażona w art. 28n ust. 1 ustawy. Na podstawie tego przepisu, miejscem świadczenia opisanej kompleksowej usługi turystycznej jest miejsce siedziby Wnioskodawcy, jako świadczącego przedmiotową usługę, tj. Niemcy. Tym samym usługa ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce.

Należy wyjaśnić, że przywołana przez Wnioskodawcę interpretacja ogólna Ministra Finansów z dnia 21 czerwca 2010 r. o nr pisma PT2/8133/37/261/ZSW/2010, w której wskazano, że usługi okazjonalnego przewozu osób o charakterze międzynarodowym opodatkowane są na zasadach ogólnych, dodatkowo w związku z tym podmioty świadczące tego typu usługi muszą dokonywać rejestracji na potrzeby podatku VAT w wyznaczonym urzędzie skarbowym oraz posiadać potwierdzenie takiej rejestracji, nie ma zastosowania w omawianej sprawie. Jak wskazano w niniejszej interpretacji Wnioskodawca świadczy usługi turystyczne, polegające na kompleksowym organizowaniu wycieczek zagranicznych do Polski, w związku z czym, zgodnie z regulacją art. 28n ust. 1 ustawy miejscem opodatkowania tej usługi jest miejsce siedziby Wnioskodawcy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym w jego przypadku zarejestrowanie się jako podatnika VAT w Polsce nie było konieczne, gdyż Wnioskodawca nie świadczy usług okazjonalnego przewozu osób, a przewóz turystów wykonywany przez Wnioskodawcę jest częścią całościowej usługi wycieczki, która podlega opodatkowaniu w państwie członkowskim siedziby świadczącego należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego, przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl