IPPP3/443-74/14-2/SM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 stycznia 2014 r. (data wpływu 27 stycznia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku przywożonego samochodu osobowego - jest nieprawidłowe.

W dniu 27 stycznia 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku przywożonego samochodu osobowego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe:

Od września 2009 r. Wnioskodawca pracuje dla polskiego Ministerstwa Gospodarki w Indonezji na stanowisku: początkowo II-Sekretarz; obecnie I-Sekretarz. Praca bez okresów przerwy. W Indonezji Wnioskodawca ma status dyplomaty. Paszport dyplomatyczny wydany 22 lipca 2009 r. przez Ministra Spraw Zagranicznych RP. Kontrakt Wnioskodawcy kończy się 31 lipca 2014 r. Nie prowadzi obecnie działalności gospodarczej.

Od ponad 3 lat Wnioskodawca posiada w Indonezji prywatny, zarejestrowany na jego osobę samochód wykorzystywany do celów prywatnych. Samochód ten został zakupiony przez niego w Indonezji. Ze względu na ruch lewostronny oraz miejscowe przepisy, jest to auto z kierownicą po prawej stronie, w związku z czym nie ma możliwości rejestracji takiego pojazdu w Polsce (nie wspominając o normach czystości spalin, które w Indonezji są o wiele mniej restrykcyjne niż w Polsce). W związku z powyższym, z uwagi na brak możliwości korzystania z tego auta w Polsce, zostanie ono sprzedane w Dżakarcie. Przed końcem kontraktu Wnioskodawcy w Indonezji i powrotem do Polski, chciałby on podczas tzw. drogi powrotnej do RP kupić samochód nowy lub używany na terenie Unii Europejskiej (poza Polską; najprawdopodobniej w jednym z takich krajów jak: Niemcy, Dania, Holandia, Belgia, lub Włochy) lub samochód nowy od osoby prawnej w kraju trzecim (poza UE).

Podsumowując, mogą zaistnieć następujące zdarzenia przyszłe:

Zakupione auto używane będzie w Polsce do takiego samego celu, w jakim było używane stare auto zakupione w Indonezji, którego Wnioskodawca nie może przewieźć do kraju w ramach mienia przesiedleńczego z uwagi na brak możliwości jego rejestracji i użytkowania w naszym kraju.

Zakupione auto przez 12 miesięcy od dnia zgłoszenia do procedury dopuszczenia do obrotu nie zostanie oddane jako zabezpieczenie, sprzedane, wynajęte, użyczone, wydzierżawione lub w inny sposób odstąpione odpłatnie lub nieodpłatnie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Zdarzenie nr 1: Pytania:

Czy w powyższym przypadku auto będzie zwolnione z VAT.

Zdarzenie nr 2: Pytania:

Czy w powyższym przypadku auto będzie zwolnione z VAT.

Zdarzenie nr 3: Pytania:

Czy w powyższym przypadku auto będzie zwolnione z VAT.

Zdarzenie nr 4: Pytania:

Czy w powyższym przypadku auto będzie zwolnione z VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zdarzenie nr 1: Własne stanowisko:

Tak, auto będzie zwolnione z VAT z uwagi na art. 47 i 81 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535); art. 47, art. 81.

Zdarzenie nr 2: Własne stanowisko:

Tak, auto będzie zwolnione z VAT z uwagi na art. 47 i 81 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535); art. 47, art. 81.

Zdarzenie nr 3: Własne stanowisko:

Tak, auto będzie zwolnione z VAT z uwagi na art. 47 i 81 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535); art. 47, art. 81.

Zdarzenie nr 4: Własne stanowisko:

Tak, auto będzie zwolnione z VAT z uwagi na art. 47 i 81 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535); art. 47, art. 81.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych zdarzeń przyszłych jest nieprawidłowe.

Ad. 1.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (...) podlegają: wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju.

W myśl z art. 2 pkt 1 ustawy, przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

W myśl art. 9 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

Zgodnie z art. 9 ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się również w przypadku, gdy:

- jeżeli przedmiotem nabycia są nowe środki transportu.

Z art. 9 ust. 3 ustawy wynika zatem, że wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów jest każde przemieszczenie nowego środka transportu pomiędzy krajami Unii Europejskiej, któremu towarzyszy przeniesienie prawa do rozporządzania nim jak właściciel.

W myśl art. 2 pkt 10 lit. a ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o nowych środkach transportu - rozumie się przez to przeznaczone do transportu osób lub towarów pojazdy lądowe napędzane silnikiem o pojemności skokowej większej niż 48 centymetrów sześciennych lubo mocy większej niż 7,2 kilowata, jeżeli przejechały nie więcej niż 6.000 kilometrów lub od momentu dopuszczenia ich do użytku upłynęło nie więcej niż 6 miesięcy; za moment dopuszczenia do użytku pojazdu lądowego uznaje się dzień, w którym został on pierwszy raz zarejestrowany w celu dopuszczenia do ruchu drogowego lub w którym po raz pierwszy podlegał on obowiązkowi rejestracji w celu dopuszczenia do ruchu drogowego w zależności od tego, która z tych dat jest wcześniejsza; jeżeli nie można ustalić dnia pierwszej rejestracji pojazdu lądowego lub dnia, w którym podlegał on pierwszej rejestracji, za moment dopuszczenia do użytku tego pojazdu uznaje się dzień, w którym został on wydany przez producenta pierwszemu nabywcy, lub dzień, w którym został po raz pierwszy użyty dla celów demonstracyjnych przez producenta.

Z opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego w złożonym wniosku wynika, że od września 2009 r. Wnioskodawca pracuje dla polskiego Ministerstwa Gospodarki w Indonezji na stanowisku: początkowo II-Sekretarz; obecnie I-Sekretarz. W Indonezji Wnioskodawca ma status dyplomaty. Kontrakt Wnioskodawcy kończy się 31 lipca 2014 r. Wnioskodawca nie prowadzi obecnie działalności gospodarczej.

Od ponad 3 lat Wnioskodawca posiada w Indonezji prywatny, zarejestrowany na jego osobę samochód wykorzystywany do celów prywatnych. Samochód ten został zakupiony przez niego w Indonezji. Jest to auto z kierownicą po prawej stronie, w związku z czym nie ma możliwości rejestracji takiego pojazdu w Polsce (jak również z powodu norm czystości spalin, które w Indonezji są o wiele mniej restrykcyjne niż w Polsce). W związku z powyższym, z uwagi na brak możliwości korzystania z tego auta w Polsce, zostanie ono sprzedane w Dżakarcie. Przed końcem kontraktu Wnioskodawcy w Indonezji i powrotem do Polski, chciałby on podczas tzw. drogi powrotnej do RP kupić samochód nowy lub używany na terenie Unii Europejskiej (poza Polską; najprawdopodobniej w jednym z takich krajów jak: Niemcy, Dania, Holandia, Belgia, lub Włochy) lub samochód nowy od osoby prawnej w kraju trzecim (poza UE).

Zakupione auto używane będzie w Polsce do takiego samego celu, w jakim było używane stare auto zakupione w Indonezji, którego Wnioskodawca nie może przewieźć do kraju w ramach mienia przesiedleńczego z uwagi na brak możliwości jego rejestracji i użytkowania w naszym kraju.

Zakupione auto przez 12 miesięcy od dnia zgłoszenia do procedury dopuszczenia do obrotu nie zostanie oddane jako zabezpieczenie, sprzedane, wynajęte, użyczone, wydzierżawione lub w inny sposób odstąpione odpłatnie lub nieodpłatnie.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości skorzystania ze zwolnienia od podatku od towarów i usług w przypadku m.in. zakupu samochodu nowego (wg definicji Ministerstwa Finansów RP o nowych środkach transportu) na terenie UE od osoby prawnej.

Analiza ww. przepisów prowadzi do wniosku, że zakup nowego (spełniającego definicję art. 2 pkt 10 lit. a ustawy) samochodu na terytorium Unii Europejskiej i jego przemieszczenie na terytorium kraju jest nabyciem wewnątrzwspólnotowym w myśl uregulowań art. 9 ust. 1w związku z ust. 3 tego artykułu, opodatkowanym podatkiem od towarów i usług zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy.

Ustawodawca przewidział jednak również zwolnienie od podatku od towarów i usług.

Zgodnie z przepisem art. 44 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, których import na warunkach określonych w przepisach dotyczących importu towarów byłby zwolniony od podatku.

W myśl art. 47 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku import rzeczy osobistego użytku osoby fizycznej przesiedlającej się terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju na pobyt stały, jeżeli łącznie są spełnione następujące warunki:

Pozostałe warunki zastosowania ww. zwolnienia zostały uregulowane w przepisach ust. 2-6 ww. art. 47.

W myśl art. 81 ustawy, zwolnienia, o których mowa w art. 47-80, stosuje się w przypadku zastosowania zwolnień od cła, z wyjątkiem art. 56 i art. 74 ust. 1 pkt 19.

Zatem wewnątrzwspólnotowe nabycie nowego środka transportu (samochodu osobowego) może podlegać zwolnieniu od podatku, jeśli import tego samochodu na warunkach określonych w przepisach dotyczących importu towarów byłby zwolniony od podatku.

Analiza opisu zdarzenia przyszłego prowadzi do wniosku, że w sytuacji opisanej powyżej import tego samochodu na warunkach określonych w przepisach dotyczących importu towarów nie byłby zwolniony od podatku. Wynika to z faktu, że nie jest spełniony warunek, o którym mowa w pkt 1 ww. art. 47 ust. 1.

Zgodnie z tym przepisem, zwalnia się od podatku import rzeczy osobistego użytku (...) jeżeli rzeczy służyły do osobistego użytku tej osobie w miejscu poprzedniego pobytu poza terytorium Wspólnoty, z tym że towary nieprzeznaczone do konsumpcji musiały służyć do takiego użytku przez okres co najmniej 6 miesięcy przed dniem zakończenia pobytu poza terytorium Wspólnoty.

Nabyty w drodze powrotnej nowy samochód osobowy (w miejsce zakupionego i wykorzystywanego w Indonezji do celów prywatnych) nie będzie wypełniać ww. kryterium - nie będzie on bowiem użytkowany (do celów prywatnych) przez okres co najmniej 6 miesięcy w miejscu poprzedniego pobytu (tekst jedn.: w Indonezji).

Zatem import przez Wnioskodawcę nowego samochodu osobowego podlegał by opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a co za tym idzie także jego wewnątrzwspólnotowe nabycie na terytorium kraju będzie opodatkowane podatkiem od towarów i usług.

Stanowisko jest nieprawidłowe.

Ad. 2-3.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (...) podlegają: wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Zgodnie z art. 9 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

Podatnikami - w myśl art. 15 ust. 1 ustawy - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego w złożonym wniosku wynika, że od września 2009 r. Wnioskodawca pracuje dla polskiego Ministerstwa Gospodarki w Indonezji na stanowisku: początkowo II-Sekretarz; obecnie I-Sekretarz. W Indonezji Wnioskodawca ma status dyplomaty. Kontrakt Wnioskodawcy kończy się 31 lipca 2014 r. Wnioskodawca nie prowadzi obecnie działalności gospodarczej.

Od ponad 3 lat Wnioskodawca posiada w Indonezji prywatny, zarejestrowany na jego osobę samochód wykorzystywany do celów prywatnych. Samochód ten został zakupiony przez niego w Indonezji. Jest to auto z kierownicą po prawej stronie, w związku z czym nie ma możliwości rejestracji takiego pojazdu w Polsce (jak również z powodu norm czystości spalin, które w Indonezji są o wiele mniej restrykcyjne niż w Polsce). W związku z powyższym, z uwagi na brak możliwości korzystania z tego auta w Polsce, zostanie ono sprzedane w Dżakarcie. Przed końcem kontraktu Wnioskodawcy w Indonezji i powrotem do Polski, chciałby on podczas tzw. drogi powrotnej do RP kupić samochód nowy lub używany na terenie Unii Europejskiej (poza Polską; najprawdopodobniej w jednym z takich krajów jak: Niemcy, Dania, Holandia, Belgia, lub Włochy) lub samochód nowy od osoby prawnej w kraju trzecim (poza UE).

Zakupione auto używane będzie w Polsce do takiego samego celu, w jakim było używane stare auto zakupione w Indonezji, którego Wnioskodawca nie może przewieźć do kraju w ramach mienia przesiedleńczego z uwagi na brak możliwości jego rejestracji i użytkowania w naszym kraju.

Zakupione auto przez 12 miesięcy od dnia zgłoszenia do procedury dopuszczenia do obrotu nie zostanie oddane jako zabezpieczenie, sprzedane, wynajęte, użyczone, wydzierżawione lub w inny sposób odstąpione odpłatnie lub nieodpłatnie.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości skorzystania ze zwolnienia od podatku od towarów i usług w przypadku m.in. zakupu samochodu używanego (wg definicji Ministerstwa Finansów RP) na terenie UE od osoby prawnej lub od osoby fizycznej.

Należy zauważyć, że zgodnie art. 2 pkt 10 lit. a ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o nowych środkach transportu - rozumie się przez to przeznaczone do transportu osób lub towarów pojazdy lądowe napędzane silnikiem o pojemności skokowej większej niż48 centymetrów sześciennych lub o mocy większej niż 7,2 kilowata, jeżeli przejechały nie więcej niż 6.000 kilometrów lub od momentu dopuszczenia ich do użytku upłynęło nie więcej niż 6 miesięcy; za moment dopuszczenia do użytku pojazdu lądowego uznaje się dzień,w którym został on pierwszy raz zarejestrowany w celu dopuszczenia do ruchu drogowego lub w którym po raz pierwszy podlegał on obowiązkowi rejestracji w celu dopuszczenia do ruchu drogowego w zależności od tego, która z tych dat jest wcześniejsza; jeżeli nie można ustalić dnia pierwszej rejestracji pojazdu lądowego lub dnia, w którym podlegał on pierwszej rejestracji, za moment dopuszczenia do użytku tego pojazdu uznaje się dzień, w którym został on wydany przez producenta pierwszemu nabywcy, lub dzień, w którym został po raz pierwszy użyty dla celów demonstracyjnych przez producenta.

Zatem samochodem "używanym", którego pojęciem posługuje się Wnioskodawca, z uwagi na brzmienie ww. przepisu art. 2 pkt 10 lit. a ustawy, będzie pojazd, który nie może zostać uznany za "nowy" środek transportu, tj. pojazd nie spełniający wymogu dotyczącego przebiegu i czasu, który upłynął od momentu dopuszczenia do użytku.

Analiza przepisów art. 9 ustawy prowadzi do wniosku, że czynność wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów co do zasady wymaga istnienia dwóch stron transakcji: jeden podmiot nabywa towary, rozpoznając u siebie wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, natomiast druga strona dostarcza te towary, dokonując wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Potraktowanie danej czynności jako wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów zawsze wymaga spełnienia dwóch podstawowych warunków:

* po pierwsze, podmiot z jednego państwa członkowskiego musi nabyć prawo do rozporządzania towarami jak właściciel; zatem na rzecz tego podmiotu musi być dokonana dostawa,

* po drugie, po nabyciu towary są przemieszczane na terytorium innego państwa członkowskiego niż państwo wysyłki, przy czym pozostaje bez znaczenia, kto faktycznie przewozi towar i na czyje zlecenie jest to czynione, gdyż towary w wyniku dokonanej dostawy mogą być wysyłane lub transportowane przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Ponadto transakcja może zostać uznana za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów pod warunkiem, że nabywcą tych towarów jest podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, natomiast dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15, lub podatnikiem podatku od wartości dodanej. W sytuacji, gdy spełnione zostaną powyższe warunki - transakcję uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy.

Wymóg posiadania odpowiedniego statusu (podatnika) przez nabywcę i dokonującego dostawy (dla uznania transakcji za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów) nie dotyczy jedynie sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.

Taka sytuacja nie występuje w przypadkach przedstawionych powyżej, bowiem Wnioskodawca będzie nabywał na terenie UE od osoby prawnej lub osoby fizycznej samochody "używane" (w istocie samochody niewypełniające kryterium uznania je za nowe środki transportu).

W tym przypadku Wnioskodawca musi posiadać status podatnika, aby uznać transakcję za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

W sytuacji opisanej we wniosku Wnioskodawca nie wypełnia kryterium uznania go za podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy (Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej, samochód będzie używany w Polsce do celów prywatnych).

Zatem zakup zarówno od osoby prawnej, jak i osoby fizycznej i przemieszczenie z terytorium UE do Polski samochodu "używanego" (a właściwie - samochodu niespełniającego kryterium uznania go za nowy środek transportu) nie będzie wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów - nie będzie zatem transakcją opodatkowaną podatkiem od towarów i usług (podatek ten w rzeczywistości nie wystąpi).

Jednak z uwagi na fakt, że Wnioskodawca uznał opisaną czynność za zwolnioną od podatku od towarów i usług (która to czynność w rzeczywistości nie jest czynnością wymienioną w katalogu czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług), stanowisko w zakresie pytań nr 2 i 3 jest nieprawidłowe.

Ad. 4.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 3 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (...) podlegają: import towarów na terytorium kraju.

Przez terytorium kraju, zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy, rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Przez terytorium Unii Europejskiej, w myśl art. 2 pkt 3 ustawy, rozumie się terytoria państw członkowskich Unii Europejskiej (...).

Natomiast przez terytorium państwa trzeciego, rozumie się terytorium państwa niewchodzącego w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3 (art. 2 pkt 5).

Wskazać należy, że art. 2 pkt 7 ustawy zawiera definicję importu, za który uznaje się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej.

W myśl art. 2 pkt 10 lit. a ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o nowych środkach transportu - rozumie się przez to przeznaczone do transportu osób lub towarów pojazdy lądowe napędzane silnikiem o pojemności skokowej większej niż 48 centymetrów sześciennych lub o mocy większej niż 7,2 kilowata, jeżeli przejechały nie więcej niż 6.000 kilometrów lub od momentu dopuszczenia ich do użytku upłynęło nie więcej niż 6 miesięcy; za moment dopuszczenia do użytku pojazdu lądowego uznaje się dzień, w którym został on pierwszy raz zarejestrowany w celu dopuszczenia do ruchu drogowego lub w którym po raz pierwszy podlegał on obowiązkowi rejestracji w celu dopuszczenia do ruchu drogowego w zależności od tego, która z tych dat jest wcześniejsza; jeżeli nie można ustalić dnia pierwszej rejestracji pojazdu lądowego lub dnia, w którym podlegał on pierwszej rejestracji, za moment dopuszczenia do użytku tego pojazdu uznaje się dzień, w którym został on wydany przez producenta pierwszemu nabywcy, lub dzień, w którym został po raz pierwszy użyty dla celów demonstracyjnych przez producenta.

Z opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego w złożonym wniosku wynika, że od września 2009 r. Wnioskodawca pracuje dla polskiego Ministerstwa Gospodarki w Indonezji na stanowisku: początkowo II-Sekretarz; obecnie I-Sekretarz. W Indonezji Wnioskodawca ma status dyplomaty. Kontrakt Wnioskodawcy kończy się 31 lipca 2014 r. Wnioskodawca nie prowadzi obecnie działalności gospodarczej.

Od ponad 3 lat Wnioskodawca posiada w Indonezji prywatny, zarejestrowany na jego osobę samochód wykorzystywany do celów prywatnych. Samochód ten został zakupiony przez niego w Indonezji. Jest to auto z kierownicą po prawej stronie, w związku z czym nie ma możliwości rejestracji takiego pojazdu w Polsce (jak również z powodu norm czystości spalin, które w Indonezji są o wiele mniej restrykcyjne niż w Polsce). W związku z powyższym, z uwagi na brak możliwości korzystania z tego auta w Polsce, zostanie ono sprzedane w Dżakarcie. Przed końcem kontraktu Wnioskodawcy w Indonezji i powrotem do Polski, chciałby on podczas tzw. drogi powrotnej do RP kupić samochód nowy lub używany na terenie Unii Europejskiej (poza Polską; najprawdopodobniej w jednym z takich krajów jak: Niemcy, Dania, Holandia, Belgia, lub Włochy) lub samochód nowy od osoby prawnej w kraju trzecim (poza UE).

Zakupione auto używane będzie w Polsce do takiego samego celu, w jakim było używane stare auto zakupione w Indonezji, którego Wnioskodawca nie może przewieźć do kraju w ramach mienia przesiedleńczego z uwagi na brak możliwości jego rejestracji i użytkowania w naszym kraju.

Zakupione auto przez 12 miesięcy od dnia zgłoszenia do procedury dopuszczenia do obrotu nie zostanie oddane jako zabezpieczenie, sprzedane, wynajęte, użyczone, wydzierżawione lub w inny sposób odstąpione odpłatnie lub nieodpłatnie.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do skorzystania ze zwolnienia od podatku od towarów i usług w przypadku m.in. zakupu samochodu nowego (w myśl definicji Ministerstwa Finansów RP) w kraju trzecim, tj. poza UE, od osoby prawnej.

Zakup samochodu w kraju trzecim (również nowego, o którym mowa w art. 2 pkt 10 lit. a) ustawy) i jego przemieszczenie na terytorium Polski jest importem towarów na terytorium kraju, tj. czynnością opodatkowaną podatkiem od towarów i usług w myśl uregulowań art. 5 ust. 1 pkt 3 ustawy.

Ustawodawca przewidział również zwolnienie od podatku w niektórych sytuacjach.

Zgodnie z art. 47 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku import rzeczy osobistego użytku osoby fizycznej przesiedlającej się terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju na pobyt stały, jeżeli łącznie są spełnione następujące warunki:

Pozostałe warunki zastosowania ww. zwolnienia zostały uregulowane w przepisach ust. 2-6 ww. art. 47.

W myśl art. 81 ustawy, zwolnienia, o których mowa w art. 47-80, stosuje się w przypadku zastosowania zwolnień od cła, z wyjątkiem art. 56 i art. 74 ust. 1 pkt 19.

Zatem co do zasady import samochodu osobowego, jako tzw. mienie przesiedleńcze, może podlegać zwolnieniu od podatku od towarów i usług przy spełnieniu ww. przesłanek.

Analiza opisu zdarzenia przyszłego prowadzi do wniosku, że w sytuacji opisanej powyżej, nie jest spełniony warunek, o którym mowa w pkt 1 ww. art. 47 ust. 1.

Zgodnie z tym przepisem, zwalnia się od podatku import rzeczy osobistego użytku (...) jeżeli rzeczy służyły do osobistego użytku tej osobie w miejscu poprzedniego pobytu poza terytorium Wspólnoty, z tym że towary nieprzeznaczone do konsumpcji musiały służyć do takiego użytku przez okres co najmniej 6 miesięcy przed dniem zakończenia pobytu poza terytorium Wspólnoty.

Nabyty w drodze powrotnej nowy samochód osobowy (w miejsce zakupionego i wykorzystywanego w Indonezji do celów prywatnych) nie będzie wypełniać ww. kryterium - nie będzie on bowiem użytkowany (do celów prywatnych) przez okres co najmniej 6 miesięcy w miejscu poprzedniego pobytu (tekst jedn.: w Indonezji).

Zatem import przez Wnioskodawcę nowego samochodu osobowego będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stanowisko jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W zakresie podatku akcyzowego sprawa będzie rozpatrzona w odrębnym postępowaniu.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.