IPPP3/443-731/13-2/JK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 lipca 2013 r. (data wpływu 5 sierpnia 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie sposobu dokonywania korekt deklaracji akcyzowych oraz korekt faktur zmniejszających wykazaną w fakturze pierwotnej (prognozowej) ilość sprzedanej energii - jest prawidłowe.

W dniu 5 sierpnia 2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie sposobu dokonywania korekt deklaracji akcyzowych oraz korekt faktur zmniejszających wykazaną w fakturze pierwotnej (prognozowej) ilość sprzedanej energii.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W dniu 27 maja 2013 r. Spółka S.A. (dalej: "Spółka") otrzymała interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (wydaną z upoważnienia Ministra Finansów) z dnia 22 maja 2013 r., nr IPPP3/443-168/13-2/SM.

Organ wydający przedmiotową interpretację uznał stanowisko Spółki za nieprawidłowe w zakresie korekty "in minus" w przypadku wariantu prognozowego.

Stwierdził, że ustawodawca nie określa wprost sposobu korygowania rozliczenia za dostarczoną energię elektryczną. Niemniej, w sytuacji gdy dochodzi do korekty zmniejszającej ilość dostarczonej energii należy w szczególności zwrócić uwagę na moment powstania obowiązku podatkowego z tytułu sprzedaży energii na terytorium kraju, tj. moment wydania energii elektrycznej nabywcy końcowemu, który jest związany z wystawieniem przez podatnika faktury lub innego dokumentu, z którego wynika zapłata należności za sprzedaną przez podatnika energię elektryczną, jak też regulacje dotyczące ewidencji, zawarte w art. 91 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 z późn. zm.) - zwanej dalej: "upa" - oraz przepisach rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 lutego 2009 r. w sprawie ewidencji energii elektrycznej (Dz. U. Nr 32, poz. 243 z późn. zm.) - dalej: "rozporządzenie", w której łączna ilość energii elektrycznej sprzedanej nabywcom końcowym na terytorium kraju wynikająca z faktur, ujmowana jest zgodnie z datą sprzedaży wykazaną w fakturze. Na gruncie ustawy o podatku akcyzowym korekta zmniejszająca ilość dostarczonej energii oznacza, że zafakturowano nabywcy końcowemu większą ilość energii elektrycznej niż faktycznie sprzedano.

Zatem - zdaniem organu - gdy korekta dotyczy zmniejszenia wykazanej w fakturze pierwotnej (prognozowej) ilości sprzedanej energii, Wnioskodawca będzie zobowiązany do korekty deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym uwzględnił fakturę pierwotną (prognozową), w przeciwnym bowiem przypadku deklaracja za ten okres odzwierciedlałaby ilość sprzedanej energii elektrycznej, która de facto nie została sprzedana odbiorcy końcowemu, a tym samym od takiej "sprzedaży" nie mógłby powstać obowiązek podatkowy, gdyż nie doszło do wydania energii nabywcy końcowemu, a przynajmniej nie w takiej ilości jak wynikałoby to z pierwotnej faktury i deklaracji. Ponadto wartości wykazane w ewidencji sprzedanej energii elektrycznej nabywcom końcowym winny wynikać z faktur (jak również ich korekt), gdyż to one będą odzwierciedlać faktyczną ilość sprzedanej energii. Tym samym deklaracje podatkowe za dany okres rozliczeniowy, które są uzewnętrznieniem danych zawartych w ewidencji, winny zawierać rzeczywiste wartości sprzedanej energii. W związku z powyższym korekta rozliczenia skutkuje obowiązkiem dokonania korekty deklaracji w trybie art. 81 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.), w której uwzględniono fakturę pierwotną (prognozową).

Spółka nie kwestionowała przedmiotowej interpretacji indywidualnej, jednakże - w związku z brakiem w trakcie okresu rozliczeniowego rzeczywistych odczytów poboru energii elektrycznej przez odbiorców końcowych - powstał problem z odniesieniem ewentualnej nadpłaty odbiorcy końcowego do poszczególnych, miesięcznych okresów rozliczeniowych. Innymi słowy - nie istnieje możliwość dokonania korekt faktur wystawionych w trakcie sześciomiesięcznego okresu rozliczeniowego, aby odnosiły się do rzeczywistego zużycia energii elektrycznej przez użytkowania końcowego w danych miesiącach. Co za tym idzie - nie ma możliwości odpowiedniego skorygowania poszczególnych deklaracji podatkowych złożonych w sześciomiesięcznych okresie rozliczeniowym.

Równocześnie Spółka posiada tzw. profil zużycia odbiorcy końcowego. Jest to oficjalny dokument, wydawany przez Prezesa Zarządu każdej ze spółek dystrybucyjnych, akceptowany przez Urząd Regulacji Energetyki. Profil zawiera współczynniki zużycia dla każdej z 24 godzin doby, w podziale na dni robocze oraz wolne, dla dwóch okresów w roku: letniego i zimowego. W konsekwencji, dla każdego typu klienta, obszaru w którym znajduje się punkt poboru, typu dnia (robocze/wolne) i okresu (letni/zimowy), otrzymujemy zestaw 24 współczynników, dla każdej godziny doby. Współczynniki te zostały wyznaczone na podstawie uśrednionego zużycia energii na danym obszarze o danej porze dnia i roku, w uzależnieniu także od typu klienta. Krzywa wyznaczona przez te współczynniki jest matematycznie najbardziej zbliżona do krzywej rzeczywistego zużycia energii dla statystycznego klienta z danego obszaru.

Standardowy profil zużycia energii elektrycznej pozwała wyznaczyć godzinowy rozkład planowanego (prognozowanego) poboru energii dla dowolnego odbiorcy, w podziale na każdy dzień i godzinę okresu umownego. Odbywa się to poprzez przemnożenie deklarowanego miesięcznego zużycia przez współczynniki dotyczące pojedynczej godziny.

W przypadku, gdy klient jest rozliczany wg modelu prognozowego, a prognozowane zużycie jest większe niż zużycie rzeczywiste wynikające z odczytu, możliwe jest dokonanie korekty poprzez wykorzystanie profilu zużycia odbiorcy końcowego. System rozliczeniowy wygeneruje zestawienie porównujące rzeczywiste zużycie względem prognozy w rozbiciu na poszczególne miesiące. Sumaryczne zużycie (wynikające z odczytu rzeczywistego) w zadanym okresie jest rozbijane na poszczególne dni z uwzględnieniem profilu klienta, według którego były generowane prognozy. Wykorzystanie tej metody umożliwi największe zbliżenie się do rzeczywistego a nieznanego Spółce zużycia odbiorcy końcowego (innego sposobu określenia ilości zużytej energii, bliższego rzeczywistemu zużyciu Spółka nie zna). Pozwoli to dokonać następnie korekty faktur i deklaracji wystawionych w trakcie sześciomiesięcznego okresu rozliczeniowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy dla potrzeb dokonania korekty faktur "in minus" i deklaracji wystawionych w trakcie sześciomiesięcznego okresu rozliczeniowego dopuszczalne (zgodne z przepisami akcyzowymi) jest wykorzystanie tzw. profilu zużycia odbiorcy końcowego, a jeśli nie - to w jaki sposób Spółka ma dokonać korekty faktur i deklaracji.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy dopuszczalne (zgodne z przepisami akcyzowymi) jest wykorzystanie tzw. profilu zużycia użytkownika końcowego dla celów korekty faktur "in minus" i deklaracji wystawionych w trakcie sześciomiesięcznego okresu rozliczeniowego.

W interpretacji indywidualnej z dnia 22 maja 2013 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie powołał się na art. 11 ust. 2 upa, który stanowi, że wydanie energii elektrycznej, o którym mowa w art. 11 ust. 1 pkt 2 upa, nabywcy końcowemu jest związane z wystawieniem przez podatnika faktur lub innego dokumentu, z którego wynika zapłata należności za sprzedaną przez podatnika energię elektryczną. Organ wskazał także na treść art. 91 ust. 1 i 3 upa zgodnie z którymi: podatnik dokonujący sprzedaży energii elektrycznej nabywcy końcowemu, zużywający energię elektryczną w sytuacji, o której mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3 i 4, a także podmiot reprezentujący, o którym mowa w art. 13 ust. 5, są obowiązani do prowadzenia ilościowej ewidencji energii elektrycznej na podstawie wskazań urządzeń pomiarowo-rozliczeniowych u nabywcy końcowego lub podmiotu zużywającego energię, a w przypadku braku urządzeń pomiarowych - na podstawie współczynnikowo określonego poziomu poboru energii przez poszczególne urządzenia, wskazanego w dokumentacji prowadzonej przez podatnika. Ewidencja, o której mowa w art. 91 ust. 1 i 2 upa powinna zawierać odpowiednio dane niezbędne do określenia w okresach miesięcznych, z dokładnością do 0,001 MWh, łącznej ilości: (...) 2) energii elektrycznej sprzedanej nabywcom końcowym na terytorium kraju. Na gruncie powyższych przepisów organ zauważył, że wartości wykazane w ewidencji sprzedanej energii elektrycznej nabywcom końcowym winny wynikać z faktur (jak również ich korekt), gdyż to one będą odzwierciedlać faktyczną ilość sprzedanej energii. Tym samym deklaracje podatkowe za dany okres rozliczeniowy, które są uzewnętrznieniem danych zawartych w ewidencji, winny zawierać rzeczywiste wartości sprzedanej energii.

Analiza tych przepisów prowadzi do wniosku, że nie istnieje absolutny wymóg ustalenia rzeczywistego zużycia odbiorcy końcowego w okresie miesięcznym. Prowadziłby on bowiem do nałożenia na Operatora Systemu Dystrybucyjnego wymogu comiesięcznego sprawdzania liczników odbiorców końcowych. Taki wymóg jest aktualnie niemożliwy do realizacji z przyczyn techniczno-organizacyjnych. W tym miejscu należy zauważyć, że wykładnia prawa nie powinna prowadzić do absurdalnych lub niemożliwych do zaakceptowania konsekwencji (L. Morawski, Zasady wykładni prawa, Toruń 2006, s. 159). Także stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie zajęte w odniesieniu do kwestii dokonywania zmian w ewidencji w wariancie pakietowym abonamentowym (pkt ad. 3) dowodzi, że istotna jest nie tyle rzeczywiście zużyta ilość energii, ile treść faktury. Pozwala to w ocenie Spółki na zastosowanie rozwiązania, które daje wyniki najbardziej zbliżone do rzeczywistych odczytów, gdyby takowe mogły być zrobione.

Takim rozwiązaniem jest "rozliczenie" nadpłaty poprzez wykorzystanie tzw. profilu zużycia odbiorcy końcowego. Należy podkreślić, że wspomniany profil nie jest tworem nieoficjalnym, znanym jedynie Spółce, lecz oficjalnym dokumentem, zaaprobowanym przez właściwy organ państwowy, tj. Urząd Regulacji Energetyki. Przemawia to za jego wykorzystaniem w sytuacji, gdy brak jest możliwości pozyskania dokładniejszych danych. W innym wypadku wchodzą w rachubę jedynie rozwiązania dające rezultaty o wiele mniej zbliżone do rzeczywistych wartości, np. równe rozliczenie nadpłaty na wszystkie miesiące danego okresu rozliczeniowego i odpowiednie uwzględnienie tego przy korekcie faktur i deklaracji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w przypadku energii elektrycznej przedmiotem opodatkowania akcyzą jest sprzedaż energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju, w tym przez podmiot nieposiadający koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, który wyprodukował tę energię.

Stosownie do art. 11 ust. 1 pkt 2 ustawy, w przypadku energii elektrycznej obowiązek podatkowy powstaje z momentem wydania energii elektrycznej nabywcy końcowemu, w przypadku sprzedaży energii elektrycznej na terytorium kraju.

Przy czym w myśl ust. 2 cytowanego artykułu, wydanie energii elektrycznej, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nabywcy końcowemu jest związane z wystawieniem przez podatnika faktury lub innego dokumentu, z którego wynika zapłata należności za sprzedaną przez podatnika energię elektryczną.

Na podstawie uregulowań zawartych w art. 24 ust. 1 pkt 2 ustawy, w przypadku energii elektrycznej podatnik jest obowiązany, bez wezwania organu podatkowego, składać właściwemu naczelnikowi urzędu celnego deklaracje podatkowe według ustalonego wzoru oraz obliczać i wpłacać akcyzę na rachunek właściwej izby celnej, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym upłynął termin płatności określony w umowie właściwej dla rozliczeń z tytułu dostaw energii elektrycznej albo, jeżeli termin ten nie został określony w umowie - upłynął termin płatności wynikający z faktury lub innego dokumentu wystawionego przez podatnika, z którego wynika zapłata należności za sprzedaną przez podatnika energię elektryczną, a jeżeli termin płatności nie został określony w umowie ani w fakturze lub w tym dokumencie - po miesiącu, w którym wystawiono fakturę lub ten dokument - w przypadku sprzedaży energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy, podatnik dokonujący sprzedaży energii elektrycznej nabywcy końcowemu, zużywający energię elektryczną w sytuacji, o której mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3 i 4, a także podmiot reprezentujący, o którym mowa w art. 13 ust. 5, są obowiązani do prowadzenia ilościowej ewidencji energii elektrycznej na podstawie wskazań urządzeń pomiarowo-rozliczeniowych u nabywcy końcowego lub podmiotu zużywającego energię, a w przypadku braku urządzeń pomiarowych - na podstawie współczynnikowo określonego poziomu poboru energii przez poszczególne urządzenia, wskazanego w dokumentacji prowadzonej przez podatnika.

W myśl przepisu art. 91 ust. 3 pkt 2 ustawy, ewidencja, o której mowa w ust. 1 i 2, powinna zawierać odpowiednio dane niezbędne do określenia w okresach miesięcznych, z dokładnością do 0,001 MWh, łącznej ilości energii elektrycznej sprzedanej nabywcom końcowym na terytorium kraju.

Na podstawie upoważnienia wynikającego z art. 91 ust. 7 ustawy, wydano zostało rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 24 lutego 2009 r. w sprawie ewidencji energii elektrycznej (Dz. U. Nr 32, poz. 243 z późn. zm.), zwane dalej rozporządzeniem.

Zgodnie z § 2 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia, w ewidencji łączna ilość energii elektrycznej, o której mowa w art. 91 ust. 3 pkt 2 ustawy, wynikająca z faktur, ujmowana jest zgodnie z datą sprzedaży wykazaną w fakturze.

W przedstawionym we wniosku zdarzeniu przyszłym Spółka wskazuje, iż otrzymała interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 22 maja 2013 r., nr IPPP3/443-168/13-2/SM, w której Organ stwierdził, że gdy korekta dotyczy zmniejszenia wykazanej w fakturze pierwotnej (prognozowej) ilości sprzedanej energii, Wnioskodawca będzie zobowiązany do korekty deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym uwzględnił fakturę pierwotną (prognozową).

Jednakże w związku z brakiem w trakcie okresu rozliczeniowego rzeczywistych odczytów poboru energii elektrycznej przez odbiorców końcowych, u Spółki, powstał problem z odniesieniem ewentualnej nadpłaty odbiorcy końcowego do poszczególnych, miesięcznych okresów rozliczeniowych. Innymi słowy - nie istnieje możliwość dokonania korekt faktur wystawionych w trakcie sześciomiesięcznego okresu rozliczeniowego, aby odnosiły się do rzeczywistego zużycia energii elektrycznej przez użytkowania końcowego w danych miesiącach. Co za tym idzie - nie ma możliwości odpowiedniego skorygowania poszczególnych deklaracji podatkowych złożonych w sześciomiesięcznych okresie rozliczeniowym.

Spółka posiada tzw. profil zużycia odbiorcy końcowego. Jest to oficjalny dokument, wydawany przez Prezesa Zarządu każdej ze spółek dystrybucyjnych, akceptowany przez Urząd Regulacji Energetyki. Profil zawiera współczynniki zużycia dla każdej z 24 godzin doby, w podziale na dni robocze oraz wolne, dla dwóch okresów w roku: letniego i zimowego. W konsekwencji, dla każdego typu klienta, obszaru w którym znajduje się punkt poboru, typu dnia (robocze/wolne) i okresu (letni/zimowy), otrzymujemy zestaw 24 współczynników, dla każdej godziny doby. Współczynniki te zostały wyznaczone na podstawie uśrednionego zużycia energii na danym obszarze o danej porze dnia i roku, w uzależnieniu także od typu klienta. Krzywa wyznaczona przez te współczynniki jest matematycznie najbardziej zbliżona do krzywej rzeczywistego zużycia energii dla statystycznego klienta z danego obszaru.

Standardowy profil zużycia energii elektrycznej pozwała wyznaczyć godzinowy rozkład planowanego (prognozowanego) poboru energii dla dowolnego odbiorcy, w podziale na każdy dzień i godzinę okresu umownego. Odbywa się to poprzez przemnożenie deklarowanego miesięcznego zużycia przez współczynniki dotyczące pojedynczej godziny.

W przypadku, gdy klient jest rozliczany wg modelu prognozowego, a prognozowane zużycie jest większe niż zużycie rzeczywiste wynikające z odczytu, możliwe jest dokonanie korekty poprzez wykorzystanie profilu zużycia odbiorcy końcowego. System rozliczeniowy wygeneruje zestawienie porównujące rzeczywiste zużycie względem prognozy w rozbiciu na poszczególne miesiące. Sumaryczne zużycie (wynikające z odczytu rzeczywistego) w zadanym okresie jest rozbijane na poszczególne dni z uwzględnieniem profilu klienta, według którego były generowane prognozy. Wykorzystanie tej metody umożliwi największe zbliżenie się do rzeczywistego a nieznanego Spółce zużycia odbiorcy końcowego (innego sposobu określenia ilości zużytej energii, bliższego rzeczywistemu zużyciu Spółka nie zna). Pozwoli to dokonać następnie korekty faktur i deklaracji wystawionych w trakcie sześciomiesięcznego okresu rozliczeniowego.

Wątpliwości Spółki sprowadzają się do kwestii, czy dla potrzeb dokonania korekty faktur "in minus" i deklaracji wystawionych w trakcie sześciomiesięcznego okresu rozliczeniowego dopuszczalne jest wykorzystanie tzw. profilu zużycia odbiorcy końcowego.

Odnosząc się do niniejszej kwestii zauważyć należy, iż ustawodawca nie określa wprost sposobu korygowania rozliczenia za dostarczoną energię elektryczną. Niemniej w sytuacji, gdy dochodzi do korekty zmniejszającej ilość dostarczonej energii należy w szczególności zwrócić uwagę na moment powstania obowiązku podatkowego z tytułu sprzedaży energii na terytorium kraju, tj. moment wydania energii elektrycznej nabywcy końcowemu, który jest związany z wystawieniem przez podatnika faktury lub innego dokumentu, z którego wynika zapłata należności za sprzedaną przez podatnika energię elektryczną, jak też regulacje dotyczące ewidencji energii elektrycznej, zawarte w art. 91 ust. 1 i 3 ustawy oraz przepisach rozporządzenia, w której łączna ilość energii elektrycznej sprzedanej nabywcom końcowym na terytorium kraju wynikająca z faktur, ujmowana jest zgodnie z datą sprzedaży wykazaną w fakturze.

W przedmiotowym przypadku, w związku z brakiem w trakcie okresu rozliczeniowego rzeczywistych odczytów poboru energii elektrycznej przez odbiorców końcowych nie istnieje możliwość dokonania korekt faktur wystawionych w trakcie sześciomiesięcznego okresu rozliczeniowego, aby odnosiły się do rzeczywistego zużycia energii elektrycznej przez użytkowania końcowego w danych miesiącach. Niemniej jednak, Spółka posiada tzw. profil zużycia odbiorcy końcowego, który jest oficjalnym dokumentem, wydawanym przez Prezesa Zarządu każdej ze spółek dystrybucyjnych, akceptowanym przez Urząd Regulacji Energetyki. Jak wskazała Spółka, system rozliczeniowy wygeneruje zestawienie porównujące rzeczywiste zużycie względem prognozy w rozbiciu na poszczególne miesiące. Sumaryczne zużycie (wynikające z odczytu rzeczywistego) w zadanym okresie jest rozbijane na poszczególne dni z uwzględnieniem profilu klienta, według którego były generowane prognozy. Wykorzystanie tej metody umożliwi największe zbliżenie się do rzeczywistego a nieznanego Spółce zużycia odbiorcy końcowego (innego sposobu określenia ilości zużytej energii, bliższego rzeczywistemu zużyciu Spółka nie zna).

Zatem mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz opis zawarty we wniosku należy stwierdzić, że w przedmiotowym przypadku, gdy klient jest rozliczany wg modelu prognozowego, a prognozowane zużycie jest większe niż zużycie rzeczywiste wynikające z odczytu, dla potrzeb dokonania korekty faktur "in minus" i deklaracji dopuszczalne jest wykorzystanie tzw. profilu zużycia odbiorcy końcowego.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie tut. Organ informuje, iż niniejsza interpretacja rozstrzyga jedynie w zakresie podatku akcyzowego w kwestii dotyczącej sposobu dokonywania korekt deklaracji akcyzowych oraz korekt faktur zmniejszających wykazaną w fakturze pierwotnej (prognozowej) ilość sprzedanej energii natomiast z zakresu podatku od towarów i usług w kwestii dotyczącej możliwości wystawiania zbiorczej faktury korygującej zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.