IPPP3/443-73/13-4/LK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 stycznia 2013 r. (data wpływu 28 stycznia 2013 r.) uzupełnionym w dniu 28 marca 2013 r. (data wpływu 2 kwietnia 2013 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 12 marca 2013 r. (skutecznie doręczone w dniu 26 marca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług:

* jest prawidłowe - w zakresie uznania przemieszczenia towarów własnych z terytorium Czech na terytorium Polski, jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy,

* jest nieprawidłowe - w zakresie obowiązku rozliczenia dostawy towarów na terytorium Polski na rzecz polskich kontrahentów.

W dniu 28 stycznia 2013 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie właściwego rozliczenia dostaw towarów. Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 28 marca 2013 r., złożonym w dniu 28 marca 2013 r. (data wpływu 2 kwietnia 2013 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 12 marca 2013 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest czeską firmą C. s.r.o. z siedzibą w Czechach. Wnioskodawca wystąpił o nadanie polskiego numeru NIP w Urzędzie Skarbowym na potrzeby rozliczeń podatku VAT. Wnioskodawca nie posiada siedziby ani stałego miejsca wykonywania działalności w Polsce. Dokonał również zgłoszenia do VAT-UE. Spółka będąc podatnikiem VAT w Czechach nie będzie dostarczać towarów z Czech bezpośrednio nabywcy w Polsce. Towary czeskie przeznaczone dla Firm - Dystrybutorów w Polsce będą przewożone przez Wnioskodawcę do magazynu przewoźnika działającego na zlecenie Spółki Wnioskodawcy na terytorium Polski. Dopiero w magazynie w Polsce będą załadowywane do kolejnych środków transportu i dostarczane ostatecznym nabywcom - firmom dystrybutorskim (zgodnie z zamówieniami złożonymi do spółki Wnioskodawcy przez polskich nabywców). W związku z tym Spółka zamierza dokonać rozliczeń VAT z tytułu ww. transakcji w następujący sposób:

Przemieszczenie towarów z Czech do Polski transport do magazynu (platformy) firmy transportowej na terenie Polski Spółka uznaje za przesunięcie towarów w rozumieniu ustawy o VAT.

Następnie Spółka dokona sprzedaży towarów na terytorium Polski, polskim odbiorcom nie rozliczając podatku VAT należnego na podstawie art. 17 ust. 2 Ustawy o VAT (odwrotne obciążenie)

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy: Przemieszczenie własnych towarów firmy czeskiej na teren Polski do magazynu (platformy) firmy transportowej zgodnie z art. 11 ust. 1. Ustawy o VAT spełnia wszystkie przesłanki aby uznać je za nabycie wewnątrzwspólnotowe towary te zostały nabyte przez Spółkę służą działalności gospodarczej, transport przemieszczonych towarów kończy się na terytorium Polski. Dlatego też spółka powinna wykazać przemieszczenia towarów jako WNT (z tego tytułu Spółka wystawi fakturę wewnętrzną). Następnie dostawa krajowa na rzecz polskiego kontrahenta zgodnie z art. 17 ust. 2 Ustawy o podatku VAT zostanie wystawiona bez naliczania podatku VAT - (Spółka nie posiada w Polsce siedziby ani stałego miejsca wykonywania działalności) z adnotacją: podatek rozlicza nabywca na podstawie art. 17 ust. 2 Ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe w zakresie uznania przemieszczenia towarów własnych z terytorium Czech na terytorium Polski, jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy i za nieprawidłowe w zakresie obowiązku rozliczenia dostawy towarów na terytorium Polski na rzecz polskich kontrahentów.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

Stosownie do dyspozycji art. 9 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika, według art. 11 ust. 1 ustawy.

Powyższy warunek oznacza, iż przemieszczenie towarów traktowane będzie, jako wewnątrzwspólnotowe nabycie tylko wtedy, gdy przemieszczane towary są własnością podatnika, który wszedł w ich posiadanie na terytorium państwa członkowskiego, z którego transportowane są do Polski i będą służyć czynnościom wykonywanym przez niego, jako podatnika na terytorium kraju.

Ze złożonego wniosku wynika, iż Wnioskodawca będzie dokonywał na rzecz polskich kontrahentów dostawy towarów. Jednakże towary te uprzednio będą przewożone przez Wnioskodawcę do magazynu przewoźnika działającego na zlecenie Wnioskodawcy na terytorium Polski. Dopiero w magazynie w Polsce będą załadowywane do kolejnych środków transportu i dostarczane ostatecznym nabywcom - firmom dystrybutorskim (zgodnie z zamówieniami złożonymi do Wnioskodawcy przez polskich nabywców). Wnioskodawca wskazuje iż przemieszczenie towarów z Czech do Polski, transport do magazynu (platformy) firmy transportowej na terenie Polski Spółka uznaje za przesunięcie towarów w rozumieniu ustawy o VAT.

* WDT wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów na terytorium Czech - zgodnie z czeskimi przepisami VAT,

* WNT wewnatrzwspólnotowe nabycie (art. 11 ust. 1 ustawy o VAT w Polsce)

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy przedmiotowe przemieszczenie towarów z terytorium Czech do magazynu w Polsce stanowi wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów z uwagi na art. 11 ust. 1 ustawy, oraz czy prawidłowo rozpoznaje dostawę krajową na rzecz kontrahenta z Polski, którą zgodnie z art. 17 ust. 2 ustawy zobowiązanym do rozliczenia jest nabywca towarów.

Analizując, zatem treść złożonego wniosku stwierdzić należy, iż powyższa transakcja stanowi wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, gdyż wypełnia ona warunki przewidziane w wyżej wymienionym art. 11 ust. 1 ustawy tj. nastąpiło przemieszczenie towarów z terytorium UE na terytorium kraju w związku z działalnością Wnioskodawcy tj. dalszą ich sprzedażą.

Zatem Wnioskodawca dokonuje dwóch transakcji gdzie pierwszą z nich jest przemieszczenie towarów własnych, a drugą sprzedaż na rzecz kontrahentów w Polsce, w związku, z tą dostawą Wnioskodawca powziął wątpliwość, co do tego czy sposób rozliczenia dostawy krajowej na rzecz polskiego kontrahenta na podstawie faktury VAT z nazwą spółki, jej adresem czeskim oraz NIP nadanym w związku z wcześniejsza rejestracją na potrzeby podatku VAT w Polsce i w kwocie netto bez naliczania podatku VAT zgodnie z art. 17 ust. 2 ustawy o VAT z adnotacją na fakturze i że podatek rozlicza nabywca (odwrotne obciążenie), co zostanie wykazane w poz. 41 deklaracji VAT-7 jest prawidłowy.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...) - art. 7 ust. 1 ustawy.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Artykuł 17 ust. 1 pkt 5 lit. a ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r. nadanym ustawą z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmienianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013. 35) stanowi, że podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki dokonującym ich dostawy na terytorium kraju jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku dostawy towarów innych niż gaz w systemie gazowym, energia elektryczna w systemie elektroenergetycznym, energia cieplna lub chłodnicza przez sieci dystrybucji energii cieplnej lub chłodniczej, podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4.

Z powyższego wynika, że w przypadku, gdy towary dostarcza podmiot niemający siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce, lecz jest zarejestrowany w Polsce, to nabywca tych towarów nie będzie podatnikiem zobowiązanym do rozliczenia podatku należnego. Zatem będzie to podmiot dokonujący tych dostaw.

Stosownie do art. 17 ust. 2 ustawy w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Analizując przedstawione okoliczności sprawy w kontekście powołanych przepisów prawa podatkowego stwierdzić należy, że zgodnie z brzmieniem art. 17 ust. 1 pkt 5 lit. a ustawy Wnioskodawca, jako podmiot nieposiadający siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, jednakże zarejestrowany dla potrzeb VAT dokonujący dostawy towarów na rzecz polskiego kontrahenta będzie zobowiązany do rozliczenia podatku VAT z tytułu dostaw przedmiotowych towarów. Ponieważ Wnioskodawca jest podmiotem zarejestrowanym na terytorium Polski dla potrzeb podatku VAT, zatem w tej sytuacji nie zostaną spełnione łącznie przesłanki, o których mowa powyżej, w związku, z czym nie znajdzie zastosowania art. 17 ust. 2 ustawy. Wobec powyższego Wnioskodawca będzie zobowiązany do rozliczenia przedmiotowych dostaw towarów i wystawienia z tego tytułu faktury VAT.

W myśl art. 106 ust. 1 ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Stosownie do art. 106 ust. 8 ustawy Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia:

I tak zgodnie z § 5 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. 68, poz. 360 z późn. zm.) faktura powinna zawierać:

Zgodnie z § 8 ust. 1 rozporządzenia kwotę podatku, o której mowa w § 5 ust. 1 pkt 14, w odniesieniu do dostarczanych towarów lub świadczonych usług objętych daną stawką podatku podatnik może wykazać jako kwotę wyliczoną według następującego wzoru:

gdzie:

k. p. - oznacza kwotę podatku, przy czym wielkość wynikającą z wzoru zaokrągla się do pełnych groszy, w ten sposób, że końcówki poniżej 0,5 grosza pomija się, a końcówki 0,5 grosza i wyższe zaokrągla się do 1 grosza,

WB - oznacza wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług objętych stawką podatku SP, uwzględniającą kwotę podatku (wartość sprzedaży brutto),

SP - oznacza stawkę podatku.

Ust. 2 tego paragrafu stanowi, że w przypadku gdy podatnik wyliczył kwotę podatku zgodnie ze wzorem zawartym w ust. 1, zamiast ceny jednostkowej netto może wykazywać w fakturze cenę wraz z kwotą podatku (cenę jednostkową brutto), a zamiast wartości sprzedaży netto - wartość sprzedaży brutto.

Stosownie do § 3 ust. 8 rozporządzenia w przypadku, o którym mowa w ust. 2, sumę wartości sprzedaży netto stanowi różnica między wartością sprzedaży brutto a kwotą podatku, z podziałem na poszczególne stawki podatku.

Artykuł 99 ust. 1 ustawy stanowi, że podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

Stosownie do art. 99 ust. 4 ustawy Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzory deklaracji podatkowych, o których mowa w ust. 1-3, 8 i 9, wraz z objaśnieniami co do sposobu prawidłowego ich wypełnienia oraz terminu i miejsca ich składania, w celu umożliwienia rozliczenia podatku.

Zgodnie z objaśnieniami do deklaracji będącymi załącznikiem nr 4 rozporządzenia w sprawie wzorów deklaracji dla podatku od towarów i usług z dnia 18 marca 2013 r. (Dz. U. z 2013 r. poz. 394) obowiązujących od dnia 1 kwietnia 2013 r. poz. 31 części C wypełnia dostawca i nabywca z tytułu dostaw towarów oraz świadczenia usług, dla których podatnikiem jest nabywca.

Rozporządzenie to zastąpiło rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wzorów deklaracji podatkowych dla podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 211, poz. 1333 z późn. zm.), w którym w objaśnieniach do deklaracji dla podatku od towarów i usług dotyczących części C "Rozliczenie podatku należnego" zawartych w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wzorów deklaracji podatkowych dla podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 211, poz. 1333 z późn. zm.) zapisano, iż w tej części wykazuje się wszystkie czynności podlegające opodatkowaniu, dla których obowiązek podatkowy powstał w okresie rozliczeniowym, za który składana jest deklaracja, po uwzględnieniu korekt wynikających z art. 29 ust. 4 ustawy oraz innych korekt wynikających z przepisów o podatku od towarów i usług, jeżeli mają wpływ na rozliczenie w okresie, za który składana jest deklaracja. W tej części wykazuje się też czynności wykonywane poza terytorium kraju, w stosunku, do których przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego lub zwrotu podatku naliczonego. I tak poz. 41 wypełniają dostawca i nabywca, a poz. 42 wypełnia tylko nabywca, jeżeli jest on podatnikiem z tytułu nabycia towarów i usług - w przypadkach, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 5, 7 i 8 ustawy.

Zatem w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca zobowiązanym jest do rozliczenia podatku VAT z tytułu dostaw towarów na rzecz polskiego kontrahenta, bowiem pomimo braku siedziby oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce jest zarejestrowanym podatnikiem VAT. Tym samym Wnioskodawca winien wystawić fakturę z tytułu przedmiotowych dostaw towarów zgodnie z § 5 ust. 1 rozporządzenia ze stawką właściwą dla danych towarów. Kwotę będącą podstawą opodatkowania należy wykazać w deklaracji VAT-7 w poz. 31.

Niniejsza interpretacja indywidualna stanowi odpowiedź w zakresie dotyczącym uznania przemieszczenia towarów własnych z terytorium Czech na terytorium Polski, jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy, oraz w zakresie obowiązku rozliczenia dostawy towarów na terytorium Polski na rzecz polskich kontrahentów (pyt. I) natomiast w zakresie rozliczenia nabycia towarów przez kontrahenta od Wnioskodawcy zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie (pyt. II)

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.