IPPP3/443-714/11-4/SM - Obowiązek rozliczenia podatku należnego z tytułu dostawy towaru przez spółkę niemiecką na terytorium Polski oraz prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 19 maja 2011 r. (data wpływu 20 maja 2011 r.), uzupełnionego w dniu 4 lipca 2011 r. w odpowiedzi na wezwanie nr IPPP3/443-714/11-2/SM z dnia 21 czerwca 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku rozliczenia podatku z tytułu dostawy towarów i prawa do odliczenia podatku naliczonego - jest prawidłowe.

W dniu 20 maja 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku rozliczenia podatku z tytułu dostawy towarów i prawa do odliczenia podatku naliczonego. Wniosek został uzupełniony w dniu 4 lipca 2011 r. (w zakresie dokumentów potwierdzających reprezentację Spółki) w odpowiedzi na wezwanie nr IPPP3/443-714/11-2/SM z dnia 21 czerwca 2011 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka M. GmbH (dalej Spółka) jest spółką prawa niemieckiego, posiadającą siedzibę i prowadzącą działalność na terytorium Niemiec. Spółka jest także zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT czynnym na terytorium Polski. Spółka nie posiada na terytorium Polski siedziby ani zarządu.

Na terytorium Polski Spółka prowadzi następującą działalność:

* Spółka wynajmuje od firmy zewnętrznej (osoby trzeciej) powierzchnię magazynową, do której wprowadza towary (folie strechowe) stanowiące jej własność. Przemieszczenie towarów stanowiących własność Spółki do wynajętego magazynu na terytorium Polski wykazywane jest jako nabycie wewnątrzwspólnotowe na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej UVAT). Wynajęty magazyn nie ma charakteru magazynu konsygnacyjnego w rozumieniu art. 2 pkt 27c i pkt 27d UVAT.

* Firma zewnętrzna, będąca jednocześnie wynajmującym magazyn, dokonuje koordynacji dostaw towarów na rzecz kontrahentów, mających siedzibę na terytorium całej Polski. W tym celu firma zewnętrzna dokonuje następujących czynności: przyjmuje towar Spółki do magazynu, przyjmuje zamówienia klientów, przygotowuje ilość towaru żądaną do wysyłki, wystawia dokumentację wydania towaru z magazynu, organizuje wysyłkę towaru do odbiorcy.

* Spółka nie zatrudnia na terytorium Polski żadnych pracowników.

* Poza wynajętą powierzchnią magazynową - stanowiącą część magazynu wynajmującego - Spółka nie dysponuje na terytorium Polski stałym zapleczem technicznym, wykorzystywanym do prowadzenia działalności na terytorium Polski.

* Firma zewnętrzna obciąża Spółkę miesięcznie dwoma fakturami: fakturą za wynajem miejsca magazynowego oraz fakturą tytułem prowizji, która zależna jest od ilości towaru wydanego odbiorcom.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1. W zaistniałym stanie faktycznym odpowiedź na pytanie, kto jest zobowiązany do rozliczenia podatku należnego z tytułu dostawy towaru na terytorium Polski - Spółka jako dostawca towaru, czy odbiorcy towaru - sprowadza się do rozstrzygnięcia kwestii, czy Spółka posiada na terytorium Polski stałe miejsce prowadzenia działalności.

W przypadku posiadania przez Spółkę stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium Polski - podmiotem zobowiązanym do rozliczenia podatku należnego z tytułu dostawy z magazynu do odbiorców będzie Spółka. Jeżeli Spółka nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium Polski - obowiązek rozliczenia podatku należnego spoczywał będzie na odbiorcach towaru na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 5 UVAT.

Zdaniem Spółki, wynajmowana powierzchnia magazynowa w Polsce nie stanowi stałego miejsca prowadzenia działalności. Należy zaznaczyć, że pojęcie stałego miejsca prowadzenia działalności nie zostało zdefiniowane zarówno w przepisach ustawy o VAT, jak i przepisach aktów wykonawczych do tej ustawy. Definicji nie zawiera także Dyrektywa 2006/112/WE, ani uprzednio obowiązująca VI Dyrektywa 77/388/EWG. Zgodnie z linią orzecznictwa ETS (wyroki C-168/84, C-190/95, C-260/95) powstanie stałego miejsca prowadzenia działalności wymaga zaistnienia łącznie dwóch elementów działalności gospodarczej:

* ciągłej obecności ludzkich zasobów koniecznych do prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, czyli czynnika ludzkiego w postaci zatrudnionych przez podatnika pracowników oraz

* ciągłej obecności technicznych zasobów koniecznych do prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, czyli tzw. infrastruktury technicznej pozwalającej na prowadzenie tej działalności.

Także polskie orzecznictwo (wyrok z 26 czerwca 2009 r. WSA w Warszawie sygn. akt III SA/Wa 110/09) powołuje się na definicję stałego miejsca prowadzenia działalności dokonaną przez ETS. Podkreślano, iż stałe miejsce prowadzenia działalności zostało zdefiniowane jako to, gdzie podmiot posiada zasoby ludzkie, zasoby techniczne, a także infrastrukturę umożliwiającą zawieranie umów i podejmowanie decyzji zarządczych.

Spółka uważa, że w zaistniałym stanie faktycznym nie posiada ona stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium Polski. Przemawiają za tym następujące argumenty:

* Spółka nie zatrudnia na terytorium Polski żadnych pracowników,

* decyzje zarządcze podejmowane są wyłącznie z terytorium Niemiec,

* firma zewnętrzna realizująca zamówienia nie posiada pełnomocnictwa do zawierania umów w imieniu Spółki,

* poza wynajętą powierzchnią magazynową (stanowiącą część magazynu wynajmującego) Spółka nie dysponuje na terytorium Polski infrastrukturą ani zapleczem technicznym.

Zgodnie z powyższym Spółka jest zdania, iż w stanie prawnym obowiązującym od 1 kwietnia 2011 r. obowiązek rozliczenia podatku należnego z tytułu dostaw realizowanych przez Spółkę z magazynu na terytorium Polski do odbiorców spoczywa na odbiorcach towaru zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 UVAT. Spółka wystawiać zatem będzie faktury z tytułu dokonanych dostaw bez wykazywania podatku należnego, a jedynie z adnotacją, iż do rozliczenia podatku należnego zobligowany jest odbiorca towaru.

Z racji wprowadzania do magazynu własnych towarów z Niemiec do Polski Spółka musi pozostać jednak zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT czynnym na terytorium Polski oraz wykazywać w deklaracjach podatkowych wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów na podstawie art. 11 ust. 1 UVAT.

Ad. 2. Zdaniem Spółki faktury za wynajem miejsca magazynowego powinny być wystawiane z podatkiem VAT z racji tego, iż stanowią usługi związane z nieruchomościami i stosuje się do nich zasadę wynikającą z art. 28e UVAT. Zgodnie z ww. zasadą miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami jest miejsce położenia nieruchomości. Spółka pozostając zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym na terytorium Polski, zachowa prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur za wynajem miejsca magazynowego. Zgodnie bowiem z art. 86 ust. 1 UVAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Od 1 kwietnia 2011 r. Spółka nie będzie wykazywała wprawdzie dostaw towarów opodatkowanych na terytorium Polski (obowiązek opodatkowania spoczywać będzie na odbiorcach), będzie wykazywać jednak wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów z racji przemieszczenia własnych towarów z terytorium Niemiec do magazynu na terytorium Polski.

Na podstawie art. 11 ust. 1 UVAT przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4 rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów albo zaimportowane i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 4 wewnątrzwspólnotowe nabycie za wynagrodzeniem w kraju zawarte jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

Z punktu widzenia Spółki wynajęcie powierzchni magazynowej w Polsce jest konieczne do wykonywania działalności na terytorium Polski. Dzięki magazynowi możliwe jest sprowadzenie do Polski większej ilości towarów jednorazowo i wydawanie do klientów jedynie mniejszej, żądanej ilości towaru. Ze względów logistycznych utrudniona byłaby dostawa towarów Spółki bezpośrednio z Niemiec do klientów na terytorium Polski w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Ponieważ wynajem miejsca magazynowego związany jest z wykonywaniem działalności gospodarczej, w tym czynności opodatkowanych - wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów - Spółka zachowa prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur za wynajem miejsca magazynowego.

W przypadku faktur za prowizję, których wysokość zależna jest od ilości towaru wydanego klientom, Spółka stoi na stanowisku, że faktury za prowizję - jako nie związane z wykonywaniem czynności opodatkowanych na terytorium Polski powinny być wystawiane bez polskiego podatku VAT. Tzn. zgodnie z ogólną zasadą wynikającą z art. 28b UVAT miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania. Zgodnie ze wskazaną zasadą do rozliczenia podatku zobowiązana będzie Spółka na terytorium Niemiec, gdzie znajduje się jej siedziba.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Ponadto nadmienia się, iż od dnia 1 lipca 2011 r. kwestia stałego miejsca prowadzenia działalności została uregulowana w obowiązującym od tej daty Rozporządzeniu Wykonawczym Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającym środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 77, str. 1). Zgodnie z art. 11 tego rozporządzenia:

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.