IPPP3/443-710/14-2/KT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 17 lipca 2014 r. (data wpływu 23 lipca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania planowanej transakcji sprzedaży udziału w nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 23 lipca 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania planowanej transakcji sprzedaży udziału w nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca, w ramach swojego prywatnego majątku, obecnie między innymi: jest właścicielem nieruchomości lokalowej oraz współwłaścicielem (1/3 udziału) niezabudowanego gruntu o powierzchni ok. 2,87 h, przeznaczonego pod zabudowę administracyjno-usługową zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego (dalej jako: Grunt), składającego się z dwóch działek - te aktywa są objęte wspólnością ustawową małżonków. W latach wcześniejszych Wnioskodawca wraz z małżonką był właścicielem niezabudowanego gruntu ornego o powierzchni 498 m² - ta działka gruntu została sprzedana w 2011 r. w ramach zarządu majątkiem osobistym, bez podejmowania aktywności mającej na celu poszukiwanie nabywcy lub podniesienie wartości gruntu.

Wnioskodawca nabył ww. udział w Gruncie w kwietniu 2004 r. wraz z dwoma innymi osobami fizycznymi (dalej jako: Współwłaściciele), które objęły do swych prywatnych majątków również po 1/3 udziału w Gruncie - Wnioskodawcę nie łączą ze Współwłaścicielami inne stosunki współwłaścicielskie, w szczególności umowa spółki cywilnej. Do nabycia ww. udziału w Gruncie Wnioskodawca wykorzystał środki pochodzące z prywatnych oszczędności. Celem dokonania tej transakcji przez Wnioskodawcę była zmiana sposobu ulokowania swoich oszczędności i ich ochrony przed utratą wartości w czasie, tj. poprzez udział w aktywie trwałym, które jest mniej wrażliwe na stan gospodarki krajowej, w tym inflację.

Na moment tego zakupu Grunt stanowił jedną działkę gruntu; po kilku latach, tj. w styczniu 2010 r., Wnioskodawca oraz Współwłaściciele zdecydowali o podziale tej działki gruntu poprzez wyodrębnienie dwóch działek w proporcji 17%: 83%, co wynikało z potrzeby doprowadzenia zastanego kształtu powierzchni Gruntu do stanu bardziej optymalnego ze względu na ewentualne zniesienie współwłasności miedzy Wnioskodawcą i Współwłaścicielami i wzajemne rozliczenia z tego tytułu.

Na Gruncie nie znajdują się żadne budynki lub budowle, a Wnioskodawca oraz Współwłaściciele nie zamierzają dokonywać uzbrojenia terenu Gruntu, w tym przyłączy energii elektrycznej, lub wznosić ogrodzenia wokół niego. Do chwili obecnej Grunt nie był przedmiotem najmu lub dzierżawy, tj. czynności, z których Wnioskodawca oraz Współwłaściciele otrzymywaliby korzyści majątkowe, a Wnioskodawca i Współwłaściciele nie zgłaszali woli najmu lub dzierżawy poprzez ogłoszenia w prasie, w miejscowym urzędzie gminy, w Internecie lub poprzez zlecenie poszukiwania potencjalnego najemcy/dzierżawy pośrednikowi nieruchomości. Wnioskodawca oraz Współwłaściciele nie podejmowali starań w celu zmiany dotychczasowego przeznaczenia Gruntu w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W związku z potrzebą zakończenia stosunku współwłasności Gruntu (zarząd majątkiem osobistym) Wnioskodawca oraz Współwłaściciele zdecydowali, że dokonają sprzedaży swoich udziałów w Gruncie na rzecz osoby trzeciej, w miejsce zniesienia współwłasności Gruntu i wzajemnych rozliczeń pieniężnych. W celu znalezienia zainteresowanej zakupem osoby Wnioskodawca nie podejmował aktywnych działań, w szczególności nie informował o ofercie sprzedaży w prasie, w internecie, a także nie zlecił poszukiwania potencjalnego nabywcy jego udziału w Gruncie pośrednikowi nieruchomości. Działania, jakie w związku z tą decyzją wykonał Wnioskodawca oraz Współwłaściciele, to wywieszenie informacji na terenie Gruntu o treści "na sprzedaż" oraz przekazanie na ten temat informacji sąsiadom i znajomym. Wnioskodawca oraz Współwłaściciele nie ponosili dodatkowych wydatków w celu wypromowania Gruntu, a w ten sposób dokonania korzystnej sprzedaży tego Gruntu.

Takie działania wystarczyły, aby pojawił się zainteresowany nabyciem całości Gruntu (razem dwóch działek) klient (dalej jako: Klient), z którym obecnie Wnioskodawca oraz Współwłaściciele uzgadniają szczegółowe warunki umowy sprzedaży Gruntu. Ze wstępnych ustaleń wynika, że Wnioskodawca będzie miał możliwość sprzedaży z zyskiem swojego udziału w Gruncie, tj. z dodatnią różnicą między ceną sprzedaży tego udziału, a kwotą zakupu tego udziału w 2004 r.

Jednocześnie, Wnioskodawca prowadzi od 1990 r. pozarolniczą, indywidualną działalność gospodarczą w zakresie projektowania, wykonawstwa i konserwacji sieci i urządzeń teletechnicznych (przeważający przedmiot działalności mieści się w ramach kodu PKD 41.20.Z, tj. roboty budowlane związane ze wznoszeniem budynków mieszkalnych i niemieszkalnych). Wnioskodawca nie zajmuje się w ramach zadeklarowanego zakresu przedmiotu działalności gospodarczej obrotem nieruchomościami, pośrednictwem czy handlem gruntami. Podobnie, Wnioskodawca nie wykorzystywał nabytego Gruntu (1/3 udziału) w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej (Grunt nie był/nie jest uwzględniony w ewidencji środków trwałych Wnioskodawcy).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca będzie podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu planowanej sprzedaży swojego udziału w Gruncie na rzecz Klienta w świetle art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, z tytułu planowanej sprzedaży udziału w Gruncie na rzecz Klienta Wnioskodawca nie będzie podatnikiem podatku od towarów i usług w świetle art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT. Za takim stanowiskiem przemawiają następujące argumenty:

1.

Sprzedający nieruchomość (udział w nieruchomości) będzie podatnikiem podatku VAT dopiero po ustaleniu, że działał w charakterze podatnika (art. 15 ust. 1 ustawy o VAT), tj. osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. "Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych" (art. 15 ust. 2 ustawy o VAT).

Należy przy tym wskazać, że definicja ustawowa pojęcia działalności gospodarczej uległa zmianie począwszy od 1 kwietnia 2013 r. W uzasadnieniu rządowego projektu ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r. poz. 35) czytamy, że "zaproponowany projekt ustawy zawiera równocześnie szereg zmian upraszczających stosowanie przepisów dotyczących podatku VAT dla przedsiębiorców, zapewniających pewność prawną oraz zmierzających do odbiurokratyzowania wielu obowiązków nałożonych obecnie na podatników. (...) Do najważniejszych z nich należą: (...) uproszczenie definicji działalności gospodarczej, poprzez jednoznaczne wskazanie, że nie obejmuje ona czynności okazjonalnych związanych z działalnością gospodarczą". Dalej czytamy: "Proponuje się wprowadzenie zmiany w art. 15 ustawy o VAT (zmiana ust. 2), która w sposób ściślejszy odwzorowuje pojęcie podatnika i działalności gospodarczej, przyjęte na gruncie dyrektywy 2006/112/WE. Zmiana ta uwzględnia również wnioski płynące z tez wyroku w sprawie C-180/10 i C-181/10. Należy wskazać, że nowe brzmienie art. 15 ust. 2 jednoznacznie wskazuje, że nie jest realizowana opcja uznania za podatnika każdego, kto dokonuje określonych transakcji związanych z działalnością gospodarczą w sposób okazjonalny. W konsekwencji doprecyzowanie definicji działalności gospodarczej pozwoli łatwiej ocenić podmiotowi, czy wykonując określone czynności staje się on podatnikiem VAT. Wprowadzana zmiana nie oznacza jednak, że nie jest objęty podatkiem od towarów i usług podmiot, który prowadząc działalność gospodarczą wykona tylko jedną transakcję".

Przy takim uzasadnieniu wprowadzonych zmian należy przyjąć, że obecna definicja działalności gospodarczej nie będzie miała zastosowania do transakcji jednorazowych i okazjonalnych dokonywanych przez osoby fizyczne w ramach prywatnego zarządu majątkiem - zdaniem Wnioskodawcy, planowaną transakcję sprzedaży z udziału w Gruncie należy zaliczyć do tych ostatnich, tj. okazjonalnych, w ramach zarządu prywatnym majątkiem.

2.

Ponadto, w kwestii opodatkowania dostawy gruntów (w tym udziałów w gruncie) istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży udziału w Gruncie podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Przejawem zaś takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać na formę zorganizowanej działalności może być np.: uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celuj sprzedaży działek, wykraczające poza zwykle formy ogłoszenia, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347 z dnia 11 grudnia 2006 s. 1, z pózn. zm,), a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy, jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Odnosząc te uwagi do opisu zdarzenia przyszłego, należy stwierdzić, że w trakcie dotychczasowego zarządzania udziałem w Gruncie Wnioskodawca ani Współwłaściciele nie dokonywali działań handlowych charakterystycznych dla osób trudniących się zawodowo obrotem nieruchomościami - fakt umieszczania tablicy informacyjnej na terenie Grunt o treści "do sprzedaży" należy uznać za dopuszczalny sposób zarządzania prywatnym majątkiem, nie przekraczającym granic profesjonalnego marketingu i technik sprzedaży nieruchomości.

3.

Zdaniem Wnioskodawcy, o opodatkowaniu VAT sprzedaży udziału w Gruncie nie powinna też przesądzać okoliczność, że w 2010 r. został dokonany podział Gruntu na dwie działki, co było motywowane uregulowaniem sytuacji Gruntu w przypadku potencjalnych rozliczeniach między współwłaścicielami w związku ze zniesieniem współwłasności Gruntu - należy traktować takie działanie jako wykonywanie zarządu majątkiem prywatnym, które wyłącza się spod opodatkowania VAT (wskazuje na to choćby fakt, że w związku z podziałem Gruntu Wnioskodawca oraz Współwłaściciele nie wystawiali ofert sprzedaży działek Gruntu w prasie, Internecie lub poprzez pośrednika nieruchomości).

W tym kontekście warto wskazać na uzasadnienie wyroku WSA we Wrocławiu z 27 listopada 2012 r. (sygn. akt I SA/Wr 1149/12), gdzie zostało wyjaśnione, że pojedyncze czy niepowiązane zachowania nie przesądzają, że mamy do czynienia z aktywnością handlowca: zarówno podział nieruchomości, jak i w późniejszych lata ogłoszenia o sprzedaży mogą odnosić się do zarządu majątkiem prywatnym (zwłaszcza, gdy ogłoszenie o możliwości sprzedaży sprowadzało się do wystawienia z początkiem 2014 r. tablicy informacyjnej na Gruncie z treścią "do sprzedaży").

Mając na uwadze powyższe argumenty, Wnioskodawca zajął stanowisko jak wyżej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu tym podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Stosownie zaś do art. 2 pkt 6 ustawy, towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle przytoczonych wyżej przepisów grunt spełnia definicję towaru określoną w art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż traktowana jest jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

Należy przy tym podkreślić, że nie każda czynność, która stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Dana czynność będzie bowiem opodatkowana podatkiem VAT, jeżeli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą, o której mowa w 15 ust. 2 ustawy.

Jak stanowi art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Natomiast działalność gospodarcza - w myśl art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zatem, uwzględniając definicję działalności gospodarczej należy stwierdzić, że dostawa towarów będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług tylko w sytuacji, gdy dokonana zostanie przez podmiot o statusie podatnika, który działa w takim charakterze w odniesieniu do tej konkretnie czynności. Natomiast dla stwierdzenia, że dla danej transakcji podmiot jest podatnikiem podatku od towarów i usług, konieczne jest prowadzenie przez niego działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy.

Tak więc osoby fizyczne dokonujące sprzedaży, przekazania lub darowizny towarów stanowiących część ich majątku osobistego (takiego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej), nie są zaliczane do grona podatników podatku od towarów i usług.

Tym samym, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Aby przyjąć, że dany podmiot przy sprzedaży gruntu działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą, trzeba ustalić, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, wskazującej, że czynności danego podmiotu przybierają formę zorganizowaną, może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób kwestię tę rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo lecz z zamiarem częstotliwości, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest stwierdzenie, czy w świetle opisanego zdarzenia Wnioskodawca, w celu dokonania sprzedaży udziału w gruncie, podejmie aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkowałoby koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu (a więc za podatnika podatku od towarów i usług), czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Trzeba wskazać, że zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE.L 347.1, z późn. zm.) - a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy - jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 oraz C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Z tezy powyższego orzeczenia wynika m.in., że "osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 112, zmienionej dyrektywą 2006/138/WE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeśli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby". Trybunał zwrócił uwagę, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Trybunał orzekł także, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. TSUE stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych. Zatem, kryterium decydującym o zaliczeniu transakcji sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne do działalności gospodarczej jest podejmowanie aktywnych działań angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. W konsekwencji, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W przypadku, gdy brak jest przesłanek świadczących o aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia gruntu, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem - zbycie działki budowlanej nie stanowi działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca, w ramach swojego prywatnego majątku, jest m.in. współwłaścicielem (1/3 udziału) niezabudowanego gruntu o powierzchni ok. 2,87 h, składającego się z dwóch działek, przeznaczonego - zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego - pod zabudowę administracyjno-usługową (udział ten objęty wspólnością ustawową małżonków). Wnioskodawca nabył ww. udział w gruncie w kwietniu 2004 r. wraz z dwoma innymi osobami fizycznymi (Współwłaściciele), które objęły do swych prywatnych majątków również po 1/3 udziału w gruncie. Wnioskodawcy nie łączą ze współwłaścicielami inne stosunki współwłaścicielskie, w szczególności umowa spółki cywilnej. Do nabycia ww. udziału w gruncie Wnioskodawca wykorzystał środki pochodzące z prywatnych oszczędności. Celem dokonania tej transakcji była zmiana sposobu ulokowania oszczędności Wnioskodawcy i ochrona przed utratą ich wartości.

W momencie zakupu grunt stanowił jedną działkę gruntu, w styczniu 2010 r. Wnioskodawca oraz Współwłaściciele zdecydowali o podziale tej działki gruntu poprzez wyodrębnienie dwóch działek w proporcji 17%: 83%, co wynikało z potrzeby doprowadzenia zastanego kształtu powierzchni gruntu do stanu bardziej optymalnego ze względu na ewentualne zniesienie współwłasności miedzy Wnioskodawcą i Współwłaścicielami i wzajemne rozliczenia z tego tytułu.

Na gruncie nie znajdują się żadne budynki lub budowle, a Wnioskodawca oraz Współwłaściciele nie zamierzają dokonywać uzbrojenia terenu gruntu, w tym przyłączy energii elektrycznej, lub wznosić ogrodzenia wokół niego. Do chwili obecnej grunt nie był przedmiotem najmu lub dzierżawy, tj. czynności, z których Wnioskodawca oraz Współwłaściciele otrzymywaliby korzyści majątkowe. Wnioskodawca i Współwłaściciele nie zgłaszali woli najmu lub dzierżawy poprzez ogłoszenia w prasie, w miejscowym urzędzie gminy, w internecie lub poprzez zlecenie poszukiwania potencjalnego najemcy/dzierżawy pośrednikowi nieruchomości. Wnioskodawca oraz Współwłaściciele nie podejmowali starań w celu zmiany dotychczasowego przeznaczenia gruntu w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W związku z potrzebą zakończenia stosunku współwłasności gruntu, Wnioskodawca oraz Współwłaściciele zdecydowali, że dokonają sprzedaży swoich udziałów w gruncie na rzecz osoby trzeciej (zamiast zniesienia współwłasności gruntu i wzajemnych rozliczeń pieniężnych). W celu znalezienia zainteresowanej zakupem osoby Wnioskodawca nie podejmował aktywnych działań, w szczególności nie informował o ofercie sprzedaży w prasie, w internecie, a także nie zlecił poszukiwania potencjalnego nabywcy jego udziału w gruncie pośrednikowi nieruchomości. Działania, jakie w związku z tą decyzją wykonał Wnioskodawca oraz Współwłaściciele, to wywieszenie informacji na terenie gruntu o treści "na sprzedaż" oraz przekazanie na ten temat informacji sąsiadom i znajomym. Wnioskodawca nie ponosił dodatkowych wydatków w celu wypromowania Gruntu. Działania te wystarczyły dla znalezienia klienta zainteresowany nabyciem całości gruntu, z którym obecnie Wnioskodawca oraz Współwłaściciele uzgadniają szczegółowe warunki umowy sprzedaży. Ze wstępnych ustaleń wynika, że Wnioskodawca będzie miał możliwość sprzedaży z zyskiem swojego udziału w gruncie, tj. z dodatnią różnicą między ceną sprzedaży tego udziału, a kwotą zakupu tego udziału w 2004 r.

Wnioskodawca wskazał ponadto, że prowadzi od 1990 r. pozarolniczą indywidualną działalność gospodarczą w zakresie projektowania, wykonawstwa i konserwacji sieci i urządzeń teletechnicznych. W ramach zadeklarowanego zakresu przedmiotu działalności Wnioskodawca nie zajmuje się obrotem nieruchomościami, pośrednictwem czy handlem gruntami. Wnioskodawca nie wykorzystywał również nabytego gruntu w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (grunt nie był i nie jest uwzględniony w ewidencji środków trwałych Wnioskodawcy).

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego w kontekście powołanych przepisów prawa oraz wyroku TSUE z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C 181/10 prowadzi do wniosku, że planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż udziału w gruncie nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż brak jest normatywnych przesłanek, aby w związku z ą transakcją uznać Go za podatnika tego podatku. Wprawdzie grunt spełnia definicję towarów zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, jednak z okoliczności niniejszej sprawy nie wynika, aby sprzedając ww. działki (udział w gruncie) Wnioskodawca działał w charakterze handlowca. Z opisu sprawy nie wynika taka aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wnioskodawca nie podjął bowiem ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami (takich jak: nabycie nieruchomości terenu z zamiarem odsprzedaży, wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, uzbrojenie terenu, ogrodzenie działek, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, itp.). Należy również podkreślić, że grunt ten nie był przez Wnioskodawcę wykorzystywany w jakiejkolwiek działalności gospodarczej, w tym rolniczej.

A zatem, w rozpatrywanej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać Wnioskodawcę za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT, nie wystarcza stwierdzić jedynie, że doszło do dostawy towarów, lecz wymagane jest też określenie podmiotu dokonującego sprzedaży za występującego w związku z tą czynnością w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Należy tym samym uznać, że Wnioskodawca dokonując sprzedaży ww. udziału w gruncie nie będzie działał w charakterze podatnika, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, co wynika z tego, że sprzedaż ta będzie stanowiła dla Wnioskodawcy zwykłe wykonywanie prawa własności. Zatem, w niniejszej sprawie Wnioskodawca - dokonując sprzedaży swojego udziału w nieruchomości stanowiącego Jego majątek prywatny - korzystał będzie z przysługującego Mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem. W konsekwencji, opisana transakcja nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle powyższych ustaleń, stanowisko Wnioskodawcy uznaje się za prawidłowe.

Biorąc pod uwagę treść art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej w brzmieniu: "Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną)" oraz fakt, że stroną wniosku o wydanie interpretacji jest Wnioskodawca - należy zaznaczyć, że interpretacja ta wywołuje skutki prawne wyłącznie dla Wnioskodawcy, a nie dla innych podmiotów wymienionych we wniosku, tj. pozostałych współwłaścicieli gruntu, a także małżonki Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja dotyczy podatku od towarów i usług, natomiast w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.