IPPP3-443-694/09-4/JK - Uprawnienie spółki z o.o. będącej członkiem wspólnoty mieszkaniowej do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego w fakturach wystawianych przez wspólnotę, dotyczących kosztów eksploatacji lokali.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 11 sierpnia 2009 r. (data wpływu 18 sierpnia 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia z dnia 15 października 2009 r. (data wpływu 19 października 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie prawa do odliczenia podatku od towarów i usług wykazywanego na fakturach wystawianych przez wspólnoty mieszkaniowe - jest nieprawidłowe.

W dniu 18 sierpnia 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku od towarów i usług wykazywanego na fakturach wystawianych przez wspólnoty mieszkaniowe.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 15 października 2009 r. (data wpływu 19 października 2009 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu nr IPPP3-443-694/09-2/JK z dnia 8 października 2009 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

B. Sp. z o.o. (B, Spółka lub Wnioskodawca) prowadzi na terytorium Polski opodatkowaną podatkiem VAT działalność deweloperską, obejmującą sprzedaż lokali mieszkalnych i użytkowych. Zgodnie z przepisami ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 z późn. zm.), z chwilą wyodrębnienia i sprzedaży pierwszego lokalu (podpisania pierwszego aktu notarialnego), w danej nieruchomości wybudowanej przez Spółkę tworzy się wspólnota. Członkami wspólnoty są właściciele lokali, czyli w zakresie lokali sprzedanych - nabywcy/klienci B, w zakresie lokali niesprzedanych natomiast - sama Spółka.

Jako członek Wspólnoty, spółka B zobowiązana jest - tak jak pozostali właściciele lokali - ponosić koszty utrzymania lokali, których jest właścicielem (głównie koszty tzw. mediów: energia elektryczna i cieplna, gaz, woda, wywóz nieczystości), jak również uczestniczyć w kosztach zarządu związanych z utrzymaniem nieruchomości wspólnej (koszty remontów i bieżących konserwacji, koszty energii elektrycznej i cieplnej, gazu i wody, w części dotyczącej nieruchomości wspólnej, opłaty za antenę zbiorczą i windę, koszty utrzymania porządku i czystości, wynagrodzenie zarządcy).

B. oraz pozostali właściciele lokali będący członkami Wspólnoty nie posiadają umów zawartych bezpośrednio z dostawcami ww. mediów. Umowy na dostawę mediów i usług do budynków wspólnot zostały/zostaną zawarte przez wspólnoty.

B. oraz pozostali właściciele lokali znajdują się obecnie na etapie ustalania ze wspólnotą/wspólnotami sposobu rozliczeń wyżej wymienionych kosztów oraz sposobu ich dokumentowania. Według ustalonego wstępnie schematu:

Fakturami VAT dokumentowane będą zarówno obciążenia dotyczące eksploatacji poszczególnych lokali, jak obciążenia dotyczące utrzymania nieruchomości wspólnej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zgodnie z art. 86 ust. 1 oraz art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT, spółce B. przysługiwać będzie prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego wykazywanego na fakturach wystawianych przez wspólnoty mieszkaniowe, której Spółka jest/będzie członkiem, dotyczących obciążenia Spółki kosztami eksploatacji lokali, których B. jest/będzie właścicielem, oraz kosztami zarządu nieruchomości wspólnej.

Zdaniem Wnioskodawcy, spółka B. będzie uprawniona do odliczenia podatku VAT naliczonego wykazywanego na fakturach wystawianych przez wspólnoty mieszkaniowe tytułem obciążenia B. kosztami eksploatacji lokali których Spółka jest właścicielem oraz kosztami zarządu nieruchomości wspólnej.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie w jakim towary i usługi wykorzystywane są do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Ponieważ działalność B. obejmuje sprzedaż opodatkowaną podatkiem VAT (sprzedaż lokali mieszkalnych i użytkowych), warunek ten jest/będzie spełniony.

Zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT, nie stanowią jednak podstawy do obniżenia podatku należnego faktury, w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku. Ponieważ faktury otrzymywane przez B. wystawiane będą na zasadzie tzw. refaktur, tekst jedn. wspólnota wykazywać będzie na fakturze stawkę podatku (lub zwolnienie) analogiczną do tej wykazanej na fakturze otrzymanej od dostawcy, w praktyce nie ma możliwości aby na fakturze wystawionej przez wspólnotę zastosowano stawkę podatku VAT dla dostaw/usług zwolnionych od podatku. Prawo B do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach wystawionych przez wspólnoty zależeć będzie zatem od stwierdzenia czy faktury te dokumentują transakcje, które podlegają opodatkowaniu.

Zgodnie z przepisami art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega m.in. odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez odpłatną dostawę rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy o VAT), przez odpłatne świadczenie usług z kolei rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stawowi dostawy towarów (art. 8 ust. 1 ustawy o VAT). W myśl art. 7 ust. 8 ustawy o VAT, w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach. Analogiczna zasada obowiązuje przy świadczeniu usług, w myśl art. 30 ust. 3a ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, podstawą opodatkowania jest kwota należna z tytułu świadczenia usług, pomniejszona o kwotę podatku. Przepis ten jest implementacją do polskiej ustawy regulacji art. 28 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zgodnie z którym w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług przyjmuje się, że podatnik ten sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

W ocenie Wnioskodawcy, dostawy udokumentowane przedmiotowymi fakturami spełniać będą powyższe warunki, tekst jedn. dokumentować będą czynności wykonane przez wspólnotę we własnym imieniu, ale na rzecz jej członków. W zakresie rozliczenia kosztów dostaw mediów do poszczególnych lokali, B. podziela przy tym stanowisko wyrażone przez Naczelny Sąd Administracyjny, zaprezentowane w wyroku z 20 marca 2009 r. (sygn. I FSK 88/08). Zgodnie z powyższym stanowiskiem, "oczywistym jest, że nabywcą finalnym towarów i usług świadczonych przez podmioty dostarczające np. wodę czy odprowadzające ścieki i służących zaspokajaniu indywidualnych potrzeb każdego z członków wspólnoty jest nie wspólnota, ale każdy z jej członków z osobna. Mamy tu do czynienia z sytuacją, w jakiej wspólnota mieszkaniowa, od której jako od podatnika VAT dokonującego zakupu towarów i usług od podmiotu zewnętrznego (innego podatnika), każdy jej członek jako konsument nabywa towar i usługę. Zatem zakup przez wspólnotę usług odprowadzania nieczystości, wywozu śmieci czy dostarczania wody i służących zaspokajaniu indywidualnych potrzeb każdego z członków, powinien być refakturowany na członków wspólnoty, ze wszystkimi konsekwencjami wynikającymi z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług." W ocenie Sądu bowiem, "rozliczenia za dostarczane media do poszczególnych lokali (rozliczane według rzeczywistych kosztów) nie mają charakteru rozliczeń wewnątrz wspólnoty" i nie mogą być traktowane jako czynność na rzecz samych siebie, niepodlegająca regulacjom ustawy o podatku od towarów i usług (art. 5 ust. 1)."

W ocenie B., analogiczny sposób należy przyjąć także w zakresie rozliczenia kosztów eksploatacji nieruchomości wspólnej. Również w tym zakresie bowiem Wspólnota w istocie rzeczy nie działa "na rzecz samej siebie" czyli na rzecz siebie jako jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, lecz na rzecz swoich członków, którzy są faktycznymi i ostatecznymi beneficjentami przedmiotowych świadczeń. Nie można zatem uznać, iż ostatecznym konsumentem towarów i usług nabywanych przez wspólnotę w związku z utrzymaniem nieruchomości wspólnej jest/będzie wspólnota rozumiana jako ogół właścicieli, a koszty jakie ponosi i działania jakie podejmuje są/będą działaniami wykonywanymi przez wspólnotę "dla samej siebie". Również dlatego, że z niektórych usług wspólnota jako jednostka organizacyjna nie mająca osobowości prawnej nie mogłaby skorzystać. W istocie nabywane towary i usługi służą każdemu z właścicieli z osobna i są nierozerwalnie związane z lokalami, których członkowie wspólnoty są właścicielami. Każdy z członków wspólnoty jest bowiem odrębnie zainteresowany właściwym korzystaniem z przedmiotu swojej własności. Dlatego utrzymanie części wspólnej nieruchomości w odpowiednim stanie jest działaniem na rzecz każdego z członków wspólnoty z osobna, w proporcji odpowiadającej jego udziałowi w tej nieruchomości.

Uwzględniając, iż faktury wystawione przez wspólnotę mieszkaniową dokumentujące otrzymanie wynagrodzenia/zaliczek od Spółki potwierdzać będą transakcje podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT i nabycie to będzie miało związek z prowadzoną przez B działalnością opodatkowaną, Wnioskodawcy przysługiwać będzie prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego wykazanego na fakturach wystawianych przez wspólnotę. Prawo to przysługiwać będzie Spółce zarówno w sytuacji gdy opis na fakturze wystawionej przez wspólnotę mieszkaniową wskazywać będzie, iż dotyczy ona "kosztów eksploatacji nieruchomości wspólnej", jak i wtedy, gdy opis ten wskazywać będzie, iż przedmiotem świadczenia była odsprzedaż usług dotyczących poszczególnych lokali będących własnością B.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Podstawą prawną funkcjonowania wspólnot jest ustawa z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 z późn. zm.). Powyższa ustawa określa prawa i obowiązki członków wspólnoty oraz zakres zarządu nieruchomością wspólną.

Zgodnie z art. 6 ww. ustawy, wspólnotę mieszkaniową tworzy ogół właścicieli, których lokale mieszkaniowe wchodzą w skład określonej nieruchomości.

Wspólnota może nabywać prawa i zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozwana. Przepis ten nie daje wspólnocie przymiotu osoby prawnej, lecz przymiot jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej. Jednostka powstała w oparciu o powyższy przepis, posiada określoną strukturę organizacyjną, w skład której wchodzą (tworzą ją) właściciele lokali, zobowiązani do określonych zachowań i czynności wynikających z ustawy. Wymieniona ustawa określa prawa i obowiązki członków wspólnoty oraz zakres zarządu nieruchomością wspólną.

Stosownie natomiast do art. 13 powołanej ustawy, właściciel ponosi wydatki związane z utrzymaniem jego lokalu, a także uczestniczy w kosztach zarządu związanych z utrzymaniem nieruchomości wspólnej, przez którą rozumie się jedynie grunt oraz część budynku i urządzenia nie służące wyłącznie właścicielom lokali (np. klatki schodowe, parkingi, instalacje energetyczne itd.).

Jak wynika z treści z art. 14 ww. ustawy, na koszty zarządu nieruchomością wspólną składają się: wydatki na remonty i bieżącą konserwację, opłaty na dostawę energii elektrycznej i cieplnej, gazu i wody w części dotyczącej nieruchomości wspólnej, opłaty za antenę zbiorczą i windę, ubezpieczenia, podatki i inne opłaty publiczno-prawne, chyba, że są pokrywane bezpośrednio przez właścicieli poszczególnych lokali, wydatki na utrzymanie porządku i czystości oraz wynagrodzenie członków zarządu lub zarządcy. Drugi rodzaj wydatków ponoszonych przez właścicieli lokali, to wydatki związane z utrzymaniem własnych lokali, np. koszty zużytej przez właściciela energii cieplnej, wody czy wywozu nieczystości.

Za zobowiązania dotyczące nieruchomości wspólnej wspólnota odpowiada bez ograniczenia, a każdy właściciel lokalu w części odpowiadającej jego udziałowi w tej nieruchomości.

Wspólnota, a więc jej członkowie są nabywcami mediów, które pokrywane są z zaliczek pobieranych od członków wspólnoty zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o własności lokali.

Należy podkreślić, iż wspólnota, która nabywa media oraz inne usługi od ich dostawców, pobiera od właścicieli lokali będących członkami tej wspólnoty opłaty tytułem dostarczonych usług. Wpłaty te stanowią zatem partycypację w kosztach wspólnoty przez jej członków.

W celu reprezentacji interesów wspólnoty, zobowiązana jest ona - zgodnie z art. 18 ustawy o własności lokali - ustanowić zarząd, który może być sprawowany bezpośrednio przez członków wspólnoty lub pośrednio przez podmiot z zewnątrz. Ponadto na gruncie ustawy o własności lokali należy rozróżnić pojęcia zarządu i zarządcy. O zarządzie mówimy w przypadku, gdy mamy na myśli organ wspólnoty, a o zarządcy w przypadku, gdy zarządzanie (administrowanie) nieruchomością wspólną zostało powierzone osobie fizycznej lub prawnej. Mając na uwadze powyższe należy jednoznacznie stwierdzić, że wspólnota mieszkaniowa stanowi wspólnotę interesów właścicieli lokali, zorganizowanych w formie i na zasadach określonych w powołanej wyżej ustawie o własności lokali.

Stosownie do treści art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów - stosownie do przepisu art. 7 ust. 1 cytowanej ustawy - należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast świadczenie usług, to w myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

W świetle art. 8 ust. 3 ww. ustawy, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Z objaśnień wstępnych do Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług wynika, iż usługami są określone czynności świadczone przez podmioty gospodarcze na rzecz innych podmiotów (osób fizycznych, jednostek gospodarczych). Zgodnie zatem z zasadą statystyczną zawartą w PKWiU, usługą jest jedynie czynność skierowana na zewnątrz, dla innego podmiotu.

W myśl zapisu art. 15 ust. 1 powołanej ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Natomiast zgodnie z treścią art. 15 ust. 2 powołanej ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku. Z regulacji zawartej w art. 2 pkt 22 ustawy o VAT wynika, że sprzedaż definiowana jest jako odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. Jak wynika z powyższego na obrót składają się kwoty należne z tytułu tych czynności opodatkowanych, które są wykonywane przez podatnika.

Stosownie natomiast do przepisu art. 106 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podatnicy, o których mowa w art. 15 tejże ustawy, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, ust. 4 i ust. 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że umowy na dostawę mediów oraz usług do budynków Wspólnoty od zewnętrznych dostawców zostaną zawarte przez Wspólnotę, w której skład - z mocy ustawy o własności lokali - wchodzą poszczególni właściciele lokali mieszczących się w danej nieruchomości, wobec tego również Wnioskodawca.

Z powyższego wynika, że Wspólnota będzie dokonywała nabycia w zakresie dostawy mediów oraz innych usług do budynku obciążając kosztami z tego tytułu właścicieli poszczególnych lokali.

Wspólnota Mieszkaniowa, w zakresie czynności zarządzania nieruchomością wspólną i pobierania zaliczek od swoich członków z tytułu dostawy mediów do poszczególnych lokali, nie jest podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług, tym samym - w tym zakresie - nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Wspólnota dostarczając media swoim członkom nie dokonuje odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, nie wykonuje bowiem usług dla podmiotów spoza Wspólnoty, lecz dla samej siebie - jest to tzw. zużycie wewnętrzne członków Wspólnoty.

W świetle powyższego, czynność pokrycia przez członków Wspólnoty kosztów zarządu nieruchomością wspólną i kosztów związanych z utrzymaniem poszczególnych wyodrębnionych lokali nie jest usługą w rozumieniu klasyfikacji statystycznych, nie stanowi tym samym obrotu w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Wspólnota, czyli jej członkowie nie dokonują dostawy w rozumieniu tej ustawy na rzecz samych siebie, również jeżeli dotyczy to wyodrębnionych lokali, a nie części wspólnej, poprzez zapłatę zaliczek z tytułu kosztów utrzymania własnych lokali. Nie można zatem mówić o odsprzedaży mediów przez wspólnotę a więc jej członków na rzecz osób trzecich, a jedynie o zwrocie wyłożonych środków pieniężnych, która to czynność nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, wspólnoty mieszkaniowe tworzone na podstawie ustawy o własności lokali mogą być traktowane jako samodzielni podatnicy tego podatku mieszczący się w zakresie innych jednostek organizacyjnych nie mających osobowości prawnej. Jednakże w takim przypadku wspólnota musi dokonywać czynności podlegających opodatkowaniu na rzecz osób trzecich, tekst jedn. nie wchodzących w skład wspólnoty.

Odnosząc przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa należy stwierdzić, iż w oparciu o przytoczone regulacje prawne Wspólnota dostarczając media wyłącznie swoim członkom nie dokonuje odpłatnej dostawy towarów ani też odpłatnego świadczenia usług w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, ponieważ stroną umowy jest Wspólnota a więc jej członkowie.

W związku z powyższym brak jest uzasadnienia dla fakturowania wewnętrznych rozliczeń między Wspólnotą, a jej członkami z tytułu kosztów zarządu nieruchomością wspólną i kosztów związanych z utrzymaniem poszczególnych wyodrębnionych lokali.

W świetle art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit a) ww. ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z przedstawionych wyżej przepisów wynika, iż generalnie podstawę do odliczenia podatku naliczonego stanowią faktury VAT dokumentujące nabycie towarów i usług. W sytuacji opisanej we wniosku pokrycie przez Spółkę kosztów zarządu nieruchomością wspólną oraz kosztów związanych z utrzymaniem poszczególnych wyodrębnionych lokali nie stanowi odpłatności ani za nabyty towar ani za usługę, w związku z czym nie może być dokumentowane fakturą VAT. Brak jest zatem podstaw prawnych do pomniejszania kwot podatku należnego o kwoty podatku naliczonego, w oparciu o art. 86 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT.

Reasumując, faktury otrzymane przez Wnioskodawcę od Wspólnoty Mieszkaniowej nie będą stanowiły podstawy do rozliczenia podatku VAT, a Zainteresowanemu nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tych faktur.

Odnosząc się ponadto do przedstawionego we wniosku orzecznictwa trzeba podkreślić, że powołany przez Stronę wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 marca 2009 r., I FSK 88/08 stanowi rozstrzygnięcie w konkretnej sprawie, osadzonej w określonym stanie faktycznym i tylko do niego się zawęża, w związku z tym nie ma mocy powszechnie obowiązującego prawa. Jest to zgodne z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.), w którym postanowiono, iż wyroki sądów wydawane są w konkretnych sprawach i dotyczą wyłącznie tych spraw, w których zapadły.

Zasada ta znajduje również potwierdzenie w treści art. 87 Konstytucji RP, w którym postanowiono, iż źródłami powszechnie obowiązującego prawa Rzeczypospolitej Polskiej są: Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-ego Maja 10, 09-402 Płock.