IPPP3/443-679/14-2/SM

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 7 października 2014 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPP3/443-679/14-2/SM

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 9 lipca 2014 r. (data wpływu 14 lipca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia alkoholu etylowego nabywanego wewnątrzwspólnotowo z Austrii - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 lipca 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia alkoholu etylowego nabywanego wewnątrzwspólnotowo z Austrii.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

E. Sp. z o.o. (dalej jako: E. lub Spółka) jest przedsiębiorstwem prowadzącym działalność w zakresie produkcji i obrotu wyrobami chemicznymi, w tym rozpuszczalnikami na bazie alkoholu etylowego.

Spółka w ramach prowadzonej działalności zamierza nabywać z Austrii alkohol etylowy całkowicie skażony w Austrii metodami wskazanymi w załączniku do rozporządzenia Komisji (WE) nr 3199/93 z dnia 22 listopada 1993 r. w sprawie wzajemnego uznawania procedur całkowitego skażenia alkoholu etylowego do celów zwolnienia z podatku akcyzowego tj. dowolną, dodatkową procedurą skażania stosowaną w niektórych państwach członkowskich (np. skażenie dodatkową procedurą węgierską, słoweńską lub łotewską).

Spółka pragnie potwierdzić, że alkohol etylowy skażony całkowicie w Austrii według jednej z metod wskazanych w ww. rozporządzeniu Komisji będzie podlegał zwolnieniu od podatku akcyzowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy nabyty wewnątrzwspólnotowo z Austrii alkohol etylowy całkowicie skażony w Austrii dowolnymi, dodatkowymi procedurami skażania stosowanymi w niektórych państwach członkowskich wskazanymi w załączniku do rozporządzenia nr 3199/93 (np. skażenie dodatkową procedurą węgierską, słoweńską lub łotewską) będzie podlegał zwolnieniu od podatku akcyzowego.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Nabyty wewnątrzwspólnotowo z Austrii alkohol etylowy całkowicie skażony w Austrii dowolnymi, dodatkowymi procedurami skażania stosowanymi w niektórych państwach członkowskich wskazanymi w załączniku do rozporządzenia nr 3199/93 (np. skażenie dodatkową procedurą węgierską, słoweńską lub łotewską) będzie podlegał zwolnieniu od podatku akcyzowego.

UZASADNIENIE stanowiska Spółki:

I. Regulacje dotyczące alkoholu etylowego całkowicie skażonego

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy akcyzowej wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

Zasady opodatkowania podatkiem akcyzowym wyrobów alkoholowych na szczeblu unijnym zawarte zostały w Dyrektywie Strukturalnej. Jak wskazuje art. 19 ust. 1 Dyrektywy Strukturalnej opodatkowaniu podatkiem akcyzowym podlega alkohol etylowy.

Dyrektywa Strukturalna zawiera jednak szeroki katalog zwolnień od podatku akcyzowego dla alkoholu etylowego. Zgodnie z art. 27 ust. 1 lit. a Dyrektywy Strukturalnej, państwa członkowskie Unii Europejskiej są zobowiązane zwolnić z podatku akcyzowego alkohole, które zostały całkowicie skażone zgodnie z wymogami któregokolwiek z państw członkowskich, pod warunkiem że wymogi te zostały należycie podane do wiadomości i zaakceptowane zgodnie z warunkami określonymi w ust. 3 i 4 tego artykułu.

Implementacją powyższego przepisu na gruncie polskiej ustawy akcyzowej jest art. 30 ust. 9 pkt 1. Zgodnie z ww. przepisem zwolnieniu od akcyzy podlega całkowicie skażony alkohol etylowy importowany, nabywany wewnątrzwspólnotowo albo produkowany na terytorium kraju, skażony wskazanymi przez dowolne państwo członkowskie Unii Europejskiej, środkami dopuszczonymi do skażania alkoholu etylowego na podstawie rozporządzenia nr 3199/93.

Zatem warunkiem zwolnienia całkowicie skażonego alkoholu etylowego od akcyzy na podstawie art. 30 ust. 9 pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym jest jego skażenie środkami dopuszczonymi w rozporządzeniu nr 3199/93.

Zgodnie z art. 1 ww. rozporządzenia nr 3199/93 substancje skażające, które są wykorzystywane w każdym państwie członkowskim do celów całkowitego skażenia alkoholi, zgodnie z art. 27 ust. 1 lit. a Dyrektywy Strukturalnej, są takie jak określone w załączniku do przedmiotowego rozporządzenia. Spółka pragnie wskazać, iż załącznik do rozporządzenia nr 3199/93 z listą procedur całkowitego skażenia alkoholu został zmieniony rozporządzeniem nr 162/2013.

W myśl art. 2 rozporządzenia nr 162/2013, przedmiotowe rozporządzenie stosuje się od dnia 1 lipca 2013 r. Wiąże ono w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Powyższe rozporządzenie wprowadza możliwość stosowania wspólnej dla wszystkich członków Unii Europejskiej procedury całkowitego skażania alkoholu etylowego przy wykorzystaniu europejskiej substancji skażającej, tzw. euroskażalnika. Ponadto, załącznik do rozporządzenia zawiera zmienione dodatkowe procedury całkowitego skażenia alkoholu etylowego zgłoszone przez niektóre państwa członkowskie.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż prawodawca unijny rozdzielił procedury skażania na:

* stosowane we wszystkich państwach członkowskich,

* stosowane w niektórych państwach członkowskich.

Poza wprowadzeniem euroskażalnika, co jest elementem procesu harmonizacji przepisów poszczególnych państw członkowskich, modyfikacja załącznika rozporządzenia nr 3199/93 zawierającego listę dopuszczalnych metod skażania miała jedynie charakter techniczny i doprecyzowujący.

II. Metody skażania dopuszczone przez Austrię

Spółka pragnie zaznaczyć, iż w przedmiotowej sprawie kluczowe znaczenie ma pkt 10 preambuły rozporządzenia nr 162/2013. Zgodnie z jego brzmieniem: "Z powodu kwestii związanych z patentami i związanymi z nimi kosztami Austria, oprócz wspólnej procedury skażania do celów całkowitego skażania alkoholu, przyjęła również, jako procedurę skażania, alternatywną procedurę stosowaną już przez inne państwa członkowskie."

Jak więc wynika z powyższego, Austria zamieszczając w preambule rozporządzenia nr 162/2013 przytoczony wyżej zapis, wyraźnie wskazała, iż oprócz europejskiej substancji skażającej - euroskażalnika przyjęła również do stosowania na jej terytorium procedury skażania stosowane w innych państwach członkowskich.

Innymi słowy, Austria zaznaczyła, iż jako własną procedurę dodatkową uznaje również wszystkie inne procedury skażania alkoholu stosowane przez inne państwa członkowskie. Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż alkohol całkowicie skażony w Austrii, czy to przy zastosowaniu procedury euroskażalnika, czy dowolnej procedury stosowanej przez inne państwa członkowskie, korzysta ze zwolnienia przewidzianego w art. 27 ust. 1 lit. a Dyrektywy Strukturalnej i w innych państwach członkowskich, w tym w Polsce, powinien zostać uznany za alkohol całkowicie skażony, który podlega zwolnieniu z podatku akcyzowego. W konsekwencji, nabyty wewnątrzwspólnotowo z Austrii alkohol etylowy całkowicie skażony w Austrii dowolnymi, dodatkowymi procedurami skażania stosowanymi w niektórych państwach członkowskich wskazanymi w załączniku do rozporządzenia nr 3199/93 (np. skażenie dodatkową procedurą węgierską, słoweńską lub łotewską), powinien zostać zwolniony z podatku akcyzowego również w Polsce.

Zastrzeżenie zgłoszone przez Austrię w preambule rozporządzenia nr 162/2013 jest wskazówką dla państw członkowskich, w jaki sposób należy interpretować przepisy znowelizowanego rozporządzenia. Austria poprzez zamieszczenie omawianej informacji zabezpieczyła swoje interesy, zapewniając sobie tym samym, iż alkohol całkowicie skażony na jej terytorium dowolną metodą zamieszczoną w rozporządzeniu nr 3199/93 korzysta ze zwolnienia.

Zaprezentowane wyżej stanowisko znajduje potwierdzenie w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 14 maja 2014 r., sygn. akt I SA/Op 227/14, w którym Sąd uznał, iż:

"W tym zatem przypadku, jedno z państw członkowskich wyraźnie zajęło stanowisko, że w odniesieniu do jego terytorium jako własną procedurę dodatkową, której sama nie zgłosiła, uznaje wszystkie alternatywne procedury skażania alkoholu stosowane już przez inne państwa członkowskie."

W załączniku rozporządzenia nr 162/2013 Austria co prawda wskazała procedurę skażania, którą preferuje, nie zmienia to jednak faktu, iż tak jak zawarte zostało w preambule do rozporządzenia nr 162/2013, również każda inna procedura znajdująca się w rozporządzeniu jest dopuszczona do stosowania na terenie Austrii.

Podsumowując więc, mając na uwadze zastrzeżenie z pkt 10 preambuły rozporządzenia 162/2013 należy uznać, iż alkohol etylowy całkowicie skażony w Austrii dowolnymi, dodatkowymi procedurami skażania stosowanymi w niektórych państwach członkowskich wskazanymi w załączniku do rozporządzenia nr 3199/93 będzie podlegał zwolnieniu od podatku akcyzowego.

W efekcie, w świetle literalnego brzmienia rozporządzenia 3199/93 i rozporządzenia 162/2013, prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym nabycie z Austrii alkoholu całkowicie skażonego w Austrii dowolną metodą (np. węgierską, słoweńską czy łotewską) wskazaną w rozporządzeniu nr 3199/93, będzie skutkowało zwolnieniem przedmiotowego alkoholu etylowego z podatku akcyzowego zgodnie z art. 30 ust. 9 pkt 1 ustawy akcyzowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 30 ust. 9 pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym z dnia 6 grudnia 2008 r. (Dz. U. z 2014 r. poz. 752), zwanej dalej "ustawą", zwalnia się od akcyzy alkohol etylowy całkowicie skażony, importowany, nabywany wewnątrzwspólnotowo albo produkowany na terytorium kraju, wskazanymi przez dowolne państwo członkowskie Unii Europejskiej, środkami dopuszczonymi do skażania alkoholu etylowego na podstawie rozporządzenia Komisji (WE) nr 3199/93 z dnia 22 listopada 1993 r. w sprawie wzajemnego uznawania procedur całkowitego skażenia alkoholu etylowego do celów zwolnienia z podatku akcyzowego, w tym zawarty w wyrobach nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi.

Powyższe zwolnienie jest implementacją przepisu art. 27 ust. 1 lit. a dyrektywy Rady 92/83/EWG z dnia 19 października 1992 r. w sprawie harmonizacji struktury podatków akcyzowych od alkoholu i napojów alkoholowych (Dz.Urz.UE.L nr 316, str. 21, z późn. zm.), zgodnie z którym państwa członkowskie zwalniają produkty objęte niniejszą dyrektywą z ujednoliconego podatku akcyzowego na warunkach, które zostaną przez nie określone w celu zagwarantowania prawidłowego i uczciwego stosowania takich zwolnień oraz zapobiegania wszelkim ewentualnym wypadkom uchylania się, omijania lub naruszania tych przepisów, gdy produkty te są rozprowadzane w postaci alkoholu całkowicie denaturowanego zgodnie z wymogami każdego Państwa członkowskiego, przy czym wymogi takie muszą być należycie podane do wiadomości i zaakceptowane zgodnie z ust. 3 i 4 niniejszego artykułu. Zwolnienie to uzależnione jest od stosowania przepisów dyrektywy 92/12/EWG, dotyczących handlowych przemieszczania się alkoholu całkowicie denaturowanego.

W Polsce, tak jak w innych państwach członkowskich UE w przypadku całkowitego skażania alkoholu etylowego obowiązuje Wykaz środków skażających zgłoszonych przez poszczególne państwa członkowskie, który został ujęty w rozporządzeniu Komisji (WE) Nr 3199/93 w sprawie wzajemnego uznawania procedur całkowitego skażenia alkoholu etylowego do celów zwolnienia z podatku akcyzowego (Dz. U.UE.L Nr 288, str. 12, z późn. zm.).

Z opisu przedstawionego w złożonym wniosku wynika, że Spółka jest przedsiębiorstwem prowadzącym działalność w zakresie produkcji i obrotu wyrobami chemicznymi, w tym rozpuszczalnikami na bazie alkoholu etylowego.

Spółka w ramach prowadzonej działalności zamierza nabywać z Austrii alkohol etylowy całkowicie skażony w Austrii metodami wskazanymi w załączniku do rozporządzenia Komisji (WE) nr 3199/93 z dnia 22 listopada 1993 r. w sprawie wzajemnego uznawania procedur całkowitego skażenia alkoholu etylowego do celów zwolnienia z podatku akcyzowego, tj. dowolną, dodatkową procedurą skażania stosowaną w niektórych państwach członkowskich (np. skażenie dodatkową procedurą węgierską, słoweńską lub łotewską).

Spółka pragnie potwierdzić, że alkohol etylowy skażony całkowicie w Austrii według jednej z metod wskazanych w ww. rozporządzeniu Komisji będzie podlegał zwolnieniu od podatku akcyzowego.

Należy zauważyć, że dnia 1 lipca 2013 r. zaczęło obowiązywać rozporządzenie wykonawcze Komisji nr 162/2013 zmieniające załącznik do rozporządzenia (WE) nr 3199/93 w sprawie wzajemnego uznawania procedur całkowitego skażenia alkoholu etylowego do celów zwolnienia z podatku akcyzowego (Dz.Urz.UE.L Nr 49, str. 55).

Przed wejściem w życie rozporządzenia wykonawczego Komisji nr 162/2013, art. 1 rozporządzenia Komisji (WE) Nr 3199/93 stanowił, że w załączniku do niniejszego rozporządzenia określone zostały substancje skażające wykorzystywane w każdym państwie członkowskim do celów całkowitego skażania alkoholu etylowego, zgodnie z art. 27 ust. 1 lit. a) dyrektywy 92/83/EWG. Po wejściu natomiast w życie rozporządzenia wykonawczego Komisji nr 162/2013, art. 1 rozporządzenia Komisji (WE) Nr 3199/93 stanowi, że załącznik do rozporządzenia (WE) nr 3199/93 zastępuje się załącznikiem do niniejszego rozporządzenia. Nowy załącznik wskazuje euroskażalnik jako procedurę skażania stosowaną we wszystkich państwach członkowskich oraz dodatkowe procedury skażania stosowane w niektórych państwach członkowskich.

Rozporządzenie wykonawcze Komisji nr 162/2013 wprowadziło więc:

* procedurę skażania stosowaną we wszystkich państwach członkowskich (euroskażalnik),

* dodatkowe procedury skażania stosowane w niektórych państwach członkowskich.

Dlatego też z uwagi na powyższe fakty oraz mając na uwadze to, że w świetle art. 288 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej rozporządzenie unijne wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich, staje się ono automatycznie częścią krajowego porządku prawnego, bez konieczności podejmowania dodatkowych działań legislacyjnych. Zatem do celów zwolnienia z podatku akcyzowego całkowicie skażonego alkoholu etylowego należy stosować przepisy art. 30 ust. 9 pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym w związku z rozporządzeniem Komisji (WE) Nr 3199/93 w brzmieniu nadanym rozporządzeniem wykonawczym Komisji nr 162/2013.

Do ustalenia właściwej treści normy prawnej powyższego przepisu wyjaśnienia wymaga kwestia środków skażających całkowicie alkohol etylowy, do celów zwolnienia od akcyzy, po wejściu w życie rozporządzenia wykonawczego Komisji nr 162/2013.

Komisja Europejska jako organ, który wydał rozporządzenie wykonawcze nr 162/2013 zmieniające załącznik do rozporządzenia (WE) nr 3199/93 dokonała wykładni autentycznej tego rozporządzenia w dniu 12 czerwca br. na forum Komitetu Akcyzowego (CED Nr 848). Komisja Europejska stwierdziła, że:

* państwo członkowskie jest uprawnione do stosowania na swoim terytorium, tylko metody skażenia uznanej w odniesieniu do tego państwa w załączniku do rozporządzenia 3199/93,

* napoje alkoholowe, które zostały skażone zgodnie z metodą określoną w załączniku do rozporządzenia 3199/93 są zwolnione z podatku w całej Unii Europejskiej,

* nie ma możliwości zwolnienia w państwie członkowskim, w którym importowane produkty są dopuszczone do swobodnego obrotu, alkoholu skażonego innymi metodami niż metody zatwierdzone dla tego państwa (przez co należy rozumieć również euroskażalnik) w załączniku do rozporządzenia 3199/93.

Zgodnie z pkt 10 preambuły do ww. rozporządzenia nr 162/2013, z powodu kwestii związanych z patentami i związanymi z nimi kosztami Austria, oprócz wspólnej procedury skażania do celów całkowitego skażania alkoholu, przyjęła również, jako procedurę skażania, alternatywną procedurę stosowaną już przez inne państwa członkowskie.

Spółka uważa, że Austria zamieszczając przytoczony wyżej zapis, wyraźnie wskazała, że oprócz europejskiej substancji skażającej - euroskażalnika przyjęła również do stosowania na jej terytorium procedury skażania stosowane w innych państwach członkowskich.

Z tym twierdzeniem nie można się zgodzić.

Należy bowiem zauważyć, że z załącznika do rozporządzenia 3199/93 (w brzmieniu nadanym rozporządzeniem wykonawczym Komisji nr 162/2013) wynika, że dodatkową procedurą skażania stosowaną w niektórych państwach członkowskich na terenie Austrii jest: na hektolitr etanolu absolutnego: 1 litr mieszaniny ketonów, składającej się z: 95-96% masowych ketonu metylowo-etylowego (MEK), 2,5-3% masowych ketonu metylowo-izopropylowego, 1,5-2% masowych ketonu etylowo-sec-amylowego, wraz z 1 gramem benzoesanu denatonium.

Treść ww. punktu 10 preambuły do rozporządzenia 162/2013 wskazuje zatem, że Austria oprócz wspólnej procedury skażania do celów całkowitego skażania nie określiła własnej procedury skażania, lecz przyjęła procedurę stosowaną przez inne państwa członkowskie. Jednocześnie analiza ww. załącznika do rozporządzenia świadczy, że Austria przyjęła procedurę stosowaną już przez Polskę i Niemcy. Nie oznacza to zatem, że dla celów całkowitego skażania Austria przyjęła dowolne procedury stosowne w poszczególnych państwach członkowskich, lecz że stosuje określoną procedurę wymienioną dla Austrii w Tytule II załącznika dla rozporządzenia, przyjętą już przez inne państwa członkowskie, tj. przez Niemcy i Polskę.

Zatem nabyty wewnątrzwspólnotowo z Austrii alkohol etylowy całkowicie skażony dowolnymi, dodatkowymi procedurami skażania stosowanymi w niektórych państwach członkowskich wskazanymi w załączniku do rozporządzenia nr 3199/93 (np. skażenie procedurą węgierską, słoweńską lub łotewską) nie będzie podlegał zwolnieniu od podatku akcyzowego.

Stanowisko Spółki jest nieprawidłowe.

Odnośnie cytowanego przez Spółkę wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 14 maja 2014 r. sygn. akt I SA/Op 227/14 należy wyjaśnić, że każdorazowo orzeczenie sądu jest rozstrzygnięciem w konkretnej sprawie i tylko do niej się zawęża, w związku z tym nie ma mocy powszechnie obowiązującego prawa, którymi na terytorium RP są - zgodnie z art. 87 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483) - Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia.

Kształtowanie się orzecznictwa jest procesem rozłożonym w czasie i co do zasady wymaga większej liczby wyroków poszczególnych składów orzekających, natomiast przytoczony wyrok należy do nielicznych orzeczeń, traktujących o tym zagadnieniu.

Ponadto ww. orzeczenie jest nieprawomocne. Zgodnie z art. 168 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.) orzeczenie sądu staje się prawomocne, jeżeli nie przysługuje co do niego środek odwoławczy. Zatem dopiero po ostatecznym rozstrzygnięciu sprawy przez Naczelny Sąd Administracyjny można będzie mówić o związaniu oceną prawną wskazaną w przedmiotowym orzeczeniu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl