IPPP3/443-670/14-2/KT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 9 lipca 2014 r. (data wpływu 14 lipca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży znaku towarowego - jest prawidłowe.

W dniu 14 lipca 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży znaku towarowego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka S.A. ("Wnioskodawca") ma siedzibę w Polsce, jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych ("CIT") oraz czynnym podatnikiem od towarów i usług ("VAT"). Wnioskodawca wytworzył znak graficzny w celu jego dalszej odsprzedaży. Znak graficzny został wytworzony przez grafika, na podstawie zlecenia złożonego przez Wnioskodawcę. Za wytworzenie znaku graficznego grafik otrzymał wynagrodzenie zgodnie z treścią zawartej między stronami umowy.

Z uwagi na fakt, że Wnioskodawca wytworzył znak towarowy w celu jego dalszej odsprzedaży i nie planuje wykorzystywać znaku towarowego na cele związane z prowadzoną przez Niego działalnością gospodarczą przez okres dłuższy niż rok, Wnioskodawca nie ujął znaku towarowego ewidencji wartości niematerialnych i prawnych jako autorskie prawa majątkowe oraz - konsekwentnie - nie będzie dokonywać amortyzacji znaku towarowego.

Znak towarowy jest wykorzystywany przez spółki należące do grupy kapitałowej, do której należy Spółka ("Grupa") w ograniczonym zakresie, tj. spółki z Grupy zamieszczają znak towarowy na papierze firmowym. Wykorzystanie znaku towarowego przez spółki z Grupy nie jest przedmiotem umowy między Spółką a spółkami z Grupy oraz Spółka nie otrzymuje z tego tytułu żadnego wynagrodzenia.

Wytworzony znak towarowy został przez Wnioskodawcę zgłoszony do Urzędu Patentowego. Po dokonaniu zgłoszenia, ale przed zarejestrowaniem znaku towarowego w Urzędzie Patentowym, Wnioskodawca dokona sprzedaży znaku towarowego na rzecz spółki z siedzibą na Cyprze ("CypCo"). CypCo nie jest podatnikiem CIT w Polsce, ani nie prowadzi w Polsce działalności poprzez zakład. CypCo jest podatnikiem podatku od wartości dodanej na Cyprze.

Zbycie przez Wnioskodawcę zgłoszonego, ale niezarejestrowanego, znaku towarowego nastąpi według ceny odpowiadającej wartości tego zgłoszonego, ale niezarejestrowanego znaku towarowego według wyceny dokonanej przez rzeczoznawcę majątkowego.

Wydatek poniesiony w związku z wykonaniem przez grafika znaku graficznego stanowiącego znak towarowy będzie jedynym wydatkiem poniesionym prze Wnioskodawcę na wytworzenie znaku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (w zakresie podatku od towarów i usług, oznaczone we wniosku nr 3):

Czy sprzedaż zgłoszonego, ale niezarejestrowanego, znaku towarowego podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem VAT.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054; "Ustawa VAT"), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają:

Zgodnie z art. 7 ust. 1 Ustawy VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

Zdaniem Wnioskodawcy, przedmiotowa transakcja sprzedaży zgłoszonego, ale nie zarejestrowanego znaku towarowego, nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu Ustawy VAT, z uwagi na fakt, że przedmiot transakcji nie stanowi "towaru" w rozumieniu art. 2 pkt 1 Ustawy VAT, zgodnie z którym towarem są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postaci energii. Tym samym, przedmiotowa sprzedaż nie może stanowić wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 Ustawy VAT, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów, w tym również:

W związku z powyższym Wnioskodawca stoi na stanowisku, że analizowana transakcja polegająca na sprzedaży znaku towarowego stanowiącego prawo do wartości niematerialnej i prawnej (tekst jedn.: autorskie prawa majątkowe) stanowi świadczenie usługi w rozumieniu Ustawy VAT.

CypCo, będąca nabywcą znaku towarowego sprzedawanego przez Wnioskodawcę, jest podatnikiem od wartości dodanej na Cyprze.

Zgodnie z art. 28b ust. 1 Ustawy VAT, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsca, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n. Wskazane w niniejszym przepisie wyłączenia od zasady ogólnej nie dotyczą przedmiotowej transakcji.

Zgodnie z art. 28b ust. 2 Ustawy VAT, w przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, natomiast - zgodnie z art. 28b ust. 3 Ustawy VAT - w przypadku gdy podatnik będący usługobiorcą nie posiada siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, o którym mowa w ust. 2, miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym posiada on stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu.

W analizowanym stanie faktycznym nie ma miejsca sytuacja opisana w art. 28b ust. 2 ani w art. 28b ust. 3 Ustawy VAT, wobec czego - w związku z tym, że usługobiorca, czyli CypCo, jest podatnikiem - zastosowanie ma zasada ogólna przewidziana w art. 28b ust. 1 Ustawy VAT.

Dla celów interpretacji przepisów rozdziału 3 Ustawy VAT, dotyczącego miejsca świadczenia przy świadczeniu usługi, stosuje się szczególną definicję podatnika, określoną w art. 28a pkt 1 Ustawy VAT, zgodnie z którym podatnikiem są:

CypCo, będąca usługobiorcą, jest podatnikiem w rozumieniu art. 28a pkt 1 Ustawy VAT, wobec czego przedmiotowa usługa polegająca na zbyciu znaku towarowego przez Wnioskodawcę, podlega opodatkowaniu w miejscu siedziby usługobiorcy, tj. na Cyprze. Tym samym, sprzedaż przez Wnioskodawcę na rzecz CypCo zgłoszonego, ale niezarejestrowanego, znaku towarowego nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

Zarówno dostawa towarów, jak i świadczenie usług mieszczą się w definicji sprzedaży, sformułowanej w art. 2 pkt 22 ustawy, według której sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Stosownie zaś do art. 2 pkt 6 ustawy, towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Pojęcie "dostawa towarów" w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy obejmuje więc wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca - spółka z siedzibą w Polsce będąca czynnym podatnikiem VAT - wytworzył znak graficzny w celu jego dalszej odsprzedaży. Wytworzony znak towarowy został przez Wnioskodawcę zgłoszony do Urzędu Patentowego. Po dokonaniu zgłoszenia, ale przed zarejestrowaniem znaku towarowego w Urzędzie Patentowym, Spółka dokona sprzedaży znaku towarowego na rzecz spółki z siedzibą na Cyprze. Spółka cypryjska jest podatnikiem podatku od wartości dodanej na Cyprze, nie jest podatnikiem CIT w Polsce ani nie prowadzi w Polsce działalności poprzez zakład.

Zbycie znaku towarowego nastąpi według ceny odpowiadającej jego wartości, według wyceny dokonanej przez rzeczoznawcę majątkowego.

W świetle powołanych wyżej regulacji należy zauważyć, że prawo do znaków towarowych nie stanowi towaru w rozumieniu przepisów ustawy, a zatem transakcja sprzedaży prawa do znaku towarowego nie może być uznana za odpłatną dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy. Rozważenia wymaga natomiast kwalifikacja takiej transakcji jako odpłatnego świadczenia usług.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

W powyższym przepisie przyjęto generalną zasadę, zgodnie z którą usługami są wszelkie odpłatne świadczenia, niebędące dostawą towarów. Stąd też definicja "świadczenia usług" ma charakter dopełniający definicję "dostawy towarów" i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Określeniem "usługi" w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług objęto obszerny krąg czynności, obejmujący swym zakresem zarówno czynności określone przez stosowne klasyfikacje statystyczne, jak i cały szereg innych świadczeń, które nie są ujęte w tych klasyfikacjach.

Zatem, każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania, stanowi co do zasady usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

* w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (wierzyciel/nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,

* świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

W niniejszej sprawie czynność zbycia praw do znaku towarowego będzie realizowana przez Wnioskodawcę jako czynnego podatnika podatku VAT, bowiem dojdzie do przeniesienia majątku (wartości niematerialnych i prawnych) wytworzonego przez Spółkę z zamiarem wykorzystania w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Zbycie znaku towarowego spełnia definicję świadczenia usług w rozumieniu powołanego przepisu art. 8 ust. 1 ustawy, ponieważ stanowi świadczenie, które nie jest dostawą towarów, i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia praw do wartości niematerialnych i prawnych za wynagrodzeniem, mamy do czynienia z odpłatnym świadczeniem usług, podlegającym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy art. 5 ust. 1 ustawy.

W przypadku świadczenia usług, istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy dana usługa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Dla celów określenia miejsca świadczenia usług ustawodawca odrębnie zdefiniował pojęcie podatnika. Z przepisu art. 28a pkt 1 ustawy wynika, że przez podatnika należy rozumieć:

Na podstawie zasady ogólnej zawartej w art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Powyższa regulacja oznacza, że w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika, w rozumieniu art. 28a ustawy, miejscem ich świadczenia jest miejsce, w którym usługobiorca ma siedzibę, czyli opodatkowanie usług zostaje przeniesione do państwa, gdzie następuje faktyczna ich konsumpcja.

Jak stanowi ust. 2 art. 28b ustawy, w przypadku, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. Natomiast w przypadku, gdy podatnik będący usługobiorcą nie posiada siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym posiada on stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu (art. 28b ust. 3 ustawy).

Biorąc pod uwagę powołane przepisy prawa oraz opisane zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, że skoro - jak wynika z wniosku - spółka z siedzibą na Cyprze, na rzecz której Wnioskodawca wyświadczy usługę (przeniesienie praw do znaku towarowego), jest podatnikiem w rozumieniu art. 28a ustawy i nie ma stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, to miejscem świadczenia tej usługi, stosownie do art. 28b ust. 1 ustawy, będzie terytorium kraju, w którym usługobiorca posiada siedzibę działalności gospodarczej. Wyłączenia od zasady ogólnej wskazane w ww. przepisie nie znajdą zastosowania w przedstawionej sprawie.

Tym samym, czynność zbycia przez Wnioskodawcę na rzecz spółki cypryjskiej znaku towarowego nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja dotyczy podatku od towarów i usług, natomiast w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.