IPPP3/443-668/13-4/KB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 19 lipca 2013 r. (data wpływu 22 lipca 2013 r.) uzupełnionym w dniu 3 października 2013 r. (data wpływu 7 października 2013 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 27 września 2013 r. (skutecznie doręczone w dniu 3 października 2013 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności wykonywanych przez komplementariusza na rzecz spółki komandytowej - jest nieprawidłowe.

W dniu 22 lipca 2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności wykonywanych przez komplementariusza na rzecz spółki komandytowej.

Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 3 października 2013 r., złożonym w dniu 3 października 2013 r. (data wpływu 7 października 2013 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 27 września 2013 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: "Spółka") zamierza utworzyć wraz z innymi podmiotami (np. osobami fizycznymi) spółkę komandytową (dalej: "Sp.k.").

Spółka będzie w Sp.k. komplementariuszem i w związku z tym, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2000 r. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm., dalej: "k.s.h.") będzie prowadziła sprawy Sp.k. oraz reprezentowała Sp.k.

Za prowadzenie spraw Sp.k. Spółce - jako komplementariuszowi Sp.k. - będzie przysługiwało wynagrodzenie. Prawo komplementariusza (Spółki) do otrzymania wynagrodzenia za prowadzenie spraw Sp.k. będzie przewidywała umowa spółki komandytowej (Sp.k.).

Pomiędzy Spółką (komplementariuszem Sp.k.) a Sp.k. nie zostanie zawarta żadna umowa cywilnoprawna dotycząca czynności wykonywanych przez Spółkę jako komplementariusza na rzecz Sp.k.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy czynności wykonywane na rzecz Sp.k przez Spółkę jako jej komplementariusza. polegające na prowadzeniu spraw Sp.k. będą podlegały opodatkowaniu podatkiem VAT.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Spółka stoi na stanowisku, iż czynności wykonywane przez nią jako komplementariusza na rzecz Sp.k., polegające na prowadzeniu spraw Sp.k., nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem VAT, jako czynności pozostające poza zakresem opodatkowania VAT.

Opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju (art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm., dalej: "ustawa o VAT").

Przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy o VAT). Przez świadczenie usług rozumie się natomiast każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów (art. 8 ust. 1 ustawy o VAT).

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami tego podatku są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje zaś wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy o VAT).

Wskazana w powyższym przepisie definicja podatnika podatku VAT pozwala na objęcie tym pojęciem tych, wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność w ramach obrotu gospodarczego. Należy jednak wskazać, iż status podatnika podatku VAT wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Z określonego w ustawie o VAT zakresu opodatkowania wynika, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu VAT wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności działa jako podatnik podatku VAT.

Reasumując, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają tylko te czynności, w przypadku których spełniony został zarówno przedmiotowy jak i podmiotowy warunek opodatkowania, tzn.:

* dokonana została czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem VAT (np. odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju) oraz

* czynności tej dokonał podmiot występujący przy realizacji tej czynności w charakterze podatnika podatku VAT.

Niespełnienie jednej z powyższych przesłanek, np. wykonanie czynności podlegającej opodatkowaniu VAT przez podmiot niewystępujący przy realizacji tej czynności w charakterze podatnika (nawet jeśli jest on podatnikiem VAT z innego tytułu), skutkuje brakiem opodatkowania podatkiem VAT.

Zasady tworzenia, organizacji oraz funkcjonowania spółki komandytowej określają natomiast przepisy art. 102-124 k.s.h.

Zgodnie z art. 102 k.s.h. spółką komandytową jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona.

Prawo do reprezentowania spółki komandytowej oraz prowadzenia jej spraw zostało przyznane jej komplementariuszom. Zgodnie z art. 117 k.s.h. spółkę komandytową reprezentują komplementariusze, których z mocy umowy spółki albo prawomocnego orzeczenia sądu nie pozbawiono prawa reprezentowania spółki. Z art. 121 § 1 k.s.h. wynika natomiast zasada, iż komandytariusze nie mają prawa ani obowiązku prowadzenia spraw spółki, chyba że umowa spółki stanowi inaczej. Biorąc pod uwagę powyższe oraz treść art. 39 § 1 k.s.h. w związku z art. 103 k.s.h. prawo i obowiązek prowadzenia spraw spółki komandytowej spoczywa zatem na jej komplementariuszach.

Jak wynika z przytoczonych powyżej przepisów k.s.h., komplementariusz spółki komandytowej ma prawo i obowiązek prowadzenia spraw spółki. Spółka, jako komplementariusz Sp.k., realizując swoje prawa i wykonując obowiązki przewidziane w przepisach k.s.h., będzie więc prowadziła sprawy Sp.k. Co do zasady, za prowadzenie spraw spółki komandytowej wspólnicy nie otrzymują wynagrodzenia, jednakże skoro prowadzenie spraw jest obowiązkiem, ale również prawem wspólnika (w tym przypadku, Spółki jako komplementariusza Sp.k.) wspólnicy spółki komandytowej mogą ustalić odmienne zasady dopuszczające wynagrodzenie za prowadzenie spraw spółki. Takie rozwiązanie zostanie przyjęte w Sp.k. - Spółka, z tytułu prowadzenia spraw Sp.k. (tekst jedn.: z tytułu wykonywania praw i obowiązków komplementariusza), będzie otrzymywała wynagrodzenie, przyznawane na podstawie umowy Sp.k.

Czynności wykonywane przez Spółkę, pełniącą rolę komplementariusza, na rzecz Sp.k., będą zatem realizacją praw i obowiązków w zakresie prowadzenia spraw Sp.k., przewidzianych w przepisach k.s.h., wynikających z relacji korporacyjnych pomiędzy Spółką a Sp.k. a nie wykonywaniem przez Spółkę działalności gospodarczej na podstawie stosunku cywilnoprawnego. Spółka realizując na rzecz Sp.k. czynności komplementariusza nie będzie zatem występowała w charakterze podatnika podatku VAT. Czynności wykonywane przez Spółkę jako komplementariusza na rzecz Sp.k. nie będą tym samym świadczeniem usług w rozumieniu przepisów ustawy o VAT. Ponadto, pomiędzy Spółką a Sp.k. nie zostanie zawarta żadna umowa cywilnoprawna dotycząca czynności wykonywanych przez Spółkę jako komplementariusza. W związku z powyższym, czynności wykonywane przez Spółkę jako komplementariusza na rzecz Sp.k. nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem VAT, jako czynności pozostające poza zakresem tego podatku.

Na ocenę konsekwencji podatkowych czynności wykonywanych przez Spółkę jako komplementariusza na rzecz Sp.k. bez wpływu pozostaje fakt przyznania Spółce, na podstawie umowy Sp.k., wynagrodzenia za realizację tych czynności. W analizowanym zdarzeniu przyszłym Spółka, pomimo przyznanego wynagrodzenia, nie będzie podatnikiem podatku VAT w związku z prowadzeniem spraw Sp.k., w której będzie komplementariuszem. Trudno bowiem uznać, iż istnieje stosunek zobowiązaniowy pomiędzy stronami, skoro są to czynności wykonywane wewnątrz spółki (Sp.k.) przez jej wspólnika (Spółkę), w ramach obowiązków przewidzianych przepisami k.s.h., a nie czynności wykonywane na podstawie umowy cywilnoprawnej.

Prawidłowość takiej wykładni przepisów ustawy o VAT została wielokrotnie potwierdzona przez organy podatkowe w wydawanych przez nie interpretacjach przepisów podatkowych, m.in. w:

* interpretacji indywidualnej Ministra Finansów wydanej za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 31 października 2012 r., sygn. ITPP1/443-994/12/DM, w której wprost stwierdzono, że:

"komplementariusz spółki komandytowej, prowadzący sprawy tej spółki w oparciu o przepisy Kodeksu spółek handlowych, nie świadczy na rzecz tej spółki usług, o których mowa w art. 8 ustawy o podatku od towarów i usług. W odniesieniu bowiem do tych czynności nie występuje jako podatnik w rozumieniu art. 15 ust. 1 ww. ustawy. Komplementariusz ma prawo i obowiązek prowadzenia spraw spółki, chyba że został umową spółki lub uchwałą wspólników wyłączony od prowadzenia spraw spółki. Za prowadzenie spraw spółki wspólnicy nie otrzymują wynagrodzenia, jednakże skoro prowadzenie spraw jest obowiązkiem, ale również prawem wspólnika (w tym przypadku Wnioskodawcy jako komplementariusza) wspólnicy spółki mogą ustalić odmienne zasady dopuszczające wynagrodzenie za prowadzenie spraw spółki.

Wynagrodzenie Wnioskodawcy będzie związane z pełnieniem przez niego roli komplementariusza, a prowadzenie spraw spółki osobowej przez jej wspólnika nie jest równoznaczne z zawarciem umowy o zarządzanie spółką. Ponadto z wniosku nie wynika, że została zawarta dodatkowa umowa o wykonywanie tych czynności.

Zatem w opisanym stanie faktycznym Wnioskodawca (Spółka z o.o.), pomimo przyznanego wynagrodzenia, nie będzie podatnikiem podatku od towarów i usług w związku z prowadzeniem spraw spółki komandytowej, w której jest wspólnikiem i jedynym komplementariuszem, gdyż jak wynika z wniosku świadczone czynności stanowią czynności wykonywane wewnątrz spółki przez jej wspólnika (Wnioskodawcę) w ramach obowiązków przewidzianych przepisami kodeksu spółek handlowych, a nie na podstawie zawarcia np. umowy zlecenia o wykonywanie tych czynności.

Reasumując wskazać należy, że Wnioskodawca, jako komplementariusz, prowadzący sprawy spółki komandytowo-akcyjnej w oparciu o przepisy kodeksu spółek handlowych nie będzie świadczył na rzecz tej spółki usług o których mowa w art. 8 ustawy o podatku od towarów i usług i z wyżej wskazanych względów przyznane przez nadzwyczajne zgromadzenie wynagrodzenie za czynności wykonywane wewnątrz spółki komandytowo-akcyjnej w ramach realizacji praw i obowiązków przewidzianych w k.s.h., nie rodzi obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług."

* interpretacji indywidualnej Ministra Finansów wydanej za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 16 października 2012 r., sygn. IPPP3/443-706/12-4/SM,

* interpretacji indywidualnej Ministra Finansów wydanej za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 5 stycznia 2012 r., sygn. IPPP3/443-1340/11-2/SM,

* interpretacji indywidualnej Ministra Finansów wydanej za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 11 lipca 2011 r., sygn. ITPP1/443-518/11/KM,

* interpretacji indywidualnej Ministra Finansów wydanej za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 30 września 2010 r., sygn. IPPP2-443-512/10-2/AK.

Reasumując, w przedstawionym stanie faktycznym czynności wykonywane przez Spółkę jako komplementariusza na rzecz Sp.k., polegające na prowadzeniu spraw Sp.k., nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem VAT, jako czynności pozostające poza zakresem opodatkowania VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (...), podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast przez świadczenie usług, w świetle art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Powołany przepis wskazuje, iż pojęcie "świadczenia usług" ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji. Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie się podatnika - nie będące dostawą towarów - na rzecz innego podmiotu.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Otrzymana zapłata powinna być zatem konsekwencją wykonanego świadczenia.

Zakres opodatkowania podatkiem VAT wyznacza nie tylko czynnik przedmiotowy - opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług, ale także czynnik podmiotowy - czynności muszą być wykonywane przez podatnika.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - według art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższa definicja "podatnika" ma zatem charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w obrocie gospodarczym. Jednakże zauważyć należy, iż status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika ponadto, iż dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty. Podatnikiem jest zatem również podmiot prowadzący działalność generującą straty, a nawet podmiot, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży.

W efekcie opodatkowaniu mogą podlegać te czynności, w przypadku których spełniony został zarówno podmiotowy, jak i przedmiotowy zakres opodatkowania, tzn. zaistniała czynność określona jako opodatkowana, która została wykonana przez podmiot mający cechę podatnika. Należy podkreślić, że obie te przesłanki powinny zostać spełnione jednocześnie, co oznacza, że w odniesieniu do danej czynności konkretny podmiot powinien występować w charakterze podatnika. Tak więc wykonanie czynności podlegającej opodatkowaniu przez podmiot niewystępujący w tym przypadku w charakterze podatnika - nawet jeśli jest on podatnikiem z innego tytułu - pozostaje poza zakresem opodatkowania.

Z opisu sprawy wynika, iż Spółka zamierza utworzyć wraz z innymi podmiotami (np. osobami fizycznymi) spółkę komandytową. Spółka będzie w Sp.k. komplementariuszem i w związku z tym, zgodnie z przepisami ustawy - Kodeks spółek handlowych będzie prowadziła sprawy Sp.k. oraz reprezentowała Sp.k. Za prowadzenie spraw Sp.k. Spółce - jako komplementariuszowi Sp.k. - będzie przysługiwało wynagrodzenie. Prawo komplementariusza (Spółki) do otrzymania wynagrodzenia za prowadzenie spraw Sp.k. będzie przewidywała umowa spółki komandytowej (Sp.k.). Pomiędzy Spółką (komplementariuszem Sp.k.) a Sp.k. nie zostanie zawarta żadna umowa cywilnoprawna dotycząca czynności wykonywanych przez Spółkę jako komplementariusza na rzecz Sp.k.

A zatem, w przedmiotowej sprawie Spółka będzie komplementariuszem spółki komandytowej. Z uwagi na powyższe, do rozstrzygnięcia pozostaje kwestia, czy powyższy fakt powoduje, iż czynności wykonywane przez Spółkę są wykonywaną samodzielnie działalnością gospodarczą, a nie realizowaniem uprawnień właścicielskich.

Zgodnie z art. 102 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm.), zwanej dalej k.s.h., spółką komandytową jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona.

Spółkę reprezentują komplementariusze, których z mocy umowy spółki albo prawomocnego orzeczenia sądu nie pozbawiono prawa reprezentowania spółki (art. 117 k.s.h.).

Z kolei, art. 121 § 1 k.s.h. stanowi, iż komandytariusz nie ma prawa ani obowiązku prowadzenia spraw spółki, chyba że umowa spółki stanowi inaczej.

A zatem, to komplementariusz jest, co do zasady, przedstawicielem ustawowym spółki komandytowej i ma obowiązek reprezentowania spółki.

W myśl art. 103 k.s.h. w sprawach nieuregulowanych w niniejszym dziale do spółki komandytowej stosuje się odpowiednio przepisy o spółce jawnej, chyba że ustawa stanowi inaczej.

Dlatego też zastosowanie będzie miał przepis art. 39 § 1 k.s.h., zgodnie z którym każdy wspólnik ma prawo i obowiązek prowadzenia spraw spółki.

Komplementariusz ma zatem ustawowe prawo i obowiązek prowadzenia spraw spółki.

Zgodnie natomiast z art. 46 k.s.h., za prowadzenie spraw spółki wspólnik nie otrzymuje wynagrodzenia.

Z przywołanych uregulowań wynika, iż Kodeks spółek handlowych przyznaje komplementariuszom prawo i obowiązek prowadzenia spraw spółki. Jednocześnie k.s.h. stanowi, iż z tytułu realizacji powyższego uprawnienia wspólnik nie otrzymuje wynagrodzenia. W przedmiotowej sprawie, Spółce, za prowadzenie spraw Sp.k. - jako komplementariuszowi - będzie przysługiwało wynagrodzenie. Prawo komplementariusza (Spółki) do otrzymania wynagrodzenia za prowadzenie spraw Sp.k. będzie przewidywała umowa spółki komandytowej. Zatem w przedmiotowej sprawie relacje pomiędzy Sp.k. a Spółką wykroczyły poza zwykłe relacje spółka - wspólnik, uregulowane w kodeksie spółek handlowych. W związku z powyższym, w opinii tut. Organu, zasadne jest uznanie, iż strony łączy stosunek cywilnoprawny (umowa), wynikający z podjętego przez Spółkę zobowiązania do prowadzenia spraw i reprezentacji Sp.k. oraz ze zobowiązania się przez Sp.k. do wypłacania wynagrodzenia na rzecz Spółki z tytułu wykonywanych przez nią usług.

Zgodnie z art. 31 § 1 k.s.h., wierzyciel spółki może prowadzić egzekucję z majątku wspólnika w przypadku, gdy egzekucja z majątku spółki okaże się bezskuteczna (subsydiarna odpowiedzialność wspólnika).

Powyższe oznacza, iż komplementariusz odpowiada wobec osób trzecich za zobowiązania spółki solidarnie w sposób subsydiarny, lecz bez ograniczeń (stosownie do cytowanego wyżej art. 102 k.s.h.), ponosząc ryzyko ekonomiczne.

Zważywszy na taki sposób uregulowania odpowiedzialności w Kodeksie spółek handlowych stwierdzić należy, że działalność usługodawcy będącego komplementariuszem powoduje odpowiedzialność u niego wobec osób trzecich za zobowiązania spółki komandytowej. Wskazanie na powyższe jest istotne, bowiem kwestia ponoszenia ryzyka ekonomicznego jest jednym z wyróżników prowadzenia działalności gospodarczej.

W wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 23 marca 2006 r. w sprawie C-210/04 Trybunał orzekł, że stały zakład mający siedzibę w innym państwie członkowskim, niebędący pod względem prawnym podmiotem odrębnym od spółki, do której należy, na rzecz którego spółka świadczy usługi, nie może być uznany za podatnika ze względu na obciążenie go kosztami z tytułu świadczenia tych usług. W pierwszej kolejności Trybunał stwierdził, że świadczenie usług podlega opodatkowaniu tylko wtedy, gdy pomiędzy usługodawcą a usługobiorcą istnieje stosunek prawny, na podstawie którego następuje wymiana świadczeń wzajemnych. Po analizie stanu faktycznego, Trybunał stwierdził, że oddział nie ponosi sam ryzyka gospodarczego związanego z działalnością instytucji kredytowej, takiego jak na przykład ryzyko niespłacenia kredytu przez klienta. Ryzyko to ponosi bank jako osoba prawna i z tego powodu podlega kontroli stabilności finansowej i wypłacalności w państwie członkowskim swego pochodzenia.

Zatem również w orzecznictwie TSUE kwestia ponoszenia ryzyka ekonomicznego prowadzonej działalności jest istotnym czynnikiem branym pod uwagę, jeżeli istnieją wątpliwości co do prowadzenia działalności gospodarczej w sposób samodzielny.

Mając na uwadze powyższe, tego rodzaju czynności (świadczone za wynagrodzeniem) stanowią działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku VAT.

A zatem, czynności polegające na prowadzeniu spraw i reprezentowaniu spółki komandytowej przez jej komplementariusza, wykonywane za wynagrodzeniem, są usługami w rozumieniu art. 8 ustawy, wykonywanymi przez podatnika prowadzącego samodzielnie działalność gospodarczą. W konsekwencji powyższego, wynagrodzenie za reprezentowanie i prowadzenie spraw Sp.k. wypłacane komplementariuszowi (Spółce) będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Uwzględniając powyższe, stanowisko Spółki należało uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się do cytowanych przez Spółkę interpretacji indywidualnych wyjaśnić należy, iż orzeczenia w sprawach podatkowych zapadają w odniesieniu do indywidualnych i właściwych tylko im stanów faktycznych. Ich różnorodność stanowi odpowiedź na różnorodność przedstawionych przez podatników stanów faktycznych i dlatego nie zawsze mogą być podstawą przy rozpatrywaniu kolejnych spraw.

Ponadto zauważyć należy, że Minister Finansów działając na podstawie art. 14e Ordynacji z urzędu może dokonać zmiany wydanej interpretacji ogólnej lub indywidualnej, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.