IPPP3/443-662/13-4/JK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 lipca 2013 r. (data wpływu 22 lipca 2013 r.), uzupełnionym w dniu 30 września 2013 r. (data wpływu 2 października 2013 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 24 września 2013 r. (skutecznie doręczone w dniu 27 września 2013 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wpłat za uczestnictwo w wycieczce - wyjeździe integracyjno-edukacyjnym - jest nieprawidłowe.

W dniu 22 lipca 2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wpłat za uczestnictwo w wycieczce - wyjeździe integracyjno-edukacyjnym.

Wniosek uzupełniony został w dniu 30 września 2013 r. (data wpływu 2 października 2013 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 24 września 2013 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest Stowarzyszeniem posiadającym kilkadziesiąt oddziałów w całej Polsce. Oddziały te nie posiadują osobowości prawnej. Zgodnie ze statutem i wpisem do KRS, do reprezentacji tych oddziałów ustanowiony jest Zarząd Główny. Zarząd Główny zarejestrowany jest jako płatnik VAT (podstawowa odpłatna działalność statutowa to sprzedaż książek i czasopism specjalistycznych). W oddziałach organizowane są od czasu do czasu różnego rodzaju warsztaty szkoleniowe oraz wyjazdy integracyjno-edukacyjne. W związku z tym, że oddziały nie posiadają osobowości prawnej, Zarząd Główny zajmuje się finansową obsługą organizacji tych wyjazdów, czyli przyjmuje wpłaty od uczestników i ponosi koszty wyjazdów.

Wątpliwość Wnioskodawcy budzi sytuacja, w której oddziały organizują wycieczki - wyjazdy integracyjno-edukacyjne dla swoich członków.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy od kwot wpłaconych na ten cel przez uczestników (członków Stowarzyszenia) wyjazdu Wnioskodawca powinien doliczać podatek VAT (jeżeli wpłata dotyczy bezpośrednio wyjazdu, a koszty wyjazdu nie są pokrywane ze składek członkowskich lub darowizn).

A co w sytuacji, kiedy chociaż jeden uczestnik wyjazdu nie jest członkiem Stowarzyszenia. Czy w przypadku zwolnienia z podatku VAT członków, od jego wpłaty należałoby naliczyć podatek VAT, czy wszyscy uczestnicy straciliby wtedy prawo do zwolnienia.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, działania poszczególnych ogniw organizacji polegające na zebraniu wpłat od członków i wydatkowaniu zebranej kwoty np. na opłacenie autokaru lub zakupienie biletów kolejowych bądź autobusowych, na zatrudnienie przewodnika i w końcu na zamówienie noclegów i zapłacenie za te noclegi nie jest działalnością gospodarczą, a więc nie zobowiązuje do płacenia podatku od towarów usług (jeżeli nie przynosi to zysku, a jedynie pokrywa koszty organizacji wyjazdu). Tym samym można by uznać, że od takich wpłat nie powinniśmy płacić podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 - stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Ponadto w myśl art. 8 ust. 2a ustawy w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Przy tym zgodnie z art. 30 ust. 3 ustawy w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, podstawą opodatkowania jest kwota należna z tytułu świadczenia usług, pomniejszona o kwotę podatku.

Mając na uwadze treść powołanych przepisów należy stwierdzić, że każde świadczenie niebędące dostawą towarów stanowi, co do zasady, usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Niemniej jednak muszą być spełnione następujące warunki:

Należy podkreślić, iż dane świadczenie podlega jako usługa opodatkowaniu wówczas, gdy ww. warunki będą spełnione łącznie, bowiem aby czynność ta podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi istnieć związek o charakterze przyczynowym pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym w ten sposób, że wynagrodzenie stanowi należność za wykonaną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Wynagrodzenie powinno być konsekwencją wykonania świadczenia.

Jednocześnie regulacja art. 8 ust. 2a ustawy wskazuje, iż w katalogu usług podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług mieszczą się również przypadki, gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług. Przyjmuje się wtedy, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi. Oznacza to, że podmiot świadczący (sprzedający) daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przeniesienie ciężaru kosztów na inną osobę, nie może być zatem w żaden inny sposób potraktowane niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie. Celem obciążenia kosztami podmiotu, który faktycznie korzystał z usługi jest jej odsprzedaż przez podmiot uczestniczący pośrednio w świadczeniu, pomimo że pośrednik danej usługi nie wykonał. Przenoszenie kosztów jest więc świadczeniem pomiędzy podmiotem pośredniczącym między właściwym usługodawcą, a rzeczywistym nabywcą tej usługi.

Należy przy tym zauważyć, iż mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z kolei na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W opisie stanu faktycznego Wnioskodawca wskazał, iż jest Stowarzyszeniem posiadającym kilkadziesiąt oddziałów w całej Polsce, które nie posiadują osobowości prawnej. Zgodnie ze statutem i wpisem do KRS, do reprezentacji tych oddziałów ustanowiony jest Zarząd Główny Stowarzyszenia z siedzibą w Warszawie. Zarząd Główny zarejestrowany jest jako płatnik VAT (podstawowa odpłatna działalność statutowa to sprzedaż książek i czasopism specjalistycznych). W oddziałach organizowane są od czasu do czasu różnego rodzaju warsztaty szkoleniowe oraz wyjazdy integracyjno-edukacyjne. W związku z tym, że oddziały nie posiadają osobowości prawnej, Zarząd Główny zajmuje się finansową obsługą organizacji tych wyjazdów, czyli przyjmuje wpłaty od uczestników i ponosi koszty wyjazdów.

W związku z powyższym Stowarzyszenie powzięło wątpliwość czy powinno doliczać podatek VAT do kwot wpłacanych przez członków Stowarzyszenia stanowiących koszt wyjazdu na wycieczki - wyjazdy integracyjno-edukacyjne (wpłata dotyczy bezpośrednio wyjazdu, a koszty wyjazdu nie są pokrywane ze składek członkowskich lub darowizn).

Zdaniem Stowarzyszenia działania poszczególnych ogniw organizacji polegające na zebraniu wpłat od członków i wydatkowaniu zebranej kwoty np. na opłacenie autokaru lub zakupienie biletów kolejowych bądź autobusowych, na zatrudnienie przewodnika oraz zamówienie noclegów i zapłacenie za te noclegi nie jest działalnością gospodarczą, a więc nie zobowiązuje do płacenia podatku od towarów i usług (jeżeli nie przynosi to zysku, a jedynie pokrywa koszty organizacji wyjazdu).

Z niniejszym poglądem nie można się zgodzić. Odnosząc przedstawione we wniosku okoliczności do powołanych powyżej przepisów stwierdzić należy, iż w opisanej sytuacji Stowarzyszenie świadczy na rzecz członków usługi w rozumieniu przepisów podatku od towarów i usług. Zatem czynności podlegające opodatkowaniu wymienione w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. W przedmiotowej sprawie kwota wpłacana Stowarzyszeniu przez jego członków stanowi wynagrodzenie za wykonanie świadczenia przez Stowarzyszenie na rzecz członków polegającego na zorganizowaniu wycieczki - wyjazdu integracyjno-edukacyjnego. Stowarzyszenie bierze udział w świadczeniu poszczególnych usług niezbędnych do zorganizowania wycieczki - wyjazdu integracyjno-edukacyjnego na rzecz swoich członków. Dokonuje zakupu poszczególnych usług niezbędnych do zorganizowania wycieczki - wyjazdu integracyjno-edukacyjnego we własnym imieniu, a następnie ich odsprzedaży na rzecz swoich członków a więc jest ich usługodawcą.

Należy w tym miejscu podnieść, iż działalność gospodarcza w rozumieniu ustawy nie musi być, co do zasady, prowadzona w celu uzyskania zysku. W definicji pojęcia podatnika VAT określonego w art. 15 ust. 1 ustawy zawarto stwierdzenie, iż podatnikami są osoby prawne, czy jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej wykonujące działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Zatem działalność gospodarcza podatnika VAT może, lecz wcale nie musi być nakierowana na osiągniecie zysku. Bez znaczenia także dla bycia podatnikiem VAT jest efekt prowadzonej działalności, a w szczególności czy jest to działalność dochodowa czy też przynosząca straty.

Tym samym w przedmiotowym stanie faktycznym kwoty wpłacane przez członków Stowarzyszenia stanowiące koszt wycieczki - wyjazdu integracyjno-edukacyjnego podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki właściwej dla przedmiotowego świadczenia.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.