IPPP3-443-662/09-2/JF

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 27 lipca 2009 r. (data wpływu 6 sierpnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki podatku dla dostawy stacji medycznych - jest prawidłowe.

W dniu 6 sierpnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki podatku dla dostawy stacji medycznych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka Jawna (Spółka) dostarcza nowoczesny sprzęt medyczny (np. monitory medyczne diagnostyczne i referencyjne, skanery radiologiczne, publikatory DVD do dystrybucji badań radiologicznych), oprogramowanie (do przedoperacyjnych rekonstrukcji ortopedycznych, do archiwizacji badań CT, CR i mammo) oraz usługi związane z tym sprzętem (np. informatyczne, serwisowe, szkoleniowe itp.), w rozumieniu ustawy z 20 kwietnia 2004 r. o wyrobach medycznych (Dz. U. Nr 93 z 2004 r. poz. 896 z późn. zm.). Aktualnie Spółka planuje sprzedawać specjalistyczne komputery, tzw. stacje medyczne do zastosowań w pracowniach radiologicznych. Ww. stacje medyczne służyć mają tylko i wyłącznie jako obsługa diagnostycznych monitorów medycznych w procesie badań radiologicznych, wyświetlających obrazy w standardzie DICOM 3.0.

Spółka zamierza oferować dwie stacje medyczne różniące się medyczną kartą graficzną, a co za tym idzie rożnym zastosowaniem stacji:

* stacja wraz z kartą graficzną medyczną do obsługi 2 monitorów medycznych przeznaczonych do diagnostyki obrazowej ogólnej CT, CR, DR,

* stacja wraz z kartą graficzną medyczną do obsługi 2 monitorów medycznych przeznaczonych wyłącznie do badań mammograficznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż stacji medycznych (specjalistycznego komputera medycznego) będzie podlegała opodatkowaniu stawką podatku 7% właściwą dla wyrobów medycznych na podstawie art. 41 ust. 2 w związku z poz. 106 załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy dostawa stacji medycznej opodatkowane będzie według stawki preferencyjnej 7%. Zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy o VAT dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%. Natomiast w poz. 106 załącznika nr 3 wymienione zostały wyroby medyczne w rozumieniu ustawy o wyrobach medycznych dopuszczone do obrotu na terenie Polski, bez względu na symbol PKWiU. Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 17 ustawy o wyrobach medycznych przez wyrób medyczny rozumie się narzędzie, przyrząd, aparat, sprzęt, materiał lub inny artykuł, stosowany samodzielnie lub w połączeniu, włączając oprogramowanie niezbędne do właściwego stosowania wyrobu, przeznaczone przez wytwórcę do stosowania u ludzi w celu:

Jednocześnie w art. 3 ust. 3 ww. ustawy powyższa definicja zostaje rozszerzona. Zgodnie z tym przepisem, ilekroć w ustawie jest mowa o wyrobie medycznym, bez bliższego określenia, należy przez to rozumieć wyrób medyczny do różnego przeznaczenia, wyrób medyczny do diagnostyki in vitro, aktywny wyrób medyczny do implantacji oraz wyposażenie wyrobu medycznego do różnego przeznaczenia i wyposażenie wyrobu medycznego do diagnostyki in vitro.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 15 ustawy o wyrobach medycznych wyposażeniem wyrobu medycznego do różnego przeznaczenia są przedmioty, które, nie będąc wyrobami medycznymi, są przeznaczone do stosowania z tymi wyrobami, umożliwiając ich używanie zgodnie z zastosowaniem przewidzianym przez wytwórcę wyrobu medycznego.

Specjalistyczny sprzęt medyczny oraz systemy medyczne dostarczane przez Spółkę stanowią wyroby medyczne, zgodnie z definicją zawartą w art. 3 ust. 1 pkt 17 ustawy o wyrobach medycznych. W odniesieniu do pozostałego wyposażenia dodatkowego (komputer, monitor, drukarka itp.) należy stwierdzić, że jest ono niezbędne do prawidłowego funkcjonowania wyrobów medycznych. Przedmioty te zapewniają funkcjonowanie sprzętu zgodnie z jego przeznaczeniem.

Wyżej opisana stacja medyczna znajduje zastosowanie wyłącznie w zakładach diagnostyki obrazowej jednostek szpitalnych oraz innych zakładów opieki zdrowotnej. Stacja medyczna umożliwia wyświetlanie wszystkich rodzajów badań diagnostycznych z zakresu radiografii cyfrowej oraz współpracę z sieciami szpitalnymi PACS i RIS (zgodnie ze standardami HL7 i DICOM). Stacja medyczna jest zarazem stanowiskiem pracy lekarza radiologa, na którym dokonuje on diagnozy jednostki chorobowej lub jej stanu.

Stacja wyświetla obrazy jednocześnie na 2 ekranach monitorów diagnostycznych (albo wiele zdjęć z badania seryjnego albo jako porównanie). Te wysokiej rozdzielczości monitory (od 1 mp do 5 mp) są już objęte 7% stawką VAT jako urządzenia medyczne klasyfikowane na podstawie odrębnych przepisów. Jest więc uzasadnione, że podstawowy element stacji lekarskiej tj. specjalizowany komputer (stacja medyczna) umożliwiający wyświetlanie obrazów, również powinien być tak samo klasyfikowany. Jego przeznaczenie oraz konstrukcja jednoznacznie wskazuje obszar zastosowania, co więcej, specyfika komputera w zasadzie wyłącza sens stosowania go w innych dziedzinach.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) - zwana dalej ustawą, opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, stosownie do przepisu art. 7 ust. 1 ustawy, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast świadczeniem usług, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, jest każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Dla szczegółowego określenia zakresu przedmiotowego stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, w tym stawek podatkowych dla świadczonych usług, ustawodawca posłużył się odesłaniem do klasyfikacji statystycznych, poprzez zapis w art. 8 ust. 3 ustawy, zgodnie z którym usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Na podstawie § 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) - Dz. U. Nr 207, poz. 1293 z późn. zm. - do celów m.in. opodatkowania podatkiem od towarów i usług, do dnia 31 grudnia 2009 r. stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r.

Podstawowa stawka podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział trzy stawki preferencyjne: 7%, 3% i 0%. Ustawodawca daje także podatnikom możliwość stosowania zwolnień podatkowych.

Stosownie do przepisu art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1. W pozycji 106 załącznika nr 3 wymienione zostały bez względu na symbol PKWiU - "wyroby medyczne, w rozumieniu ustawy o wyrobach medycznych dopuszczone do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, inne niż wymienione w pozostałych pozycjach załącznika".

Definicję pojęcia "wyrób medyczny" zawiera art. 3 ust. 1 pkt 17 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o wyrobach medycznych (Dz. U. Nr 93, poz. 896 z późn. zm.), który stanowi, że przez wyrób medyczny należy rozumieć narzędzie, przyrząd, aparat, sprzęt, materiał lub inny artykuł, stosowany samodzielnie lub w połączeniu, włączając oprogramowanie niezbędne do właściwego stosowania wyrobu, przeznaczone przez wytwórcę do stosowania u ludzi w celu:

Zakres powyższej definicji rozszerza art. 3 ust. 3 ustawy o wyrobach medycznych, stosownie do którego ilekroć w ustawie jest mowa o wyrobie medycznym, bez bliższego określenia, należy przez to rozumieć wyrób medyczny do różnego przeznaczenia, wyrób medyczny do diagnostyki in vitro, aktywny wyrób medyczny do implantacji oraz wyposażenie wyrobu medycznego do różnego przeznaczenia i wyposażenie wyrobu medycznego do diagnostyki in vitro. Taki zapis wskazuje, iż za wyrób medyczny uznawane jest również wyposażenie wyrobu medycznego do różnego przeznaczenia. Z kolei przez "wyposażenie wyrobu medycznego do różnego przeznaczenia" należy rozumieć przedmioty, które, nie będąc wyrobami medycznymi, są przeznaczone do stosowania z tymi wyrobami, umożliwiając ich używanie zgodnie z zastosowaniem przewidzianym przez wytwórcę wyrobu medycznego (art. 3 ust. 1 pkt 15 ustawy o wyrobach medycznych).

Na podstawie art. 4 ust. 3 ustawy o wyrobach medycznych, podmiotami uprawnionymi do wprowadzania do obrotu i do używania wyrobów medycznych, zwanymi dalej "podmiotem uprawnionym", są: wytwórca, jego autoryzowany przedstawiciel, importer, dystrybutor i podmiot odpowiedzialny za wprowadzenie do obrotu wyrobu medycznego.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 24 ustawy o wyrobach medycznych, wytwórcą jest osoba fizyczna, jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej albo osoba prawna odpowiedzialna za projektowanie, wytwarzanie, pakowanie, oznakowanie, montowanie, przetwarzanie, przeprowadzenie remontu odtworzeniowego wyrobu medycznego i nadawanie przewidzianego zastosowania wyrobowi medycznemu przed wprowadzeniem go do obrotu pod nazwą własną, niezależnie od tego, czy powyższe czynności wykonuje on sam, czy na jego rzecz osoba trzecia, z wyjątkiem podmiotów, które montują lub dostosowują wyroby medyczne już wprowadzone do obrotu w celu używania przez określonego pacjenta zgodnie z przewidzianym zastosowaniem.

Jak stanowi art. 16 ust. 1 ustawy o wyrobach medycznych wyrób medyczny wprowadzany do obrotu i do używania musi spełniać określone dla niego wymagania zasadnicze. Wytwórca lub autoryzowany przedstawiciel, przed wprowadzeniem wyrobu medycznego do obrotu i do używania, jest obowiązany do przeprowadzenia oceny zgodności z określonymi dla tego wyrobu wymaganiami zasadniczymi (art. 16 ust. 2 ustawy o wyrobach medycznych).

Z powyższego wynika, że to wytwórca lub autoryzowany przedstawiciel określa, czy dany wyrób, zgodnie z jego przewidywanym zastosowaniem, jest wyrobem medycznym czy też nim nie jest. Ponadto z samej definicji wynika, iż nie jest wyrobem medycznym wyposażenie wyrobu medycznego.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca zajmuje się sprzedażą nowoczesnego sprzętu medycznego stanowiącego - zgodnie z definicją zawartą w art. 3 ust. 1 pkt 17 ustawy o wyrobach medycznych - wyroby medyczne a także świadczy usługi związane z tym sprzętem. Poza wyrobami medycznymi Wnioskodawca dostarcza również wyposażenie dodatkowe (stację medyczną), na którą składają się komputer, monitor, drukarkę itp. będące niezbędnymi do prawidłowego funkcjonowania wyrobów medycznych i zapewniają funkcjonowanie sprzętu medycznego zgodnie z jego przeznaczeniem.

Stacja medyczna znajduje zastosowanie wyłącznie w zakładach diagnostyki obrazowej jednostek szpitalnych oraz innych zakładów opieki zdrowotnej. Stacja medyczna umożliwia wyświetlanie wszystkich rodzajów badań diagnostycznych z zakresu radiografii cyfrowej oraz współpracę z sieciami szpitalnymi PACS i RIS (zgodnie ze standardami HL7 i DICOM) i jest zarazem stanowiskiem pracy lekarza radiologa, na którym dokonuje on diagnozy jednostki chorobowej lub jej stanu. Zdaniem Wnioskodawcy są to wysokiej rozdzielczości monitory wyświetlające obrazy jednocześnie na 2 ekranach monitorów diagnostycznych (albo wiele zdjęć z badania seryjnego albo jako porównanie) i są urządzeniami medycznymi klasyfikowanymi na podstawie odrębnych przepisów. Wnioskodawca zaznacza, iż specyfika komputera wyłącza sens stosowania go w innych dziedzinach. Specjalistyczny sprzęt medyczny dostarczany przez Wnioskodawcę stanowi wyposażenie wyrobu medycznego umożliwiając ich używanie zgodnie z zastosowaniem przewidzianym przez wytwórcę wyrobu medycznego.

Biorąc pod uwagę przedstawione zdarzenie przyszłe oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy należy stwierdzić, iż zastosowanie 7% stawki podatku od towarów i usług, na podstawie art. 41 ust. 2 w związku z poz. 106 załącznika nr 3 do ustawy, możliwe jest tylko i wyłącznie wtedy, gdy towary będące przedmiotem dostawy mieszczą się w definicji wyrobu medycznego w rozumieniu ustawy o wyrobach medycznych, są dopuszczone do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i nie zostały wymienione w pozostałych pozycjach załącznika nr 3 do ustawy. Jeżeli powyższe warunki są spełnione, to dostawa takich wyrobów opodatkowana jest 7% stawką podatku VAT.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

W przedmiotowej sprawie podkreślenia wymaga fakt, że analiza przepisów ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o wyrobach medycznych nie mieści się w zakresie określonym przez art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym, w kompetencji Ministra Finansów nie leży dokonywanie oceny, czy ww. towary spełniają zawartą w ustawie z dnia 20 kwietnia 2004 r. definicję wyrobu medycznego.

Interpretacja dotyczy przedstawionego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.