IPPP3/443-642/10-4/IB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 28 czerwca 2010 r. (data wpływu 28 czerwca 2010 r.) uzupełnionego w dniu 11 sierpnia 2010 r. (data wpływu) na wezwanie z dnia 28 lipca 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wskazania czy w przedmiotowej transakcji sprzedaży nieruchomości Wnioskodawcę należy uznać za podatnika podatku od towarów i usług - jest prawidłowe.

W dniu 28 czerwca 2010 r. wpłynął ww. wniosek uzupełniony w dniu 11 sierpnia 2010 r. (data wpływu) na wezwanie z dnia 28 lipca 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wskazania czy w przedmiotowej transakcji sprzedaży nieruchomości Wnioskodawcę należy uznać za podatnika podatku od towarów i usług.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni jest właścicielem nieruchomości gruntowej o powierzchni około 7000 m² we wsi. Grunt został nabyty przez Panią. w drodze darowizny w latach '70. W 2010 r. właścicielka dokonała podziału przedmiotowej nieruchomości, w wyniku którego powstało 6 działek budowlanych o pow. ok. 900 m² każda i dodatkowo droga dojazdowa. Podział miał na celu szybsze zbycie nieruchomości jako całości. W chwili obecnej działki są wystawione na sprzedaż. Z uwagi na rozdrobnienie nieruchomości, sprzedaż może nie nastąpić jako sprzedaż jednorazowa, może być wykonana w sposób wielokrotny (częstotliwy).

Pani. nie prowadzi działalności gospodarczej. Dla nieruchomości została wydana decyzja o warunkach zabudowy - do celów zabudowy domkami 1-rodzinnymi.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 11 sierpnia 2010 r. (data wpływu) dodano, iż przedmiotowe działki, od momentu ich otrzymania w spadku nie były w żaden sposób wykorzystywane. Były na nich jedynie prowadzone prace polegające na oraniu gruntu i porządkowaniu działek, w szczególności likwidacja chwastów i wycinanie drzewek samosiejek.

Ponadto działki, o których mowa we wniosku nie były i nie są przedmiotem umów najmu, dzierżawy lub umów o podobnym charakterze, a Wnioskodawczyni nie prowadziła i nie prowadzi działalności rolniczej i nie posiada statusu rolnika ryczałtowego. Wnioskodawczyni nie prowadziła również sprzedaży produktów rolnych z własnej działalności rolniczej, z wykorzystaniem wskazanych we wniosku gruntów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowym jest stanowisko, że w świetle stanu faktycznego przedstawionego powyżej oraz brzmienia art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. Pani. nie może być uznana za podatnika podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2 bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów handlowców lub usługodawców w tym podmioty pozyskujące zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zdaniem Wnioskodawcy podział gruntu na kilka działek budowlanych i następnie ich sprzedaż z zaznaczeniem zamiaru sprzedaży wszystkich działek nie powinna podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, tak w przypadku sprzedaży nieruchomości jako jednej całości jak również w przypadku rozdrobnienia nieruchomości i sprzedaży tych nieruchomości powstałych z podziału całej nieruchomości.

Przepisy art. 15 ustawy powinny być bowiem rozumiane w ten sposób, że warunkiem koniecznym uznania, że dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług jest ustalenie, że działa on jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik lub jako osoba wykonująca wolny zawód. Ani formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, ani też okoliczności, że dana czynność została bądź zostanie wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności podatkiem od towarów i usług. Podobne stanowisko zaprezentował Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 29 października 2007 r. (sygn. akt I FPS 3/07, ONSAiWSA 2008/1/8), jak również w wyroku z dnia 24 kwietnia 2007 (sygn. akt I FSK 603/06, Lex nr 261626). Naczelny Sąd Administracyjny wskazał również, iż warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie:

* po pierwsze - dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,

* po drugie - czynność wykonana była przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem VAT. Nadto tenże Sąd sprecyzował, iż co do zasady, warunkiem uznania danej osoby za podatnika jest jej stałe zaangażowanie w prowadzoną działalność gospodarczą. Tym samym zdaje się uzasadnione twierdzenie, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług osoba fizyczna zaangażowana sporadycznie w dostawę towaru.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że dla uzyskania statusu podatnika podatku od towarów i usług nie jest wystarczający sam zamiar dokonywania określonych czynności w sposób częstotliwy. Z brzmienia art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług wynika bowiem nader wyraźnie, że warunkiem niezbędnym do uznania danego podmiotu za podatnika podatku od towarów i usług jest ustalenie, że działa on w sposób niezależny jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik, czy wykonujący wolny zawód. Innymi słowy, jeśli dana czynność wykonana została poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika czy wykonującego wolny zawód, to w świetle ustawy o podatku od towarów i usług podmiot taki nie może być uznany za podatnika tegoż podatku i to bez względu na to czy czynność tę wykonał jednorazowo (ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy), czy też wielokrotnie.

Potwierdzeniem powyższego stanowiska jest pogląd wyrażony w orzeczeniu Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, który w wyroku z dnia 6 września 2006 r. (sygn. akt I SA/Wr 1254/05, Lex nr 206595) skonstatował, że okoliczność, iż podmiot wykonuje czynności wymienione w art. 5 ustawy z 2004 r. o podatku od towarów i usług (m.in. odpłatną dostawę towarów) nie jest wystarczającą przesłanką do ich opodatkowania podatkiem podatku od towarów i usług bowiem musi działać w charakterze podatnika, a zatem podmiotu wykonującego samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2.

Taka właśnie sytuacja zachodzi w przypadku sprzedaży przez daną osobę jej majątku prywatnego. Majątek taki, w przedmiotowym stanie faktycznym prawo własności nieruchomości, nabyty został bowiem na własne potrzeby Pani... w drodze darowizny, a nie z przeznaczeniem do działalności handlowej, a zatem jego sprzedaż zarówno w całości jak i w częściach jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może zostać uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika podatku od towarów i usług.

Podkreślenia przy tym wymaga, że zwłaszcza w przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu, zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony być musi już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży. Nie można bowiem pomijać, iż pod pojęciem "handel" należy rozumieć dokonywanie w sposób zorganizowany zakupów towarów w celu ich odsprzedaży.

Okolicznością przesądzającą objęcie przedmiotowego zdarzenia podatkiem od towarów i usług nie może być również sam fakt podziału gruntu na odrębne działki.

W konsekwencji powyższego, zdaniem Wnioskodawcy przeprowadzona powyżej analiza daje podstawy do uznania, że tylko taka aktywność handlowa podmiotu, czyni go podatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług, która przybiera postać zawodową, czyli w konsekwencji zorganizowaną.

Sama sprzedaż kilku działek budowlanych lub przeznaczonych pod zabudowę, wskazująca jednocześnie na ograniczony ilościowo zakres realizacji tej sprzedaży, a tym samym jej okazjonalność a nie zamiar częstotliwego realizowania takiej działalności, nie może być kwalifikowana jako prowadzenie handlowej działalności w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Mając powyższe na uwadze, wnioskodawca uważa, że w świetle stanu faktycznego przedstawionego powyżej oraz brzmienia art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. Pani... nie może być uznana za podatnika podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlega między innymi odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Artykuł 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel (...).

Natomiast przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Nie każda czynność, stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ww. ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot uznany, w związku z jej wykonaniem, za podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W związku z powyższym, aby dostawę towarów uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

Podkreślić należy, że uznanie osoby za podatnika, w myśl ustawy, uzależnione jest od prowadzenia działalności gospodarczej, bowiem wykonywanie czynności podlegających opodatkowaniu skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego tylko wtedy, gdy czynność ta została wykonana w ramach działalności gospodarczej. Uzasadnionym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników, nawet jeżeli wykonują czynność dostawy towarów, jeśli zbywają część majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego sprzedaży.

Mając na uwadze powyższe zasadne jest twierdzenie, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem podatku VAT.

Z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni nabyła w drodze darowizny nieruchomość gruntową i dokonała jej podziału w 2010 r., w wyniku którego powstało 6 działek budowlanych i dodatkowo droga dojazdowa. Podział miał na celu szybsze zbycie nieruchomości jako całości. Obecnie działki są wystawione na sprzedaż. Ponadto Wnioskodawczyni wskazała, iż nie prowadzi działalności gospodarczej ani rolniczej i nie posiada statusu rolnika ryczałtowego. Działki, od momentu ich otrzymania w spadku nie były w żaden sposób wykorzystywane oraz nie były i nie są przedmiotem umów najmu, dzierżawy lub umów o podobnym charakterze. Wnioskodawczyni nie prowadziła również sprzedaży produktów rolnych z własnej działalności rolniczej, z wykorzystaniem wskazanych we wniosku gruntów.

Z przedstawionego opisu wynika zatem, że Wnioskodawczyni otrzymała przedmiotową nieruchomość w drodze darowizny, a nie nabyła jej z zamiarem dalszej odsprzedaży czy też wykorzystywania w ramach działalności gospodarczej - a więc nie w celach handlowych, lecz prywatnych.

A zatem, z uwagi na to, że Wnioskodawczyni zamierza dokonać sprzedaży gruntu należącego do majątku prywatnego, oznacza to działanie Strony w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o VAT nie mają zastosowania.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej w tym zakresie. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Grunty spełniają definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju. Jednakże nic nie wskazuje na to, aby dokonując sprzedaży gruntu Wnioskodawczyni działała w charakterze handlowca. Nie można bowiem stwierdzić, że w analizowanej sprawie nabyto grunt w celu odsprzedaży, ponieważ, jak wskazano we wniosku, Wnioskodawczyni otrzymała przedmiotową nieruchomość w drodze darowizny. Sprzedając grunt korzysta z przysługującego jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem, a zatem czynność ta nie oznacza wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Reasumując, zbycie przez Wnioskodawczynię działek będących majątkiem własnym nie będzie stanowić działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT i nie będzie podlegać opodatkowaniu tym podatkiem. W konsekwencji Zainteresowana w związku z dostawą nieruchomości nie wypełni przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku VAT i nie wystąpi w roli podatnika podatku od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawczyni uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Na mocy ustawy z dnia 10 lipca 2008 r. o zmianie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 141, poz. 888), która zmieniała treść art. 14f § 1 ustawy - Ordynacja Podatkowa od dnia 20 września 2008 r. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej podlega opłacie w wysokości 40 zł. Oznacza to, że wszystkie wnioski, które wpływają do organów od wymienionej daty podlegają opłacie w wysokości 40 zł Z uwagi na fakt, iż Strona opłaciła wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczący podatku od towarów i usług w kwocie 40 zł w dniu 28 czerwca 2010 r., oraz 40 zł w dniu 2 lipca 2010 r. (z dopiskiem II rata), a wniosek dotyczy jednego zdarzenia przyszłego, różnica w kwocie 40 zł zostanie zwrócona przekazem pocztowym zgodnie z art. 14f § 2a ustawy - Ordynacja podatkowa na adres wskazany we wniosku.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.