IPPP3/443-637/10-2/SM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 28 czerwca 2010 r. (data wpływu 2 lipca 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wzajemnych rozliczeń w ramach umowy konsorcjum w części:

* przekazywania przez Lidera części wynagrodzenia przypadającego Partnerowi - jest prawidłowe.

* przenoszenia przez Lidera udziału w kosztach realizacji kontraktu na Partnera i prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego - jest nieprawidłowe.

W dniu 2 lipca 2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie w zakresie wzajemnych rozliczeń w ramach umowy konsorcjum.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka M. oraz inna spółka z siedzibą w Polsce (zwane razem: Stronami) zawarły w dniu 16 stycznia 2010 r. umowę konsorcjum. Przedmiotem umowy konsorcjum jest wykonanie na rzecz Zamawiającego projektów wykonawczych dla nowego stadionu we W. oraz budowa tego stadionu. Spółka M. realizuje również kontrakty dotyczące budowy dróg na obszarze objętym właściwością innych urzędów skarbowych. W związku z tym organem właściwym do złożenia wniosku o interpretację indywidualną jest Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie (urzędem właściwym w zakresie podatku VAT będzie Urząd Skarbowy W).

Podmiotem reprezentującym uczestników konsorcjum wobec Zamawiającego i osób trzecich jest Lider konsorcjum (tekst jedn.: inna spółka z siedzibą w Polsce) (dalej: Lider), zaś spółka M. (dalej: Partner, Wnioskodawca) została Partnerem konsorcjum. Lider jest podmiotem zarejestrowanym jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. Zgodnie z postanowieniami umowy konsorcjum Lider działa w imieniu własnym oraz w imieniu i na rzecz pozostałych Partnerów - jako całości oraz wszystkich jego Partnerów z osobna i jest upoważniony do wykonywania czynności faktycznych i prawnych wobec Zamawiającego, w tym do zaciągania zobowiązań oraz w szczególności do:

* realizacji kontraktu łącznie z przekazywaniem drugiemu Partnerowi płatności otrzymywanych od Zamawiającego przypadających na jego rzecz;

* przekazywanie Zamawiającemu wniosków i dokumentów przekazywanych przez obu Partnerów w oparciu o warunki kontraktu;

* występowania w imieniu i na rzecz Partnerów w sprawach ewentualnych robót dodatkowych i zamiennych;

* zawarcia umów w imieniu i na rzecz obu Partnerów związanych z realizacją kontraktu, których nie mogą zawrzeć wszyscy Partnerzy, jako strona takiej umowy po uzyskaniu akceptacji jej treści przez Partnera.

W zawartej umowie konsorcjum strony określiły, iż prace z niej wynikające będą realizowane w oparciu o określony system podziału procentowego wartości tych prac. Zgodnie z postanowieniami umowy konsorcjum " (...) Udział w zysku i stracie i w ogólnej wartości robót wynikających i/lub związanych z przedmiotem kontraktu oraz w kosztach z nimi związanych, są (będą) podzielone w następujący sposób:

Zysk lub strata każdego z Partnerów wynikać będzie z kosztów i wpływów z tytułu realizacji przydzielonych robót wszystkim Partnerom" (tekst jedn.: Liderowi i Wnioskodawcy).

Partnerzy (tekst jedn.: Lider i Wnioskodawca) będą wspólnie niepodzielnie i solidarnie odpowiadać przed Zamawiającym za całość podjętych zobowiązań w ramach realizacji przedmiotu umowy konsorcjum tj. za wykonanie jej zgodnie z jego warunkami i postanowieniami. Zgodnie z ustaleniami stron Lider będzie reprezentował konsorcjum wobec Zamawiającego i w związku z tym będzie wystawiał w imieniu konsorcjum na zamawiającego faktury VAT za wykonane prace.

Po otrzymaniu wynagrodzenia Lider będzie przekazywał na rzecz Partnera przypadający na niego zgodnie z postanowieniami umowy konsorcjum 1% wynagrodzenia. W zamian za przekazywane przez Lidera wynagrodzenie przypadające Partnerowi zgodnie z regulacjami umowy konsorcjum Partner nie będzie wykonywał w ramach umowy konsorcjum żadnych usług na rzecz Lidera. Ponadto Lider będzie zawierał również w imieniu konsorcjum wszystkie umowy z podwykonawcami i dostawcami, a więc faktury VAT od podwykonawców za wykonane usługi i od dostawców za dostarczone towary na rzecz konsorcjum będą wystawiane na Lidera. Następnie Lider będzie obciążał Partnera przypadającymi na niego zgodnie z umową (tekst jedn.: w wysokości 1%) kosztami związanymi z realizacją umowy konsorcjum za pomocą noty obciążeniowej. Dodatkowo Wnioskodawca wskazuje, iż świadczenie usług i dostarczanie towarów przez Partnera na rzecz Lidera w ramach realizacji kontraktu objętego umową konsorcjum jest przedmiotem odrębnych porozumień zawartych pomiędzy nimi. Poza wspólnym przedsięwzięciem realizowanym w ramach umowy konsorcjum, Partner będzie na podstawie osobnych porozumień zawartych z Liderem:

Wynagrodzenie Partnera z tytułu dostarczonych towarów i wykonanych usług na rzecz Lidera jest płatne tym samym na podstawie odrębnych ustaleń i nie jest uregulowane w umowie konsorcjum.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1.

Umowa konsorcjum należy do tzw. umów nienazwanych i jest umową gospodarczą co najmniej dwóch przedsiębiorców zawartą w celu realizacji wspólnego przedsięwzięcia, dla odniesienia wspólnych korzyści. Zawarcie umowy konsorcjum jest dopuszczalne w ramach zasady swobody umów wyrażonej w art. 353 (1) ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny, zgodnie z którą strony mogą dowolnie kształtować swój stosunek zobowiązaniowy tzn. dowolnie określać swoje prawa i obowiązki. Konsorcjum nie jest odrębnym podmiotem, nie ma własnej osobowości prawnej i nie podlega wpisowi do ewidencji działalności gospodarczej ani do rejestru przedsiębiorców. Umowa konsorcjum jest z reguły umową zawartą na czas określony oznaczony osiągnięciem celu, do realizacji którego konsorcjum zostało powołane. Podmioty tworzące konsorcjum zachowują niezależność w działaniach nieobjętych umową zaś w działaniach konsorcjum realizują wspólną politykę finansową objętą porozumieniem. Zgodnie z uzgodnieniami stron i postanowieniami umowy konsorcjum faktura VAT za wykonane przez strony w ramach umowy konsorcjum prace będzie wystawiana na Zamawiającego przez Lidera. Następnie Lider przekaże na Partnera przypadającą mu zgodnie z umową konsorcjum część wynagrodzenia (tzn. 1%). Zdaniem Wnioskodawcy dokumentem będącym podstawą do przekazania przez Lidera na rzecz Wnioskodawcy należnego mu z tytułu uczestnictwa w umowie konsorcjum wynagrodzenia będzie tzw. nota obciążeniowa a nie faktura VAT. Czynność polegająca na przekazaniu przez Lidera na rzecz Partnera przypadającej na niego części wynagrodzenia nie jest bowiem czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT. Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. (dalej: ustawa o VAT) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez świadczenie usług, rozumie się natomiast każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

* przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

* zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

* świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa (art. 8 ust. 1 ustawy o VAT).

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Natomiast zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzająca dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy.

Zdaniem Wnioskodawcy przekazanie przez Lidera przysługującej mu części wynagrodzenia nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT ponieważ nie stanowi dostawy towarów ani świadczenia usług. Zgodnie z ustaleniami oraz umową konsorcjum strony zdecydowały się dzielić zyski i straty wynikające z realizacji kontraktu zawartego z zamawiającym w proporcjach: Lider 99%, Partner 1%. Przekazanie przez Lidera na rzecz Partnera części przypadającego na niego wynagrodzenia z tytułu uczestnictwa w konsorcjum nie jest więc wynagrodzeniem za świadczenie usług czy za dokonanie dostawy towarów na rzecz Lidera, lecz stanowi element wzajemnego rozliczenia wspólnego przedsięwzięcia określonego w umowie konsorcjum. W związku z powyższym skoro Wnioskodawca nie wykonuje na rzecz Lidera w ramach umowy konsorcjum czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT (tekst jedn.: nie dostarcza towarów ani nie świadczy usług), to celem otrzymania przypadającego na niego wynagrodzenia nie jest on zobowiązany do wystawienia faktury VAT na Lidera. Zdaniem Wnioskodawcy dokumentem właściwym do otrzymania od Lidera przysługującego mu wynagrodzenia z tytułu uczestnictwa w konsorcjum (tekst jedn.: 1%) będzie nota obciążeniowa. Sprzedaż przez Partnera na rzecz Lidera towarów i usług odbywa się natomiast poza zawartą pomiędzy stronami umową konsorcjum, a zapłata wynagrodzenia za dostarczone towary i wykonane usługi następuje w ramach odrębnych porozumień tzn. wynagrodzenie za dostarczone towary i wykonane usługi jest niezależne od rozliczenia z tytułu uczestnictwa Partnera w umowie konsorcjum. Zaprezentowane przez Wnioskodawcę stanowisko potwierdza m.in. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 30 marca 2010 r. sygn. IPPP1-443-57/10-4/AS oraz interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 29 maja 2009 r. sygn. ILPB1/415-485/09-4/IM, Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 25 maja 2009 r. sygn. ILPP2/443-292/09-5/EN.

Ad. 2.

Zgodnie z umową konsorcjum Lider zawiera umowy z podwykonawcami, którzy wystawiają na Lidera jako reprezentanta konsorcjum faktury VAT z tytułu należnego wynagrodzenia za wykonane usługi czy dostarczone towary. Następnie zgodnie z umową konsorcjum Lider przenosi na Partnera przypadający na niego udział w wysokości 1% wartości poniesionych kosztów. Zdaniem Wnioskodawcy wzajemne rozliczenie kosztów (podobnie jak i przychodów) pomiędzy stronami umowy konsorcjum nie stanowi odpłatnego świadczenia usług czy odpłatnej dostawy towarów, a więc nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT (zgodnie z art. 5 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy o VAT). Lider przenosząc na Partnera przypadający na niego zgodnie z umową konsorcjum 1% udziału w wartości ponoszonych kosztów nie dokonuje zatem sprzedaży opodatkowanej podatkiem VAT. Wzajemne rozliczenie pomiędzy stronami umowy konsorcjum nie jest bowiem odpłatnym świadczeniem usług lecz stanowi partycypowanie we wspólnie poniesionych kosztach.

Fakturę VAT, o której mowa w art. 106 ust. 1 ustawy o VAT wystawia się bowiem w przypadku dokonania czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT. Brak więc zdaniem Wnioskodawcy podstaw do wystawienia przez Lidera faktury VAT obciążającej go przypadającym na niego zgodnie z umową konsorcjum udziałem w kosztach w wysokości 1%. Tym samym Partner nie będzie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z takiej faktury. Dokumentem właściwym do obciążenia Partnera przypadającym na niego udziałem w kosztach w wysokości 1% będzie zatem nota księgowa wystawiona przez Lidera. Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w interpretacji indywidualnej wydanej m.in. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach sygn. IBPP1/443-97/09/AS z dnia 15 kwietnia 2009 r. oraz Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 30 marca 2010 r. sygn. IPPP1-443-57/10-4/AS.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie wzajemnych rozliczeń w ramach umowy konsorcjum w części dotyczącej przekazywania przez Lidera części wynagrodzenia przypadającego Partnerowi uznaje się za prawidłowe, w części przenoszenia przez Lidera udziału w kosztach realizacji kontraktu na Partnera i prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego uznaje się za nieprawidłowe.

Ad. 1.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy w przedmiotowym zakresie.

Ad. 2.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą", opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, świadczeniem usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, jest każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: dana czynność ujęta została w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (przesłanka podmiotowa) oraz czynność wykonana została przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku VAT (przesłanka podmiotowa).

Stosowanie do art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Podstawowy obowiązek dokumentowania obrotu dla potrzeb podatku od towarów i usług fakturami VAT przez podatników tego podatku został określony w art. 106 ust. 1 ustawy, w myśl którego podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Z powyższych przepisów wynika, że fakturę wystawia się wyłącznie w przypadku dokonania sprzedaży (odpłatnej dostawy towarów lub odpłatnego świadczenia usług na terytorium kraju, eksportu towarów oraz wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy), a wystawia ją podmiot wykonujący daną czynność (podatnik) dla nabywcy towarów i usług.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca wraz z innym podmiotem gospodarczym zawarł umowę konsorcjum.

Zauważyć należy, iż umowa konsorcjum nie występuje ani w prawie cywilnym, ani podatkowym. Wyjątkiem jest prawo bankowe, które wymienia konsorcjum bankowe. Zawieranie takich porozumień jest jednak dopuszczalne (w ramach swobody umów). Stosownie do art. 3511 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Konsorcjum jest umową gospodarczą co najmniej dwóch przedsiębiorców, zawartą w celu realizacji wspólnego przedsięwzięcia, dla odniesienia wspólnych korzyści, przy jednoczesnej solidarnej odpowiedzialności wykonawców (konsorcjantów) za wykonanie umowy - z zakresu prawa zamówień publicznych. Wspólne przedsięwzięcia charakteryzuje to, że jego uczestnicy są związani ustaleniami umownymi. Ustalenia te mogą dotyczyć różnych kwestii, zgodnie z zasadą swobody umów wyrażoną w art. 353¹ k.c. - np. zasad reprezentacji, sposobu rozliczeń danego przedsięwzięcia, podziału robót, udziału w zyskach i stratach, itp.

Jak wskazano celem zawiązania konsorcjum jest najczęściej wspólne działanie w realizacji konkretnego przedsięwzięcia gospodarczego, które ze względu na potencjał finansowy lub też szeroki zakres przedmiotowy przekracza możliwość jednego podmiotu. Umowa konsorcjum z reguły wiąże podmioty na czas określony najczęściej oznaczony osiągnięciem celu, do którego zostało powołane. Podmioty tworzące konsorcjum zachowują niezależność w działaniach nieobjętych umową zaś w działaniach konsorcjum realizują wspólną politykę finansową objętą porozumieniem. Konsorcjum zwykle nie jest spółką prawa handlowego, nie posiada osobowości prawnej, nie jest odrębnym podmiotem gospodarczym, nie musi więc być rejestrowane. Powyższe skutkuje tym, iż konsorcjum, jako że nie jest podmiotem wymienionym w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, nie może samodzielnie dokonywać rozliczeń podatku od towarów i usług.

Zatem, jeśli wolą uczestników nie jest powołanie konsorcjum np. w formie spółki osobowej, to nie jest ono żadnym z podmiotów wskazanych w ustawie. Oznacza to, że z punktu widzenia VAT każdy z członków konsorcjum jest odrębnym podatnikiem - w zakresie takim, jaki wynika z zawartej między nimi umowy. Podatnikiem nie jest i nie może być natomiast samo konsorcjum.

Jednakże w relacjach wynikających ze wspólnego przedsięwzięcia to Lider, przez zakres określonych funkcji będzie podmiotem scalającym całość robót utworzonego konsorcjum i reprezentującym konsorcjum w stosunkach gospodarczych. Lider konsorcjum - we własnym imieniu będzie wystawiał faktury VAT obciążające Zamawiającego za usługi realizowane przez wszystkie podmioty wchodzące w skład konsorcjum.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca oraz inna spółka z siedzibą w Polsce zawarły w dniu 16 stycznia 2010 r. umowę konsorcjum. Przedmiotem umowy konsorcjum jest wykonanie na rzecz Zamawiającego projektów wykonawczych dla nowego stadionu we Wrocławiu oraz budowa tego stadionu.

Podmiotem reprezentującym uczestników konsorcjum wobec Zamawiającego i osób trzecich jest Lider konsorcjum (tekst jedn.: inna spółka z siedzibą w Polsce), zaś Wnioskodawca został Partnerem konsorcjum. Lider jest podmiotem zarejestrowanym jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. Zgodnie z postanowieniami umowy konsorcjum Lider działa w imieniu własnym oraz w imieniu i na rzecz pozostałych Partnerów - jako całości oraz wszystkich jego Partnerów z osobna i jest upoważniony do wykonywania czynności faktycznych i prawnych wobec Zamawiającego.

W zawartej umowie konsorcjum strony określiły, iż prace z niej wynikające będą realizowane w oparciu o określony system podziału procentowego wartości tych prac. Zgodnie z postanowieniami umowy konsorcjum " (...) Udział w zysku i stracie i w ogólnej wartości robót wynikających i/lub związanych z przedmiotem kontraktu oraz w kosztach z nimi związanych, są (będą) podzielone w następujący sposób:

Zysk lub strata każdego z Partnerów wynikać będzie z kosztów i wpływów z tytułu realizacji przydzielonych robót wszystkim Partnerom" (tekst jedn.: Liderowi i Wnioskodawcy).

Z zawartej umowy wynika m.in. także, że Lider będzie zawierał w imieniu konsorcjum wszystkie umowy z podwykonawcami i dostawcami, a więc faktury VAT od podwykonawców za wykonane usługi i od dostawców za dostarczone towary na rzecz konsorcjum będą wystawiane na Lidera. Następnie Lider będzie obciążał Partnera przypadającymi na niego zgodnie z umową (tekst jedn.: w wysokości 1%) kosztami związanymi z realizacją umowy konsorcjum.

Wnioskodawca uważa, iż Lider konsorcjum może tego dokonywać za pomocą noty obciążeniowej.

W tym miejscu zacytować należy art. 2 pkt 22 ustawy, zgodnie z którym przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie z art. 28 Dyrektywy Rady 2006/112/WE w przypadku, kiedy podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten nabył i wyświadczył te usługi. Oznacza to, że podmiot nabywający usługę we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przerzucenie kosztów na inną firmę, nie może być zatem potraktowane inaczej niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie.

W związku z tym stwierdzić należy, iż powyższe ma zastosowanie w sytuacji opisanej we wniosku, bowiem Lider ponosi wydatki we własnym imieniu, ale na rachunek swego zleceniodawcy (osoby trzeciej), tj. Partnera konsorcjum.

Zauważyć trzeba, że umowy należy oceniać nie według nazwy, a według zapisów, które regulują wzajemne prawa i obowiązki stron umowy.

Zatem konsekwencją uznania podatnika biorącego udział w odsprzedaży usługi (towaru) (tekst jedn.: Lidera konsorcjum) za świadczącego, jest wystawienie przez niego faktury dokumentującej wyświadczenie tej usługi (odsprzedaż towaru), zgodnie bowiem z ww. art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży (...), a przez sprzedaż (w myśl art. 2 pkt 22) rozumie się m.in. odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług.

Wnioskodawcy będzie zatem przysługiwać prawo do odliczenia podatku naliczonego z wystawionej w tej sytuacji faktury (dokumentuje ona bowiem dokonanie sprzedaży), o ile zachowana będzie podstawowa zasada wynikająca z art. 86 ust. 1 ustawy, tj. związek z wykonywanymi przez Wnioskodawcę czynnościami opodatkowanymi.

Mając powyższe na uwadze stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.