IPPP3/443-628/12-2/SM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 czerwca 2012 r. (data wpływu 20 czerwca 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji wymiany samochodu w ramach ugody sądowej lub wyroku sądu i prawa do odliczenia podatku naliczonego - jest prawidłowe.

W dniu 20 czerwca 2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji wymiany samochodu w ramach ugody sądowej lub wyroku sądu i prawa do odliczenia podatku naliczonego.

W przedmiotowym wniosku zostały przedstawione następujące zdarzenia przyszłe:

Wnioskodawca prowadził działalność m.in. w zakresie detalicznej sprzedaży samochodów oraz części samochodowych marki X. Obecnie nie prowadzi tego typu działalności, posiada jednak nadal w zakresie swojej działalności sprzedaż detaliczną pojazdów.

W ramach prowadzonej działalności dealer dokonał sprzedaży samochodu osobowego Y..d marki X. W ramach gwarancji klient występował kilkukrotnie o różnego rodzaju naprawy, w tym kolumnę kierownicy, która została w ramach gwarancji wymieniona. Następnie po okresie gwarancji zażądał wymiany samochodu na nowy. Po odmowie ze strony Wnioskodawcy złożył pozew do Sądu.

Sąd 3-krotnie wydał niekorzystny dla Wnioskodawcy wyrok uznając, że wykonana w okresie gwarancji naprawa samochodu polegająca na wymianie przekładni kierowniczej powoduje rozpoczęcie biegu gwarancji na cały samochód na nowo. Obecnie jest w trakcie uzgodnienia ugody sądowej w sprawie wymiany wyżej opisanego auta. Jeśli do ugody dojdzie to Wnioskodawca będzie zobligowany do odebrania reklamowanego auta oraz dostarczenia innego auta zgodnie z uzgodnieniami stron (zaznacza, iż model w tej wersji nie jest już produkowany). Jeśli do ugody nie dojdzie sąd prawdopodobnie wyda wyrok zobowiązujący go do dostarczenia nowego samochodu oraz do poniesienia kosztów procesu strony przeciwnej. Firma nie posiada na stanie takiego samochodu, będzie więc zmuszona do jego zakupu.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy:

AD. 1. Powyższe zdarzenie nie podlega regulacjom ustawy VAT. Gdyż zgodnie z dotychczasowym stanowiskiem sądu wymiana następowałaby w związku z gwarancją.

Zobowiązanie gwarancyjne polega na usunięciu wady fizycznej lub dostarczeniu rzeczywistej od wad.

Wymienione czynności, których celem jest usunięcie wady fizycznej rzeczy lub dostarczenie rzeczy wolnej od wad dokonane przez gwaranta na rzecz uprawnionego do tego nabywcy (co potwierdzają wyroki sądowe w tej sprawie) nie podlegają opodatkowaniu VAT.

Wykonanie obowiązków gwarancyjnych jest kontynuacją umowy sprzedaży, w ramach której doszło do wydania produktu niezgodnego z treścią umowy ze względu na wady stwierdzone w okresie gwarancyjnym (zgodnie z interpretacją Sądu). Wymiana towaru na pozbawiony wad to nic innego jak przywrócenie wymaganej jakości sprzedanego produktu.

Czynności wynikające ze zobowiązania gwarancyjnego nie można zaliczyć do żadnej z kategorii wymienionych w art. 5 ust. 1 Ustawy o VAT. Nie ma więc podstawy do wystawienia faktury VAT zgodnie z art. 106 ust. 1 ww. Ustawy.

Czynności wynikające ze zobowiązanie gwarancyjnego zostały już wliczone w cenę towaru na etapie odpłatnej sprzedaży samochodu X., na który udzielono gwarancji.

Stanowisko potwierdzają m.in. interpretacje indywidualne Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnie 16 stycznia 2008 r. nr IP-PP2/443-519-07-2/ASi, Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 26 marca 2009 r. ITPP2/443-1085/08/EŁ.

AD. 2. Zdaniem Spółki, ma prawo do odliczenia podatku VAT od samochodu osobowego nabytego w związku z realizacją gwarancji. Firma obecnie nie zajmuje się sprzedażą samochodów (posiada jednakże w zakresie działalności pozycję dot. sprzedaży detalicznej pojazdów). W ramach gwarancji samochodu (z okresu kiedy była dealerem samochodowym) związanego z jego wymianą Firma zobligowana jest do zakupu i dostarczenia samochodu klientowi.

Zakup samochodu osobowego podlegającego następnie przekazaniu klientowi w ramach gwarancji, co jej zdaniem daje prawo pełnego odliczenia VAT w związku z art. 86 ust. 1 oraz art. 86 ust. 3 pkt 7a.

W związku z tym, iż zakup jest związany z prowadzoną działalnością, a podmiot w przedmiocie swojej działalności ma odsprzedaż samochodów. Jej stanowisko potwierdza np. interpretacja indywidualna IPPP1/443-1009/10-4/AP z dnia 2010.12.09 dot. odliczania VAT od części przekazanych w ramach gwarancji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych zdarzeń przyszłych uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (...) podlegają:

Z treści przepisu art. 7 ust. 1 powołanej ustawy wynika, że dostawą towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o sprzedaży, rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Uregulowania dotyczące gwarancji sprzedanych rzeczy są zawarte w art. 556 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), zgodnie z którym sprzedawca jest odpowiedzialny względem kupującego, jeżeli rzecz sprzedana ma wadę zmniejszającą jej wartość lub użyteczność ze względu na cel w umowie oznaczony albo wynikający z okoliczności lub z przeznaczenia rzeczy, jeżeli rzecz nie ma właściwości, o których istnieniu zapewnił kupującego, albo jeżeli rzecz została kupującemu wydana w stanie niezupełnym (rękojmia za wady fizyczne). W myśl art. 577 § 1 kodeksu cywilnego, w wypadku gdy kupujący otrzymał od sprzedawcy dokument gwarancyjny co do jakości rzeczy sprzedanej, poczytuje się w razie wątpliwości, że wystawca dokumentu (gwarant) jest obowiązany do usunięcia wady fizycznej rzeczy lub do dostarczenia rzeczy wolnej od wad, jeżeli wady te ujawnią się w ciągu terminu określonego w gwarancji.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadził działalność m.in. w zakresie detalicznej sprzedaży samochodów oraz części samochodowych marki X. Obecnie nie prowadzi tego typu działalności, posiada jednak nadal w zakresie swojej działalności sprzedaż detaliczną pojazdów.

W ramach prowadzonej działalności dealer dokonał sprzedaży samochodu osobowego 740d marki X. W ramach gwarancji klient występował kilkukrotnie o różnego rodzaju naprawy, w tym kolumnę kierownicy, która została w ramach gwarancji wymieniona. Następnie po okresie gwarancji zażądał wymiany samochodu na nowy. Po odmowie z jego strony złożył pozew do Sądu.

Sąd 3-krotnie wydał niekorzystny dla Wnioskodawcy wyrok uznając, że wykonana w okresie gwarancji naprawa samochodu polegająca na wymianie przekładni kierowniczej powoduje rozpoczęcie biegu gwarancji na cały samochód na nowo. Obecnie jest on w trakcie uzgodnienia ugody sądowej w sprawie wymiany wyżej opisanego auta. Jeśli do ugody dojdzie to Wnioskodawca będzie zobligowany do odebrania reklamowanego auta oraz dostarczenia innego auta zgodnie z uzgodnieniami stron (model w tej wersji nie jest już produkowany). Jeśli do ugody nie dojdzie sąd prawdopodobnie wyda wyrok zobowiązujący go do dostarczenia nowego samochodu oraz do poniesienia kosztów procesu strony przeciwnej.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii opodatkowania podatkiem od towarów i usług opisanej transakcji wymiany ww. samochodu na inny w ramach ugody sądowej lub wyroku sądu, a co za tym idzie obowiązku ponownego wystawienia faktury VAT.

Biorąc pod uwagę powołane regulacje prawne stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie nie dochodzi do dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, bowiem pomiędzy Wnioskodawcą a klientem nie występuje wzajemna relacja zobowiązaniowa, wiążąca się z wykonaniem danej czynności w zamian za wynagrodzenia.

Zauważyć należy, iż opisana we wniosku transakcja, zdaniem sądu następowałaby w związku z udzieloną gwarancją przez Wnioskodawcę. Z powyższych przepisów wynika natomiast, że czynność gwarancji polegająca m.in. na dostarczeniu rzeczy wolnej od wad, jest realizowana przez gwaranta na rzecz kupującego, w związku z niezgodnością towaru z umową sprzedaży. Prawo do otrzymania świadczeń gwarancyjnych klient nabywa w momencie zakupu. Zatem wydanie przez gwaranta w ramach gwarancji - na rzecz klientów do tego uprawnionych - towaru wolnego od wad, nie ma charakteru odpłatnej dostawy, gdyż zapłaty za towar już raz dokonano w ramach pierwotnej sprzedaży.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz powołane regulacje prawne należy stwierdzić, że wymiana przez Wnioskodawcę samochodu marki X. Y..d na inny samochód, mająca charakter nieodpłatny, nie będzie w związku z tym stanowić czynności zrównanej z odpłatną dostawą, o której mowa w art. 7 ust. 2 ustawy.

W konsekwencji, czynność ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a co za tym idzie nie wymaga udokumentowania jej poprzez wystawienie faktury VAT.

Ad. 2.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Powyższe regulacje wskazują, iż odliczenie podatku naliczonego to przysługujące zarejestrowanemu czynnemu podatnikowi podatku od towarów i usług całkowite bądź częściowe prawo do obniżenia kwoty podatku należnego dotyczącego opodatkowanych dostaw towarów i świadczenia usług o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim nabywane towary i usługi są lub będą w przyszłości wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Powyższa zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, jak i niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis art. 88 określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony.

Związek dokonywanych zakupów z działalnością podatnika może mieć charakter bezpośredni lub pośredni. O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością gospodarczą można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży - towary handlowe lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy; bezpośrednio więc wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika. Natomiast o związku pośrednim można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa; mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganymi przez podatnika przychodami. Aby jednak można było wskazać, iż określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania przychodu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez dany podmiot obrotów.

Zgodnie z przedstawionym przez Wnioskodawcę we wniosku zdarzeniem przyszłym, jeśli do dojdzie do ugody sądowej w powyższej sprawie, Wnioskodawca będzie zobligowany do odebrania reklamowanego auta oraz dostarczenia innego auta zgodnie z uzgodnieniami stron (model w tej wersji nie jest już produkowany). Jeśli do ugody nie dojdzie, sąd prawdopodobnie wyda wyrok zobowiązujący go do dostarczenia nowego samochodu oraz do poniesienia kosztów procesu strony przeciwnej. Wnioskodawca nie posiada na stanie takiego samochodu, będzie więc zmuszony do jego zakupu.

Jak wyżej stwierdzono, wymiana towaru w ramach gwarancji (opisanego we wniosku samochodu osobowego) jest realizowana przez gwaranta na rzecz kupującego w związku z niezgodnością towaru z umową sprzedaży. Prawo do otrzymania świadczeń gwarancyjnych klient nabywa w momencie zakupu. Zatem wydanie przez gwaranta w ramach gwarancji - na rzecz klientów do tego uprawnionych - towaru wolnego od wad, nie ma charakteru odpłatnej dostawy, gdyż zapłaty za towar już raz dokonano w ramach pierwotnej sprzedaży (cena za udzielenie opisanej gwarancji została już wliczona w cenę towaru objętego ta gwarancją).

Zatem prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu nowego samochodu, wydawanego w ramach ugody sądowej lub wyroku sądu należy wiązać z pierwotną dostawą towaru - odpłatną sprzedażą samochodu X., na który udzielono stosownej gwarancji. Mimo zatem faktu, iż obecnie Wnioskodawca nie prowadzi sprzedaży samochodów (posiada jednakże stosowny wpis dotyczący sprzedaży detalicznej pojazdów), przedmiotowy zakup będzie mieć związek z prowadzoną wówczas (gdy był dealerem samochodowym) opodatkowaną działalnością gospodarczą polegającą na sprzedaży samochodów. Oznacza to, że poniesiony wydatek w sposób pośredni wpływa na działalność gospodarczą Wnioskodawcy, a zatem należy go zakwalifikować do ogólnych wydatków dotyczących działalności gospodarczej, które spełniają przesłanki w zakresie prawa do odliczenia określone w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

Ponadto potrzeba zauważyć, iż w myśl zapisów art. 86 ust. 4 pkt 7 lit. a ustawy (w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r.), przepis ust. 3 (w zakresie prawa do odliczenia 60% kwoty podatku naliczonego z tytułu zakupu samochodów) nie dotyczy przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest odprzedaż tych samochodów (pojazdów). Podobnie w myśl art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. a ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652), przepis ust. 1 (w zakresie prawa do odliczenia w okresie 1 stycznia 2011 r. - 31 grudnia 2012 r. 60% kwoty podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony) nie dotyczy przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest odprzedaż tych samochodów (pojazdów).

Uwzględniając powyższe, Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu nowego samochodu w całości.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.