IPPP3/443-604/11-6/SM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 20 kwietnia 2011 r. (data wpływu 22 kwietnia 2011 r.), uzupełnionego w dniu 23 maja 2011 r. w odpowiedzi na wezwanie nr IPPP3/443-604/11-2/SM z dnia 10 maja 2011 r. oraz w dniu 22 lipca 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązków związanych z rozliczeniem podatku na terytorium Polski - jest prawidłowe.

W dniu 22 kwietnia 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązków związanych z rozliczeniem podatku na terytorium Polski.

Wniosek został uzupełniony w dniu 23 maja 2011 r. (w zakresie dokumentów potwierdzających reprezentację Spółki) w odpowiedzi na wezwanie nr IPPP3/443-604/11-2/SM z dnia 10 maja 2011 r. oraz w dniu 22 lipca 2011 r. (w zakresie uzupełnienia własnego stanowiska w sprawie).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

E. s.r.o. (dalej nazywany: E.) jest firmą posiadającą siedzibę w republice Czeskiej (dalej: Czechy) i zajmuje się produkcją między innymi turbin parowych. Jest czynnym podatnikiem VAT i VAT-UE zarejestrowanym w Czechach i Polsce. E. nie ma siedziby ani stałego adresu w Polsce. E. zawarł w roku 2010 kontrakt z firmą polską (zwaną dalej: Odbiorcą). Przedmiotem kontraktu jest zaprojektowanie, wyprodukowanie turbozespołu z turbiną parową oraz zabudowanie, montaż i uruchomienie tego urządzenia u Odbiorcy wraz z wykonaniem niezbędnych: prac projektowych (w tym projekt budowlany), prac budowlanych (w tym fundament pod turbozespół), instalacji pomocniczych (rurociągi parowe, wodne, instalacje elektryczne) trwale związanych z turbozespołem i budynkiem, w którym ten turbozespół będzie zabudowany.

Turbozespół z turbiną parową jest to urządzenie do produkcji energii elektrycznej z pary wodnej. W omawianym przypadku moc elektryczna turbozespołu wynosi 27,5 MW. W wyniku realizacji kontraktu u Odbiorcy w jego nieruchomości (w budynku elektrociepłowni) zostanie zabudowany turbozespół, który trwale związany będzie poprzez specjalistyczny fundament oraz instalacje pomocnicze (rurociągi parowe, wodne, instalacje elektryczne, system automatyki) z budynkiem elektrociepłowni Odbiorcy. Turbina parowa będąca podstawowym urządzeniem turbozespołu jest indywidualnie zaprojektowana do warunków i potrzeb Odbiorcy. Nie jest urządzeniem produkowanym seryjnie lecz jednostkowo.

Do realizacji projektu E. zawarł umowy z polskimi specjalistycznymi firmami, które są dla E.u poddostawcami robót i usług. E. jako generalny wykonawca kontraktu i podatnik VAT w Polsce w rozliczeniach z podwykonawcami otrzymuje od nich faktury VAT z naliczonym podatkiem.

Realizacja kontraktu przebiega etapami, a każdy etap kończy się podpisaniem protokołu odbioru przez E. i Odbiorcę, co stanowi podstawę do wystawienia przez E. faktury z ("polskim") VAT. Ponieważ realizowane roboty są związane z nieruchomością położoną na terenie Polski, a firma E. jest podatnikiem VAT zarejestrowanym w Polsce, to za wykonanie roboty wystawia faktury VAT z podaniem swojego polskiego nr VAT i rozlicza podatek należny w Polsce we właściwym Urzędzie w Warszawie-Śródmieście.

Na etapie dostarczania turbozespołu, jako czeski podatnik VAT-UE wykaże transakcję WDT, a jako polski podatnik VAT-UE wykaże transakcję WNT. Następnie po zabudowie turbozespołu, jego uruchomieniu i dokonaniu odbioru końcowego, E. zamierza obciążyć Odbiorcę jako polski podatnik VAT podając swój polski numer VAT i tym samym rozliczy podatek VAT w Polsce.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Sposób działania przedstawiony w części F niniejszego wniosku jest prawidłowy, a kluczowe znaczenie ma zakwalifikowanie działań jako usługi związanej z nieruchomością. Realizacja kontraktu jest usługą zabudowy turbozespołu, której jednym z wielu elementów jest turbozespół.

Przytoczyć należy wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 9 listopada 2010 r. sygn. akt I SA/Bk 283/10 (źródło: Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych): "Jeżeli z wydaniem przez dany podmiot towarów (prefabrykatów ścian, stropów, dachu, itp.) i przeniesieniu prawa do rozporządzania nimi jak właściciel, związanych jest szereg dodatkowych świadczeń przez dany podmiot na rzecz przyszłego właściciela, takich jak posadowienie budynku (domu), montaż części budynku (domu), pokrycie go dachem, wykonanie w nim instalacji elektrycznych, wodnych, kanalizacyjnych, etc., to wówczas nie mamy do czynienia z dostawą towarów z montażem stosownie do treści art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, lecz z wykonaniem usługi budowy budynku (domu) w rozumieniu art. 8b ust. 1 tejże ustawy o VAT".

Zabudowanie turbozespołu można przyporządkować do konkretnej nieruchomości, która jest możliwa do zlokalizowania, co do miejsca jej położenia. Ustawa o podatku od towarów i usług nie obejmuje pojęcia "nieruchomość", zatem musimy odwołać się do przepisów Kodeksu Cywilnego a konkretnie do art. 46 § 1 ustawy k.c. z 23 kwietnia 1964 r. (Dz. U. z 1964 nr 16 poz. 93 z późn. zm.), "nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności". W tej sytuacji wszystkie czynności, które stanowią elementy całościowego zrealizowania zobowiązania, jakim jest zabudowanie turbozespołu odbywają się na terenie nieruchomości lub są związane z tą nieruchomością. Ustawa o podatku VAT nie definiuje pojęcia "usług związanych z nieruchomościami", lecz posługuje się przykładowym wyliczeniem czynności, które za takie usługi można uznać. Zatem katalog usług związanych z nieruchomością jest otwarty, a istotnym jest związek z konkretną nieruchomością.

W związku z powyższym realizacja kontraktu opisanego w części F jest w ocenie Spółki wykonaniem usług związanych z nieruchomością i zgodnie z art. 28e ustawy jest opodatkowana w miejscu położenia nieruchomości czyli w Polsce, a firma E., jako zarejestrowany w Polsce podatnik rozlicza VAT w Polsce.

W piśmie z dnia 20 lipca 2011 r. Spółka uzupełniła stanowisko odnośnie pytania nr 1 i 3 przedstawionego we wniosku i stwierdziła, że:

ad. 1. Uważa za prawidłowe, że E. w rozliczeniach z polskimi podwykonawcami i poddostawcami występuje jako polski podatnik VAT.

ad. 3. Jej zdaniem dostawa turbozespołu z Czech do Polski powinna być wykazana jako WDT w Czechach i WNT w Polsce przez E.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą", opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (...) podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...). W celu określenia, czy konkretne usługi podlegają opodatkowaniu w Polsce, należy ustalić miejsce świadczenia tych usług. Generalna zasada dotycząca miejsca świadczenia usług (na rzecz podatników) została określona w art. 28b ust. 1 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j i 28n.

Od powyższej zasady ustawodawca przewidział szereg wyjątków, wskazując m.in. szczególne zasady ustalania miejsca świadczenia usług związanych z nieruchomościami. I tak zgodnie z art. 28e ustawy o VAT, miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach lub obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego, jest miejsce położenia nieruchomości. Przepis ten - jak wynika z jego brzmienia, stanowi wyjątek od zasady, przyjmując jako kryterium, nie usytuowanie podmiotu, lecz przedmiotu, którym jest nieruchomość, a usługi, które jej wprost dotyczą, mają być opodatkowane według jej miejsca położenia. Jednocześnie usługi te mogą mieć charakter nieograniczony, na co wskazuje katalog zamieszczony w tym przepisie, który ma charakter otwarty. Również Dyrektywa Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1 z późn. zm.) w art. 47 przewiduje, że miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomością, w tym usług rzeczoznawców i agentów nieruchomości, usług zakwaterowania w sektorze hotelarskim lub sektorach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub w miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, przyznawanie prawa użytkowania nieruchomości oraz usług związanych z przygotowywaniem i koordynacją prac budowlanych, takich jak usługi architektów i biur nadzoru budowlanego, jest miejsce, w którym znajduje się dana nieruchomość.

W Memorandum Wyjaśniającym do artykułu 9 (2) (a) VI Dyrektywy wskazano, że opodatkowanie usług związanych z nieruchomościami jest bardziej racjonalne w miejscu, w którym dana nieruchomość się znajduje. Rozwijając powyższą myśl, należy uznać, że wprowadzenie takiego rozwiązania miało przede wszystkim zapewnić realizację podstawowej zasady wspólnego systemu VAT, jaką jest zasada opodatkowania transakcji w miejscu faktycznej konsumpcji towaru lub usługi. Efekt czynności związanych z nieruchomościami jest bowiem w większości przypadków wykorzystywany w miejscu lokalizacji nieruchomości. W tym miejscu należy podkreślić jednak, że reguła art. 47 Dyrektywy 2006/112/WE ma zastosowanie tylko w sytuacjach, w których wynik prac wiąże się z konkretną nieruchomością. Należy pamiętać, że stosownie do Dyrektywy 2006/112/WE podatek ten nakładany jest zgodnie z zasadą terytorialnej suwerenności podatkowej, która powoduje opodatkowanie w kraju ich rzeczywistej konsumpcji, a więc wskazane w przepisie art. 28a do 28o ustawy rozwiązania mają zagwarantować uniknięcie przypadków braku opodatkowania lub podwójnego nałożenia podatku.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka jest firmą posiadającą siedzibę w Republice Czeskiej i zajmuje się produkcją między innymi turbin parowych. Jest czynnym podatnikiem VAT i VAT-UE zarejestrowanym w Czechach i Polsce. Nie ma siedziby ani stałego adresu w Polsce. W roku 2010 zawarła kontrakt z polską firmą. Przedmiotem kontraktu jest zaprojektowanie, wyprodukowanie turbozespołu z turbiną parową oraz zabudowanie, montaż i uruchomienie tego urządzenia u odbiorcy wraz z wykonaniem niezbędnych: prac projektowych (w tym projekt budowlany), prac budowlanych (w tym fundament pod turbozespół), instalacji pomocniczych (rurociągi parowe, wodne, instalacje elektryczne) trwale związanych z turbozespołem i budynkiem, w którym ten turbozespół będzie zabudowany.

W wyniku realizacji kontraktu u odbiorcy w jego nieruchomości (w budynku elektrociepłowni) zostanie zabudowany turbozespół, który trwale związany będzie poprzez specjalistyczny fundament oraz instalacje pomocnicze (rurociągi parowe, wodne, instalacje elektryczne, system automatyki) z budynkiem elektrociepłowni. Turbina parowa będąca podstawowym urządzeniem turbozespołu jest indywidualnie zaprojektowana do warunków i potrzeb odbiorcy. Nie jest urządzeniem produkowanym seryjnie lecz jednostkowo. W tym miejscu należy rozważyć, co należy rozumieć przez nieruchomość, jak też jakie usługi należy uznać za związane z nieruchomościami. W związku z brakiem definicji nieruchomości w ustawie o podatku od towarów i usług wydaje się być słuszne posiłkowanie się w tej kwestii przepisami prawa cywilnego. I tak, zgodnie z art. 46 § 1 ustawy - Kodeks cywilny z dnia 23 kwietnia 1964 r. (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Stosownie zaś do art. 47 § Kodeksu cywilnego, część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. Częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego. Przedmioty połączone z rzeczą tylko dla przemijającego użytku nie stanowią jej części składowych.

W kontekście rozpatrywanej sprawy zasadnicze znaczenia będzie miało określenie rzeczy składowej nieruchomości. Jak zauważa się w doktrynie, dany przedmiot uzyskuje atrybut części składowej innej rzeczy (rzeczy nadrzędnej), jeżeli zostanie on połączony z tą rzeczą w taki sposób, że będzie istniała:

przy czym przesłanki te muszą być spełnione łącznie.

Wskutek takiego połączenia przedmiot połączony traci samodzielny byt w sensie fizycznym, gospodarczym i prawnym, stanowiąc z pozostałymi składnikami rzeczy jedną całość traktowaną w obrocie jako dobro samoistne (rzecz w znaczeniu techniczno-prawnym).

Stosownie do art. 48 Kodeksu cywilnego, z zastrzeżeniem wyjątków w tej ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

Artykuł 48 odnosi się tylko do nieruchomości gruntowych i stwierdza, że nie są odrębnymi nieruchomościami, a tylko częściami składowymi gruntu budynki i inne urządzenia trwale z tym gruntem związane. Jest to zaakceptowanie przez ustawodawcę zasady "wszystko, co na gruncie, przynależy do gruntu" (superficies solo cedit). Ustawodawca jeszcze raz powraca do tej zasady w art. 191 Kodeksu cywilnego, stanowiąc w nim swoiste sprzężenie zwrotne dla stosunków prawnorzeczowych: "własność nieruchomości rozciąga się na rzecz ruchomą, która została połączona z nieruchomością w taki sposób, że stała się jej częścią składową".

Zauważyć należy, iż trwałe związanie z gruntem nie występuje, gdy połączenie następuje w celu przemijającego użytku, nawet gdyby było fizycznie (technicznie) trwałe, bo takie rozumienie części składowej wyklucza art. 47 § 3 Kodeksu cywilnego.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że przez część składową nieruchomości należy rozumieć taką rzecz, której odłączenie od rzeczy nadrzędnej będzie powodowało zerwanie więzi:

* fizykalno-przestrzennej,

* funkcjonalnej (gospodarczej)

wynikiem czego będzie uszkodzenie lub istotne zmiany całości lub części składowej.

A zatem przedmiotowe urządzenie - turbozespół z turbiną parową oraz instalacjami pomocniczymi stanowią część składową nieruchomości (budynku elektrociepłowni) w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego, gdyż zdaniem tut. Organu, ich usunięcie doprowadziłoby do zerwania ww. więzi. Albowiem doszłoby do zerwania połączenia z rzeczą nadrzędną o charakterze fizycznym, materialnym. Ponadto, odłączenie uniemożliwiłoby pełnienie funkcji do jakiej zostały stworzone, czyli doszłoby do zerwania więzi funkcjonalnej. Tym samym zdaniem tut. Organu, są tutaj spełnione przesłanki określone w art. 47 § 2 Kodeksu cywilnego, pozwalające uznać przedmiotowe urządzenia za rzecz składową nieruchomości. Zatem stwierdzić należy, iż w świetle powyżej powołanych przepisów Kodeksu cywilnego, całość usług świadczonych przez Spółkę stanowić będą usługi związane z nieruchomościami.

W przepisie art. 28e ustawy przyjęto, że usługi związane z nieruchomościami są zawsze opodatkowane w kraju położenia nieruchomości, niezależnie od tego dla jakiego podmiotu są wykonywane, gdzie ma siedzibę usługodawca oraz gdzie faktycznie (fizycznie) wykonuje się te usługi.

Kierując się powyższym oraz mając na uwadze fakt, iż usługi wykonywane przez Spółkę są związane z nieruchomością położoną w Polsce, stwierdzić należy, że miejscem ich świadczenia, zgodnie z art. 28e ustawy, jest miejsce położenia nieruchomości, czyli w tym przypadku Polska.

W myśl art. 15 ust. 1-2 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zatem świadcząc usługi opodatkowane na terytorium naszego kraju, Spółka prawidłowo występuje w roli polskiego podatnika podatku od towarów i usług.

Zatem stanowisko w zakresie pytania nr 1 należy uznać za prawidłowe.

Z uwagi na fakt, iż Spółka jest m.in. zarejestrowanym polskim podatnikiem podatku od towarów i usług, w zaistniałej sytuacji (z uwagi na uznanie opisanych usług za usługi związane z nieruchomością, co skutkuje ich opodatkowaniem na terytorium kraju), Spółka winna stosować ten numer (polski) w rozliczeniach z odbiorcą przedmiotowych usług.

Zatem stanowisko w zakresie pytania nr 2 jest także prawidłowe.

Odnośnie natomiast pytania nr 3 zauważyć należy, iż w myśl art. 11 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, na terytorium Polski z terytorium innego państwa członkowskiego Wspólnoty Europejskiej, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Zgodnie z art. 13 ust. 3 ustawy, za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

W myśl art. 17 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, przemieszczenie przez podatnika towarów stanowiących część majątku jego przedsiębiorstwa do innego państwa członkowskiego uznaje się za odpłatną dostawę towarów.

"Przemieszczenie do innego państwa członkowskiego" oznacza każda wysyłkę lub transport rzeczowego majątku ruchomego przez podatnika lub na jego rzecz, do celów działalności jego przedsiębiorstwa, do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza terytorium państwa członkowskiego, w którym ten majątek się znajduje, jednakże na terytorium Wspólnoty.

Biorąc pod uwagę powyższe, Spółka prawidłowo uznaje, że w zaistniałej sytuacji dostawa turbozespołu będzie wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów na terytorium Polski, a co za tym idzie, będzie to wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów na terytorium Czech.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.