IPPP3/443-603/11-4/KC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 19 kwietnia 2011 r. (data wpływu 22 kwietnia 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 14 lipca 2011 r. (data wpływu 18 lipca 2011 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu nr IPPP3/443-603/11-2/k.c. z dnia 6 lipca 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

* prawidłowe w zakresie zastosowania właściwej stawki dla świadczonych usług,

* prawidłowe w zakresie określenia obowiązku podatkowego w odniesieniu do usług świadczonych na podstawie umów, które określają termin płatności.

W dniu 22 kwietnia 2011 r. wpłynął ww. wniosek, uzupełniony w dniu 18 lipca 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania właściwej stawki i określenia momentu powstania obowiązku podatkowego dla usług świadczonych przez organizację zbiorowego zarządzania.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 14 lipca 2011 r. (data wpływu 18 lipca 2011 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 6 lipca 2011 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Stowarzyszenie "Z" jest polską organizacją zbiorowego zarządzania prawami autorskimi twórców, która działa w oparciu o ustawę Prawo o stowarzyszeniach i własny statut oraz uchwały władz Stowarzyszenia. Zadania statutowe wykonuje na podstawie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych i aktów wykonawczych. Podstawę prawną funkcjonowania Z-u jako organizacji zbiorowego zarządzania prawami autorskimi w rozumieniu Ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych stanowi zezwolenie ministra kultury z dnia 23 października 1998 r., z którego wynika, iż Stowarzyszenie wykonuje zbiorowy zarząd prawami autorskimi do utworów słownych, muzycznych, słowno - muzycznych, choreograficznych, pantomimicznych, słownych, muzycznych, słowno - muzycznych i choreograficznych w utworze audiowizualnym na wskazanych w przedmiotowym zezwoleniu polach eksploatacji. Z działa jako podmiot pośredniczący w usługach, świadczonych przez na rzecz użytkowników. Innymi słowy Z działa jako zastępca (w ramach pośrednictwa zarządczego) na rzecz reprezentowanych przez siebie twórców, w ich interesie i na ich rachunek. Przeniesienie powiernicze praw nie może być utożsamiane z przeniesieniem prawa, gdyż jedynie polega na możności występowania powiernika na zewnątrz, wobec użytkowników, we własnym imieniu jako zarządzającego prawami. Z nie działa jak właściciel praw, ale jest zobowiązany do wykonywania czynności na rzecz twórców. W ramach stosunków wewnętrznych powiernictwo jest wykonywaniem czynności na rzecz powierzającego w odniesieniu do jego praw. Z w istotnym zakresie działa na rzecz twórców, czerpiąc po temu tytuł wprost z umocowania ustawowego, w ramach przymusowej reprezentacji wynikającej z woli ustawodawcy (w połączeniu z instytucją negotiorum gestio tj. z działaniem w cudzym imieniu, bez pełnomocnictwa, w interesie reprezentowanego mocodawcy). Dzieje się tak w zakresie uregulowań zawartych w art. 21 ustawy o Prawie autorskim i prawach pokrewnych dotyczących nadań radiowych lub telewizyjnych, art. 21 (1) dotyczących reemisji, art. 70 ust. 2 (1) dotyczących wynagrodzeń za korzystanie z utworów wkładowych w utworach audiowizualnych. Z kolei powierzenie praw Z-owi na zasadzie powiernictwa zarządczego w zakresie, w którym umocowanie Z nie wynika z ustawy, stanowi powierzenie wykonywania ochrony na rzecz twórcy w ramach zbiorowego zarządzania prawami autorskimi, w zakresie objętym zezwoleniem Ministra Kultury na zbiorowe zarządzanie i na zasadach określonych w ustawie o Prawie autorskim i prawach pokrewnych w art. 104 do 110.

Jednakże w związku z nowelizacją ustawy o VAT oraz nowym brzmieniem art. 8 ust. 2a obowiązującym od 1 kwietnia 2011 r., "Z" zarejestrował się jako podatnik VAT czynny. W nowym stanie prawnym Z obowiązany jest, działając w imieniu własnym na rzecz autorsko uprawnionych przyjąć, że bierze udział w świadczeniu usług w taki sposób, że sam je od autorsko uprawnionych otrzymał i wyświadczył te usługi na rzecz użytkowników praw należących do twórców. Jest to konstrukcja prawno - podatkowa przyjęta na potrzeby objęcia opodatkowaniem podatkiem VAT sfery działalności wykonywanej przez Stowarzyszenia wyłącznie na rzecz autorsko uprawnionych, zakładającą swoistą fikcję prawno - podatkową, w której Z nabywa od autorsko uprawnionych ich prawa i "odsprzedaje" je użytkownikom.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1. W zaprezentowanym stanie faktycznym powinna mieć zastosowanie podstawowa stawka opodatkowania podatkiem VAT w wysokości 23%, która wynika z art. 41 ustawy o VAT z uwagi na fakt, iż Z nie może korzystać ze zwolnienia podmiotowo - przedmiotowego o jakim mowa w art. 43 ust. 1 pkt 33, (w szczególności Z nie jest żadnym z podmiotów o jakich mowa w art. 43 ust. 1 pkt 33), świadczone przez Stowarzyszenie usługi nie są wyłączone z opodatkowania na podstawie art. 15 ust. 3a ustawy o VAT, w końcu zaś nie zostały wymienione w załącznikach do ustawy o podatku od towarów i usług jako korzystające ze stawki obniżonej.

Ad 2. Podstawę świadczonych przez Wnioskodawcę usług na rzecz użytkowników praw przynależnych twórcom stanowią umowy zawierane przez Dyrekcje Okręgów Stowarzyszenia "Z" z użytkownikiem. Spośród 19 typów umów, którymi posługuje się Wnioskodawca w 17 przypadkach umowa w sposób wyraźny określa termin płatności. Zdaniem Wnioskodawcy obowiązek podatkowy w odniesieniu do usług świadczonych na podstawie tych umów powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty z ich tytułu, najpóźniej jednak z upływem terminu, który został określony w umowie. Według Wnioskodawcy, podstawę do przyjęcia tego typu założenia stanowi art. 19 ust. 13 pkt 9 w zw. z art. 28l pkt 1 ustawy o VAT.

Ponadto, wśród przywołanych powyżej 19 typów umów, którymi posługuje się Wnioskodawca, istnieje tzw. umowa jednorazowa w zakresie wykonania i odtworzenia publicznego mająca zastosowanie do szczególnych przypadków kontrahentów, którzy często zmieniają miejsce realizacji praw wynikających z umowy, działają sezonowo na określonym obszarze etc. Przedmiotowy typ umowy nie zawiera określonego terminu płatności, a rozliczenie z jej tytułu następuje poprzez wpłatę gotówkową uiszczaną przez kontrahenta osobiście do rąk inspektora dyrekcji okręgowej Wnioskodawcy właściwej dla miejsca realizacji umowy. W opinii Wnioskodawcy, obowiązek podatkowy w zakresie tego typu umowy jednorazowej powstaje zgodnie z metodą "kasową" z datą pobrania zapłaty, potwierdzoną wystawioną w tej dacie fakturą VAT. Z kolei przez metodę "kasową" Wnioskodawca rozumie jeden ze sposobów rozliczania podatku od towarów i usług oraz określania momentu powstania obowiązku podatkowego. Przy zastosowaniu metody kasowej obowiązek podatkowy - w sytuacji, gdy umowa będąca podstawą danej transakcji nie określa terminu płatności - powstaje w dacie wpływu całości bądź części - zapłaty kwoty należności na konto podatnika.

Innym szczególnym przypadkiem są tzw. "umowy procentowe", gdzie należne wynagrodzenie za korzystanie z utworów ustalane jest na podstawie informacji użytkownika o wartości przychodu jaki osiągnął z eksploatacji praw. W umowach takich podobnie jak w umowach jednorazowych nie określa się terminu płatności przez wskazanie daty. Użytkownik ma obowiązek przekazać Z informację na temat osiągniętego przychodu i dokonać płatności. Zdaniem Wnioskodawcy w przypadku takich umów obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług także powstaje "kasowo" tj. w dacie wpłaty należności na rachunek bankowy Z, dokumentowanej jednocześnie fakturą VAT wskazującą jako termin płatności datę wpływu środków na rachunek bankowy. Podobne rozwiązania funkcjonują w systemach prawnych państw członkowskich Unii Europejskiej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

* prawidłowe w zakresie zastosowania właściwej stawki dla świadczonych usług,

* prawidłowe w zakresie określenia obowiązku podatkowego w odniesieniudo usług świadczonych na podstawie umów, które określają termin płatności.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Jak z powyższego wynika, pojęcie świadczenia usług jest bardzo szerokie, obejmuje bowiem różnego rodzaju świadczenia nie będące dostawą towarów w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług i usług. Mieszczą się w nich zatem także usługi wykonywane w imieniu własnym i na rzecz osoby trzeciej, jak również w imieniu i na rzecz osoby trzeciej.

Na podstawie art. 15 ust. 1 cyt. ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo, w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 15 w ust. 3 pkt 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, nie uznaje się czynności z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu wykonywania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Powyższy przepis art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy znajduje zastosowanie odpowiednio do usług twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzanych w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw artystycznego wykonania albo ich wykonanie, w tym również wynagradzanych za pośrednictwem organizacji zbiorowego zarządzania prawami autorskimi lub prawami pokrewnymi (art. 15 ust. 3a ustawy).

Przedstawione powyżej wyłączenie nie dotyczy jednak organizacji zbiorowego zarządzania prawami autorskimi, do których zaliczyć należy Wnioskodawcę. Oznacza to, iż działalność prowadzona przez Wnioskodawcę spełnia przesłanki działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Tym samym Wnioskodawca wykonuje czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 30 ust. 3 ustawy, w przypadku, gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, podstawą opodatkowania jest kwota należna z tytułu świadczenia usług, pomniejszona o kwotę podatku. Ponadto w myśl art. 8 ust. 2a ustawy, obowiązującego od dnia 1 kwietnia 2011 r., w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Wnioskodawca jest polską organizacją zbiorowego zarządzania prawami autorskimi twórców, która działa w oparciu o ustawę Prawo o stowarzyszeniach i własny statut oraz uchwały władz Stowarzyszenia. Swoje zadania statutowe wykonuje na podstawie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych i aktów wykonawczych. Podstawę prawną funkcjonowania Wnioskodawcy jako organizacji zbiorowego zarządzania prawami autorskimi, w rozumieniu Ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, stanowi zezwolenie Ministra Kultury z dnia 23 października 1998 r. nr BP/WPA/041/Z/9/98, z którego wynika, iż Stowarzyszenie wykonuje zbiorowy zarząd prawami autorskimi do utworów słownych, muzycznych, słowno - muzycznych, choreograficznych, pantomimicznych, słownych, muzycznych, słowno - muzycznych i choreograficznych w utworze audiowizualnym na wskazanych w przedmiotowym zezwoleniu polach eksploatacji.

Zgodnie z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej, " (...) w związku z nowelizacją ustawy o VAT oraz nowym brzmieniem art. 8 ust. 2a obowiązującym od 1 kwietnia 2011 r., "Z" zarejestrował się jako podatnik VAT czynny. W nowym stanie prawnym Z obowiązany jest, działając w imieniu własnym na rzecz autorsko uprawnionych przyjąć, że bierze udział w świadczeniu usług w taki sposób, że sam je od autorsko uprawnionych otrzymał i wyświadczył te usługi na rzecz użytkowników praw należących do twórców".

Z powyższego wynika, że przedstawiony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczy stanu prawnego obowiązującego z dniem 1 kwietnia 2011 r. Stanowisko przedstawione w niniejszej interpretacji, znajduje zatem odniesienie wyłącznie do ww. stanu prawnego, nie zaś do okresu obowiązującego przed ww. dniem 1 kwietnia 2011 r. Niemniej jednak, niejako na marginesie sprawy, należy zaznaczyć, że dla oceny prawidłowości zadanych pytań sygnalizowana przez Wnioskodawcę zmiana, która weszła w życie z dniem 1 kwietnia 2011 r., nie miała decydującego znaczenia. Zmiana ta bowiem, w ocenie działającego w imieniu Ministra Finansów organu, miała jedynie charakter precyzujący z uwagi na obowiązujące brzmienie art. 30 ust. 3 w związku z art. 5 ust. 1 pkt 1, art. art. 8 ust, 1 oraz art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r.

W kwestii wysokości opodatkowania przedmiotowych usług należy wskazać, że podstawowa stawka podatku - w myśl art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednocześnie zaznacza się, że w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., zgodnie z art. 146a pkt 1 ww. ustawy, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%, z zastrzeżeniem art. 146f. Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, prawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku, należy zatem przeanalizować, czy świadczone przez Wnioskodawcę usługi nie korzystają z tych rozwiązań.

Nowelizacja ustawy, która weszła w życie od 1 stycznia 2011 r. spowodowała, że skreślony został załącznik nr 4 do ustawy, a katalog zwolnień od podatku VAT przeniesiony do treści przepisu art. 43 ustawy. Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy, zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez:

Z powyższego wynika, że ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., w zakresie świadczenia usług kulturalnych korzystać mogą jedynie ww. podmioty. Analiza przedstawionego stanu faktycznego w kontekście przywołanych przepisów, pozwala stwierdzić, że Wnioskodawca nie należy do podmiotów uprawnionych do korzystania ze zwolnienia od podatku. Usługi świadczone przez Wnioskodawcę nie będą zatem objęte zwolnieniem od podatku od towarów i usług. Do świadczonych przez Wnioskodawcę usług nie znajdą również zastosowania regulacje w zakresie obniżonych stawek podatku.

Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zastosowanie znajdzie podstawowa stawka podatku VAT, w wysokości 23%.

Stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należy uznać za prawidłowe.

Ustosunkowując się do kwestii przedstawionej w pytaniu 2 w zakresie określenia obowiązku podatkowego w odniesieniu do usług świadczonych na podstawie umów, które określają termin płatności zauważyć należy:

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1 ustawy. Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi (art. 19 ust. 4 ustawy).

W myśl art. 19 ust. 13 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności określonego w umowie lub fakturze - z tytułu świadczenia na terytorium kraju usług, o których mowa w art. 28l pkt 1.

W art. 28l pkt 1 ustawy zostały wymienione usługi sprzedaży praw lub udzielania licencji i sublicencji, przeniesienia lub cesji praw autorskich, patentów, praw do znaków fabrycznych, handlowych, oddania do używania wspólnego znaku towarowego albo wspólnego znaku towarowego gwarancyjnego, albo innych pokrewnych praw.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Przepis § 11 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360) stanowi, że w przypadkach określonych w art. 19 ust. 10, ust. 13 pkt 1-4 i 7-11, ust. 16a i 16b oraz ust. 19a ustawy, fakturę wystawia się nie później niż z chwilą powstania obowiązku podatkowego. Faktury te nie mogą być wystawione wcześniej niż 30. dnia przed powstaniem obowiązku podatkowego (§ 11 ust. 2 rozporządzenia).

W przedmiotowym wniosku Wnioskodawca wskazuje, iż spośród 19 typów umów, którymi się posługuje w 17 przypadkach umowa w sposób wyraźny określa termin płatności.

Zgodnie z cytowanym art. 19 ust. 13 pkt 9 ustawy, w stosunku do usług wymienionych w art. 28l ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności określonego w umowie lub fakturze. Zatem obowiązek podatkowy powstanie w momencie otrzymania całości lub części zapłaty, pod warunkiem, iż moment ten nie jest późniejszy niż termin płatności wynikający z faktury bądź umowy. W przypadku zapłaty po terminie płatności podanym na fakturze lub w umowie, moment powstania obowiązku podatkowego wyznacza termin płatności podany na fakturze lub w umowie.

Biorąc pod uwagę przedstawione we wniosku okoliczności oraz wskazane przepisy prawa należy stwierdzić, że w przypadku świadczenia przedmiotowych usług, o których mowa w art. 28l ustawy, gdy w umowie lub fakturze określony został termin płatności obowiązek podatkowy powstaje w momencie otrzymania całości, bądź części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności określonego w umowie lub fakturze.

W związku z powyższym należy zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, iż obowiązek podatkowy w odniesieniu do usług świadczonych na podstawie umów, które określają termin płatności, zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt 9 ustawy, powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty z ich tytułu, najpóźniej jednak z upływem terminu, który został określony w umowie lub fakturze.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie określenia obowiązku podatkowego w odniesieniu do usług świadczonych na podstawie umów, które określają termin płatności należy uznać za prawidłowe.

Końcowo nadmienia się, iż niniejsza interpretacja rozstrzyga jedynie w zakresie zastosowania właściwej stawki dla świadczonych usług oraz określenia obowiązku podatkowego w odniesieniu do usług świadczonych na podstawie umów, które określają termin płatności. Natomiast w zakresie określenia obowiązku podatkowego w odniesieniudo usług świadczonych na podstawie umów, które nie zawierają określonego terminu płatności, a ich rozliczenie następuje poprzez wpłatę gotówkową bądź przelew na konto Wnioskodawcy zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.