IPPP3/443-593/11-4/KT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 15 kwietnia 2011 r. (data wpływu 20 kwietnia 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 2 czerwca 2011 r. (data wpływu 7 czerwca 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczenia kampanii reklamowej i odliczenia podatku VAT naliczonego - jest prawidłowe.

W dniu 20 kwietnia 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczenia kampanii reklamowej i odliczenia podatku VAT naliczonego. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 2 czerwca 2011 r. (data wpływu 7 czerwca 2011 r.) będącym odpowiedzą na wezwanie tut. Organu nr IPPP3/443-593/11-2/KT z dnia 30 maja 2011 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (Spółka) w 2010 r. oraz 2011 r. zawarł z powiązaną z Nim, w rozumieniu art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, spółką kapitałową prawa francuskiego umowę na wspólne przedsięwzięcie reklamowe. Przedmiotem ww. umów jest wspólna realizacja telewizyjnej kampanii reklamowej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dotycząca produktów spółki francuskiej, które dystrybuowane i sprzedawane są przez Wnioskodawcę. Ze względu na okresy trwania przedsięwzięcia reklamowego oraz zmienny udział partycypacji Stron umowy w kosztach tego przedsięwzięcia, umowy takie zawierane są corocznie. Prawidłowe wykonanie umów na wspólne przedsięwzięcie reklamowe wymaga zaangażowania przedsiębiorcy, który profesjonalnie zajmuje się przygotowaniem oraz przeprowadzeniem telewizyjnej kampanii reklamowej, w szczególności zarezerwowaniem i wykupieniem u różnych nadawców czasu antenowego przeznaczonego na reklamę produktów. Z reguły przedsiębiorcę tego określa się mianem Domu Mediowego.

Na podstawie ww. umów spółka francuska powierza Wnioskodawcy faktyczne przeprowadzenie wspólnej kampanii telewizyjnej, w szczególności wyłącznie do Wnioskodawcy należy zawarcie umowy z Domem Mediowym. Taki stan rzeczy powoduje, iż jedynie Wnioskodawca jest stroną umowy z Domem Mediowym.

W celu pokrycia kosztów związanych z kampaniami reklamowymi w zakresie wynagrodzenia Domu Mediowego oraz kosztów wykupu przez niego odpowiedniego czasu antenowego u różnych nadawców, Wnioskodawca oraz spółka francuska określają łączną kwotę, którą przeznaczają na ten cel oraz określają wysokość udziału swojej partycypacji w tej kwocie. Wysokość tej partycypacji każdorazowo wyrażona jest w udziale procentowym. W roku 2010 spółka francuska miała 100% udziału w partycypowaniu w łącznej kwocie wynagrodzenia Domu Mediowego oraz kosztów wykupu odpowiedniego czasu antenowego u różnych nadawców. W roku 2011 udział w partycypacji spółki francuskiej w tych kosztach wynosić będzie 68%, w pozostałym zakresie kosztów, tj. w 32%, pokrywać je będzie Wnioskodawca. Kwotę stanowiącą udział finansowy spółki francuskiej we wspólnym przedsięwzięciu reklamowym, spółka francuska przekazuje Wnioskodawcy. Wnioskodawca wskazał, iż zgodnie z postanowieniami umowy jest zobowiązany przeznaczyć przekazaną przez spółkę francuską kwotę jej udziału finansowego wyłącznie na cele wskazane w umowie, tj. na wynagrodzenie Domu Mediowego oraz koszty wykupu przez niego odpowiedniego czasu antenowego u różnych nadawców.

Jednocześnie Wnioskodawca wskazał, iż tak na podstawie umowy zawartej w roku 2010 jak i umowy z 2011 r. zobowiązany jest On do przygotowania nagrania polskiej ścieżki dźwiękowej do filmu reklamowego, przygotowania ostatecznej wersji reklamy dla nadawców telewizyjnych oraz analizy relacji stopnia rozpoznawalności marki do przeprowadzonej kampanii reklamowej. Koszty powyżej opisanych czynności ponosi wyłącznie Wnioskodawca i nie są one objęte ogólną kwotą przeznaczoną przez Wnioskodawcę oraz spółkę francuską na kampanię, tj. na wynagrodzenie Domu Mediowego oraz wykup przez niego czasu antenowego.

Sposób rozliczenia oraz dokumentowania kampanii reklamowej przeprowadzonej w roku 2010 wyglądał następująco:

Spółka francuska w 100% finansowała kampanię reklamową w zakresie kosztów wynagrodzenia Domu Mediowego oraz wykupu przez niego czasu antenowego. Środki te, po ich otrzymaniu, Wnioskodawca wpłacił Domowi Mediowemu na podstawie zawartej z nim umowy. Spółka podkreśla, iż wyłącznymi stronami tej umowy był Wnioskodawca oraz Dom Mediowy. Następnie Dom Mediowy wystawił na rzecz Wnioskodawcy fakturę VAT dokumentującą całość kwoty stanowiącej koszt kampanii reklamowej, którą finansowała w całości spółka francuska. Fakturę tę Wnioskodawca ujął w swoich księgach rachunkowych, dokonał odliczenia całości podatku naliczonego na tej fakturze, a wartość netto z tej faktury ujął jako koszt uzyskania przychodu. Następnie Wnioskodawca wystawił na rzecz spółki francuskiej fakturę VAT, stosując identyczne kwoty netto jak w fakturze wystawionej przez Dom Mediowy oraz nie wykazując podatku VAT, gdyż usługi reklamowe opodatkowane są w kraju siedziby nabywcy, tj. we Francji. Kwotę netto z tej faktury Wnioskodawca zaliczył do przychodu będącego podstawą opodatkowania podatkiem dochodowym.

W zakresie rozliczenia kampanii reklamowej w roku 2011 planowane jest zastosowanie następującego modelu rozliczenia oraz dokumentacji:

Spółka francuska partycypuje w udziale finansowym w 68% a Wnioskodawca w udziale wynoszącym 32%. Sytuacja w zakresie współpracy z Domem Mediowym będzie analogiczna jak w roku 2010. Także po przeprowadzeniu kampanii reklamowej w roku 2011 Dom Mediowy wystawi na rzecz Wnioskodawcy fakturę VAT dokumentująca całość kwoty należnej mu z tytułu umowy zawartej z Wnioskodawcą (68% spółki francuskiej + 32% Wnioskodawcy). W związku z powyższym Wnioskodawca planuje po otrzymaniu faktury VAT od Domu Mediowego ująć ją w księgach rachunkowych, dokonać odliczenia całości podatku naliczonego a do kosztów uzyskania przychodu zaliczyć wyłącznie całość wartości faktury VAT netto. Następnie Wnioskodawca wystawi na rzecz spółki francuskiej fakturę VAT, opiewającą na kwotę netto stanowiącą 68% kwoty netto z faktury wystawionej przez Dom Mediowy oraz nie wykaże podatku VAT od tej części, gdyż usługi reklamowe opodatkowane są w kraju siedziby nabywcy, tj. we Francji. Kwotę netto z tej faktury Wnioskodawca zaliczy do przychodu będącego podstawą opodatkowania podatkiem dochodowym.

W związku z powyższym zadano następujące pytania (w zakresie podatku VAT):

Stanowisko Wnioskodawcy:

W zakresie pytania nr 1) Wnioskodawca jest zdania, iż prawidłowo dokonał odliczenia całości podatku naliczonego wskazanego na fakturze wystawionej przez Dom Mediowy. Działanie to jest konsekwencją metody zastosowanej przez Wnioskodawcę w zakresie ujęcia kwoty netto dokumentowanej ww. fakturą w koszty uzyskania przychodu. Jednocześnie Spółka wskazuje, iż następnie wystawiana przez Wnioskodawcę na rzecz spółki francuskiej faktura, dokumentująca import usług reklamowych, na podstawie art. 28b ustawy o VAT, z oczywistych przyczyn nie zawiera tak stawki jak i kwoty podatku VAT. Faktura ta posiada adnotację, iż podatek VAT rozlicza nabywca usługi, czyli spółka francuska. Takie rozwiązanie, wobec faktu, iż spółka francuska w 100% finansuje usługi Domu Mediowego, wydaje się pozostawać w zgodzie z ogólnymi zasadami opodatkowania importu usług i nie powinno podlegać opodatkowaniu w Polsce.

W zakresie pytania nr 2) Wnioskodawca wskazuje, iż zasadne będzie odliczenie przez Niego całości podatku naliczonego wynikającego z faktury VAT wystawionej przez Dom Mediowy. Następnie wystawiana będzie przez Wnioskodawcę na rzecz spółki francuskiej faktura, dokumentująca import usług reklamowych na podstawie art. 28b ustawy o VAT, która z oczywistych przyczyn nie będzie zawierać tak stawki jak i kwoty podatku VAT. Faktura ta opatrzona zostanie adnotacją, iż podatek VAT rozlicza nabywca usługi, czyli spółka francuska. Takie rozwiązanie, wobec faktu, iż spółka francuska w 68% finansuje usługi Domu Mediowego, wydaje się pozostawać w zgodzie z ogólnymi zasadami opodatkowania importu usług, zgodnie z którymi to 68% udziału spółki francuskiej nie powinno stanowić podstawy opodatkowania podatkiem VAT w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy.

W przypadku świadczenia usług istotnym, dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług, jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dane świadczenie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Od dnia 1 stycznia 2010 r. miejsce świadczenia przy świadczeniu usług regulują przepisy art. 28a do 28o ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 28a ustawy (w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2011 r.), na potrzeby określenia miejsca świadczenia przy świadczeniu usług:

W obowiązującym od dnia 1 lipca 2011 r. stanie prawnym przepis art. 28a pkt 1 lit. b) ustawy brzmi: "osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a), która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;".

Zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy (w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2011 r.), miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j i 28n.

W obowiązującym od dnia 1 lipca 2011 r. stanie prawnym przepis art. 28b ust. 1 ustawy brzmi: "Miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j i art. 28n."

Biorąc pod uwagę powołane wyżej przepisy należy zauważyć, że zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy, dla określenia miejsca świadczenia usług istotne znaczenie ma status podatkowy usługobiorcy, tj. czy jest on podatnikiem w rozumieniu art. 28a pkt 1 ustawy, a także rodzaj wykonywanych czynności. Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca świadczy usługi reklamowe na rzecz firmy posiadającej swoją siedzibę we Francji. A zatem miejscem opodatkowania przedmiotowych usług będzie terytorium Francji, tj. miejsce, w którym usługobiorca posiada siedzibę.

Artykuł 106 ust. 1 ustawy (w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2011 r.) stanowi, że podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

W obowiązującym obecnie stanie prawnym powyższy przepis brzmi: "Podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16."

Zgodnie z art. 106 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do dostawy towarów lub świadczenia usług, dokonywanych przez podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT czynni lub zwolnieni, jeżeli miejscem opodatkowania tych czynności jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego i dla tych czynności podatnicy ci nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub - w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze.

Na mocy art. 106 ust. 3 ustawy, przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do części należności otrzymywanych przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi. Na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 106 ust. 8 ustawy, Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 z późn. zm.), zwane dalej rozporządzeniem.

Na mocy § 25 ust. 1 ww. rozporządzenia (obowiązującego do dnia 31 marca 2011 r.), przepisy § 5, § 7-21a i § 24 stosuje się odpowiednio do faktur stwierdzających dokonanie dostawy towarów lub świadczenia usług, dla których miejscem opodatkowania jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego, jeżeli dla tych czynności podatnicy wystawiający fakturę nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub - w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze.

Stosownie do § 25 ust. 4 ww. rozporządzenia, w przypadku świadczenia usług, o których mowa w art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy, faktura dokumentująca wykonanie tych czynności powinna zawierać numer, pod którym nabywca usługi jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, oraz:

Faktury, o których mowa w ust. 1, powinny zawierać dane określone w § 5, z wyjątkiem stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem (§ 25 ust. 2 rozporządzenia).

W stanie prawnym obowiązującym w dniu wydania niniejszej interpretacji powyższe kwestie reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360), które zastąpiło ww. rozporządzenie z dnia 28 listopada 2008 r.

Zgodnie z treścią § 26 ust. 1 rozporządzenia z dnia 28 marca 2011 r., przepisy § 5, § 7-22 i § 25 stosuje się odpowiednio do faktur stwierdzających dokonanie dostawy towarów lub świadczenia usług, dla których miejscem opodatkowania jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego, jeżeli dla tych czynności podatnicy wystawiający fakturę nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub - w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze.

Stosownie do § 26 ust. 4 ww. rozporządzenia, w przypadku świadczenia usług, o których mowa w art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy, faktura dokumentująca wykonanie tych czynności powinna zawierać numer, pod którym nabywca usługi jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, oraz:

Faktury, o których mowa w ust. 1, powinny zawierać dane określone w § 5, z wyjątkiem stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem (§ 26 ust. 2 rozporządzenia).

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis sprawy, w oparciu o powołane wyżej przepisy prawa, należy stwierdzić, iż miejscem świadczenia przez Wnioskodawcę na rzecz firmy z siedzibą we Francji usług reklamowych jest, stosownie do ww. art. 28b ustawy, terytorium Francji. W związku z powyższym świadczenie przedmiotowych usług nie stanowi dla Wnioskodawcy czynności opodatkowanej na terytorium kraju. Jednocześnie, stosownie do ww. art. 106 ustawy oraz § 25 rozporządzenia z dnia 28 listopada 2008 r. (w przypadku opisanego stanu faktycznego) i § 26 rozporządzenia z dnia 28 marca 2011 r. (w przypadku zdarzenia przyszłego), przedmiotowe usługi Wnioskodawca winien dokumentować fakturą VAT, bez wykazywania kwoty i stawki podatku, z adnotacją, że podatek rozlicza nabywca usługi.

Z wniosku wynika ponadto, że w celu zrealizowania umowy z francuskim kontrahentem Spółka nabywa usługi przedsiębiorcy (Domu Mediowego), który zajmuje się przygotowaniem oraz przeprowadzeniem kampanii reklamowej. Dom Mediowy wystawia na rzecz Wnioskodawcy fakturę VAT dokumentującą całość kwoty stanowiącej koszt kampanii reklamowej. Wątpliwości Wnioskodawcy budzi w tym przypadku możliwość odliczenia podatku naliczonego z tej faktury.

Zgodnie z ogólną regułą wyrażoną w art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Jednocześnie, w myśl przepisu art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy, podatnik ma również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami.

Powyższe przepisy wskazują, iż podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego jedynie w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, przy czym aby odliczyć kwoty związane z czynnościami, których miejsce świadczenia znajduje się poza granicami kraju, konieczne jest, aby kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju. Aby zatem podatnik mógł obniżyć kwotę podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z dokonanych nabyć, nabycia te muszą być związane z wykonywaniem czynności opodatkowanych, przy czym związek ten winien mieć charakter bezpośredni.

Warunkiem do odliczenia podatku naliczonego od towarów i usług związanych z usługami świadczonymi poza terytorium kraju, jest to, aby - hipotetycznie - w przypadku wykonywania tych samych usług w kraju, podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Co do zasady zatem, usługi świadczone poza terytorium kraju powinny mieć charakter sprzedaży opodatkowanej.

Przepisy wymagają ponadto, aby podatnik miał dokumenty, z których wynikać będzie związek odliczonego podatku z czynnościami wykonywanymi poza terytorium kraju. Powinny to być przede wszystkim dokumenty potwierdzające dokonanie określonych czynności poza terytorium kraju, które będą jednocześnie opisywać te czynności.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że Wnioskodawca ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktury wystawionej przez Dom Mediowy (zarówno w roku 2010 jak i roku 2011), a związanego ze świadczeniem ww. usług na rzecz zleceniodawcy francuskiego - zgodnie z art. 86 ust. 8 ustawy o VAT - w zakresie, w jakim nabyte usługi dotyczą świadczenia usług przez podatnika opodatkowanych poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami.

Końcowo należy zauważyć, iż przepisy podatkowe nie regulują zasad zawierania umów cywilnoprawnych, ani nie mają wpływu na ich treść. Strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Zatem organy podatkowe nie mają prawa ingerować w treść zawieranych umów i przyjęty w nich sposób rozliczeń pomiędzy stronami, chyba, że postanowienia umów naruszają przepisy podatkowe, a to może być stwierdzone jedynie w drodze postępowania podatkowego.

Ponadto informuje się, że w przedmiocie udzielenia odpowiedzi na pytania Wnioskodawcy dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych wydana zostanie odrębna interpretacja indywidualna.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz - w przypadku zdarzenia przyszłego - w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.