IPPP3/443-581/09-2/SM - Możliwość uznania sprzedaży oleju opałowego z autocysterny za użycie niezgodne z przeznaczeniem.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 5 października 2009 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPP3/443-581/09-2/SM Możliwość uznania sprzedaży oleju opałowego z autocysterny za użycie niezgodne z przeznaczeniem.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 9 lipca 2009 r. (data wpływu 13 lipca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie sprzedaży oleju opałowego z autocysterny - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 lipca 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie sprzedaży oleju opałowego z autocysterny.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka zajmuje się sprzedażą detaliczną oleju opałowego na cele grzewcze. Posiada autocysterny z zamontowanym fabrycznie, zalegalizowanym, z tyłu pojazdu dystrybutorem paliw, który jest podłączony do zbiornika (cysterny). Kierowcy dowożą paliwo do odbiorców i po pobraniu oświadczenia (o którym mowa w art. 89 ust. 5-15 ustawy o podatku akcyzowym) i sprawdzeniu dowodu tożsamości, napełniają za pomocą znajdującego się z tyłu dystrybutora paliw zbiorniki odbiorców na olej opałowy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przedstawiony stan faktyczny wyczerpuje znamiona art. 88 ust. 4 i 5 ustawy o podatku akcyzowym i należy traktować sprzedany olej opałowy jako niezgodnie z przeznaczeniem, co pociąga za sobą zastosowanie do sprzedaży stawki 1.882 zł/1.000 litrów.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Stwierdzić należy, że sprzedaż oleju opałowego z cysterny samochodowej, do której podłączony jest odmierzacz paliw, do zbiorników nabywcy nie powoduje domniemania, iż olej zużyto niezgodnie z przeznaczeniem i należy naliczyć od takiej sprzedaży podatek akcyzowy wg stawki określonej w art. 89 ust. 4 ustawy o podatku akcyzowym. Podejście takie spowodowałoby sparaliżowanie większości firm zajmujących się sprzedażą oleju opałowego z dowozem do klienta. Jednocześnie autocysterny z zamontowanym odmierzaczem paliw, także musiałyby być wyeliminowane z rynku jako bezużyteczne.

Przepis art. 88 ust. 4 i 5 należy interpretować nie tylko literalnie, ale systemowo i celowościowo. Celem ustawodawcy wprowadzającego ten przepis było zakazanie podatnikom sprzedawania oleju opałowego z dystrybutorów paliw na stacjach paliw. Sytuacja taka bowiem mogła stwarzać sytuację, w której nabywcy na stacji mogliby tankować do pojazdów olej opałowy, co jest przez prawo zabronione.

Brzmienie przepisu wskazuje, że ma on zastosowanie do odmierzacza paliw naziemnego, który jest zalegalizowany i w większości przypadków zamontowany na stacji paliw.

Mimo zmiany przepisu w stosunku do wcześniej istniejących przepisów, należy opowiedzieć się, że ustawodawcy chodziło, mimo że tego wyraźnie nie ujął, sprzedaży na stacji paliw z dystrybutora paliw. Dystrybutorem paliw nie jest mimo swej funkcji i legalizacji odmierzacz podłączony do autocysterny, z którą się przemieszcza. Odmierzacz paliw zgodnie z załącznikiem nr 5 do rozporządzenia MGiP to urządzenie do tankowania pojazdów silnikowych, małych łodzi i małych samolotów. Urządzenie jakim posługuje się Spółka należy uznać za licznik, bowiem instalacja pomiarowa na cysternie nie służy co do zasady do tankowania pojazdów. Przez to instalacja taka nie spełnia hipotezy art. 88 ust. 4 i 5 ustawy. Rygory związane z pobieraniem oświadczeń, obowiązek kontroli dowodów tożsamości nabywców już dostatecznie zabezpiecza Skarb Państwa przed nadużyciami, w związku z tym nie można przepisu tego zbyt restrykcyjnie interpretować. Do celów inne niż opałowe można dokonać sprzedaży nie tylko z dystrybutora, ale z każdego innego urządzenia czy naczynia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 88 ust. 3 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2009 r. Nr 3, poz. 11), zwanej dalej "ustawą" - podstawą opodatkowania w przypadku użycia do celów napędowych, z wyłączeniem celów żeglugi:

1.

olejów opałowych,

2.

olejów napędowych przeznaczonych do celów żeglugi

-

jest ich ilość, wyrażona w litrach, która może być przechowywana w zbiorniku podłączonym do odmierzacza paliw lub w zbiorniku pojazdu bądź innego środka przewozowego.

W myśl art. 88 ust. 4 ustawy - za użycie olejów opałowych lub olejów napędowych, o których mowa w ust. 3, niezgodnie z przeznaczeniem uznaje się również ich posiadanie lub sprzedaż ze zbiornika podłączonego do odmierzacza paliw.

Natomiast zgodnie z art. 88 ust. 5 ustawy - za odmierzacz paliw określony w odrębnych przepisach uznaje się instalację pomiarową przeznaczoną do tankowania pojazdów silnikowych, małych łodzi i małych samolotów.

W myśl art. 89 ust. 4 pkt 1 ustawy - w przypadku użycia wyrobów, o których mowa w ust. 1 pkt 9, 10 i 15, do napędu silników spalinowych, użycia ich, gdy nie spełniają warunków określonych w szczególnych przepisach w zakresie prawidłowego znakowania i barwienia, a także ich posiadania w zbiorniku podłączonym do odmierzacza paliw lub sprzedaży z takiego zbiornika, stosuje się odpowiednio stawkę 1.822,00 zł/1.000 litrów, a w przypadku gdy ich gęstość w temperaturze 15°C jest równa lub wyższa od 890 kilogramów/metr sześcienny - 2.047,00 zł/1.000 kilogramów.

Z opisu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Spółka zajmuje się sprzedażą detaliczną oleju opałowego na cele grzewcze. Do tego celu posiada autocysterny z zamontowanym fabrycznie, zalegalizowanym, z tyłu pojazdu dystrybutorem paliw, który jest podłączony do zbiornika (cysterny). Kierowcy po dowozie paliwa do odbiorców napełniają za pomocą tego dystrybutora zbiorniki na olej opałowy.

W przedmiotowej sytuacji należy brać pod uwagę ww. przepis art. 88 ust. 5 ustawy, zgodnie z którym za odmierzacz paliw uznaje się instalację pomiarową przeznaczoną do tankowania pojazdów silnikowych, małych łodzi i małych samolotów.

Uwzględniając powyższe, za odmierzacz paliw nie można uznać wyżej opisanego dystrybutora znajdującego się na autocysternie, ponieważ nie służy on do tankowania pojazdów silnikowych (oraz małych łodzi i samolotów).

Sprzedaż oleju opałowego w ww. sposób nie będzie uznana za sprzedaż niezgodnie z przeznaczeniem, w związku z czym nie będzie mieć zastosowania dla tej sprzedaży stawka podatku akcyzowego w wysokości 1.822 zł/1.000 litrów (oczywiście jeśli są spełnione pozostałe wymogi określone w art. 89 ust. 5-15 ustawy).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl