IPPP3/443-579/10-6/KC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 8 czerwca 2010 r. (data wpływu 14 czerwca 2010 r.), uzupełniony pismem w dniu 13 września 2010 r. na wezwanie z dnia 30 sierpnia 2010 r. oraz ponownie w dniu 4 października 2010 r. na wezwanie z dnia 21 września 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia z tytułu otrzymanej faktury z tytułu nabycia nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 14 czerwca 2010 r. wpłynął ww. wniosek, uzupełniony w dniu 13 września 2010 r. (data wpływu) oraz w dniu 4 października 2010 r. (data wpływu) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia z tytułu otrzymanej faktury z tytułu nabycia nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym prowadzącym działalność gospodarczą. Podstawowym przedmiotem działalności jest sprzedaż samochodów, a dodatkową obrót nieruchomościami. W dniu 5 lutego 2008 r. Wnioskodawca przystąpił do przetargu organizowanego przez komornika sądowego na nieruchomość położoną w L. i przetarg wygrał. Wylicytowaną kwotę zapłacił. W dniu 24 kwietnia 2008 r. Sąd Rejonowy przysądził własność nieruchomości na rzecz Wnioskodawcy. Postanowienie o przysądzeniu stało się prawomocne.

Nabyta nieruchomość była zabudowana budynkiem handlowym z aneksem biurowo - mieszkalnym. Jej właścicielami byli wspólnicy spółki cywilnej (rodzeństwo). W 1998 r. zawiązali spółkę cywilną pod nazwą K. Przedsiębiorstwo Produkcyjno-Handlowe Sklep Wielobranżowy. Otrzymana w darowiźnie nieruchomość nie została wniesiona na odrębny majątek spółki cywilnej, a była współwłasnością wspólników spółki cywilnej, którzy użytkowali ją bez jakiejkolwiek odrębnej umowy. Tym samym, przyjąć należy, iż budynek ten został wniesiony tylko do używania przez spółkę cywilną, nie stanowił jednak majątku spółki cywilnej. Nieruchomość przez wspólników spółki cywilnej została przebudowana na pawilon handlowy. Źródłem finansowania modernizacji był kredyt. Z posiadanych informacji wynika, iż wartość nakładów znacznie przewyższyła wartość początkową budynku (nakłady były wyższe niż 30%). Ponoszone przez spółkę cywilną nakłady były zatem nakładami na obcy środek trwały, które jako takie podlegały amortyzacji, ponieważ ich zakres i wielkość prowadził do zmiany przeznaczenia lokalu, jego adaptacji. Budynek ten przed poniesieniem nakładów był stolarnią, a po zakończeniu procesu inwestycyjnego sklepem (pawilonem handlowym). Należy zatem uznać, iż nakłady, o których mowa należy utożsamiać z ulepszeniami, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, od których spółka mogła dokonać odliczenia podatku naliczonego.

W związku z niespłaceniem przez wspólników spółki cywilnej zaciągniętych zobowiązań kredytowych, bank skierował sprawę na drogę egzekucji. Jej wynikiem była opisana wyżej licytacja. Zabudowana nieruchomość była używana przez spółkę cywilną dla prowadzonej działalności gospodarczej. Od poczynionych nakładów został odliczony podatek naliczony. Przy nabyciu podatek naliczony nie wystąpił. Nieruchomość nie stanowiła majątku spółki cywilnej. Spółka do dnia dzisiejszego jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny.

Komornik Sądu Rejonowego w dniu 17 grudnia 2009 r. po zatwierdzeniu przez Sąd planu podziału wierzytelności wystawił Wnioskodawcy fakturę VAT, w której wykazał kwotę netto 255.287,70 zł, kwotę podatku VAT należnego w wysokości 56.163,30 zł, kwotę brutto 311.451 zł. Faktura została wystawiona przez komornika, ale w imieniu i na rachunek dłużnika - § 22 ust. 1 i ust. 2 rozporządzenia z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług. Na fakturze jako sprzedawcę wskazano spółkę cywilną oraz dodatkowo wszystkich właścicieli, którzy byli jednocześnie wspólnikami spółki, jednakże nie wskazano na niej numeru identyfikacji podatkowej spółki cywilnej. Podatek VAT wykazany na fakturze został przekazany na konto właściwego dla spółki cywilnej urzędu skarbowego.

Dostrzegając ten brak, Wnioskodawca wystawił fakturę - notę korygującą w której wskazano NIP spółki cywilnej i skorygowano nazwę towaru na - nieruchomość gruntową zabudowaną działką 37/1 położona ul. G. objęta KW... (było - nieruchomość gruntowa zabudowaną działką 37/1 położona ul. G objęta KW... współ. Po 1/3).

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

W ocenie Wnioskodawcy, w związku z tym, iż Sąd Rejonowy i komornik sądowy uznali, iż sprzedaż nieruchomości podlega opodatkowaniu, podatek został naliczony i odprowadzony na konto właściwego urzędu skarbowego będzie jej przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktury wystawionej przez komornika w imieniu i na rachunek spółki cywilnej. Bez znaczenia dla sprawy jest fakt, iż na fakturze oprócz spółki cywilnej wskazano poszczególnych właścicieli nieruchomości i nie podano w niej NIP spółki. Brak ten bowiem został uzupełniony przez Wnioskodawczynię poprzez wystawienie faktury nazwaną "notą korygującą". Brak formalny faktury nie niweczy bowiem samego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Odliczenie może być zatem dokonane poprzez złożenie korekty deklaracji za grudzień 2009 r., tj. miesiąc, w którym otrzymano fakturę.

W związku z tym, że wg oceny Wnioskodawcy przysługuje jej prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, o kwotę podatku naliczonego z faktury wystawionej przez komornika.

W przypadku uznania przez Organ, iż nie będzie jej przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wykazanego na fakturze z dnia 17 grudnia 2009 r. wystawionej przez komornika sądowego (zgodnie z prawomocnym wyrokiem Sądu) będzie jej przysługiwało uprawnienie do wystąpienia do komornika jako wystawcy faktury i płatnika podatku wykazanego na tej fakturze o jej skorygowanie i zwrot niesłusznie zapłaconego podatku.

Stosownie do art. 18 ustawy o podatku od towarów i usług organy egzekucyjne (...) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Z kolei z art. 8 Ordynacji podatkowej wynika, iż płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawne lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Z powyższych przepisów jednoznacznie wynika, iż komornik dokonując sprzedaży towarów należących do dłużnika jest zobowiązany do prawidłowego, zgodnego z prawem naliczenia podatku, pobrania go od podatnika i wpłacenia go we właściwym terminie do urzędu skarbowego. W przypadku komornika dokonującego sprzedaży zajętej rzeczy, przed dokonaniem transakcji, ciąży na nim przede wszystkim obowiązek wzięcia pod uwagę wszystkich okoliczności istotnych dla opodatkowania tej transakcji. Winien on przed jej zrealizowaniem zbadać czy będzie podlegała opodatkowaniu, jeżeli tak, to czy będzie opodatkowana czy też zwolniona z podatku. Musi zatem zachować najdalej posuniętą staranność swojego działania. W przypadku wystawienia faktury i wykazania na niej kwoty podatku należnego na czynność, która podatkowi od towarów i usług nie podlega, albo jest z tego podatku zwolniona, komornik będzie zobligowany do tego, aby wykazany podatek wpłacić na podstawie art. 108 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z tym przepisem, w przypadku gdy osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej lub osoba fizyczna wystawi fakturę, w której wykaże kwotę podatku, jest obowiązana do jego zapłaty. Jest to przypadek odrębny niż ten, w którym komornik prawidłowo wykaże podatek należny na fakturze. W prawidłowo bowiem przeprowadzonej sprzedaży zajętych towarów, co prawda komornik wystawia fakturę i odprowadza podatek należny, jednakże samą transakcję w swojej deklaracji i ewidencjach wykazuje podatnik - dłużnik.

W przypadku błędnie opodatkowanej sprzedaży komornik, z tytułu samego wystawienia faktury i wykazania na niej kwoty podatku jest samoistnie zobowiązany do zapłaty podatku. Faktura wystawiona przez komornika nie może być rozliczona przez podatnika - dłużnika, ponieważ sama transakcja nie generuje obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług. Obowiązek zapłaty nie wynika bowiem z dokonania czynności opodatkowanej, ale z tytułu błędnego wystawienia faktury.

Oznacza to, iż jedyną osobą, która może dokonać korekty faktury jest komornik. Niemożliwym jest skorygowanie błędnie "wystawionej faktury przez podatnika - dłużnika, którym w analizowanym przypadku jest Spółka cywilna. Opodatkowaniu bowiem podlega niejako,"faktura", a nie czynność. Z tych też powodów, Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, iż jedynym podmiotem, który może dokonać korekty faktury jest komornik, który ją wystawił. Odnosząc się do uprawnienia Wnioskodawcy do wystąpienia o dokonanie korekty faktury, należy wskazać, iż zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy czynności odpłatne wykonane na terytorium kraju podlegają opodatkowaniu. Czynności te, o ile podlegają opodatkowaniu to stawkami podatkowymi wymienionymi w art. 41 i art. 42 ustawy. Niektóre czynności mogą być zwolnione z podatku, którego zakres określa art. 43 ustawy. W sytuacji zatem, gdy dana transakcja podlega opodatkowaniu, winna ona zostać opodatkowana lub zwolniona z podatku przy zastosowaniu tych przepisów. Jeżeli przez sprzedawcę łub płatnika została ona błędnie opodatkowana, nabywcy przysługuje prawo do wezwania sprzedawcy lub płatnika do wystawienia faktury korygującej, aby od czynności został pobrany podatek w należytej wysokości albo dana czynność została zwolniona zgodnie z prawem, albo aby dana czynność była nieopodatkowana. Swoje uprawnienie Wnioskodawca, jako zarejestrowany podatnik VAT, wywodzi przede wszystkim z art. 86 ust. 1 w związku z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z tym pierwszym przepisem podatek naliczony dla podatnika wykonującego czynności opodatkowane powinien być neutralny, tj. nie powinien on ponosić jego ekonomicznego ciężaru. W sytuacji, gdy podatek został nałożony na sprzedaż bez żadnej podstawy prawnej, podatek ten zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 2 nie zostanie odliczony, a zatem nabywca poniesie jego ciężar. Jedyną możliwością zatem uwolnienia się od niesłusznie naliczonego podatku przez nabywcę jest dokonanie korekty faktury przez jej wystawcę, którym w tym przypadku jest komornik sądowy.

Powyższą argumentację wspiera treść § 14 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, zgodnie z którym fakturę korygującą wystawia się również, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury. Przepis ten ma charakter obligatoryjny, tzn. w sytuacji stwierdzania pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku sprzedawca ma obowiązek wystawienia faktury korygującej. Minister Finansów w wydanym akcie nie użył bowiem sformułowania, że w przypadku gdy podwyższono cenę, albo stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce itd. wystawca "ma prawo do wystawienia faktury", ale jednoznacznie określił, iż fakturę się "wystawia".

A zatem, w przypadku oceny Organu, iż komornik nieprawidłowo nałożył podatek na analizowaną dostawę nieruchomości, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do wezwania go, odpowiadające obowiązkowi komornika, do wystawienia faktury korygującej.

W związku z przeformułowaniem zapytania, należy również uzupełnić wskazanie przepisów, które są przedmiotem zapytania, tj. art. 88 ust. 3a pkt 2, art. 108 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz § 14 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) zwanej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, stosownie do art. 7 ust. 1 ww. ustawy rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Towarami, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Co do zasady stosownie do art. 41 ust. 1 ww. ustawy stawka podatku wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Przy czym ustawodawca od powyższej zasady ustanowił szereg wyjątków, a jedną z nich jest zwolnienie od podatku (art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT) dostawy budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

W tym miejscu należy zauważyć, że zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, przez pierwsze zasiedlenie - rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Zatem pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany lub ulepszony obiekt (jego część) zostanie sprzedany lub np. oddany w najem. Zarówno sprzedaż, jak i najem są bowiem czynnościami podlegającymi opodatkowaniu.

Z powyższych przepisów wynika, iż dostawa nieruchomości, co do zasady, korzysta ze zwolnienia z podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji gdy od momentu pierwszego zasiedlenia nie minęły co najmniej dwa lata.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

Warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat (art. 43 ust. 1 pkt 7a ustawy o VAT).

A zatem okoliczności w jakich doszło do nabycia przedmiotowej nieruchomości zabudowanej, jak również sposób jej wykorzystania oraz ewentualne ulepszenia, termin ich poniesienia oraz czas wykorzystywania nieruchomości ulepszonej do czynności opodatkowanych przez spółkę cywilną, wpływa na ustalenie prawidłowej stawki podatku VAT w stosunku do sprzedawanej nieruchomości. Ustalenie stawki podatku VAT jest obowiązkiem sprzedawcy nieruchomości.

W myśl § 22 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337) organy egzekucyjne, określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954 z późn. zm.), oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296 z późn. zm.), w przypadku sprzedaży towarów, wystawiają w imieniu dłużnika i na jego rachunek faktury potwierdzające dokonanie sprzedaży tych towarów. Fakturę wystawia się, jeżeli na dłużniku spoczywa obowiązek podatkowy związany ze sprzedażą towarów.

Z powyższych przepisów wynika, iż komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika - dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik, tzn. w przypadku, gdy dłużnik - właściciel towarów, występować będzie jako podatnik podatku od towarów i usług - wówczas komornik będzie płatnikiem VAT z tytułu dostawy tego towaru. W przypadku natomiast, gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie obowiązany do odprowadzenia podatku.

A zatem komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług i do uwzględnienia w trakcie sprzedaży licytacyjnej towarów okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Kwestię wystawionej noty korygującej przez Wnioskodawcę należy rozpatrzeć w kontekście przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337). W § 15 zawarty jest zapis upoważniający nabywcę towaru lub usługi, który otrzymał fakturę zawierającą pomyłki dotyczące jakiejkolwiek informacji wiążącej się ze sprzedawcą lub nabywcą lub z oznaczeniem towaru lub usługi, do wystawienia noty korygującej. Zgodnie z § 5 ust. 1 rozporządzenia pozycje od 1 do 5 można korygować notą korygującą. Zatem stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należy uznać za prawidłowe, gdyż braki formalne faktury w postaci braku numeru NIP i nieprawidłowa nazwa towaru, mieszczą się w pozycjach od 1 do 5 wymienionych w ust. 1 § 5 rozporządzenia, nie powodują po stronie nabywcy niemożliwości odliczenia podatku naliczonego, przy spełnieniu przesłanek z art. 86 ust. 1 ustawy. Wystawienie noty korygującej przywraca stan rzeczywisty transakcji sprzedaży przedmiotowej nieruchomości.

Wnioskodawca na podstawie otrzymanej faktury od komornika powziął wątpliwość, czy ma prawo do odliczenia podatku naliczonego, w sytuacji, gdy występuje jako podatnik VAT a nieruchomość nabyta jest w celu wykonywania działalności opodatkowanej.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tj. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi oraz niezaistnienie przesłanek negatywnych z art. 88 ustawy.

Mając zatem na uwadze wskazany wyżej przepis art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz przedstawione we wniosku okoliczności zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie zostanie spełniony podstawowy warunek uprawniający do odliczenia podatku od towarów i usług zawartego w fakturze dokumentującej nabycie nieruchomości gruntowej zabudowanej. Wnioskodawca wykonując czynności opodatkowane podatkiem VAT jest w stanie wykazać związek dokonanego zakupu ze sprzedażą opodatkowaną. W związku z powyższym będzie przysługiwało mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktury VAT, wystawionej przez komornika w imieniu dłużnika-sprzedawcy na nieruchomość.

Prawo do odliczenia, zgodnie z art. 86 ust. 10 przysługiwać będzie w rozliczeniu za okres, w którym Wnioskodawca otrzymał fakturę.

W sytuacji jednak, gdy przedmiotowa transakcja sprzedaży nieruchomości będzie podlegała zwolnieniu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 lub 10a, co za tym idzie sprzedawca błędnie dokonał opodatkowania tej transakcji, wówczas zastosowanie znajdzie przesłanka negatywna, wyłączająca prawo do odliczenia przez podatnika podatku naliczonego z faktury, z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy. Zgodnie z tym artykułem, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy, transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku. Komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług i do uwzględnienia w trakcie sprzedaży licytacyjnej towarów okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Dokonując sprzedaży zajętej nieruchomości, musi podjąć wszelkie starania i pozyskać informacje, które pomogą mu w ustaleniu właściwej stawki dla przedmiotu sprzedaży. W sytuacji opisanej we wniosku, gdyby okazało się, że transakcja sprzedaży nie podlega opodatkowaniu bądź jest zwolniona od podatku, Wnioskodawca słusznie wskazuje, że nie będzie mógł odliczyć podatku naliczonego wynikającego z faktury otrzymanej od komornika. Zaistnienie sytuacji wyłączającej prawo do odliczenia z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, pozbawia go prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Konsekwencja tego jest możliwość żądania przez Wnioskodawcę od sprzedawcy-komornika wystawienia faktury korygującej. Celem faktury VAT jest przede wszystkim udokumentowanie rzeczywistego przebiegu zdarzeń gospodarczych, pełni ona bowiem szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku VAT. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze. Jeżeli faktura zawiera pomyłki powinna zostać skorygowana, w ten sposób, aby odzwierciedlała faktycznie dokonaną transakcję między ściśle określonymi podmiotami gospodarczymi. Zatem celem wystawienia faktury korygującej jest doprowadzenie faktury pierwotnej do stanu odpowiadającego rzeczywistości.

Reasumując, Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu transakcji zakupu nieruchomości zabudowanej, w sytuacji gdy komornik zastosował właściwą stawkę podatku dla przedmiotowej transakcji a Wnioskodawca działa w charakterze podatnika oraz nieruchomość nabył do celów działalności opodatkowanej. W sytuacji, gdy komornik nie zastosował dla sprzedaży nieruchomości właściwej stawki podatku i tym samym zaistnieje przesłanka negatywna prawa do odliczenia, Wnioskodawca nie będzie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego, jednocześnie powinien wystąpić do sprzedawcy o skorygowanie błędnej faktury, tak aby stan prawny był zgodny ze stanem faktycznym.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M.C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.