IPPP3/443-576/12-2/RD - Stawka podatku VAT dla sprzedaży obuwia ortopedycznego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 maja 2012 r. (data wpływu 29 maja 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT na wyrób medyczny - jest prawidłowe.

W dniu 29 maja 2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT na wyrób medyczny.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest czynnym i zarejestrowanym płatnikiem podatku od towarów i usług. Wprowadza On na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej obuwie ortopedyczne marki M. Obuwie to jest zarejestrowanym w Szwajcarii wyrobem medycznym, będącym środkiem uzupełniającym w procesie rehabilitacji, leczenia i profilaktyki zespołów bólowych kręgosłupa w odcinku lędźwiowym oraz schorzeń stawów kolanowych, biodrowych i skokowych. Jego wytwórca, którym jest M. AG z siedzibą w Szwajcarii, przedstawił Wnioskodawcy deklarację zgodności, zgodnie z którą ww. obuwie jest wyrobem medycznym, spełnia wymogi Dyrektywy 93/42/EWG oraz posiada znak CE. Wnioskodawca występuje w obrocie rzeczonym obuwiem jako dystrybutor w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 12 ustawy z dnia z dnia 20 maja 2010 r. o wyrobach medycznych.

Wnioskodawca jako dystrybutor zbył pewną partię ww. obuwia na rzecz swojego kontrahenta, stosując w tym zakresie preferencyjną stawkę podatku od towarów i usług w wysokości 8%. Jednocześnie Wnioskodawca dopełnił obowiązku powiadomienia Prezesa Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych o wprowadzeniu wyrobu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, o którym to obowiązku mowa jest w art. 58 ust. 3 ustawy dnia z dnia 20 maja 2010 r. o wyrobach medycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wobec opisanego stanu faktycznego Wnioskodawca słusznie zastosował preferencyjną stawkę podatku od towarów i usług w wysokości 8% - zgodnie z art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług w związku załącznikiem nr 3 poz. 105 do tejże ustawy, czy też powinien był zastosować stawkę podatku od towarów i usług w wysokości 23%.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Sprzedaż towaru, którego jest On dystrybutorem, winna być opodatkowana podatkiem od towarów usług w wysokości 8%. Obuwie marki M. jest bowiem środkiem uzupełniającym w procesie rehabilitacji, leczenia i profilaktyki zespołów bólowych kręgosłupa w odcinku lędźwiowym oraz schorzeń stawów kolanowych, biodrowych i skokowych, jest wyrobem medycznym zarejestrowanym w Szwajcarii, jest oznaczone znakiem CE, posiada deklarację zgodności z Dyrektywą nr 93/42/EWG, a o jego wprowadzeniu do obrotu został powiadomiony Prezes Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych. Zdaniem Wnioskodawcy uznać zatem należy, że mieści się ono w definicji produktu medycznego zawartej w art. 2 ust. 1 pkt 38 ustawy o wyrobach medycznych.

Zgodnie natomiast z treścią art. 41 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług w związku z art. 146a pkt 2 tejże ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, w którym to mieszczą się również wyroby medyczne, właściwą do stosowania jest stawka podatku od towarów i usług wynosząca 8%. Zdaniem Wnioskodawcy ww. obuwie jest wyrobem medycznym, który został ujęty pod pozycją 105 ww. załącznika.

Powyższe wskazuje zatem, iż Wnioskodawca słusznie zastosował przy sprzedaży ww. obuwia stawkę podatku od towarów i usług wynoszącą 8%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 2 pkt 6 ww. ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Natomiast w myśl art. 2 pkt 7 ustawy, przez import towarów rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju.

Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku. Należy jednak mieć na uwadze, że jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienia od opodatkowania podatkiem od towarów i usług możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ww. ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Zgodnie z przepisem art. 41 ust. 2 ustawy o VAT, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

W tym miejscu należy zauważyć, iż z dniem 1 stycznia 2011 r. zmianie uległy stawki podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

W załączniku nr 3 do ww. ustawy pod pozycją 105 wymienione zostały "wyroby medyczne, w rozumieniu ustawy o wyrobach medycznych dopuszczone do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, inne niż wymienione w pozostałych pozycjach załącznika - bez względu na symbol PKWiU".

Innymi słowy, na podstawie tej regulacji prawnej 8% stawka podatku VAT ma zastosowanie do dostawy wyrobów medycznych w rozumieniu ustawy o wyrobach medycznych dopuszczonych do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - innych niż towary związane z ochroną zdrowia wymienione w pozostałych pozycjach załącznika nr 3 do ustawy.

Kwalifikacja wyrobu do kategorii wyrobów medycznych dokonana musi być na gruncie przepisów innych niż regulacje wynikające z ustawy o podatku od towarów i usług. Przepisy przywoływanej ustawy nie zawierają bowiem unormowań dotyczących zasad klasyfikacji danego towaru jako wyrobu medycznego. Powyższe zasady dotyczące klasyfikacji i kwalifikacji wyrobów medycznych określone zostały w przepisach ustawy o wyrobach medycznych i do niej ustawodawca zawarł odwołanie w powołanych wyżej pozycjach załącznika do ustawy o podatku od towarów i usług.

Definicję pojęcia "wyrób medyczny" zawiera art. 2 ust. 1 pkt 38 ustawy z dnia 20 maja 2010 r. o wyrobach medycznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 107, poz. 679), który stanowi, że wyrób medyczny to narzędzie, przyrząd, urządzenie, oprogramowanie, materiał lub inny artykuł, stosowany samodzielnie lub w połączeniu, w tym z oprogramowaniem przeznaczonym przez jego wytwórcę do używania specjalnie w celach diagnostycznych lub terapeutycznych i niezbędnym do jego właściwego stosowania, przeznaczony przez wytwórcę do stosowania u ludzi w celu:

Stosownie do art. 13 ust. 1 ustawy o wyrobach medycznych, za wyrób, za wykonanie oceny zgodności wyrobu przed jego wprowadzeniem do obrotu oraz za wprowadzenie wyrobu do obrotu odpowiada wytwórca wyrobu. Jeżeli wytwórca nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w państwie członkowskim, odpowiedzialność tę ponosi autoryzowany przedstawiciel dla tego wyrobu. Jeżeli wytwórca nie wyznaczył autoryzowanego przedstawiciela, albo jeżeli wyrób nie jest wprowadzany do obrotu na odpowiedzialność wytwórcy lub autoryzowanego przedstawiciela, odpowiedzialność tę ponosi podmiot, który wprowadził wyrób do obrotu.

Ponadto stosownie do art. 29 ust. 1 ustawy o wyrobach medycznych, wytwórca przed wprowadzeniem wyrobu do obrotu oraz przed przekazaniem wyrobu do badań klinicznych lub do oceny działania jest obowiązany do przeprowadzenia oceny zgodności wyrobu.

Domniemywa się, że wyroby są zgodne z wymaganiami zasadniczymi, o których mowa w art. 23 ust. 1, w zakresie, w jakim stwierdzono ich zgodność z odpowiednimi krajowymi normami przyjętymi na podstawie norm ogłoszonych w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej seria C, jako normy zharmonizowane z dyrektywą Rady 93/42/EWG z dnia 14 czerwca 1993 r. dotyczącą wyrobów medycznych (Dz. Urz. WE L 169 z 12 lipca 1993 r., str. 1; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 13, t. 12, str. 82) - w przypadku wyrobów medycznych i wyposażenia wyrobów medycznych.

Zasady rejestracji wyrobów medycznych i podmiotów odpowiedzialnych za ich wprowadzenie do obrotu i do używania regulują przepisy zawarte w rozdziale 7 ustawy o wyrobach medycznych. Zgodnie z art. 58 ust. 3 ustawy o wyrobach medycznych, dystrybutor i importer mający miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, którzy wprowadzili na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wyrób przeznaczony do używania na tym terytorium, niezwłocznie powiadamiają o tym Prezesa Urzędu, jednak nie później niż w terminie 7 dni od dnia wprowadzenia pierwszego wyrobu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Z powyższych regulacji wynika, iż, co do zasady, do wytwórcy lub autoryzowanego przedstawiciela należy określenie, czy dany wyrób, zgodnie z jego przewidywanym zastosowaniem, jest wyrobem medycznym, czy też nim nie jest.

Z wniosku wynika, iż Wnioskodawca wprowadza na terytorium Polski obuwie ortopedyczne. Obuwie to jest zarejestrowanym w Szwajcarii wyrobem medycznym, będącym środkiem uzupełniającym w procesie rehabilitacji, leczenia i profilaktyki zespołów bólowych kręgosłupa w odcinku lędźwiowym oraz schorzeń stawów kolanowych, biodrowych i skokowych. Jego wytwórca przedstawił Wnioskodawcy deklarację zgodności, zgodnie z którą ww. obuwie jest wyrobem medycznym, spełnia wymogi Dyrektywy 93/42/EWG oraz posiada znak CE. Jak wskazuje Wnioskodawca dopełnił on również obowiązek powiadomienia Prezesa Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych o wprowadzeniu wyrobu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Zdaniem Wnioskodawcy przedmiotowe obuwie jest wyrobem medycznym, który został ujęty pod pozycja 105 złącznika nr 3.

Odnosząc powołane przepisy prawa do opisanego przez Spółkę stanu faktycznego należy stwierdzić, że dostawa obuwia ortopedycznego marki M., stanowiących wyroby medyczne, w myśl ustawy o wyrobach medycznych dopuszczone do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podlega opodatkowaniu podatkiem VAT stawką 8%, zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy w związku z art. 146a pkt 2 ustawy oraz poz. 105 załącznika nr 3 do ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn. Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.