IPPP3/443-575/14-8/JF

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 czerwca 2014 r. (data wpływu 16 czerwca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie powstania obowiązku podatkowego (oznaczonej we wniosku jako pytanie nr 5) - jest prawidłowe.

W dniu 16 czerwca 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie powstania obowiązku podatkowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca sprzedaje swoje wyroby, nabywane uprzednio od spółki siostry ze Szwajcarii (dalej jako: Spółka CH) stosując zarówno indywidualne ustalenia z poszczególnymi ich odbiorcami jak i Ogólne Warunki Sprzedaży (dalej jako: OWS). W swojej działalności Spółka odnotowuje następujące rodzaje transakcji:

1. Transakcje sprzedaży do klientów, z którymi warunki ustalane są corocznie, a ustalenia dotyczą wysokości rabatu, premii rocznej od sprzedaży, terminów płatności, sposobów zamawiania dostaw i kosztów dostaw. Względem powyższych dostaw nie stosuje się OWS, a transakcja przebiega na indywidualnie ustalonych warunkach. Transport dokonywany jest zazwyczaj na koszt Spółki z jej siedziby do miejsca wskazanego przez klienta. Transport dokonywany jest bądź osobiście przez klientów z odbiorem towaru w magazynie Spółki bądź przez profesjonalne firmy spedytorskie. Umowy sprzedaży nie określają w sposób szczególny momentu przejścia ryzyka z tytułu utraty rzeczy na klienta. W tej grupie koszty dostawy do miejsca określonego przez klienta w zamówieniu ponosi z reguły Wnioskodawca, ale jest kilka wyjątków, kiedy Spółka organizuje dostawę u wskazanego przez klienta spedytora i na koszt tego klienta. Dostawa wychodzi z magazynu w siedzibie firmy.

2. Klientów, dla transakcji z którymi stosowane są OWS, zawarte w cenniku Wnioskodawcy i załączane do oferty, jeśli taka jest przesyłana. Towar jest odbierany z magazynu Spółki (niewielki procent przypadków) lub wysyłany do miejsca wskazanego przez klienta w zamówieniu (nie zawsze jest to siedziba jego firmy, czasem budowa lub jego podwykonawca). Transport organizuje Spółka w ramach umowy ze spedytorem i znając cenę obciąża jego kosztami klienta na fakturze za towar.

3. Dostawa towaru na indywidualne zamówienie (z dodatkowymi oznaczeniami, w innej obudowie lub kolorze). Powyższe towary jadą ze Szwajcarii z cotygodniową dostawą, ale umieszczone są na indywidualnej fakturze wystawionej przez szwajcarskiego dostawcę dla Spółki. W momencie wystawienia tej faktury w dniu wysyłki ze Szwajcarii wystawiana jest przez Spółkę faktura na rzecz jego odbiorcy tj. klienta Spółki. Towar jest poddany odprawie celnej i jedzie bezpośrednio na adres wskazany w zamówieniu przez klienta lub do siedziby Spółki i stąd do klienta. Koszty transportu z siedziby Spółki ponoszą klienci Spółki zamawiający towar. Transport z miejsca odprawy celnej do klienta opłaca Spółka. Wnioskodawca jest podatnikiem VAT z tytułu ww. importu. Dostawa towarów rozumiana jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel następuje, zdaniem Spółki, z chwilą przekazania towarów na rzecz ich nabywcy w miejscu przez niego wskazanym na terytorium Polski. Zgodnie z umowami podpisanymi przez Wnioskodawcę z klientami z tą też chwilą klienci Wnioskodawcy stają się posiadaczami produktów sprzedawanych przez Wnioskodawcę.

4. Dostawy przyśpieszone, które przyjeżdżają jako WNT z Niemiec (gdzie Spółka CH jest zarejestrowane dla potrzeb VAT). Spółka CH wystawia fakturę dla Wnioskodawcy w dniu wysyłki towaru i w tym samym dniu wystawiana jest faktura dla klienta. Towar w 90% przypadków jedzie prosto do klienta. Czasem z powodów logistycznych przyjeżdża do siedziby Spółki w Warszawie i jest wysyłany stąd na wskazany adres. Stosownie do pkt 10 OWS: "Zgodnie z warunkami Incoterms 2010 EXW zakład Warszawa, korzyści oraz ryzyko związane z nabytymi wyrobami przechodzą na kupującego w chwili przekazania wyrobów przewoźnikowi lub w chwili odebrania ich przez klienta". OWS są dostarczane klientom Spółki wraz z cennikiem jej wyrobów. Niekiedy mogą mieć miejsce przypadki, gdy OWS nie zostaną dostarczone przez Spółkę jej kontrahentowi. WNT dokonuje Wnioskodawca. Towar znajduje się jeszcze na terytorium Niemiec w momencie jego wydania przewoźnikowi działającemu na zlecenie Wnioskodawcy, ale sprzedaż dokonywana jest z chwilą jego wydania klientowi Wnioskodawcy w miejscu przez niego wskazanym.

W związku z wejściem w życie art. 19a ustawy o VAT Spółka powzięła wątpliwości w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług z tytułu dokonania ww. transakcji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy zastrzeżenie prawa własności do czasu zapłaty całości ceny za zakupiony towar ma wpływ na dzień powstania obowiązku podatkowego w podatku VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy: brak relewantności zastrzeżenia prawa własności dla momentu rozpoznania obowiązku podatkowego potwierdził Dyrektor izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 29 lipca 2008 r. (sygn.: IPPP1/443-1157/08-2/SM) uznając za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy, iż: "Według przepisów kodeksu cywilnego zastrzeżenie własności rzeczy sprzedanej ma ten skutek, że przejście własności ze sprzedawcy na kupującego jest zależne od uiszczenia w określonym terminie całej umówionej ceny. Art. 589 kodeksu cywilnego mówi wyraźnie, że w przypadku, gdy sprzedawca zastrzegł własność sprzedanej rzeczy aż do uiszczenia ceny, to w razie wątpliwości uznaje się, że własność rzeczy została przeniesiona pod warunkiem zawieszającym. Stąd w fakturze lub na umowie może znaleźć się zastrzeżenie, że do momentu całkowitej zapłaty ceny towar jest własnością sprzedawcy.

Natomiast ustawa o VAT stosuje termin "dostawa towarów" i zgodnie z art. 7 ustawy VAT oznacza to przeniesienie prawa do dysponowania rzeczą jak właściciel, w tym m.in. wydanie towarów na podstawie umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeśli umowa przewiduje, że z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostaje przeniesione. Prawo do obniżenia podatku należnego ma podatnik, który może rozporządzać towarem jak właściciel, a nie jako właściciel. Nabywca, który stanie się posiadaczem towaru, nabywa prawo do odliczenia podatku w momencie otrzymania faktury mimo tego, że nie będzie jeszcze jego właścicielem".

Wobec powyższego zdaniem Spółki zastrzeżenie prawa własności pozostaje bez wpływu na moment dokonania dostawy w rozumieniu ustawy o VAT. Obowiązek podatkowy powstaje zdaniem Wnioskodawcy z dniem dokonania dostawy tj. przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel bez względu na możliwe zastrzeżenie wynikające z art. 589 k.c. Zastrzeżenie warunku zawieszającego nie ma zatem wpływu na moment powstania obowiązku podatkowego zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Towarami - stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy - są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z zasadą ogólną wyrażoną w art. 19a ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Unormowanie zawarte w art. 19a ust. 1 ustawy pozostaje w zgodzie z art. 63 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347 str. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym zdarzenie powodujące powstanie obowiązku podatkowego ma miejsce, a VAT staje się wymagalny w momencie dostarczenia towarów lub wykonania usług.

Przepisy art. 19a i art. 20 ustawy wymieniają szczególne momenty powstania obowiązku podatkowego. Wśród nich dla importu towarów i wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. I tak - zgodnie z art. 19a ust. 9 - obowiązek podatkowy z tytułu importu towarów powstaje z chwilą powstania długu celnego, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11). Na podstawie art. 20 ust. 5 ustawy-w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, z zastrzeżeniem ust. 8 i 9 oraz art. 20b.

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego. Zgodnie z ogólną zasadą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi, co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług. Import towarów powstaje w momencie powstania długu celnego. Z kolei przy wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów obowiązek podatkowy uzależniony jest od wystawienia faktury lub terminu upływu wskazanego w przepisie. Żaden z wymienionych przepisów nie odnosi powstania obowiązku podatkowego do otrzymania zapłaty za towar.

Ze wskazanego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonuje dostawy towarów transportowanych przez przewoźnika do klientów Spółki z magazynu Spółki, od podatnika niemieckiego lub od podatnika szwajcarskiego.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą wpływu zapłaty ceny za zakupiony towar na powstanie obowiązku podatkowego.

W celu wyjaśnienia wątpliwości Wnioskodawcy należy przede wszystkim ustalić, kiedy w analizowanym przypadku nastąpi dostawa towaru.

Należy wskazać, że wydane interpretacje IPPP3/443-575/14-2/JF, IPPP3/443-575/14-3/JF, IPPP3/443-575/14-4/JF rozstrzygają, że w rozpatrywanej sprawie obowiązek podatkowy powstaje na podstawie art. 19a ust. 1 ustawy, tj. w momencie przekazania towaru firmie spedytorskiej.

Wobec tego dla wskazanych dostaw dokonywanych za pośrednictwem firmy spedycyjnej/kurierskiej moment powstania obowiązku podatkowego nie jest uzależniony od zapłaty za zakupiony towar.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Należy wskazać, że interpretacja dotyczy wyłącznie odpowiedzi na pytanie nr 4. W pozostałym zakresie wydane zastana odrębne rozstrzygnięcia.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.