IPPP3/443-533/09-2/KG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 23 czerwca 2009 r. (data wpływu 26 czerwca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania świadczonych usług - jest prawidłowe.

W dniu 26 czerwca 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania świadczonych usług.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz związane z nim zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca zawarł z kontrahentem (dalej jako "Kontrahent") umowę w zakresie dystrybucji i promocji wódek. Spółka nabywa od Kontrahenta produkty, które następnie promuje i sprzedaje. Na mocy postanowień umowy Spółce należy się minimalna marża w wysokości 20%.

Strony sprecyzowały w umowie metodę obliczania marży. W tym celu, w pierwszej kolejności należy ustalić kwotę obrotu wynikającą ze sprzedaży towarów przez Spółkę w określonym roku kalendarzowym. Kwota ta ulega zmniejszeniu o poniesione w tym samym roku koszty nabycia przedmiotowych wyrobów wraz z podatkiem.

Tak obliczoną różnicę należy ponadto zmniejszyć o koszty dystrybucji jak również o koszty promocji towarów. Wynik powyższej kalkulacji stanowi marżę uzyskaną przez Spółkę.

Zgodnie z uzgodnieniami w przypadku gdyby Spółce nie udało się uzyskać marży (na przykład z uwagi na wysokie koszty promocji) w wysokości 20% (obliczonej według zasad wskazanych w umowie) Kontrahent zobowiązał się do zapłaty na rzecz Spółki kwoty która pokryłaby różnicę między marżą w wysokości 20% a marżą rzeczywiście uzyskaną. W przypadku uzyskania marży wyższej aniżeli 20% Spółka zobowiązana jest uiścić na rzecz Kontrahenta kwotę równą nadwyżce ponad wskazane 20%.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Stanowisko Wnioskodawcy

Ad. 1.

W ocenie Spółki kwoty płacone przez Kontrahenta na rzecz Spółki, w związku z uzyskaniem marży poniżej ustalonego w umowie poziomu, stanowią wynagrodzenie za usługę podlegającą opodatkowaniu w rozumieniu Ustawy o VAT.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT opodatkowaniu tym podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług.

Na podstawie przepisu art. 7 ust. 1 przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie zaś z przepisem art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Należy zauważyć, iż pojęcie świadczenia usług zostało w Ustawie o VAT zdefiniowane bardzo szeroko. Mieści się w nim de facto każde zachowanie (czynność) jednego podmiotu na rzecz drugiego podmiotu wykonywana w ramach stosunku zobowiązaniowego.

Spółka, na podstawie umowy zobowiązana jest do dystrybuowania i promocji produktów Kontrahenta. Podejmowane w powyższym zakresie czynności (dystrybucja i promocja) stanowią zatem realizację umowy łączącej strony.

Należy zauważyć, iż czynności o których mowa stanowią "świadczenie na rzecz osoby prawnej", co z kolei oznacza iż mieszczą się w definicji świadczenia usług zawartej w Ustawie o VAT.

Czynności o których mowa, Spółka wykonuje w imieniu własnym a bezpośredni zysk z nich wynikający również przypada Spółce. Nie zmienia to jednak faktu, iż podejmując działania polegające na dystrybucji i promocji przedmiotowych wyrobów, Spółka czyni zadość ciążącym na niej względem Kontrahenta zobowiązaniu.

Mając powyższe na uwadze, należy uznać iż wykonywane przez Spółkę czynności w zakresie dystrybucji i promocji stanowią w świetle Ustawy o VAT odpłatne świadczenie usług. Z tego względu otrzymywana, w związku z uzyskaniem marży poniżej ustalonego poziomu, kwota "wyrównawcza" jest wynagrodzeniem za usługę podlegającą opodatkowaniu VAT.

Ad. 2.

W ocenie Spółki kwoty płacone przez Spółkę na rzecz Kontrahenta, w związku z uzyskaniem marży powyżej ustalonego w umowie poziomu, nie stanowią wynagrodzenia za usługę podlegającą opodatkowaniu w rozumieniu Ustawy o VAT.

W pierwszej kolejności należy wskazać, iż w odniesieniu do przedstawionego pytania zastosowanie mają rozważania dotyczące definicji usługi poczynione w stanowisku Spółki odnośnie pytania nr 1. Odpowiedź na przedstawione pytanie uzależniona jest przede wszystkim od tego czy Kontrahent świadczy na rzecz Spółki jakąkolwiek usługę. W tym zakresie wypada podnieść, iż na mocy łączącej strony umowy Kontrahent nie jest zobowiązany do wykonywania żadnych czynności na rzecz Spółki. Umowa wskazuje obowiązki Spółki oraz metodę obliczania marży. Przedmiotem umowy jest dystrybucja i promocja produktów Kontrahenta przez Spółkę. Kontrahent zatem jest odbiorcą usługi, a nie usługodawcą.

Okoliczność, iż w pewnych sytuacjach to Spółka może być zobowiązana do zapłaty określonej kwoty na rzecz Kontrahenta, nie ma związku z usługami przez niego wykonywanymi (ponieważ takich usług nie ma).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz związanego z nim zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację, w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.