IPPP3/443-527/09-2/CS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 23 czerwca 2009 r. (data wpływu 25 czerwca 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek budowlanych wyodrębnionych z gruntu rolnego - jest nieprawidłowe.

W dniu 25 czerwca 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek budowlanych wyodrębnionych z gruntu rolnego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 20 kwietnia 2006 r. Podatnik dokonał zakupu aktem notarialnym 1/2 nieruchomości położonej w M., stanowiącej grunty rolne. zakup nastąpił od osoby fizycznej, nieprowadzącej działalności gospodarczej. Podatnik prowadzi działalność gospodarczą w zakresie budownictwa mieszkaniowego i jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT, lecz zakupu gruntu rolnego dokonał poza działalnością gospodarczą jako majątek prywatny niezwiązany z prowadzona działalnością gospodarczą i bez zamiaru jego dalszej sprzedaży.

W 2009 r. w związku z recesją w budownictwie i ogólnym kryzysem gospodarczym, Podatnik podzielił grunt rolny na kilkadziesiąt działek z zamiarem ich sprzedaży pod budownictwo mieszkaniowe.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż działek podatnik powinien opodatkować podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż działek budowlanych wydzielonych z gruntu rolnego stanowiącego przed dniem sprzedaży majątek osobisty Podatnika, nie służący prowadzonej przez niego działalności gospodarczej - nie można uznać za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 4 ust. 2 zd. 2 VI Dyrektywy VAT z 17 maja 1977 r. oraz art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT, a więc nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, co zostało wyrażone w następujących wyrokach:

* WSA w Warszawie, wyrok z dnia 15 stycznia 2007 r. sygn. akt III SA/WA 3885/2006,

* WSA we Wrocławiu z dnia 6 września 2006 r. sygn. akt I SA/WR 1254/05,

* WSA w Warszawie z dnia 21 lutego 2007 r. sygn. akt III SA/WA 4176/06,

* NSA wyrok składu 7 sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 29 października 2007 r. sygn. akt I FPS 3/07.

Podatnik wziął również pod uwagę fakt, że skoro dokonując sprzedaży gruntu w jednym kawałku, tj. jedną czynnością, nie staje się podatnikiem i co do tego nie ma wątpliwości. Również nie staje się podatnikiem w sytuacji, gdy ten sam majątek sprzedaje w całości, ale nie jedną lecz kilkudziesięcioma czynnościami. Fakt ten potwierdza wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 20 października 2006 r. sygn. akt I SA/WR 830/06.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają:

* odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Przepis art. 2 ust. 6 ustawy stanowi, że ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach - rozumie się przez to rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Z art. 15 ust. 1 i 2 ustawy wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Artykuł 43 ust. 1 ustawy stanowi, że zwalnia się od podatku - dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Natomiast art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d) ustawy stanowi, że zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz podatników dokonujących dostaw terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę.

W świetle przytoczonych wyżej przepisów zauważyć należy, iż status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności w jakich dokonane są czynności podlegające opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży gruntu jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów cytowanej wyżej ustawy. Dla celów ustalenia, czy dostawa nieruchomości gruntowych wyczerpuje znamiona pojęcia "działalność gospodarcza" koniecznym jest ustalenie, czy zamiarem podmiotu realizującego dostawę jest wykonywanie tego typu czynności w sposób częstotliwy. Ponieważ ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia "zamiar", jak również nie precyzuje pojęcia "sposób częstotliwy", w każdym przypadku należy badać, czy intencją wykonawcy określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było dokonywanie tej czynności wielokrotnie (więcej niż jednokrotnie).

Zgodnie natomiast ze Słownikiem Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005 r., str. 1223) pojęcie "zamiar" oznacza "to, co ktoś zamierzył, umyślił sobie, określony projekt, pomysł, zamysł, cel". Pojęcie częstotliwości należy rozumieć jako zakładające powtarzalność czynności tego samego rodzaju. Przesłanki wskazujące na zamiar wykonywania pewnej czynności w sposób częstotliwy muszą istnieć w chwili wykonania usługi lub sprzedaży towaru.

Zasady wykładni językowej i funkcjonalnej definicji działalności gospodarczej prowadzą do wniosku, że działalność gospodarczą stanowi nie tylko działalność częstotliwa, czyli stała i powtarzalna, ale także jednorazowa czynność, jeżeli wiąże się z nią zamiar częstotliwości, przy czym wspomniana działalność powinna być wykonywana przez producenta, handlowca, usługodawcę, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika lub wykonującego wolny zawód.

W związku z powyższym, nawet w przypadku, gdy sprzedaż dokonywana jest jednorazowo lecz okoliczności wskazują na to, że zamysłem oraz celem sprzedającego jest ponowne wykonywanie tej czynności w przyszłości w sposób częstotliwy, to uznać należy, iż dla potrzeb opodatkowania podatkiem VAT wykonywana jest działalność gospodarcza.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT i prowadzi działalność gospodarczą w zakresie budownictwa mieszkaniowego. W kwietniu 2006 r. podatnik dokonał zakupu aktem notarialnym nieruchomości stanowiącej grunty rolne. Zakup nastąpił od osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej. Zainteresowany wskazuje, iż zakup przedmiotowej nieruchomości nie był związany z prowadzoną działalnością gospodarczą. W 2009 r. w związku z recesją w budownictwie i ogólnym kryzysem gospodarczym, podatnik podzielił grunt rolny na kilkadziesiąt działek z zamiarem ich sprzedaży pod budownictwo mieszkaniowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą zastosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług w stosunku do sprzedaży kilkudziesięciu działek budowlanych wydzielonych z zakupionego wcześniej gruntu.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, iż dostawy działek będą realizowane z zamiarem ich powtarzania i zmierzają do nadania im zorganizowanego charakteru. Dostawy kilkudziesięciu działek nie można zaliczyć do czynności jednorazowej. Istotnym jest, aby w momencie dokonywania pierwszej dostawy działki Wnioskodawca miał zamiar dokonać kolejnej czynności tego rodzaju. Sprzedaż działek budowlanych podlega wówczas opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a dokonujący dostawy uzyskuje status podatnika podatku VAT już przy dokonaniu pierwszej dostawy. Nie ulega wątpliwości, że taki zamiar wystąpi w omawianej sprawie, a dostawa ww. działek dokonywana będzie w ramach prowadzonej przez sprzedającego samodzielnej działalności gospodarczej.

W rozpatrywanym przypadku już sama okoliczność podziału nieruchomościi gruntowej niezabudowanej na kilkadziesiąt mniejszych działek oraz zamiar ich sprzedaży jako działek budowlanych wskazuje na prowadzenie profesjonalnej działalności gospodarczej w zakresie handlu, której zamiarem jest osiągnięcie jak największych zysków, w przeciwnym razie dzielenie gruntów byłoby niecelowe i ekonomicznie nieuzasadnione. Ponadto, z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie budownictwa mieszkaniowego a sprzedaż działek jest spowodowana recesją w budownictwie i ogólnym kryzysem gospodarczym.

W związku z powyższym, stwierdza się, że planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż będzie nosiła znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, a dokonujący dostawy gruntu Wnioskodawca wystąpi w charakterze podatnika wykonującego czynności opodatkowane na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Ponieważ, jak wynika z wniosku, przedmiotem sprzedaży będzie teren przeznaczony pod zabudowę, to sprzedaż tych działek nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy oraz ze zwolnienia podmiotowego na podstawie art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d) ustawy.

Odnosząc się ponadto do przedstawionych we wniosku wyroków trzeba podkreślić, że stanowią one rozstrzygnięcie w konkretnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym i tylko do niego się zawężają, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa. Jest to zgodne z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.), w którym postanowiono, iż wyroki sądów wydawane są w konkretnych sprawach i dotyczą wyłącznie tych spraw, w których zapadły.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r.

Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).