IPPP3/443-52/11-6/KC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 12 stycznia 2011 r. (data wpływu 17 stycznia 2011 r.) uzupełnione pismem w dniu 16.03.2011 (data wpływu) na wezwanie z dnia 8 marca 2011 r. oraz ponownie uzupełnione w dniu 13 kwietnia 2011 r. (data wpływu) na wezwanie z dnia 5 kwietnia 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży działek otrzymanych w darowiźnie - jest prawidłowe.

W dniu 17 stycznia 2011 r. wpłynął ww. wniosek, uzupełniony w dniu 16.03.2011 oraz ponownie w dniu 13 kwietnia 2011 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek otrzymanych w darowiźnie.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni otrzyma w darowiźnie od ojca kilka niezabudowanych działek. Działki nie są objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego i stanowią grunty przeznaczone pod uprawy rolne. Działki powstały w wyniku podziału większej nieruchomości.

Nabycie działek wynika z przeznaczenia części majątku ojca na zaspokojenie potrzeb osobistych dzieci w wyniku darowizny. Wnioskodawczyni jest rezydentem podatkowym Niemiec i nie prowadzi działalności gospodarczej w Polsce, ani na terytorium Niemiec. Nabyte działki stanowić będą Jej majątek osobisty. Wnioskodawczyni planuje w przyszłości przenieść swój ośrodek interesów życiowych do Polski. W związku z powyższym, może zaistnieć sytuacja, w której sprzeda część lub wszystkie z nabytych w drodze darowizny działek, a uzyskana kwota przeznaczona zostanie na zaspokojenie potrzeb osobistych. W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawczyni wskazała, iż:

Działki będące przedmiotem darowizny mają łączną powierzchnię ok. 29.000 m#178;. Grunty te nie stanowią gospodarstwa rolnego ponadto Wnioskodawczyni nie zamierza podejmować żadnych działań przed zbyciem nieruchomości, ani zmieniać przeznaczenia gruntów, ani dokonywać ich podziału. Wnioskodawczyni nie zamierza wykorzystywać otrzymanych gruntów przed sprzedażą.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni, która sprzeda część lub wszystkie z nabytych w wyniku darowizny niezabudowanych działek, stanie się podatnikiem podatku od towarów i usług i zobowiązana będzie do opodatkowania tej sprzedaży podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy na podstawie przepisów art. 2 pkt 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku poz. 535) za towary na potrzeby ustawy uznaje się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Nieruchomości, w tym grunty, zgodnie z polskim prawem uznawane są za rzeczy nieruchome. Przepis art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy stanowi, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy miejscem dostawy towarów, w przypadku towarów niewysyłanych ani nietransportowanych jest miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy. Należy zatem uznać, iż co do zasady, sprzedaż niezabudowanych nieruchomości gruntowych położonych na terytorium Polski, jako odpłatna dostawa towarów, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Jednak takie opodatkowanie będzie możliwe tylko w sytuacji, gdy dostawa zostanie dokonana przez podatnika działającego przy danej czynności w takim charakterze.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535) podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Przy interpretacji cytowanego przepisu należy uwzględnić wnioski płynące z wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w którym stwierdzono: Okoliczność, że VI Dyrektywa zezwala Państwom Członkowskim na uznanie za podatnika każdego, kto okazjonalnie zawiera transakcje związane z działalnością gospodarczą i że ustawa o VAT opcję tę realizuje w końcowej części przepisu art. 15 ust. 2 poprzez odwołanie się do czynności wykonanej jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy", nie przesądza jednak, że tylko z tego powodu dany podmiot staje się podatnikiem podatku VAT. Zarówno z brzmienia przepisu art. 4 ust. 1 i 2 VI Dyrektywy, jak i art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT wynika bowiem nader wyraźnie, że warunkiem niezbędnym do uznania danego podmiotu za podatnika VAT jest ustalenie, że działa on niezależnie jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik czy wykonujący wolny zawód.

Jak Sąd stwierdza dalej w swoim wywodzie, jeśli dana czynność wykonana została poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, to nie może być ona przedmiotem podatku i to bez względu na to, czy czynność wykonano jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy, czy też wielokrotnie. Zatem istotą sporu przy interpretacji kwestionowanych przepisów są kryteria pozwalające uznać dany podmiot za producenta, handlowca, czy usługodawcę. Jedynie przyznanie podmiotowi cech producenta, handlowca, czy usługodawcy w ramach wykonywanych czynności opodatkowanych może prowadzić do uznania go za podatnika i opodatkowania transakcji podatkiem od towarów i usług. Nie może być jednak mowy o działaniu w takim charakterze przez osobę fizyczną, gdy nabyła ona składniki majątku na własne potrzeby, a nie z przeznaczeniem do działalności handlowej. Zamiar ten należy badać na moment nabycia składników majątku, a nie w momencie ich sprzedaży. Ujawnienie się takiego zamiaru w chwili nabycia, przesądza o uznaniu podmiotu za podatnika, jednak nabycie składników majątku do majątku osobistego podatnika, nawet jeśli w okresie późniejszym sprzedawał on te składniki jednorazowo lub wielokrotnie, nie zmienia jego statusu podatkowego.

Dodatkowo należy zauważyć, że zgodnie z wyrokiem NSA w Warszawie z dnia 7 lipca 2009 r. sygn. akt I FSK 558/09, podmiot dokonujący dostawy działek, nie staje się podatnikiem podatku VAT, w sytuacji gdy przychody ze sprzedaży działek przeznaczy na cele inne niż związane z działalnością gospodarczą. Odnosząc się w tym miejscu do przedstawionego zdarzenia przyszłego sprawy należy podkreślić, że obdarowana nabędzie nieruchomości w wyniku darowizny. Trudno jej, zatem przypisać jakikolwiek zamiar związany z nabytymi nieruchomościami, bowiem z samej istoty darowizny wynika jej jednostronny charakter, polegający na zobowiązaniu darczyńcy do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego, bez żadnych wzajemnych obowiązków ze strony obdarowanego. Chociaż formalnie darowizna jest w polskim systemie prawnym umową, a nie jednostronnym oświadczeniem, to nie zmienia to zasadniczego charakteru jednostronności świadczenia w ramach darowizny. Zatem nie można przypisać obdarowanej jakiegokolwiek zamiaru związanego z nabyciem, gdyż jej rola sprowadza się raczej do oświadczenia o przyjęciu darowizny. Późniejsze ewentualne zbycie nieruchomości, chociaż stanowi działanie intencjonalne, nie ma wpływu na charakter samej czynności, gdyż - jak to wyżej stwierdzono - zamiar i przeznaczenie składników majątku należy badać ze względu na moment ich nabycia, a nie sprzedaży. Przypisanie cech działania jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik czy wykonujący wolny zawód musiałoby się wiązać z ustaleniem, że w momencie nabycia nieruchomości, podmiot działał z zamiarem ich późniejszej odprzedaży lub wykorzystywania w celach działalności gospodarczej.

O działaniach takich w niniejszej sprawie nie może być mowy, gdyż ich pierwotne nabycie nastąpiło w wyniku darowizny z przeznaczeniem do osobistego majątku obdarowanego.

W związku z powyższym, biorąc pod uwagę wykładnię przepisów art. 15 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535) należy przyjąć, że obdarowana, która sprzeda część lub wszystkie z nabytych w wyniku darowizny niezabudowanych działek i przeznaczy uzyskane środki na swe potrzeby osobiste, nie stanie się podatnikiem podatku od towarów i usług i nie będzie zobowiązana do opodatkowania tej sprzedaży podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii;

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na podstawie art. 15 ust. 2 - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W związku z powyższym, aby dostawę towarów uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji osoba dokonująca danej czynności działa jako podatnik.

O byciu podatnikiem podatku od towarów i usług nie decyduje sama częstotliwość wykonywania czynności polegającej na sprzedaży. Istotne jest również ustalenie czy okoliczności związane z tą sprzedażą jednoznacznie wskazują, że sprzedaż dokonywana jest przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników, w przypadku, gdy dokonują sprzedaży towarów stanowiących część majątku osobistego tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika iż Wnioskodawczyni otrzyma w darowiźnie od ojca kilka niezabudowanych działek. Działki nie są objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego i stanowią grunty przeznaczone pod uprawy rolne. Działki powstały w wyniku podziału większej nieruchomości. Wnioskodawczyni jest rezydentem podatkowym Niemiec, nie prowadzi działalności gospodarczej w Polsce, ani na terytorium Niemiec. Nabyte działki stanowić będą Jej majątek osobisty. Wnioskodawczyni nie zamierza podejmować żadnych działań przed zbyciem nieruchomości, zmieniać przeznaczenia gruntów, ani dokonywać ich podziału. Ponadto grunty te nie będą też w żaden sposób przez Wnioskodawczynię wykorzystywane. Nabycie działek wynika z przeznaczenia części majątku ojca na zaspokojenie potrzeb osobistych dzieci.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze - dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Analizując powyższe stwierdzić należy, iż sprzedaż działek przez Wnioskodawczynię nie wskazuje, iż czynność ta wykonywana będzie przez podatnika w ramach działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni otrzyma przedmiotowe grunty w drodze darowizny zatem nabycie przedmiotowego gruntu w taki sposób nie może być utożsamiane z nabyciem w celu wykonywania działalności gospodarczej.

Reasumując, w oparciu o przedstawione przez Wnioskodawczynię zdarzenie przyszłe oraz biorąc pod uwagę przepisy prawne mające w tym zakresie zastosowanie należy stwierdzić, że sprzedaż przedmiotowych działek, należy uznać za sprzedaż części majątku osobistego Wnioskodawczyni a co za tym idzie jako czynność nie mieszczącą się w definicji działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług. W konsekwencji czynność ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.