IPPP3/443-514/10-4/KT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 24 maja 2010 r. (data wpływu 28 maja 2010 r.) - uzupełnionym pismem z dnia 18 sierpnia 2010 r. (data wpływu 20 sierpnia 2010 r.) w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu nr IPPP3/443-514/10-2/KT z dnia 12 sierpnia 2010 r. - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 28 maja 2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 18 sierpnia 2010 r. (data wpływu 20 sierpnia 2010 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu nr IPPP3/443-514/10-2/KT z dnia 12 sierpnia 2010 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca wraz z żoną są właścicielami - na zasadach wspólności ustawowej małżeńskiej - niezabudowanej nieruchomości, składającej się z pięciu działek ewidencyjnych o numerach 9/1 (dziewięć łamane przez jeden), 9/2 (dziewięć łamane przez dwa), 9/3 (dziewięć łamane przez trzy), 9/4 (dziewięć łamane przez cztery) oraz 9/5 (dziewięć łamane przez pięć), o łącznej powierzchni 1,2375 ha (jednego całego i dwóch tysięcy trzystu siedemdziesięciu pięciu dziesięciotysięcznych hektara), obręb 1-09 69 (jeden - zero dziewięć sześćdziesiąt dziewięć), dla której Sąd Rejonowy, Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą, łącznie zwaną dalej "Nieruchomością".

Zgodnie z wypisem z rejestru gruntów wydanym dnia 11 stycznia 2010 r. z upoważnienia Prezydenta Miasta, przedmiotowa Nieruchomość jest nieruchomością rolną (składająca się z gruntów ornych i sadów) w rozumieniu art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 11 kwietnia 2003 r. o kształtowaniu ustroju rolnego. Z treści ww. wypisu z rejestru gruntu wynika, że przy ulicy..., obręb 1.09.69, położone są następujące działki ewidencyjne: nr 9/1 o powierzchni 0,8745 ha, stanowiąca grunty orne (RIIIa) i sady (S-RIIIa), nr 9/2 o powierzchni 0,1025 ha stanowiąca sady (S-RIIIa), nr 9/3 o powierzchni 0,0945 stanowiąca sady (S-RIIIa), nr 9/4 o powierzchni 0,0865 stanowiąca grunty orne (RIIIa) i sady (S-RIIIa) oraz nr 9/5 o powierzchni 0,0795 stanowiąca grunty orne (RIIIa). Teren, na którym położona jest Nieruchomość nie jest objęty miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.

Wnioskodawca, jako osoba fizyczna, nabył przedmiotową Nieruchomość na podstawie umowy sprzedaży sporządzonej w dniu 28 października 1999 r. W momencie nabycia Nieruchomość składała się z pięciu wcześniej wymienionych działek, tworzących zwarty obszar. Wnioskodawca nie przeprowadzał dalszych podziałów Nieruchomości, zmian w ukształtowaniu terenu, ani nie zabudował Nieruchomości budynkami. W ww. umowie sprzedaży z 28 października 1999 r. znalazło się wyraźne stwierdzenie, że Nieruchomość jest gruntem rolniczym, bowiem nie otrzymano wcześniej zgody na zmianę przeznaczenia gruntów na cele nierolnicze.

Wnioskodawca oraz małżonka nie prowadzą działalności gospodarczej polegającej na obrocie nieruchomościami i nie nabywali zbywanej Nieruchomości z zamiarem dalszej odsprzedaży, na co wskazuje ponad 10-letni okres posiadania Nieruchomości. Wnioskodawca z małżonką prowadzą jednakże na innej nieruchomości działalność gospodarczą, tj. zakład cukierniczy (niedotyczącą jednak obrotu nieruchomościami). Sprzedawana Nieruchomość nie jest związana z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą.

W dniu 11 maja 2010 r. Wnioskodawca z małżonką zawarli ze spółką (zwaną dalej "Kupującym") przedwstępną umowę sprzedaży Nieruchomości ("Umowa Przedwstępna"). Umowa Przedwstępna została zawarta w formie aktu notarialnego. Umowa Przedwstępna obejmuje wszystkie działki (w formie i obszarze niezmienionym) nabyte uprzednio przez Wnioskodawców w 1999 r., których nabywcą będzie jeden i ten sam Kupujący.

Ponadto w nadesłanym uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wyjaśnił, że nie jest rolnikiem, nie prowadzi działalności rolniczej zarówno na gruncie będącym przedmiotem wniosku jak i na innych gruntach, nie podlega ubezpieczeniu KRUS. Podatnik nie wykorzystywał ani nie wykorzystuje przedmiotowej nieruchomości w prowadzeniu jakiejkolwiek działalności gospodarczej ani też w żaden inny sposób, poza ogólną dbałością o jej stan. Wnioskodawca prowadzi zakład cukierniczy na nieruchomości innej niż objęta zamiarem sprzedaży. Sprzedawana nieruchomość nie jest związana z prowadzonym przez Wnioskodawcę zakładem. Grunt ten nie był także przedmiotem dzierżawy ani innych umów o podobnym charakterze.

Podatnik informuje również, że nie występował z wnioskiem o przekwalifikowanie gruntu na cele nierolnicze. Wedle wiedzy Wnioskodawcy z wnioskiem o zmianę przeznaczenia gruntu występował poprzedni właściciel, ale uzyskał odpowiedź odmowną.

Wnioskodawca nie dokonywał sprzedaży innych nieruchomości. Obecna sprzedaż dokonywana jest jednorazowo, nie jest czyniona z zamiarem jej powtarzania. Wnioskodawca nabył tę nieruchomość wspólnie z małżonką jako osoby fizyczne do własnego majątku osobistego, na własne potrzeby. Przedmiotem planowanej sprzedaży jest cała nieruchomość, Wnioskodawca nie dokonywał jej podziału w celu obrotu mniejszymi działkami, nie czynił też na niej żadnych nakładów.

Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami.

Wnioskodawca pragnie ustalić, czy sprzedaż Nieruchomości, która nastąpi na podstawie przyszłej umowy przyrzeczonej, będzie podlegała podatkowi VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem podatnika sprzedaż Nieruchomości należy uznać jako dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę i w związku z tym korzystającą ze zwolnienia z obowiązku zapłaty podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Jednocześnie, nawet w przypadku gdyby przyjąć, że Nieruchomość może być z jakichś przyczyn uznana za grunt przeznaczony pod zabudowę, zdaniem podatnika sprzedaż ma charakter jednorazowy i nie wskazuje na zamiar wykonywania takich czynności w sposób częstotliwy, a zatem nie podlega podatkowi od towarów i usług z uwagi na art. 15 ust. 1 w zw. z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Nie jest to bowiem prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie obrotu (handlu) nieruchomościami.

Ad/1

Artykuł 43 ust. 1 ustawy o VAT zawiera katalog zwolnień przedmiotowych od obowiązku zapłaty podatku od towarów i usług. Wśród katalogu tych zwolnień znajduje się również "dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę" (art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT). Zatem, zgodnie z cytowanym przepisem, dostawa terenu niezabudowanego, który nie należy do grupy terenów przeznaczonych pod zabudowę lub terenów budowlanych, będzie korzystać ze zwolnienia od obowiązku zapłaty podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 11 kwietnia 2003 r. - o kształtowaniu ustroju rolnego, przez "nieruchomość rolną" - należy rozumieć nieruchomość rolną w rozumieniu Kodeksu cywilnego, z wyłączeniem nieruchomości położonych na obszarach przeznaczonych w planach zagospodarowania przestrzennego na cele inne niż rolne. Zgodnie z art. 46 ze zn. 1 k.c. - "nieruchomościami rolnymi (gruntami rolnymi) są nieruchomości, które są lub mogą być wykorzystywane do prowadzenia działalności wytwórczej w rolnictwie w zakresie produkcji roślinnej i zwierzęcej, nie wyłączając produkcji ogrodniczej, sadowniczej i rybnej". Jeżeli zatem dana nieruchomość może być choćby potencjalnie wykorzystywana na prowadzenie działalności wytwórczej w rolnictwie oraz nie jest oznaczona w planie miejscowym jako nieruchomość nierolnicza, wówczas nieruchomość taka ma status rolny. A zatem, w przypadku nieruchomości niezabudowanej, tylko istniejący plan miejscowy określający jej przeznaczenie na cele budowlane (lub inne nierolnicze), mógłby pozbawiać daną nieruchomość statusu rolnego.

Zbywana przez Wnioskodawców Nieruchomość jest:

* niezabudowana,

* nieobjęta planem miejscowym,

* wg wypisu z Rejestru Gruntów ma status gruntu rolnego, a więc nie-budowlanego.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustay o VAT - przez "dostawę (towarów)" rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, natomiast zgodnie z art. 2 ust. 6 ustawy o VAT "towarami" są m.in. grunty. Ustawa o VAT nie zawiera natomiast definicji pojęć i kryteriów uznawania "terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę". Z brzmienia art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy można jedynie wnioskować, że dla wykładni tych terminów ważny będzie cel i przeznaczenie tych terenów. Zgodnie z utrwaloną linią orzecznictwa, w celu dokonania właściwej wykładni art. 43 ust. 1 pkt 9, należy sięgać do przepisów ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717, z późn. zm.) (dalej jako "ZagospPrzestrzU"). Powyższą tezę potwierdzają m.in. wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego ("NSA"): z 5 listopada 2009 r. (sygn. I FSK 956/08) i z 6 marca 2008 r. (sygn. I FSK 436/07). Zarazem niedopuszczalne są, w sytuacji braku wspomnianych kryteriów, wszelkie próby ich samodzielnego określania - np. przez ustalenie celu czy przeznaczenia przez właścicieli tego terenu. Taką tezę, dodatkowo przemawiającą za zasadnością używania przepisów ZagospPrzestrzU w celu wykładni pojęć "terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę", zawiera wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ("WSA") w Gdańsku z dnia 5 lutego 2008 r. (sygn. I SA/Gd 934/07).

Zgodnie z art. 1 pkt 2 ZagospPrzestrzU ustawa ta określa "zakres i sposoby postępowania w sprawach przeznaczania terenów na określone cele oraz ustalania zasad ich zagospodarowania i zabudowy".

Zakwalifikowanie terenu do tej lub innej kategorii wynika z planów gminy, co do przyszłej zabudowy, a następuje to w formie miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego ("plan miejscowy"), które zgodnie z art. 4 ust. 1 w zw. z art. 6 ust. 1 ZagosPrzestrzU ustalają przeznaczenie terenu rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu oraz sposób wykonywania prawa własności nieruchomości. W planie miejscowym określa się obowiązkowo przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania (art. 15 ust. 2 pkt 1 ZagospPrzestrzU).

W niniejszej sprawie Nieruchomość położona jest na terenie, dla którego nie sporządzono miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Nie zostało zatem określone przeznaczenie tego obszaru jako terenów budowlanych czy też przeznaczonych pod zabudowę, bowiem takiego określenia można dokonać jedynie w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego (art. 15 ust. 2 ZagospPrzestrzU). W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, skoro teren, na którym znajduje się Nieruchomość, nie jest terenem budowlanym czy przeznaczonym pod zabudowę oraz dodatkowo jest terenem niezabudowanym, wypełnione są przesłanki art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, a zatem sprzedaż Nieruchomości korzysta z przedmiotowego zwolnienia od obowiązku zapłaty podatku od towarów i usług. Powyższa tezę potwierdzają liczne orzeczenia wojewódzkich sądów administracyjnych. Wydana na tle art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, w tym m.in wyrok WSA w Opolu z dnia 28 lutego 2007 r. (sygn. I SA/Op 16/07), wyrok WSA w Szczecinie z dnia 27 maja 2009 r. (sygn. akt I SA/Sz 89/09), czy też wyrok WSA w Warszawie z dnia 11 lipca 2007 r. (sygn. III SA/Wa 899/07).

Ostatni z przytoczonych wyroków stanowi, iż przeznaczenie terenu wynika z planu zagospodarowania przestrzennego a w przypadku braku takiego planu - decyduje ewidencja gruntów i budynków.

Zgodnie z art. 21 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. (Dz. U. Nr 30, poz. 163, z późn. zm.) - Prawo geodezyjne i kartograficzne ("PrGeodKart") - podstawę m.in. planowania gospodarczego, planowania przestrzennego oraz gospodarki nieruchomościami stanowią dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków. Jak wcześniej podniesiono, wypis z Rejestru Gruntów z dnia 11 stycznia 2010 r. potwierdza, że Nieruchomość składa się z gruntów ornych i sadów. Taki stan ewidencji gruntów wyklucza możliwość uznania Nieruchomości za teren budowlany czy przeznaczony pod budowę w rozumieniu przepisów ustawy o VAT. Jak wynika z graficznego załącznika do Studium Uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego, tereny, na których znajduje się Nieruchomość, zostały sklasyfikowane jako tereny użytkowane obecnie rolniczo (R). Należy jednak dodać, że w myśl orzeczenia NSA z 23 marca 2010 r. (sygn. I FSK 274/09), studium nie jest aktem powszechnie obowiązującego prawa i nie może być uznane za określające sposób przeznaczenia nieruchomości na potrzeby ustawy o VAT. Zdaniem NSA, takim dokumentem w braku planu miejscowego jest ewidencja/rejestr gruntów.

Wnioskodawca nie występował o warunki zabudowy i zagospodarowania terenu dla zbywanej Nieruchomości. Zgodnie z Postanowieniem Urzędu Skarbowego w Pruszczu Gdańskim z dnia 28 kwietnia 2005 r. (sygn. NP/443-6/1/05/k.c.) przedmiotem opodatkowania są "nieruchomości gruntowe - zabudowane i niezabudowane - przy czym w przypadku tych ostatnich jedynie te, których przedmiotem są tereny budowlane bądź przeznaczone pod zabudowę, co oznacza, że ze zwolnienia od podatku korzystać będą dostawy gruntów o charakterze rolnym, leśnym, działek rekreacyjnych, nieprzeznaczone pod zabudowę", przy czym "charakter gruntu należy ustalać w oparciu o przepisy prawa miejscowego (plan zagospodarowania przestrzennego)." Podobne tezy zawierają:

* Postanowienie Izby Skarbowej w Gdańsku z dnia 11 kwietnia 2007 r. (sygn. PI/443-104/07/P/03, ULP-I/443-14/06),

* Interpretacja Indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 5 stycznia 2010 r. (sygn. IBPP3/443-2/10/AS), a także

* Interpretacja Indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 12 marca 2009 r. (sygn. IPPP1-443-33/09-2/PR), który stwierdza, że "dostawy gruntów niezabudowanych, będących np. gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione z podatku od towarów i usług", a "o przeznaczeniu gruntu rozstrzyga odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego decyduje o kwalifikacji gruntu."

Ad/2

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż Nieruchomości nie będzie także wypełniała przesłanek prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami i z tego względu nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT. Wnioskodawca z małżonką nabyli Nieruchomość jak osoby fizyczne do własnego majątku osobistego. Nieruchomość została nabyta na własne potrzeby (w tym rozważano możliwość jej zabudowy, albo ewentualnie wykorzystania w prowadzonym nieopodal gospodarstwie rolnym). Przedmiotem planowanej sprzedaży jest cała Nieruchomość. Wnioskodawca nie dokonywał podziałów Nieruchomości w celu obrotu mniejszymi działkami, ani nie czynił na Nieruchomości żadnych nakładów. Wnioskodawca z małżonką nie prowadzą działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami. Zamiar sprzedaży Nieruchomości w całości potwierdza, że sprzedaż Nieruchomości ma charakter jednorazowy. W konsekwencji, wykluczona jest sprzedaż tej Nieruchomości w sposób powtarzalny i częstotliwy na rzecz innych osób.

Zgodnie z orzeczeniem WSA w Szczecinie z 24 kwietnia 2008 r., (sygn. I SA/Sz 826/07) - "dla przypisania danemu podmiotowi statusu podatnika podatku od towarów i usług, tj. działania w charakterze handlowca, nie jest wystarczające ustalenie i ocena okoliczności związanych z samą sprzedażą, lecz konieczne jest również ustalenie i ocena okoliczności towarzyszących nabyciu towarów, a zwłaszcza czy zostały one nabyte w celu ich odsprzedaży, a nie na potrzeby własne". Wnioskodawca posiadał Nieruchomość ponad 10 lat, co wskazuje, że Nieruchomość nie była nabywana z zamiarem odsprzedaży. Także fakt braku ulepszeń Nieruchomości, zmiany statusu na nie-rolny, czy podziału Nieruchomości wskazuje na nie-handlowy charakter kupna.

Ponadto, zgodnie z wyrokiem WSA we Wrocławiu z 16 grudnia 2009 r., (sygn. I SA/Wr 1352/09) - "nie zawsze nabycie gruntu w celu jego dalszej odsprzedaży należy kwalifikować w momencie tej sprzedaży jako działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.). Jest to możliwe tylko wtedy, gdy działalność w tym zakresie przybiera formę profesjonalną, stałą, a w konsekwencji zorganizowaną. Sprzedaż kilku działek budowlanych lub przeznaczonych pod zabudowę, wskazująca na ograniczony ilościowo zakres realizacji tej sprzedaży, a tym samym jej okazjonalność, a nie zamiar częstotliwego realizowania takiej działalności, nie może być kwalifikowana jako prowadzenie handlowej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ww. ustawy".

W wyroku z dnia 24 listopada 2009 r. (N) (sygn. I FSK 1167/08) NSA stwierdził, że "przyjęcie, że dana osoba sprzedaje działki w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę profesjonalną. Natomiast zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony być musi już w momencie nabycia towaru. Nie można doszukiwać się go w okolicznościach, które nastąpiły po jego nabyciu (np. w okolicznościach związanych z podziałem zakupionego gruntu na mniejsze działki), gdyż pod pojęciem "handel" należy rozumieć dokonywanie w sposób zorganizowany zakupów towarów w celu ich odsprzedaży". Należy powtórzyć, że Wnioskodawca i małżonka nie prowadzą profesjonalnej działalności w zakresie handlu nieruchomościami, a samą Nieruchomość nabywali z zamiarem przeznaczenia na własne potrzeby.

W wyroku 16 września 2009 r. (sygn. I FSK 853/09), NSA stwierdził, że: "okazjonalna, nawet powtarzająca się sprzedaż majątku osobistego przez osobę fizyczną, która nie jest dokonywana w ramach jej działalności jako handlowca, nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), gdyż nie spełnia przesłanek wynikających z jego hipotezy".

Z kolei w wyroku z 24 listopada 2009 r. (sygn. I FSK 1299/08), NSA uznał, że "okolicznością ułatwiającą dokonanie prawidłowej kwalifikacji danej sprzedaży w aspekcie podatku od towarów i usług jest cel, na jaki podatnik przeznacza dochód uzyskany z tejże czynności. Mianowicie, gdy uzyskane środki dedykuje na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, to uznać należałoby, że co do zasady podlegają one opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Gdyby jednak były one przeznaczone na cele prywatne, to bez względu na prawnopodatkowy status sprzedawcy uznać należałoby, iż nie działa on w tym przypadku w charakterze podatnika, w związku z czym realizowana przez niego czynność nie podlega podatkowi od towarów i usług". Należy zwrócić uwagę, że dochód ze sprzedaży Nieruchomości Wnioskodawca zamierza przeznaczyć głównie na cele osobiste i rodzinne.

Ponadto, jak wynika z interpretacji Izby Skarbowej w Warszawie z 29 kwietnia 2010 r. (IPPP1/443-187/10-4/ISz), jeśli osoba fizyczna sprzedaje ze swojego majątku prywatnego nieruchomość gruntową (nawet przeznaczoną pod zabudowę), a czynność ta wykonywana jest jednorazowo lub okazjonalnie, w warunkach wskazujących, że nie jest czyniona z zamiarem jej powtarzania i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą. Taki właśnie charakter ma sprzedaż Nieruchomości, której dotyczy niniejszy wniosek.

W świetle powyższego nie można uznać dokonywanej przez Wnioskodawcę sprzedaży Nieruchomości za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT. A zatem sprzedaż nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Natomiast art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - mocą art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą zbycie majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Zatem, w przedmiotowej sprawie podstawowym kryterium dla opodatkowania zbycia nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności handlowej.

Podkreślić przy tym należy, że zwłaszcza w przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu, zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony być musi już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży. Nie można pominąć, że pod pojęciem "handel" należy rozumieć dokonywany w sposób zorganizowany zakup towarów w celu ich odsprzedaży. Jeżeli zatem dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 ustawy nie można podmiotu dokonującego dostawy uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności i to bez względu na to, czy czynność tę wykonał jednorazowo ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania jej w sposób częstotliwy.

Taka właśnie sytuacja występuje w przypadku zbycia przez osobę fizyczną majątku prywatnego. Zbycie majątku nabytego na własne potrzeby, a nie z przeznaczeniem do działalności handlowej, zarówno w całości, jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika VAT.

Mając na uwadze powyższe, uzasadnionym jest twierdzenie, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem podatku od towarów i usług

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca zamierza dokonać sprzedaży niezabudowanej nieruchomości rolnej, składającej się z pięciu działek stanowiących zwarty obszar, którą nabył wraz z małżonką w roku 1999. Od momentu nabycia nie dokonano dalszych podziałów nieruchomości, zmian w ukształtowaniu terenu ani zabudowy. Podatnik nie występował z wnioskiem o przekwalifikowanie gruntu na cele nierolnicze. Wnioskodawca nie jest rolnikiem, nie prowadzi działalności rolniczej zarówno na gruncie będącym przedmiotem wniosku jak i na innych gruntach. Podatnik nie wykorzystywał ani nie wykorzystuje przedmiotowej nieruchomości w prowadzeniu jakiejkolwiek działalności gospodarczej ani też w żaden inny sposób, poza ogólną dbałością o jej stan. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami, prowadzi zakład cukierniczy na nieruchomości innej niż objęta zamiarem sprzedaży. Sprzedawana nieruchomość nie jest związana z prowadzonym przez Wnioskodawcę zakładem. Grunt ten nie był także przedmiotem dzierżawy ani innych umów o podobnym charakterze. Wnioskodawca nie dokonywał wcześniej sprzedaży innych nieruchomości.

Ponadto z wniosku wynika, że planowana sprzedaż będzie czynnością jednorazową, nie jest czyniona z zamiarem jej powtarzania. Wnioskodawca nabył tę nieruchomość wspólnie z małżonką jako osoby fizyczne do własnego majątku osobistego, na własne potrzeby (w tym rozważał możliwość jej zabudowy). Przedmiotem planowanej sprzedaży jest cała nieruchomość, Wnioskodawca nie dokonywał jej podziału w celu obrotu mniejszymi działkami, nie poczynił też na niej żadnych nakładów.

Grunt, jak wskazano powyżej, spełnia definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego zbycie jest traktowane jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, jednak w przedmiotowej sprawie Wnioskodawcy nie można uznać za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ustawy. Okoliczności sprawy nie wskazują bowiem na to, aby dokonując zbycia działek działał w charakterze handlowca. Nie były one bowiem w żaden sposób wykorzystywane do działalności gospodarczej i stanowią Jego majątek osobisty. Z wniosku wynika, że działki nie zostały nabyte w celu odsprzedaży czy też wykorzystania w ramach działalności gospodarczej, ale z przeznaczeniem na potrzeby własne Wnioskodawcy.

Zatem, należy również zaznaczyć, iż w przypadku, gdy osoba fizyczna dokonuje zbycia swojego majątku prywatnego - niezabudowanej nieruchomości gruntowej, a czynność tę wykona jednorazowo lub okazjonalnie, w warunkach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja ta nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu cyt. wyżej art. 15 ust. 2 ustawy.

W przedmiotowej sprawie okoliczności planowanej transakcji sprzedaży nieruchomości gruntowej nie wskazują, iż Wnioskodawca miałby dokonać jej z zamiarem powtarzania czy też wykonywania w sposób częstotliwy, działając w charakterze handlowca. Wnioskodawca dokonał zakupu nieruchomości na własne potrzeby, nie wykorzystywał jej w żaden sposób do celów zarobkowych - nie prowadził na niej działalności gospodarczej ani rolniczej, nie była ona przedmiotem dzierżawy. Nie można też stwierdzić, że grunt ten został nabyty w celu odsprzedaży, nie dokonano bowiem żadnych czynności (zmiana przeznaczenia grunty, podział, inwestycje), które wskazywałyby na zamiar dokonywania zorganizowanej dostawy działek.

Z treści wniosku wynika zatem, że Podatnik planując przedmiotową sprzedaż działa w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania, gdyż czynność ta nie oznacza wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Dokonując tej transakcji Wnioskodawca nie występuje w charakterze podatnika podatku VAT, korzysta jedynie z przysługującego Mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem.

Reasumując, w sytuacji, gdy przedmiotowy grunt nie był wykorzystywany przez Wnioskodawcę w działalności gospodarczej (w tym również rolniczej), nabyty został do celów prywatnych i dokonana transakcja będzie miała charakter incydentalny, stwierdzić należy, że zbycie opisanej nieruchomości nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a Wnioskodawca nie zostanie uznany z tytułu dokonania tej transakcji za podatnika podatku od towarów i usług prowadzącego działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży działek.

Mając powyższe na uwadze, stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie uznaje się za prawidłowe.

Z uwagi na fakt, iż planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż opisanej nieruchomości nie mieści się w zakresie czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, pytanie nr 1 dotyczące zastosowania zwolnienia z opodatkowania tej czynności podatkiem VAT stało się bezprzedmiotowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszaw, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.