IPPP3/443-50/12-2/KB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 11 stycznia 2012 r. (data wpływu 12 stycznia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia motocykla - jest nieprawidłowe.

W dniu 12 stycznia 2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia motocykla.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem VAT. Wykonuje usługi introligatorskie na terenie W. W związku z nasilającymi się korkami na ulicach Warszawy, aby szybciej i sprawniej docierać do klienta Wnioskodawca planuje zakup w 2012 r. motocykla jako środek trwały firmy. Motocyklem Wnioskodawca będzie dojeżdżał do klientów w sprawach handlowych (oferowanie wyrobów, promocja, dowóz drobnych zleceń).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca może odliczyć pełen VAT z faktury zakupu motocykla (w 2012 r. jako środek trwały firmy) używanego do kontaktów z klientami (dostawa drobnych zleceń, promocja).

Zdaniem Wnioskodawcy:

Wnioskodawca uważa, że może odliczyć pełen VAT z faktury zakupu motocykla. Zdaniem Wnioskodawcy, ustawa o podatku VAT stanowi wprost, że "towary identyfikuje się na podstawie przepisów o statystyce publicznej (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług PKWiU)." Motocykle, które posiadają symbol PKWiU 35.41 zaklasyfikowano w odrębnym dziale "Sprzęt transportowy pozostały" wśród m.in. statków, okrętów, lokomotyw, rowerów, motorowerów itp.

W związku z powyższym, jeżeli ustawa VAT klasyfikuje wyroby na podstawie PKWiU, gdzie motocykle są zaliczane do zupełnie innego działu niż samochody (Dział 34 "Pojazdy mechaniczne przyczepy i naczepy") zupełnie nieuzasadnione jest powoływanie się na ustawę o ruchu drogowym i definicję pojazdu samochodowego.

Wnioskodawca podkreślił, że występuje z pytaniem wyłącznie o VAT z faktury zakupu, a nie o odpis VAT z paliwa, który przysługuje samochodom ciężarowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Ustawodawca stworzył zatem podatnikom prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy o VAT.

Należy ponadto zauważyć, iż w art. 88 tej ustawy wskazane zostały sytuacje, w przypadku wystąpienia których nie stosuje się obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego.

Do dnia 31 grudnia 2010 r., zasady odliczenia podatku VAT od nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych regulowały przepisy art. 86 ust. 3-7a ustawy o VAT.

Na mocy art. 1 ust. 1 pkt 11 lit. b) ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą nowelizującą, z dniem 1 stycznia 2011 r. zostały uchylone przepisy art. 86 ust. 3-7a ustawy.

Natomiast dodano m.in.:

* przepis art. 86a ust. 1-10 ustawy o VAT, w którym określono zasady odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony,

* przepis art. 88a ustawy o VAT, określający zasady odliczenia paliwa do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Stosownie do art. 9 pkt 2 ustawy nowelizującej, dodane przepisy art. 86a ust. 1-10 oraz art. 88a wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2013 r.

Natomiast, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r. kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego od zakupu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych oraz paliwa wykorzystywanego do ich napędu, regulują odpowiednio przepisy art. 3 oraz art. 4 ustawy nowelizującej.

Zgodnie z treścią art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej, w okresie od dnia wejścia w życie tej ustawy (tj. od dnia 1 stycznia 2011 r.) do dnia 31 grudnia 2012 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

W ust. 2 ww. art. 3 wskazano, iż przepis ust. 1 nie dotyczy:

Spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 2 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań (art. 3 ust. 3 ustawy nowelizującej).

Należy zaznaczyć, że Komisja Europejska wyraziła zgodę na wprowadzenie czasowych (do dnia 31 grudnia 2012 r.) ograniczeń odliczenia podatku naliczonego przy zakupie i leasingu samochodów - zostały one sformułowane w przepisach ww. ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (ustawy nowelizującej).

Zgodnie z art. 5a ustawy towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Ustawa nowelizująca nie definiuje pojęcia samochodu oraz pojazdu samochodowego. Jednakże w art. 3 ust. 2 ustawodawca odsyła do przepisów prawa o ruchu drogowym, nie odsyła natomiast do Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, dlatego też na potrzeby niniejszej sprawy należy odwołać się do przepisów ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 z późn. zm.).

Podobne stanowisko zajął Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku sygn. akt I FSK 983/07 z dnia 27 sierpnia 2008 r., w którym stwierdził, że: "Samochody osobowe, ciężarowe, motocykle są wymienione w PKWiU, ale nie przesądza to, jak w niniejszej sprawie, jaki jest zakres przedmiotowy pojęcia pojazdy samochodowe. Biorąc bowiem pod uwagę, że w przepisach tych (przepisy ustawy o VAT - przyp. tut. Organu) wkracza się nieuchronnie w materię regulowaną przez przepisy ustawy - Prawo o ruchu drogowym w odniesieniu do tychże towarów, należy uznać, że zastosowanie będą miały pojęcia i definicje w niej zawarte. Na przykład: samochód osobowy, pojazd samochodowy, dopuszczalna ładowność, pojazd specjalny, świadectwo homologacji, decyzja zwalniająca z obowiązku uzyskania takiego świadectwa, ilość miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy."

Mając na uwadze powyższe nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, który stwierdził, że skoro ustawa VAT klasyfikuje wyroby na podstawie PKWiU, gdzie motocykle są zaliczane do zupełnie innego działu niż samochody (Dział 34 "Pojazdy mechaniczne przyczepy i naczepy") zupełnie nieuzasadnione jest powoływanie się na ustawę o ruchu drogowym i definicję pojazdu samochodowego. A zatem w przedmiotowej sprawie zastosowanie będą miały definicje zawarte w ww. ustawie - Prawo o ruchu drogowym.

Zgodnie z art. 2 pkt 31 i pkt 33 ww. ustawy - Prawo o ruchu drogowym, "pojazd" oznacza środek transportu przeznaczony do poruszania się po drodze oraz maszynę lub urządzenie do tego przystosowane, zaś "pojazd samochodowy" - pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h; określenie to nie obejmuje ciągnika rolniczego. Motocykl natomiast, zgodnie z art. 2 pkt 45 cyt. wyżej ustawy, jest to pojazd samochodowy jednośladowy lub z bocznym wózkiem - wielośladowy.

W świetle powyższego uznać należy, iż obowiązujące od dnia 1 stycznia 2011 r. ograniczenia wynikające z art. 3 ustawy nowelizującej mają również zastosowanie do motocykli z uwagi na fakt, iż motocykle uznane są za pojazdy samochodowe.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem VAT. Wykonuje usługi introligatorskie na terenie W. Wnioskodawca planuje zakup w 2012 r. motocykla jako środek trwały firmy. Motocyklem Wnioskodawca będzie dojeżdżał do klientów w sprawach handlowych. Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy prawa do odliczenia całości podatku naliczonego od zakupu motocykla.

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, iż skoro motocykl wypełnia definicję pojazdu samochodowego, to mając na uwadze art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia 60% podatku naliczonego (nie więcej niż 6.000 zł) zawartego w fakturze dokumentującej jego nabycie (a nie jak wskazano w całości), przy założeniu, że przedmiotowy motocykl wykorzystywany będzie wyłącznie do celów związanych z czynnościami opodatkowanymi i nie wystąpią wyłączenia wynikające z art. 88 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.