IPPP3/443-50/08-4/KT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 10 października 2008 r. (data wpływu 16 października 2008 r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 listopada 2008 r. (data wpływu 17 listopada 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zwolnienia z podatku VAT dla dostawy nieruchomości zabudowanej - jest nieprawidłowe.

W dniu 16 października 2008 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zwolnienia z podatku VAT dla dostawy nieruchomości zabudowanej. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 12 listopada 2008 r. (data wpływu 17 listopada 2008 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu nr IPPP3/443-50/08-2/KT z dnia 31 października 2008 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Nieruchomość zabudowaną w roku 1968 czteromieszkaniowym budynkiem mieszkalnym oraz komórkami Wnioskodawca nabył jako osoba fizyczna bez VAT w roku 2002.

Pani nie jestem i nigdy nie była czynnym podatnikiem VAT. Przedmiotową nieruchomość nabyła w celu użytkowania jej zgodnie z przeznaczeniem i tak, jak była ona używana wcześniej, czyli na cele mieszkaniowe. Na omawianej nieruchomości nie jest i nie była prowadzona żadna działalność gospodarcza. Budynek mieszkalny winien być sklasyfikowany w dziale 11 PKOB. Budynek nie posiada lokali użytkowych. Nakłady związane z omawianą nieruchomością zostały poniesione na odnowienie budynku mieszkalnego po zakupie nieruchomości.

Zdarzeniem przyszłym ma być sprzedaż nieruchomości dla spółki z o.o. w roku bieżącym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku ze sprzedażą ww. nieruchomości Wnioskodawca powinien naliczyć VAT:

* jeśli kupującym będzie spółka z o.o.

* jeśli kupującym będzie osoba fizyczna.

Zdaniem Wnioskodawcy wystąpi tu zwolnienie z VAT (na podst. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT), bowiem budynek jest używany (ponad 5 lat) i trwale związany z gruntem. Pani nabyła tę nieruchomość jako osoba fizyczna bez VAT, nie prowadzi obrotu nieruchomościami, więc sądzi, że wystąpi zwolnienie, zarówno w przypadku, gdy kupującym będzie spółka z o.o., jak i osoba fizyczna.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega, między innymi, odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju. Ustawodawca przez towary rozumie rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki, budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty (art. 2 pkt 6 ustawy).

W myśl postanowień art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Natomiast artykuł 15 ust. 2 ww. ustawy stanowi, iż działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, iż warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie:

* dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,

* podmiot wykonujący daną czynność musi zostać uznany za podatnika VAT.

Zatem co do zasady, warunkiem uznania danej osoby za podatnika jest jej stałe zaangażowanie w prowadzoną działalność gospodarczą. Tym samym możliwe jest wystąpienie sytuacji, w której nie będzie podatnikiem podatku od towarów i usług osoba fizyczna zaangażowana sporadycznie w dostawę towaru. Z art. 15 ust. 2 ww. ustawy wynika, że sporadyczność czynności, względnie jednorazowe ich wykonywanie, tworzy z danej osoby podatnika wyłącznie w przypadku, gdy te okazjonalne lub jednorazowo wykonywane czynności są czynnościami wykonywanymi w związku z działalnością gospodarczą.

Wspomniany wyżej przepis art. 15 ust. 2 ustawy o VAT nie pozwala na opodatkowanie czynności, choćby mogła być ona zdefiniowana jako dostawa towarów lub świadczenie usług w rozumieniu art. 7 i 8 ustawy o VAT, jeżeli nie jest ona wykonywana w ramach działalności gospodarczej. Nie jest zatem działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży. Jeśli więc osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, dokonuje sprzedaży składników majątku osobistego, w warunkach wskazujących, że działania te nie są czynione z zamiarem ich powtarzania (kontynuowania) i nie zmierzają do nadania im stałego (zorganizowanego) charakteru, a towary te nie były nabywane jedynie w celu ich zbycia - czynności te nie mogą być uznane za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, a zatem osoba je wykonująca nie uzyskuje statusu podatnika VAT.

Z opisu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, uzupełnionego wyjaśnieniami zawartymi w piśmie z dnia 12 listopada 2008 r., wynika zamiar dokonania jednorazowej transakcji sprzedaży całej nieruchomości, stanowiącej majątek osobisty Właścicielki, wykorzystywany do zaspokojenia własnych potrzeb.

Powyższe oznacza, iż przedmiotowa czynność nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ w transakcji tej dokonujący sprzedaży nie będzie występował jako podatnik podatku VAT, wykonujący samodzielną działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Wskazana nieruchomość stanowi bowiem majątek prywatny osoby fizycznej, a sama sprzedaż zostanie dokonana w okolicznościach nie wskazujących na zamiar wykonywania tej czynności w sposób częstotliwy i powtarzalny.

Konsekwentnie, za nieprawidłowe uznać należy stanowisko Wnioskodawcy, iż w sprawie będącej przedmiotem wniosku zastosowanie będzie miało zwolnienie z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Bowiem zwolnienie od podatku jest okolicznością szczególną, odstępstwem od ogólnych zasad określonych w ustawie. Zatem najpierw musi wystąpić przesłanka pozwalająca zaklasyfikować daną czynność do katalogu czynności podlegających opodatkowaniu, a dopiero potem można zastosować zwolnienie, wynikające z przepisów szczególnych. Tym samym nie można zwolnić z podatku czynności, która w opisanych wyżej okolicznościach, nie podlega opodatkowaniu.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację, w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.