IPPP3/443-499/10-6/IB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 20 maja 2010 r. (data wpływu 25 maja 2010 r.) uzupełnionego w dniu 5 sierpnia 2010 r. (data wpływu) na wezwanie z dnia 21 lipca 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* nabywanych usług telefonicznych w postaci kart prepaid przez pracowników Spółki w Szwecji do ich telefonów prywatnych - jest prawidłowe,

* nabywanych usług telefonicznych w postaci kart prepaid przez pracowników Spółki w Szwecji do telefonów służbowych oraz usług automyjni nabywanych do samochodów służbowych - jest nieprawidłowe.

W dniu 25 maja 2010 r. wpłynął ww. wniosek uzupełniony w dniu 5 sierpnia 2010 r. (data wpływu) na wezwanie z dnia 21 lipca 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług. Przedmiotowy wniosek dotyczył trzech stanów faktycznych, kolejno:

* usług telefonicznych i automyjni nabywanych w Szwecji przez pracowników Spółki,

* opłat związanych z wynajmem nieruchomości za granicą,

* miejsca świadczenia usług wywozu gruzu z budowy prowadzonej na nieruchomości położonej w Szwecji.

Przedmiotowa interpretacja dotyczy następującego stanu faktycznego:

Przedsiębiorstwo (dalej jako "Spółka") oddelegowuje swoich pracowników do pracy w Szwecji. Części pracownikom oddelegowanym do Szwecji Spółka zapewnia służbowe telefony komórkowe. Część pracowników korzysta w Szwecji ze swoich prywatnych telefonów komórkowych. Zarówno pracownicy, którym Spółka zapewnia służbowe telefony komórkowe jak i ci pracownicy, którzy korzystają ze swoich prywatnych telefonów dokonują zakupu kart telefonicznych (prepaid) w Szwecji. Jako potwierdzenie zakupu kart prepaid pracownicy otrzymują paragony, na których jako usługodawca wskazany jest podmiot szwedzki, brak jest natomiast danych nabywcy oraz numerów identyfikacji podatkowej zarówno wystawcy jak i nabywcy.

Na podstawie przedkładanych przez pracowników paragonów Spółka dokonuje pracownikom zwrotu wydatkowanych przez nich na usługi telefoniczne w Szwecji kwot.

Ponadto, jeden ze współpracowników Spółki dostarcza Spółce zagraniczne rachunki z tytułu nabycia usług telekomunikacyjnych (obejmującego również abonament), na których jako nabywca wskazany jest on. Jest to jego prywatny telefon, ale wykorzystywany na cele służbowe, w związku z czym Spółka dokonuje zwrotu kosztów na postawie przedłożonych rachunków.

Dodatkowo oddelegowani pracownicy ponoszą w Szwecji także koszty wydatków na mycie w myjni samochodowej samochodów służbowych. Poniesione przez nich wydatki na mycie samochodów są udokumentowane paragonami, które nie zawierają danych nabywcy. Usługi te są opodatkowane szwedzkim podatkiem VAT.

Na podstawie przedkładanych przez pracowników paragonów Spółka dokonuje pracownikom zwrotu wydatkowanych przez nich na usługi automyjni w Szwecji kwot.

Spółka ponosi również koszty wynajmu nieruchomości w Szwecji, w których na czas delegacji, zamieszkują jej pracownicy.

Oprócz czynszu za najem tej nieruchomości Spółka obciążana jest przez wynajmującego przedmiotową nieruchomość - podmiot szwedzki także kosztami energii, usług telefonicznych oraz telewizyjnych, które są związane z pobytem pracowników. Otrzymuje za nie odrębną fakturę, na której Spółka jest wskazana jako ich nabywca. Faktura zawiera numery identyfikacji podatkowej wystawcy oraz nabywcy. Na fakturze szwedzki podatek VAT nie jest wykazywany. Ponadto na fakturze widnieje jedna kwota jako suma opłat wynikających z dostawy energii elektrycznej, usług telekomunikacyjnych oraz abonamentu telewizyjnego.

Dodatkowo Spółka ponosi w ramach wykonywanych przez nią w Szwecji usług budowlanych koszty wywozu gruzu z budowy. Gruz jest wywożony przez podmioty szwedzkie.

Spółka nie posiada na terytorium Szwecji stałego miejsca prowadzenia działalności.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Zdaniem Wnioskodawcy:

Pytanie 1

Zgodnie z przepisem art. 28b ust. 1 ustawy o VAT miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1, art. 28g ust. 1, art. 28i, 23j i 28n.

Z kolei zgodnie z ustępem 2 powyższego przepisu w przypadku, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba lub stałe miejsce zamieszkania, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności.

Zatem, co do zasady, miejscem świadczenia usług, a co za tym idzie miejscem ich opodatkowania podatkiem VAT jest w przypadku usług świadczonych na rzecz podatnika podatku VAT miejsce, w którym nabywca usługi posiada siedzibę. Jeżeli natomiast nabywane usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności przez podatnika, to ich miejscem świadczenia jest to stałe miejsce prowadzenia działalności.

W stosunku do usług telekomunikacyjnych świadczonych na rzecz podatników ustawa o VAT nie przewiduje szczególnego miejsca świadczenia tych usług.

Zatem usługi telekomunikacyjne świadczone dla podatników, są co do zasady opodatkowanie w kraju siedziby ich nabywcy, chyba, że są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności przez podatnika innego niż miejsce jego siedziby.

Spółka nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności w Szwecji. Zatem nabywane przez Spółkę usługi telekomunikacyjne powinny, co do zasady, podlegać opodatkowaniu w Polsce.

Jednakże w opisanym powyżej stanie faktycznym zakup usług telefonicznych dokonywany jest przez pracowników i dokumentowany jest paragonami, z których nie wynika, aby ich nabywcą była Spółka. Otrzymane bowiem paragony dokumentujące nabycie usług telefonicznych (telekomunikacyjnych) nie wskazują iż to Spółka zawarła ze szwedzkim operatorem umowę na świadczenie usług telekomunikacyjnych. Stroną umowy ze szwedzkim operatorem jest pracownik Spółki, który dokonuje nabycia usług we własnym imieniu.

Zdaniem Spółki fakt, iż dokonuje ona zwrotu pracownikom poniesionych przez nich wydatków nie powoduje, iż to Spółka staje się stroną umowy ze szwedzkim operatorem oraz że z tytułu usługi, którą nabył pracownik staje się ona importerem tej usługi i jest zobowiązana do rozliczenia podatku VAT.

Takie też stanowisko zostało zaprezentowane w interpretacji Podlaskiego Urzędu Skarbowego z 19 grudnia 2005 r. o sygn. P-I/443/115/AN/05. W powyższej interpretacji organ stwierdził, iż korzystanie z internetu lub telefonu przez osobę reprezentującą podatnika za granicą podczas delegacji nie stanowi importu usług oraz nie wymaga wystawienia faktury wewnętrznej. Urząd uznał w powyższej interpretacji, iż świadczenie takie można porównać do korzystania poza granicami kraju z automatów telefonicznych, gdzie usługodawca nie jest w stanie określić tożsamości usługobiorców, a do rozliczenia podatku VAT jest zobowiązany w takiej sytuacji usługodawca według zasad obowiązujących w kraju świadczenia tych usług.

Podobnie zdaniem Spółki w przypadku pracownika, który przedstawia Spółce rachunki z tytułu nabycia usług telekomunikacyjnych dotyczących jego prywatnego telefonu, ale wykorzystywanego na cele służbowe, Spółka nie jest zobowiązana rozpoznać importu usług. Nabywcą usługi, wskazanym na rachunku jest pracownik Spółki, który zawarł z operatorem umowę we własnym imieniu. Późniejszy zwrot przez Spółkę kosztów nabytej usługi telekomunikacyjnej przez prywatną osobę, która zawarła we własnym imieniu umowę z operatorem nie oznacza, iż Spółka staje się z tego tytułu nabywcą usługi obowiązanym do rozliczenia podatku VAT.

Pytanie 2

Zdaniem Spółki jej pracownicy nabywają usługi automyjni w Szwecji we własnym imieniu jako osoby prywatne. Pracownicy Spółki nie nabywają przedmiotowych usług w charakterze podatnika jakim jest Spółka. Umowa wykonania usługi mycia samochodów zawierana jest pomiędzy pracownikiem występującym w tej transakcji jako osoba prywatna a automyjnią. Z tych też względów zdaniem Spółki także i w tym przypadku Spółka nie dokonuje importu usług automyjni.

Paragony dokumentujące nabycie przedmiotowych usług nie zawierają danych Spółki jako nabywcy. Fakt, iż Spółka dokonuje pracownikom zwrotu poniesionych przez nich wydatków na zakup usług automyjni nie oznacza, iż to Spółka występuje w tej transakcji jako nabywca tej usługi, a co za tym idzie nie powstaje z tego tytułu obowiązek rozpoznania przez Spółkę importu usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

* prawidłowe w części dotyczącej nabywanych usług telefonicznych w postaci kart prepaid przez pracowników Spółki w Szwecji do ich telefonów prywatnych,

* nieprawidłowe w części dotyczącej nabywanych usług telefonicznych w postaci kart prepaid przez pracowników Spółki w Szwecji do telefonów służbowych oraz usług automyjni nabywanych do samochodów służbowych.

Przez import usług - w myśl art. 2 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług - rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników nieposiadających siedziby, stałego miejsca zamieszkania lub stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju.

Stosownie do postanowień zawartych w ust. 2 powyższego artykułu, przepisów ust. 1 pkt 4 i 5 nie stosuje się w przypadku świadczenia usług i dostawy towarów, od których podatek należny został rozliczony przez usługodawcę lub dokonującego dostawy towarów na terytorium kraju, z wyjątkiem świadczenia usług, do których stosuje się art. 28b, oraz dostawy gazu w systemie gazowym lub energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym, dla których w każdym przypadku podatnikiem jest usługobiorca lub nabywca towarów.

Na mocy ust. 3 tegoż artykułu, przepis ust. 1 pkt 4 stosuje się, jeżeli usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b, również osoba prawna niebędąca takim podatnikiem, zarejestrowana jako podatnik VAT UE, zgodnie z art. 97.

Stosownie do obowiązującego od dnia 1 stycznia 2010 r. art. 28b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, co do zasady miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę.

Ustęp 2 tegoż artykułu stanowi, iż w przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności.

Ponadto z ustępu 4 tego samego artykułu w powiązaniu z art. 28c wynika, iż w przypadku świadczenia usług na rzecz podatników, gdy usługi te są przeznaczone na cele osobiste podatnika lub jego pracowników miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym usługodawca posiada siedzibę lub stałe miejsce prowadzenia działalności.

Dla celów określenia miejsca świadczenia usług, ustawodawca odrębnie zdefiniował pojęcie podatnika. Z art. 28a pkt 1 ustawy wynika, iż przez podatnika należy rozumieć:

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka wykonuje na terytorium Szwecji usługi budowlane. Wnioskodawca nie posiada w Szwecji stałego miejsca prowadzenia działalności. Części pracownikom oddelegowanym do Szwecji Spółka zapewnia służbowe telefony komórkowe. Część pracowników korzysta w Szwecji ze swoich prywatnych telefonów. Zarówno pracownicy, którym Spółka zapewnia służbowe telefony komórkowe jak i ci pracownicy, którzy korzystają ze swoich prywatnych telefonów dokonują zakupu kart telefonicznych (prepaid) w Szwecji. Jako potwierdzenie zakupu kart prepaid pracownicy otrzymują paragony, na których jako usługodawca wskazany jest podmiot szwedzki, brak jest natomiast danych nabywcy oraz numerów identyfikacji podatkowej zarówno wystawcy jak i nabywcy.

Ponadto, jeden ze współpracowników Spółki dostarcza Spółce zagraniczne rachunki z tytułu nabycia usług telekomunikacyjnych (obejmującego również abonament), na których jako nabywca wskazany jest on. Jest to jego prywatny telefon, ale wykorzystywany na cele służbowe, w związku z czym Spółka dokonuje zwrotu kosztów na postawie przedłożonych rachunków.

Dodatkowo oddelegowani pracownicy ponoszą w Szwecji także koszty wydatków na mycie w myjni samochodowej samochodów służbowych. Poniesione przez nich wydatki na mycie samochodów są udokumentowane paragonami, które nie zawierają danych nabywcy. Usługi te są opodatkowane szwedzkim podatkiem VAT.

Na podstawie przedkładanych przez pracowników paragonów Spółka dokonuje pracownikom zwrotu wydatkowanych przez nich kwot na usługi telefoniczne oraz usługi automyjni. Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą obowiązku rozpoznania importu usług z tytułu zakupu kart telefonicznych oraz usług automyjni w tak przedstawionym stanie faktycznym.

Należy na wstępie zauważyć, iż z sytuacji opisanej we wniosku wyraźnie wynika, że koszty ponoszone przez pracowników Spółki są ściśle związane z wykonywaną przez nich pracą. Nie można zatem, jak wskazał Wnioskodawca uznać, iż pracownicy ponoszą wydatki we własnym imieniu jako osoby prywatne. Dotyczy to wydatków związanych z używaniem telefonów służbowych oraz samochodów służbowych. Przedmiotowe samochody oraz telefony stanowią własność Spółki i zostały przekazane do użytku służbowego oddelegowanym pracownikom. Zastosowanie w takim przypadku znajdzie art. 28b ustawy ust. 1 ustawy, zgodnie z którym miejscem świadczenia usług telekomunikacyjnych oraz usług automyjni będzie miejsce, w którym usługobiorca posiada siedzibę, tj. w przedstawionym stanie faktycznym Polska. Spółka jest zatem zobowiązana do rozliczenia importu usług.

W momencie zaś gdy usługi telefoniczne w postaci kart prepaid nabywane są przez pracowników Spółki w Szwecji do ich telefonów prywatnych Wnioskodawca nie rozpoznaje importu usług na własną rzecz. W przedmiotowych transakcjach Spółka nie występuje jako nabywca - nabywcą ww. usług są pracownicy, którzy zakupują karty do prywatnych telefonów.

Dodatkowo wskazać należy, że tylko w sytuacji, gdy usługi automyjni oraz usługi telekomunikacyjne nabywane do samochodów służbowych oraz telefonów służbowych przeznaczone byłyby na cele osobiste pracowników Wnioskodawcy wówczas zastosowanie znalazłby ww. art. 28b ust. 4 ustawy tj. miejscem świadczenia tych usług byłoby terytorium Szwecji. Jednak powyższe nie ma zastosowania w przedmiotowej sprawie w odniesieniu do służbowych samochodów i służbowych telefonów wykorzystywanych przez pracowników Spółki do celów realizacji zadań wykonywanych przez Spółkę na terytorium Szwecji.

Reasumując należy stwierdzić, że Spółka ma obowiązek rozliczenia podatku od towarów i usług z tytułu importu usług w stosunku do usług telekomunikacyjnych nabywanych w postaci kart prepaid przez pracowników Spółki w Szwecji do telefonów służbowych oraz nabywanych przez nich usług automyjni dla samochodów służbowych, pomimo, iż przedmiotowe usługi zostały udokumentowane innymi dokumentami niż faktura. Należy wskazać, iż w celu uproszczenia rozliczeń dyrektywa 2008/8/WE wprowadziła z dniem 1 stycznia 2010 r. stosowanie obligatoryjnego mechanizmu odwrotnego obciążenia w szerszym niż to wynikało z dotychczasowych przepisów dyrektywy zakresie, co oznacza, że Podatnik jest zobowiązany sam naliczyć odpowiednią kwotę VAT z tytułu nabytych usług, o których mowa w art. 28b, i nie jest możliwe zwolnienie z tego obowiązku przez fakt ewentualnego rozliczenia podatku VAT przez usługodawcę.

W momencie zaś gdy pracownicy nabywają karty telefoniczne do swoich prywatnych telefonów Spółka nie ma obowiązku rozliczenia podatku od towarów i usług z tytułu importu usług ponieważ w przedmiotowych transakcjach nie występuje jako nabywca.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Nadmienia się, iż odnośnie pozostałych dwóch stanów faktycznych zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.