IPPP3/443-487/10-2/KT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 20 maja 2010 r. (data wpływu 24 maja 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu pojazdu oraz paliwa do tego pojazdu, w związku z wprowadzeniem zmian ww. pojazdu - jest nieprawidłowe.

W dniu 24 maja 2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu pojazdu ciężarowego oraz paliwa wykorzystywanego do eksploatacji tego pojazdu, w związku z planowanym wprowadzeniem zmian ww. pojazdu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca, będący podatnikiem podatku VAT, dokonał nabycia wewnątrzwspólnotowego pojazdu ciężarowego wielozadaniowego kategorii N1G (VAN) marki Toyota typ J12 (EU). Pojazd spełnił wymogi art. 86 pkt 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535), co zostało potwierdzone stosownym badaniem technicznym oraz wpisem w dokumentach rejestracyjnych pojazdu (VAT-1). Dokonano odliczenia podatku VAT od nabycia ww. pojazdu.

Podatnik zamierza dokonać rozszerzenia ilości miejsc siedzących, zgodnie z art. 9a pkt 1 i 2 rozporządzenia Ministra Inf. z dnia 26 lipca 2004 r., zmieniającym rozporządzenie Ministra Inf. z dnia 31 grudnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych pojazdów oraz zakresu ich niezbędnego wyposażenia (Dz. U. z 2003 r. Nr 32, poz. 262 oraz z 2004 r. nr 34 poz. 300 i nr 103 poz. 1085).

Zmiana zostałaby wykonana przez uprawniony warsztat, który wykonuje takie modyfikacje dla... i potwierdzona stosową adnotacją w dowodzie rejestracyjnym pojazdu, dokonana na podstawie badania technicznego wykonanego w okręgowej stacji kontroli pojazdów.

Po dokonanej zmianie pojazd posiadałby dwa rzędy foteli oraz kratkę oddzielającą przestrzeń osobową od bagażowej. Pojazd po modyfikacji nie będzie już spełniał warunku określonego w art. 86 ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), ale odpowiadałby warunkom technicznym uzyskanej przez... homologacji PL... dla tego typu pojazdu J12 (EU).

Zatem pojazd po zmianie odpowiadałby wymogom ustawy jako pojazd zgodny z typem pojazdu (J12), na który wydano homologację dla pojazdu ciężarowego 5-miejscowego o ładowności ponad 500 kg, z kratką oddzielającą przestrzeń pasażerską od towarowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Stanowisko Wnioskodawcy:

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Podstawowa zasada dotycząca możliwości odliczenia podatku naliczonego została zawarta w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.). Zgodnie z tym przepisem w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z dniem akcesji Polski do Unii Europejskiej, tj. z dniem 1 maja 2004 r. wprowadzony został przepis art. 86 ust. 3 ustawy, zgodnie z którym w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej ładowności mniejszej niż określona wg wzoru:

DŁ= 357kg + n x 68kg

gdzie

DŁ - oznacza dopuszczalną ładowność,

N - oznacza ilość miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy

- kwotę podatku naliczonego stanowiło 50% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 5.000 zł.

Jednocześnie przepis art. 88 ust. 1 pkt 3 tej ustawy stanowił, iż obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosowało się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3 i 5.

Ponadto na podstawie art. 86 ust. 5 ustawy dopuszczalna ładowność pojazdów oraz ilość miejsc (siedzeń), o których mowa w ust. 3, określona była na podstawie wyciągu ze świadectwa homologacji lub odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji, wydawanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym. Pojazdy, które w wyciągu ze świadectwa homologacji lub w odpisie decyzji, o której mowa w zdaniu pierwszym, nie miały określonej dopuszczalnej ładowności lub ilości miejsc, uznaje się również za samochody osobowe, o których mowa w ust. 3.

Od nowelizacji ustawy obowiązującej od dnia 22 sierpnia 2005 r., stosownie do nowego brzmienia przepisu art. 86 ust. 3, w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nie przekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze nie więcej jednak niż 6.000 zł, z wyłączeniem pewnych kategorii pojazdów określonych przez ust. 4 tego artykułu.

Natomiast ze znowelizowanego brzmienia art. 88 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy wynika, iż obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3.

Jednocześnie, stosownie do zapisów art. 86 ust. 4 cyt. ustawy, przepis art. 86 ust. 3 nie dotyczy:

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 5 ustawy spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ww. art. 86 ust. 4 pkt 1 - 4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.

Na gruncie poprzednio obowiązującej ustawy dotyczącej podatku VAT, tj. ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 z późn. zm.) przepisy ograniczające prawo do odliczenia w związku z nabyciem samochodów osobowych oraz innych samochodów a także paliwa do nich brzmiały następująco:

Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika:

* samochodów osobowych oraz innych samochodów o dopuszczalnej ładowności do 500 kg, z wyjątkiem przypadków, gdy odprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie na podstawie umów leasingu tych samochodów stanowi przedmiot działalności podatnika (art. 25 ust. 1 pkt 2),

* paliw silnikowych benzynowych, oleju napędowego oraz gazu wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych lub innych samochodów o dopuszczalnej ładowności do 500 kg (art. 25 ust. 1 pkt 3a).

Ponadto, zgodnie z przepisem § 10 ust. 3 rozporządzenia z dnia 22 marca 2002 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 27, poz. 268 z późn. zm.), obowiązującym do dnia 30 kwietnia 2004 r., podatnikom nabywającym samochody inne niż osobowe, które nie posiadają homologacji producenta lub importera wymaganej dla tego rodzaju samochodów, nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego oraz do zwrotu różnicy podatku, o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem tych samochodów.

Podstawowym aktem określającym ramy prawne opodatkowania podatkiem od wartości dodanej od dnia 1 stycznia 2007 r. jest Dyrektywa Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz.UE.L2006.347.1 z późn. zm.), a wcześniej VI Dyrektywa Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów dotyczących podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku - 77/388/EWG, Dz. Urz.UE.L 1977 Nr 145 poz. 1 z późn. zm.)

Zgodnie z art. 17 (6) VI Dyrektywy (oraz art. 176 obowiązującej Dyrektywy) podatek od wartości dodanej nie może być odliczany od wydatków niebędących wydatkami ściśle związanymi z prowadzoną działalnością. Do czasu przyjęcia przez Radę Unii Europejskiej przepisów określających kategorie wydatków niekwalifikujących się do odliczenia podatku od wartości dodanej, państwa członkowskie mogą zachować wyłączenia przewidziane w ich prawie krajowym w dniu ich przystąpienia. Wyłączenia te mogą dotyczyć podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych oraz nabywanych paliw. Istnieje zatem możliwość na gruncie prawa Unii Europejskiej stosowania ograniczeń w odliczaniu podatku naliczonego, pod warunkiem, iż ograniczenia te istniały w prawie krajowym w momencie przystąpienia do Unii Europejskiej. Tym samym omawiany przepis art. 17 (6) VI Dyrektywy formułuje zasadę "stand still" (klauzula stałości), przewidującą utrzymanie w mocy krajowych wyłączeń prawa do odliczenia podatku naliczonego, które obowiązywały przed wejściem w życie VI Dyrektywy.

Z uwagi na cel przepisu art. 17 (6) VI Dyrektywy pojęcie "prawo krajowe" odnosi się do krajowego systemu odliczenia podatku od wartości dodanej obowiązującego i rzeczywiście stosowanego w chwili wejścia w życie tejże Dyrektywy. Klauzula "stand still" nie ma bowiem na celu umożliwienie nowym państwom członkowskim dokonania zmian swych wewnętrznych przepisów w związku z przystąpieniem do Unii Europejskiej w sposób, który oddalałby te przepisy od celów Dyrektywy.

W tym kontekście uchylenie ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym w dniu akcesji Polski do struktur Unii Europejskiej i wprowadzenie przepisów nowych, zawierających ograniczenia w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego, samo w sobie nie może stanowić podstawy do stwierdzenia naruszenia art. 17 ust. 6 VI Dyrektywy. Istotne jest bowiem ustalenie, czy nowe przepisy krajowe nie doprowadziły do rozszerzenia zakresu wcześniejszych krajowych wyłączeń prawa do odliczenia podatku.

W podobny sposób do opisanej kwestii odniósł się Europejski Trybunał Sprawiedliwości w wyroku z dnia 22 grudnia 2008 r. w sprawie C-414/07. Należy przy tym zaznaczyć, że ze względu na zbieżność w tym względzie regulacji Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z późn. zm.) z regulacją VI Dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r., uwagi powyższe odnoszą się również do treści art. 176 tego aktu prawnego.

Analiza przytoczonych przepisów pozwala na stwierdzenie, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodów oraz paliw używanych do ich napędu, obowiązujące w Polsce po dniu akcesji do Unii Europejskiej, tylko w części rozszerzają zakres wcześniejszych krajowych wyłączeń tego prawa, natomiast w części wręcz przeciwnie - pozwalają na korzystanie z odliczenia podatku naliczonego w większym zakresie. Przeprowadzona powyżej analiza zmian prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodu osobowego wskazuje na to, iż:

* art. 25 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. nie przewidywał prawa do obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego do nabywanych przez podatnika samochodów osobowych innych niż przeznaczonych do odsprzedaży lub oddania w odpłatne używanie na podstawie umów leasingu gdy stanowi to przedmiot działalności podatnika - przy czym ograniczenie to nie dotyczy samochodów posiadających co najmniej 500 kg ładowności w sytuacji, gdy ze świadectwa homologacji wynika, że jest to samochód ciężarowy,

* art. 86 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. obowiązującej od dnia 1 maja 2004 r. pozwalał na odliczenie nie więcej niż 50% podatku naliczonego od nabycia samochodu osobowego - nie więcej jednak niż 5 000 zł,

* art. 86 ust. 3 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 22 sierpnia 2005 r. rozszerzył omawiane prawo w sposób pozwalający na odliczenie kwoty podatku naliczonego w wysokości 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu nabycia - nie więcej jednak niż 6.000 zł.

Ponadto stwierdzić należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie paliw używanych do napędu samochodów, obowiązujące w Polsce po dniu akcesji do Unii Europejskiej, rozszerzają zakres wcześniejszych krajowych wyłączeń tego prawa.

Biorąc pod uwagę powyższe zmiany w kontekście wyroku Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z dnia 22 grudnia 2008 r. w sprawie C-414/07, należy stwierdzić, iż zmiany przepisów prawa krajowego dokonane po przystąpieniu Polski do Unii Europejskiej nie spowodowały ograniczeń prawa podatników krajowych w zakresie prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego od nabycia samochodu osobowego o ładowności poniżej 500 kg, nieposiadającego świadectwa homologacji samochodu ciężarowego oraz od raty (czynszu) z tytułu najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze.

Zatem należy uznać, że w tym zakresie należy stosować przepis art. 86 ust. 3 ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 22 sierpnia 2005 r., tj. w przypadku odliczenia kwoty podatku naliczonego od nabycia samochodu osobowego, jak również samochodu ciężarowego nieposiadającego świadectwa homologacji oraz od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy użytkujących samochody osobowe na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, podatnikowi przysługuje prawo do pomniejszenia części kwoty podatku należnego odpowiednio o 50% kwoty podatku naliczonego - nie więcej jednak niż 5.000 zł w okresie od 1 maja 2004 r. do dnia 21 sierpnia 2005 r. oraz o 60% kwoty podatku naliczonego - nie więcej jednak niż 6 000 zł w okresie od dnia 22 sierpnia 2005 r.

Również zmiana prawa podatkowego w stosunku do samochodów spełniających warunki określone w art. 86 ust. 4 obecnie obowiązującej ustawy pozwalają na pełne odliczenie kwoty podatku naliczonego. W związku z tym w tej części nie ma mowy o ograniczeniach prawa podatników krajowych do odliczenia kwoty podatku naliczonego po przystąpieniu Polski do Unii Europejskiej.

Natomiast należy stwierdzić, iż zmiany przepisów prawa krajowego przyczyniły się po 1 maja 2004 r. do ograniczenia prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego do nabywanych samochodów o ładowności co najmniej 500 kg, gdy ze świadectwa homologacji wynika, że jest to samochód ciężarowy. Ograniczenie dotyczyło również raty leasingu, najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca będący podatnikiem podatku VAT, dokonał wewnątrzwspólnotowego nabycia pojazdu ciężarowego wielozadaniowego typu van. Pojazd spełniał wymogi art. 86 ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, co zostało potwierdzone stosownym badaniem technicznym oraz wpisem w dokumentach rejestracyjnych pojazdu, w związku z czym Podatnik dokonał odliczenia podatku VAT od nabycia ww. pojazdu.

Wnioskodawca zamierza dokonać rozszerzenia ilości miejsc siedzących w ww. pojeździe. Zmiana zostałaby wykonana przez uprawniony warsztat i potwierdzona stosową adnotacją w dowodzie rejestracyjnym pojazdu, na podstawie badania technicznego wykonanego w okręgowej stacji kontroli pojazdów. Po dokonanej zmianie pojazd posiadałby dwa rzędy foteli oraz kratkę oddzielającą przestrzeń osobową od bagażowej. A zatem pojazd po modyfikacji nie będzie już spełniał warunku określonego w art. 86 ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT. Odpowiadałby natomiast, jak wskazuje Wnioskodawca, warunkom technicznym homologacji uzyskanej przez producenta dla tego typu pojazdu (ciężarowego 5-miejscowego o ładowności ponad 500 kg, z kratką oddzielającą przestrzeń pasażerską od towarowej).

W świetle powołanych wyżej przepisów prawa wspólnotowego i krajowego oraz biorąc pod uwagę opis zdarzenia przyszłego, tut. Organ stwierdza, że opisany pojazd, po dokonaniu planowanych przez Wnioskodawcę zmian, nie będzie mógł być zaklasyfikowany do samochodów ciężarowych spełniających warunki wynikające z ustawy o VAT, uprawniające do odliczania pełnej kwoty podatku naliczonego z tytułu nabycia paliwa wykorzystywanego do napędu tego pojazdu. Ze złożonego wniosku nie wynika bowiem, iż samochód ten będzie posiadał dokumenty, o których mowa w powołanych przepisach, dające Wnioskodawcy prawo do dokonania odliczenia podatku naliczonego.

Tut. Organ podkreśla, iż w sytuacji gdyby samochód, będący przedmiotem wniosku, spełniał warunki określone w art. 86 ust. 4 pkt 1-4 ustawy, a Zainteresowany posiadałby stosowne zaświadczenie o spełnieniu tych wymagań wydane w drodze dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów - po przeprowadzeniu zmian w pojeździe, które Wnioskodawca planuje, a dowód rejestracyjny pojazdu zawierałby właściwą adnotację - Wnioskodawca posiadałby prawo do odliczenia w pełnej wysokości podatku naliczonego wynikającego z faktur nabycia paliwa wykorzystywanego do jego napędu.

Treść wszystkich powołanych przepisów w zakresie podatku od towarów i usług jednoznacznie wskazuje, iż jedynie w przypadku pojazdu (samochodu) spełniającego określone warunki techniczne przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego. Wobec powyższego, uprawnienie takie nie przysługuje w sytuacji, gdy samochód nie spełnia tych warunków ze względu na zmiany dokonane w pojeździe po jego zakupie.

Wnioskodawca wskazuje, że na typ samochodu, jakiemu będzie odpowiadał przedmiotowy pojazd po przeróbkach, producent posiada homologację wydaną dla samochodu ciężarowego 5-miejscowego o ładowności ponad 500 kg, z kratką oddzielającą przestrzeń pasażerską od towarowej.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 68 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 z późn. zm.), producent lub importer nowego pojazdu samochodowego, ciągnika rolniczego, motoroweru, tramwaju lub przyczepy oraz przedmiotów ich wyposażenia lub części jest obowiązany uzyskać dla każdego nowego typu tych pojazdów, przedmiotu ich wyposażenia i części świadectwo homologacji wydane przez ministra właściwego do spraw transportu. Za producenta uważa się również podmiot dokonujący montażu lub zabudowy pojazdu. W razie zmian mających wpływ na charakter samochodu należy uzyskać nowe świadectwo, potwierdzające typ pojazdu po dokonanych zmianach. Zwrócić również należy uwagę na podstawową różnicę pomiędzy dowodem rejestracyjnym a świadectwem homologacji. Pierwszy z tych dokumentów, łącznie z wynikiem badań technicznych, decyduje wyłącznie o dopuszczeniu pojazdu do ruchu. Drugi - o jego charakterze, a to dopiero pociąga za sobą konsekwencje w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT. Aby dana przeróbka spowodowała zmianę (lub brak tej zmiany) przeznaczenia pojazdu oraz jego charakter, musi być uwzględniona przez ministra transportu uprawnionego do wydawania świadectw homologacji. Nie zastąpi go stosowny wynik badania technicznego, wykonanego przez upoważnioną stację diagnostyczną.

W związku z powyższym, z uwagi na brak dla pojazdu będącego przedmiotem wniosku stosownych dokumentów, potwierdzających spełnienie warunków wynikających z przepisów ustawy o VAT, Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT związanego z nabyciem paliwa do tego samochodu.

Podkreśla się, że Wyrok Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z dnia 22 grudnia 2008 r. nie odnosi się do kwestii uznania samochodu za ciężarowy bądź osobowy. Status samochodu potwierdzają dokumenty, z których to jednoznacznie wynika typ pojazdu.

Odnosząc się do kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu opisanego pojazdu, należy przywołać treść art. 86 ust. 5b-5c ww. ustawy o podatku od towarów i usług. Stosownie do art. 86 ust. 5b ustawy, w przypadku, gdy w pojeździe, dla którego wydano zaświadczenie, o którym mowa w ust. 5, zostały wprowadzone zmiany, w wyniku których pojazd nie spełnia wymagań, o których mowa w ust. 4 pkt 1-4 - podatnik obowiązany jest do pisemnego zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o tych okolicznościach, w terminie 7 dni od ich zaistnienia.

Zgodnie natomiast z art. 86 ust. 5c ustawy o VAT, jeżeli zmiany, o których mowa w ust. 5b, zostaną dokonane w okresie 12 miesięcy licząc od miesiąca, w którym otrzymano fakturę lub dokument celny, podatnik jest obowiązany do skorygowania kwoty podatku naliczonego w całości w rozliczeniu za okres, w którym dokonano tych zmian.

W opisanym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca wskazał, iż dokonał zakupu samochodu ciężarowego wielozadaniowego typu van, który spełniał wymogi art. 86 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, co zostało potwierdzone stosownym badaniem technicznym oraz wpisem w dokumentach rejestracyjnych pojazdu, w związku z czym Podatnik miał prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu ww. pojazdu. Obecnie Wnioskodawca zamierza dokonać rozszerzenia ilości miejsc siedzących w ww. pojeździe. Zmiana ta zostałaby wykonana przez uprawniony warsztat i potwierdzona stosową adnotacją w dowodzie rejestracyjnym pojazdu, na podstawie badania technicznego wykonanego w okręgowej stacji kontroli pojazdów. Po dokonanej zmianie pojazd posiadałby dwa rzędy foteli oraz kratkę oddzielającą przestrzeń osobową od bagażowej. Tym samym pojazd po modyfikacji nie będzie już spełniał warunku określonego w art. 86 ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT.

A zatem w świetle przytoczonych przepisów, w związku z wprowadzeniem zmian, w wyniku których przedmiotowy pojazd nie będzie spełniał wymagań, o których mowa w art. 86 ust. 4 pkt 1-4 ustawy o VAT - jeżeli przedmiotowe zmiany zostaną przeprowadzone przed upływem 12 miesięcy od zakupu pojazdu - Wnioskodawca będzie zobowiązany, w myśl art. 86 ust. 5c ustawy o VAT, zwrócić pełną kwotę odliczonego podatku naliczonego, w rozliczeniu za okres, w którym dokonano tych zmian.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy uznaje się za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację, w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.