IPPP3/443-486/13-2/KB

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 23 sierpnia 2013 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPP3/443-486/13-2/KB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 maja 2013 r. (data wpływu 29 maja 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania broszur informacyjnych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 maja 2013 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania broszur informacyjnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka (dalej również: Wnioskodawca/Spółka) w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej wydaje swoim pracownikom gazetki (broszury) informacyjne pn. CN w których opisywana jest w szczególności aktualna sytuacja Spółki oraz innych podmiotów z Grupy C. w Polsce, sytuacja międzynarodowa Grupy C., planowane oraz realizowane działania inwestycyjne oraz zmiany personalne jakie miały miejsce wewnątrz krajowych spółek. Przekazywane pracownikom broszury informacyjne pełnią zatem również formę komunikacji wewnątrzzakładowej. W związku z wydawaniem broszur Spółka ponosi koszty związane z drukiem i dystrybucją. Druk, skład oraz wydanie broszur informacyjnych dokonywane jest przez zewnętrzną firmę.

Nabyciu przez Wnioskodawcę broszur Informacyjnych CN towarzyszy otrzymanie faktury VAT, z wykazanym przez dostawcę podatkiem należnym, który Spółka będąc czynnym podatnikiem podatku VAT traktuje jako podatek naliczony, o którym mowa w treści art. 86 ust. 1 UPTU, związany z nabyciem towarów i usług wykorzystywanych do działalności opodatkowanej.

Zakupione egzemplarze CN są następnie wykładane w siedzibie Wnioskodawcy, w kilku powszechnie dostępnych dla pracowników oraz osób przebywających na terenie Spółki (kontrahentów, potencjalnych kontrahentów) miejscach. Każda z tych osób pozostaje uprawniona do bezpłatnego otrzymania (wzięcia) egzemplarza CN, przy czym ze względu na ograniczoną dostępność siedziby Spółki dla osób niebędących pracownikami sytuacje kiedy CN pobiera osoba inna niż pracownik występują okazjonalnie. Liczba nabywanych przez Spółkę CN o około 20% przekracza liczbę pracowników Spółki. Celem nabycia, a następnie przekazania CN pracownikom Spółki oraz upoważnionym osobom przebywającym w jej siedzibie jest wyłącznie przekazanie informacji związanych z sytuacją Spółki oraz całej Grupy C. i nie służy zaspokajaniu potrzeb konsumpcyjnych osób otrzymujących CN.

Ze względów praktycznych Spółka nie prowadzi ewidencji osób, które wzięły CN. Broszury informacyjne CN nie będą uznawane za prezenty o małej wartości i/lub próbki, o których mowa w treści art. 7 ust. 3 UPTU.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy w świetle aktualnie obowiązujących przepisów udostępnianie pracownikom oraz osobom przebywającym w siedzibie Spółki CN celem przekazania im informacji związanych z funkcjonowaniem Wnioskodawcy oraz spółek Grupy C. podlega opodatkowaniu podatkiem VAT jako czynność wyszczególniona w treści art. 5 ust. 1 UPTU, w szczególności czy czynność ta stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2 UPTU.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy udostępnianie pracownikom oraz osobom przebywającym w siedzibie Spółki CN celem przekazania im informacji związanych z funkcjonowaniem Wnioskodawcy oraz spółek Grupy C. nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT jako że nie stanowi żadnej z czynności wyszczególnionych w treści art. 5 ust. 1 UPTU, w szczególności czynność ta nie stanowi dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2 UPTU.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 UPTU opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1.

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2.

eksport towarów;

3.

import towarów na terytorium kraju;

4.

wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5.

wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl postanowień art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast zgodnie z art. 7 ust. 2 UPTU przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1.

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,

2.

wszelkie inne darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Na mocy art. 7 ust. 3 UPTU przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika. Przy czym przez prezenty o małej wartości rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

1.

o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 zł, jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób;

2.

których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1,jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł.

Biorąc zatem pod uwagę treść powyższych przepisów oraz jedną z naczelnych zasad podatku od towarów i usług, a mianowicie opodatkowanie nim konsumpcji, Spółka stwierdziła iż przekazywanie CN w stanie faktycznym opisanym powyżej pozostaje poza zasięgiem UPTU jako czynność nie podlegająca opodatkowaniu. Opisywana czynność nie stanowi bowiem żadnej z czynności wymienionych przez Ustawodawcę w art. 5 ust. 1 UPTU, w szczególności czynność ta nie stanowi dostawy towarów o której mowa w art. 7 ust. 2 ww. ustawy.

Zdaniem Spółki sam fakt, iż poprzez udostępnienie CN w jej siedzibie dochodzi do przekazania broszur informacyjnych nie skutkuje koniecznością naliczenia przez Spółkę podatku należnego związanego z dokonywanymi przekazaniami i wykazania go w składanej deklaracji VAT. Należy bowiem zwrócić uwagę, że udostępniany przez Spółkę CN nie przedstawia żadnej wartości konsumpcyjnej (użytkowej), a jego przekazaniu nie towarzyszy (nawet w sposób potencjalny) zaspokojenie jakichkolwiek potrzeb osobistych osób, które pobierają go w siedzibie Spółki. Jak wskazano w opisie stanu faktycznego CN ma wartość wyłącznie informacyjną, a przekazywane w nim informacje w sposób bezpośredni wiążą się działalnością Wnioskodawcy oraz całej Grupy C. w Polsce. Przekazywany CN w zasadzie pozostaje tylko i wyłącznie nośnikiem informacji związanym z wykonywaną przez pracowników pracą lina za zadanie wspierać komunikację wewnątrz Grupy C., nie przedstawiając jednak dla nikogo żadnej wartości użytkowej w swojej pierwotnej postaci tj. w stanie takim w jakim następuje przekazanie.

Kwestię wartości konsumpcyjnej użytkowej nieodpłatnie przekazywanych przedmiotów, pełniących funkcje wyłącznie informacyjne, w wyroku z dnia 28 lipca 2011 r. sygn. I FSK 1201/10, rozstrzygnął NSA uznając, że: (cyt.)"Jak słusznie bowiem argumentuje Spółka ulotki reklamowe i foldery nie mają charakteru konsumpcyjnego, skoro u otrzymującego je odbiorcy nie powodują żadnego przysporzenia majątkowego, a jedynie przekazują informacje o danym produkcie. Z powyższego zaś wynika, że ulotki i foldery nie mogą być uznane za towar będący przedmiotem czynności opodatkowanej. Istotny jest stan faktyczny przedmiotowej sprawy, w oderwaniu od którego nie można oceniać spornych czynności. Jak słusznie bowiem wskazał Sąd pierwszej instancji, ulotka reklamowa może być uznana dla potrzeb ustawy o VAT za towar opodatkowany, w sytuacji gdy zostanie ona zbyta przez wytwarzający ulotki podmiot nabywającemu je kontrahentowi, który następnie przekaże je anonimowym potencjalnym klientom."

Również stanowisko Ministerstwa Finansów wyrażone w broszurze Informacyjnej pn.: "Najważniejsze zmiany w podatku od towarów i usług od dnia 1 kwietnia 2013 r." potwierdza pogląd prezentowany przez Spółkę. W treści ww. dokumentu informacyjnego wskazano bowiem, że (cyt. str. 7): "Przy badaniu, czy nieodpłatnie przekazywane towary w ogóle podlegają podatkowi VAT należy określić czy przekazywany towar ma wartość użytkową (konsumpcyjną) z punktu widzenia nabywcy. Jeżeli przekazywany nieodpłatnie towar nie miałby dla nabywcy żadnej wartości użytkowej (konsumpcyjnej) to wówczas przekazanie takiego towaru nie podlegałoby opodatkowaniu podatkiem VAT".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1.

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,

2.

wszelkie inne darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika. (art. 7 ust. 3).

W myśl ust. 4 cyt. artykułu, przez prezenty o małej wartości, o których mowa w ust. 3, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

1.

o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 zł, jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób;

2.

których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł.

Jak wynika z powyższych uregulowań, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tego towaru lub ich części składowych, z wyjątkiem przekazania towarów stanowiących prezenty o małej wartości lub próbki. Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego, to nieodpłatne przekazanie tych towarów pozostaje neutralne podatkowo (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania).

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Spółka, w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej, wydaje swoim pracownikom gazetki (broszury) informacyjne pn. CN w których opisywana jest w szczególności aktualna sytuacja Spółki oraz innych podmiotów z Grupy C. w Polsce, sytuacja międzynarodowa Grupy C., planowane oraz realizowane działania inwestycyjne oraz zmiany personalne jakie miały miejsce wewnątrz krajowych spółek. Przekazywane pracownikom broszury informacyjne pełnią zatem również formę komunikacji wewnątrzzakładowej. W związku z wydawaniem broszur Spółka ponosi koszty związane z drukiem i dystrybucją. Druk, skład oraz wydanie broszur informacyjnych dokonywane jest przez zewnętrzną firmę. Nabyciu przez Wnioskodawcę broszur informacyjnych CN towarzyszy otrzymanie faktury VAT, z wykazanym przez dostawcę podatkiem należnym, który Spółka będąc czynnym podatnikiem podatku VAT traktuje jako podatek naliczony, o którym mowa w treści art. 86 ust. 1 UPTU, związany z nabyciem towarów i usług wykorzystywanych do działalności opodatkowanej. Zakupione egzemplarze CN są następnie wykładane w siedzibie Wnioskodawcy, w kilku powszechnie dostępnych dla pracowników oraz osób przebywających na terenie Spółki (kontrahentów, potencjalnych kontrahentów) miejscach. Każda z tych osób pozostaje uprawniona do bezpłatnego otrzymania (wzięcia) egzemplarza CN, przy czym ze względu na ograniczoną dostępność siedziby Spółki dla osób niebędących pracownikami sytuacje kiedy CN pobiera osoba inna niż pracownik występują okazjonalnie. Liczba nabywanych przez Spółkę CN o około 20% przekracza liczbę pracowników Spółki. Celem nabycia, a następnie przekazania CN pracownikom Spółki oraz upoważnionym osobom przebywającym w jej siedzibie jest wyłącznie przekazanie informacji związanych z sytuacją Spółki oraz całej Grupy C. i nie służy zaspokajaniu potrzeb konsumpcyjnych osób otrzymujących CN. Ze względów praktycznych Spółka nie prowadzi ewidencji osób, które wzięły CN. Broszury informacyjne CN nie będą uznawane za prezenty o małej wartości i/lub próbki, o których mowa w treści art. 7 ust. 3 UPTU.

Rozstrzygając kwestię opodatkowania czynności nieodpłatnego przekazania pracownikom oraz obecnym i potencjalnym kontrahentom drukowanych broszur stosownym jest odwołanie się do założeń konstrukcyjnych podatku od towarów i usług. U podstaw podatku VAT leży obciążenie tym podatkiem konsumpcji, co jest realizowane poprzez doliczanie go do ceny nabywanych przez konsumentów dóbr. Faktyczny ciężar podatku jest przerzucany na kolejnych nabywców, aby w końcu obciążyć ostatniego nabywcę - konsumenta, który nie uczestniczy już w tym systemie i nie ma możliwości dalszego przerzucenia podatku. Podatek VAT obciąża zatem konsumpcję danego towaru (lub usługi), przez którą należy rozumieć użycie nabytego towaru (lub usługi) ze skutkiem zaspokojenia jakiejkolwiek potrzeby przez konsumenta.

Wskazane wyżej broszury informacyjne nie stanowią towarów, które mogą podlegać konsumpcji, z uwagi na fakt, iż pełnią one jedynie funkcję nośnika informacji, a ich przekazanie ma na celu dotarcie do pracowników oraz kontrahentów i przedstawienie im sytuacji Spółki oraz pozostałych podmiotów z Grupy C. Oznacza to, że odbiorca przekazywanych towarów nie konsumuje ich, nie jest też w wyniku dokonanej dostawy zaspokojona jakakolwiek potrzeba, ani też nie pojawia się wskutek tego przysporzenie majątkowe.

W świetle powyższego należy uznać, że nieodpłatne przekazanie pracownikom oraz obecnym i potencjalnym kontrahentom drukowanych broszur informacyjnych pn. CN nie stanowi czynności, z którą ustawa o VAT wiązałaby powstanie obowiązku podatkowego. Przedmiotowe przekazanie nie wypełnia dyspozycji art. 7 ust. 2 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl