IPPP3/443-485/13-4/KT

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 3 września 2013 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPP3/443-485/13-4/KT

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 22 maja 2013 r. (data wpływu 27 maja 2013 r.) - uzupełnionym w dniu 12 lipca 2013 r. (data wpływu 15 lipca 2013 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 4 lipca 2013 r. (skutecznie doręczone w dniu 10 lipca 2013 r.) - o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego oraz zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 maja 2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego oraz zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym. Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 12 lipca 2013 r. (data wpływu 15 lipca 2013 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu nr IPPP3/443-485/13-2/KT z dnia 4 lipca 2013 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

X. AS (dalej: X. albo Wnioskodawca) jest podmiotem z siedzibą we Francji, prowadzącym na terytorium Francji działalność gospodarczą. W związku z wykonywaniem na terytorium Francji czynności opodatkowanych VAT, X. jest w tym kraju zarejestrowanym podatnikiem VAT i wykazuje w składanych tam deklaracjach VAT podatek należny. Z tytułu prowadzenia działalności w branży IT Wnioskodawcy przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego.

Od dnia 28 lutego 2012 r., X. prowadzi również działalność gospodarczą na terytorium Polski. Działalność taka wykonywana jest w zgodzie z art. 85 ust. 1 oraz art. 86 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447 z późn. zm., dalej: usdg), w formie oddziału przedsiębiorcy zagranicznego.

Na czele X. w Polsce stoi Dyrektor, który w ramach sprawowanych funkcji zarządza Działem Rozwoju Systemów, Działem Usług Informatycznych, Biurem Wdrożeń oraz Biurem Zarządzania Organizacją. Obecnie, w X. na terytorium Polski zatrudnionych jest około 20 osób. Są to głównie programiści, którzy pracują nad elementami oprogramowania mającymi zostać wykorzystanymi w spółkach z grupy X. Ponadto, Wnioskodawca zatrudnia na terytorium Polski pracowników administracyjnych w ramach np. "help-desk" czy księgowości.

Z uwagi na całokształt prowadzonej w Polsce działalności, X. dokonała rejestracji dla celów NIP oraz dla celów VAT (jako podatnik VAT czynny oraz podatnik VAT-UE) także na terytorium Polski. Zgodnie z treścią zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R oraz wydanego potwierdzenia zarejestrowania podatnika jako podatnika VAT (VAT-5), podmiotem zarejestrowanym jest X. W konsekwencji, począwszy od kwietnia 2012 r. X. składa również deklaracje VAT-7 do polskiego urzędu skarbowego.

Działalność gospodarcza X. w Polsce polega w głównej mierze na tworzeniu elementów specjalistycznego oprogramowania dedykowanego dla działalności ubezpieczeniowej, które to elementy, po scaleniu z innymi częściami oprogramowania rozwijanymi przez X. poza Polską, są jako całość sprzedawane przez Wnioskodawcę do spółek z grupy X.

Z uwagi na regulacje dotyczące miejsca świadczenia usług dla celów podatku VAT oraz fakt, iż - jak dotychczas - odbiorcami oprogramowania (usługobiorcami) tworzonego przez Wnioskodawcę są spółki z grupy X. posiadające siedzibę poza terytorium Polski, podatek VAT należny z tytułu sprzedaży kompleksowego oprogramowania jest rozliczany poza terytorium Polski.

X. ponosi również różnego rodzaju koszty, które zawierają w sobie podatek VAT, związane m.in. z wynajmem biura, nabyciem środków trwałych, nabyciem oprogramowania itp., na terytorium Polski.

Oprócz działalności informatycznej, X. dokonuje na terytorium Polski (w niektórych miesiącach) również nieodpłatnych przekazań towarów spełniających przesłanki opodatkowania podatkiem VAT na terytorium kraju oraz świadczy na rzecz pracowników różnego rodzaju usługi, które wcześniej zostały nabyte w imieniu X., lecz na rzecz pracowników. Z tego tytułu X. wykazuje podatek VAT należny w składanych przez siebie deklaracjach VAT-7 w Polsce.

W związku, z jednej strony, z dużą ilością wydatków ponoszonych przez Wnioskodawcę w Polsce (m.in. nabycie środków trwałych, w tym komputerów, wynajem biura, obsługa prawna) z podatkiem VAT, a związanych z prowadzoną działalnością X. w zakresie produkcji oprogramowania, oraz, z drugiej strony, z dokonywaniem przez X. stosunkowo niewielkich kwotowo czynności opodatkowanych podatkiem VAT w Polsce, od momentu rozpoczęcia prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski X. wykazuje w składanych w kraju deklaracjach VAT - 7 nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następne okresy rozliczeniowe.

X jest w stanie wykazać na podstawie posiadanych przez siebie dokumentów i informacji, iż istnieje związek podatku VAT naliczonego w Polsce czy to z czynnościami opodatkowanymi na terytorium Polski, czy to z czynnościami opodatkowanymi poza terytorium kraju.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy - mając na uwadze, że zasada neutralności podatku VAT, w świetle zarówno Dyrektywy 2006/112/WE Rady w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE.L2006.347.1, dalej: Dyrektywa VAT) jak polskich regulacji w zakresie podatku VAT, może być realizowana albo poprzez zwrot nadwyżki podatku naliczonego nad należnym w trybie art. 87 ustawy o VAT, albo poprzez zwrot w trybie w art. 89 ustawy o VAT (zasady zwrotu w tym trybie zostały określone w Rozporządzeniu Ministra Finansów w sprawie zwrotu podatku od towarów i usług niektórym podmiotom (Dz. U. z 2011 r. Nr 136, poz. 797, dalej: Rozporządzenie w sprawie zwrotu) - w przedstawionym stanie faktycznym jedynym właściwym trybem gwarantującym zachowanie zasady neutralności jest tryb określony w art. 87 ustawy o VAT, a nie tryb określony w art. 89 ustawy o VAT.

Stanowisko Wnioskodawcy:

W ocenie Wnioskodawcy, w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku, przysługuje Mu zwrot nadwyżki podatku naliczonego nad należnym wykazanej w składanych deklaracjach VAT-7, w trybie przewidzianym w art. 87 ustawy o VAT.

Zasada neutralności a odliczenie VAT

Jedną z nadrzędnych zasad wspólnotowego mechanizmu VAT jest osiągnięcie neutralności tego podatku dla przedsiębiorców, która w praktyce przejawia się tym, iż podatnik musi mieć możliwość odliczenia/zwrotu podatku VAT naliczonego, zapłaconego w cenie towarów i usług nabywanych na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej.

Realizacja zasady neutralności VAT w Polsce w praktyce następuje poprzez dwa komplementarne mechanizmy, tj.:

* zwrot VAT na podstawie art. 87 w związku z art. 86 ustawy o VAT - umożliwiający odliczenie i zwrot podatku naliczonego poprzez składane deklaracje VAT (dalej także jako: zwrot z deklaracji);

* tryb przewidziany w Dyrektywie Rady 2008/9/WE z 12 lutego 2008 r. określającej szczegółowe zasady zwrotu podatku od wartości dodanej przewidzianego w dyrektywie 2006/112/WE podatnikom niemającym siedziby w państwie członkowskim zwrotu, lecz mającym siedzibę w innym państwie członkowskim (Dz. U.UE.L .2008.44.23) i na podstawie przepisów krajowych (art. 89 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT oraz Rozporządzenie w sprawie zwrotu) stanowiących jej implementację do krajowego porządku prawnego - umożliwiający zwrot podatku naliczonego na wniosek (dalej także. jako: zwrot z Rozporządzenia).

W celu realizacji zasady neutralności podatku VAT, każdy przedsiębiorca (krajowy i zagraniczny) musi mieć możliwość skorzystania z jednego z powyższych mechanizmów, co potwierdza przyjęta przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE) linia orzecznicza, zgodnie z którą: "przepisy przyjmowane przez państwa członkowskie w tym celu nie mogą być wykorzystywane w ten sposób, aby podważały neutralność podatku VAT" (m.in. wyroki z dnia 19 września 2000 r. w sprawie C-454/98 Schmeink 8 Cofreth i Strobel; z dnia 21 lutego 2006 r. w sprawie C-255/02 Halifax, a także z dnia 27 września 2007 r. w sprawie C-146/05 Collée).

W rezultacie, nie powinno dochodzić do sytuacji, kiedy przedsiębiorca zagraniczny zostałby pozbawiony prawa do odliczenia lub ubiegania się o zwrot podatku naliczonego, niezależnie od tego, czy podatek naliczony wynika z zakupów dokonanych na terytorium tego samego kraju, w którym wygenerowany został podatek należny, czy też nie.

Prawo do zwrotu podatku VAT naliczonego z deklaracji

Zgodnie ze wspomnianą powyżej zasadą neutralności, podatnik powinien mieć możliwość zwrotu podatku VAT naliczonego bądź w trybie z deklaracji, bądź w trybie z rozporządzenia. W ocenie Wnioskodawcy, prawo to przysługuje Mu w trybie z deklaracji.

W myśl zasady ustanowionej w art. 87 ust. 1 ustawy o VAT, określającej prawo do zwrotu z deklaracji, w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Wspomniane powyżej prawo do zwrotu podatku VAT naliczonego może przysługiwać m.in. w związku z:

* wykonywaniem czynności opodatkowanych na terytorium kraju (art. 86 ust. 1 ustawy o VAT), jak również

* wykonywaniem przez podatnika czynności opodatkowanych poza terytorium kraju (art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy o VAT).

To, który z wyżej wymienionych przepisów znajdzie zastosowanie w konkretnym przypadku, zależy od tego, do jakich czynności zostanie wykorzystany nabywany towar lub usługa. Jeżeli dany zakup będzie wykorzystany do czynności opodatkowanych na terytorium Polski, zastosowanie znajdzie wprost art. 86 ust. 1 ustawy o VAT. W sytuacji natomiast, kiedy dany zakup związany będzie z czynnościami opodatkowanymi poza terytorium kraju, zastosowanie znajdzie art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy o VAT.

Z uwagi na fakt, że Wnioskodawca nabywa towary i usługi, które:

1.

dotyczą dostawy towarów i świadczenia usług poza terytorium kraju (tzw. czynności transgraniczne),

2.

są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych na terytorium kraju

* powinien mieć prawo do zwrotu podatku VAT naliczonego z deklaracji.

Ad. 1) Zwrot podatku VAT naliczonego związanego z wykonywaniem przez Wnioskodawcę czynności transgranicznych

Zgodnie z przepisami usdg oraz przepisami w zakresie podatku VAT, podmiot zagraniczny prowadzący działalność na terytorium Polski w formie oddziału, zarejestrowany dla potrzeb VAT, traktowany jest jako jeden podmiot (jeden przedsiębiorca i jednocześnie jeden podatnik). Innymi słowy - rejestracja oddziału jest jednoznaczna z rejestracją przedsiębiorcy zagranicznego.

Wspomniane podejście znajduje potwierdzenie w orzecznictwie TSUE. W wyroku z dnia 23 marca 2006 r. w sprawie C-210/04 FCE Bank plc, TSUE stwierdził, iż "stały zakład mający siedzibę w innym państwie członkowskim, niebędący pod względem prawnym podmiotem odrębnym od spółki, do której należy, na rzecz którego spółka świadczy usługi, nie może być uznany za podatnika ze względu na obciążenie go kosztami z tytułu świadczenia tych usług".

W kontekście wyroku FCE Bank, na działalność Wnioskodawcy wykonywaną w Polsce oraz poza jej granicami należy patrzeć jak na działalność jednego podatnika dla celów VAT, a na ocenę skutków tej działalności na gruncie podatku VAT należy patrzeć z uwzględnieniem czynności opodatkowanych wykonywanych przez X. poza terytorium Polski.

Ma to istotne znaczenie ze względu na art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym podatnik ma również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami.

Analiza zacytowanego przepisu pozwala stwierdzić, iż prawo do odliczenia podatku naliczonego nie ogranicza się jedynie do terytorium jednego kraju. Koncepcja zharmonizowanego VAT na poziomie Unii Europejskiej opiera się na założeniu, iż VAT ma być neutralny dla podatnika nie tylko w jednym państwie w odniesieniu do podatku należnego i naliczonego, ale także transgranicznie.

Przywołany powyżej przepis ustawy o VAT stanowi odpowiednik art. 169a) Dyrektywy VAT. W myśl tej regulacji, podatnik ma prawo do odliczenia VAT, jeżeli towary i usługi są wykorzystywane do transakcji podatnika dokonywanych poza terytorium państwa członkowskiego, w którym podatek jest należny lub został zapłacony, w odniesieniu do których VAT podlegałby odliczeniu, gdyby zostały one dokonane na terytorium tego państwa członkowskiego.

W komentarzu do tego artykułu wskazuje się, że "nie jest istotne, w jakim kraju podatnik dokonuje czynności opodatkowanych, a w szczególności czy jest to ten sam kraj, w którym podatnik został obciążony podatkiem naliczonym. Jeżeli bowiem opodatkowane zakupy zostały dokonane w tym samym kraju, w którym opodatkowana jest dokonywana przez niego dostawa towarów lub świadczenie usług, wówczas podstawą do odliczenia podatku jest artykuł 168. Jeżeli natomiast podatek naliczony i podatek należny rozpoznawane są w różnych krajach, wówczas podstawą odzyskania podatku naliczonego jest artykuł 169 litera a (komentarz Dyrektywa VAT pod redakcją Krzysztofa Sachsa i Romana Namysłowskiego, Wolters Kluwer 208, str. 752).

Zasada neutralności VAT nie odnosi się zatem do aspektów geograficznych prowadzonej działalności, a nakazuje rozpatrywać ją jako funkcjonalną całość. Bez znaczenia pozostaje, na jakim terytorium dane jednostki są ulokowane, czy jest to Warszawa i Kraków, czy też Francja i Polska. Dyrektywa VAT nie jest bowiem aktem prawnym obowiązującym wyłącznie na terytorium jednego lub kilku krajów UE. Jest to akt prawa wspólnotowego, którego adresatem są wszystkie państwa członkowskie. Wszelkie zasady z niej wynikające (w tym zasada neutralności) powinny zatem być rozpatrywane z perspektywy wszystkich państw członkowskich, nie zaś z perspektywy pojedynczych państw członkowskich.

Wnioskodawca pragnie również wskazać, że prezentowane w niniejszym wniosku podejście znajduje potwierdzenie w ostatnim orzeczeniu Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: NSA), dotyczącym analogicznego stanu faktycznego do stanu faktycznego będącego przedmiotem niniejszego wniosku.

W wyroku z dnia 26 lutego 2013 r. (sygn. I FSK 493/12), odnoszącym się do możliwości odliczenia podatku VAT naliczonego przez oddział spółki zagranicznej realizujący czynności na rzecz jednostki macierzystej, NSA potwierdził, że prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z tytułu wydatków poniesionych przez oddział na terytorium Polski przysługuje mu, a podstawą do odliczenia jest właśnie art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy o VAT.

Co więcej, powołując się na zasadę neutralności podatku VAT, we wspomnianym wyroku NSA podkreślił, że oddział nie może być traktowany jako ostateczny konsument. Jak bowiem wskazano w uzasadnieniu: "Stanowisko organu, które zakwestionował w zaskarżonym wyroku Sąd pierwszej instancji, jest szczególnie nie do zaakceptowania, wobec wywiedzionego wniosku, że Oddział dokonujący zakupów dla realizacji działalności opodatkowanej w istocie z tytułu nabycia towarów usług dla realizacji usług gwarancyjnych traktowany byłby jako ostateczny konsument, pozbawiony prawa do odliczenia podatku naliczonego w fakturach wystawionych z tego tytułu. Takie stanowisko, jak słusznie ocenił to Sąd pierwszej instancji, naruszałoby zasadę neutralności VAT."

Podsumowując, w celu dokonania oceny, czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego, należy brać pod uwagę nie tylko związek zakupów dokonywanych przez X. na terytorium Polski ze sprzedażą dokonywaną w Polsce, ale także ze sprzedażą opodatkowana wykonywaną przez Wnioskodawcę globalnie. Zakupy dokonywane przez X. w Polsce są związane z dostawą towarów i świadczeniem usług, które byłyby opodatkowane VAT w Polsce i dawałyby prawo do odliczenia podatku naliczonego, gdyby ich miejscem świadczenia było terytorium Polski. X. prowadzi bowiem działalność gospodarczą i traktowana jest jako ten sam przedsiębiorca zarówno na terytorium Francji, jak i Polski. Jak podkreśla Wnioskodawca we wniosku, jest On w stanie wykazać na podstawie posiadanych przez siebie dokumentów i informacji, iż istnieje związek podatku VAT naliczonego w Polsce również z czynnościami opodatkowanymi poza terytorium kraju. Oddział nie jest ostatecznym konsumentem, a w konsekwencji nie może być jako taki traktowany, w rozumieniu przepisów ustawy o VAT.

Tym samym, Wnioskodawca ma prawo do zwrotu podatku VAT naliczonego, związanego wykonywaniem transgranicznych czynności opodatkowanych VAT.

Ad. 2) Zwrot podatku VAT naliczonego związanego z wykonywaniem przez Wnioskodawcę czynności opodatkowanych w Polsce.

Bez względu na wskazaną powyżej możliwość odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z wykonywaniem transgranicznych czynności opodatkowanych, Wnioskodawcy przysługuje także prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z wykonywaniem czynności opodatkowanych na terytorium kraju.

Zgodnie bowiem z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych (tekst jedn.: opodatkowanych na terytorium kraju), podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Z kolei, w myśl art. 15 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Z treści powołanych przepisów wynika, że ustawodawca wprowadził ograniczenie, iż odliczenie podatku naliczonego możliwe jest w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania działalności opodatkowanej na terytorium kraju. Nie ulega zatem wątpliwości, że podstawę do zwrotu części podatku VAT naliczonego (niezwiązanego z transgranicznymi czynnościami opodatkowanymi VAT), będzie stanowił także art. 86 ust. 1 ustawy o VAT. Część kosztów ponoszonych przez X. w Polsce związanych jest właśnie z nieodpłatnymi przekazaniami (opodatkowanymi VAT w Polsce) / świadczeniem na rzecz pracowników różnego rodzaju usług, które wcześniej zostały nabyte w imieniu X., lecz na rzecz pracowników (które jako takie również dotyczą usługi lub towarów opodatkowanych podatkiem VAT przez Wnioskodawcę na terytorium kraju). Skoro tak, podatek VAT naliczony wykazany na fakturach dokumentujących nabycie tych towarów/usług powinien dla Wnioskodawcy stanowić podatek do odliczenia/zwrotu.

Podsumowując, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z wykonywaniem przez Niego zarówno czynności opodatkowanych poza granicami Polski, jak również z wykonywaniem przez Niego czynności opodatkowanych na terytorium Polski.

Wnioskodawca pragnie również nadmienić, że w Jego ocenie zwrot podatku naliczonego w trybie art. 89 ustawy o VAT nie przysługuje Mu z uwagi na wykonywane czynności podlegające opodatkowaniu VAT na terytorium kraju, stanowiące sprzedaż, o której mowa w art. 2 pkt 22 ustawy o VAT. Wykonywanie takiej sprzedaży stanowi bowiem, w myśl § 3 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia w sprawie zwrotu, przesłankę wyłączającą prawo do zwrotu podatku VAT naliczonego w tym trybie.

Co więcej, jak podkreślił sam TSUE w wyroku z dnia 25 października 2012 r. w sprawach połączonych C-318/11 i C-319/11 Daimler/Widex, istnienie czynnych transakcji w danym państwie członkowskim stanowi decydujący czynnik dla wyłączenia stosowania ósmej dyrektywy (implementowanej w Polsce w drodze Rozporządzenia w sprawie zwrotu), przy czym przez "transakcje" należy rozumieć transakcje, od których należny jest podatek.

Zarówno zatem treść Rozporządzenia w sprawie zwrotu jak i podejście TSUE zaprezentowane w wyroku Daimler/Widex potwierdza, w ocenie Wnioskodawcy, słuszność Jego stanowiska zajętego w niniejszym wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl