IPPP3/443-47/11-2/IB
Pismo z dnia 30 marca 2011 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPP3/443-47/11-2/IB
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 22 grudnia 2010 r. (data wpływu 14 stycznia 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego od zakupu części zużytych do remontu i naprawy samochodu osobowego przed wprowadzeniem go do ewidencji środków trwałych - jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 14 stycznia 2011 r. wpłynął ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego od zakupu części zużytych do remontu i naprawy samochodu osobowego przed wprowadzeniem go do ewidencji środków trwałych.
W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:
Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów usług świadczącym usługi opodatkowane. Zakupił samochód osobowy sprowadzony z UE, który przed pierwszą rejestracją w RP i oddaniem do użytkowania wymaga naprawy. Doprowadzenie pojazdu do stanu umożliwiającego normalną eksploatację wymaga zakupu części zamiennych i jego naprawy. Pojazd nie jest wprowadzony do ewidencji środków trwałych.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie:
W związku z powyższym czy Wnioskodawca może odliczyć pełną kwotę podatku naliczonego od zakupu części zużytych do remontu i naprawy samochodu osobowego przed wprowadzeniem go do ewidencji środków trwałych.
Zdaniem Wnioskodawcy, art. 86 ust. 7a ustawy o podatku od towarów usług dotyczy zakupu części do wytwarzania samochodów osobowych. W przypadku Wnioskodawcy nie ma miejsca wytwarzanie samochodu osobowego lecz jego naprawa i nie ma znaczenia czy w danej chwili jest ujęty w ewidencji środków trwałych.
Samochód został zakupiony w celu wykorzystania go do prowadzenia działalności gospodarczej i po naprawie zostanie wprowadzony do ewidencji środków trwałych.
Biorąc powyższe pod uwagę oraz art. 88 ustawy Wnioskodawca uważa, że przysługuje Mu pełne odliczenie podatku naliczonego przy zakupie części użytych do naprawy samochodu osobowego.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.
Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.
Z przytoczonego przepisu wynika, że podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w takim zakresie, w jakim nabyte towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu. Zatem aby podatnik miał prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z otrzymanych faktur VAT, zakupy dokumentowane tymi fakturami muszą być związane w sposób bezpośredni i bezsporny z wykonywanymi przez niego czynnościami opodatkowanymi.
Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652) w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, tj. od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczalnej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.
Stosownie do ust. 2 tegoż artykułu, przepis ust. 1 nie dotyczy:
pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;
pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;
pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do niniejszej ustawy;
pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą - jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:
odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub
oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.
Na mocy art. 3 ust. 3 ww. ustawy zmieniającej, Spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 2 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.
Zgodnie z ust. 7 powyższego artykułu, przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do nabytych lub importowanych części składowych zużytych do wytworzenia przez podatnika samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w ust. 1, z uwzględnieniem przepisów ust. 3 i 4, jeżeli te samochody i pojazdy zostały zaliczone przez tego podatnika do środków trwałych w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.
Należy zaznaczyć, iż towary i usługi, przy nabyciu których nie stosuje się obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego, a także przypadki nie stanowiące podstawy do dokonania ww. obniżenia lub zwrotu, ustawodawca wymienił w art. 88 ustawy.
Z przepisów tego artykułu nie wynikają ograniczenia w zakresie odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia części służących do remontu, czy naprawy pojazdów samochodowych (osobowych, ciężarowych lub innych).
Zatem ustawodawca ograniczył prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem części samochodowych, ale jedynie w przypadku, gdy służą one podatnikowi do wytworzenia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych. Czynności naprawy lub remontu nie można jednakże utożsamiać z wytworzeniem.
Z przedstawionego stanu faktycznego oraz stanowiska wynika, iż Wnioskodawca będący zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów usług świadczącym usługi opodatkowane, zakupił samochód osobowy sprowadzony z UE, który przed pierwszą rejestracją w RP i oddaniem do użytkowania wymaga naprawy. Doprowadzenie pojazdu do stanu umożliwiającego normalną eksploatację wymaga zakupu części zamiennych i jego naprawy. Samochód został zakupiony w celu wykorzystania go do prowadzenia działalności gospodarczej i po naprawie zostanie wprowadzony do ewidencji środków trwałych.
Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż Wnioskodawca będzie miał prawo do odliczenia podatku naliczonego w pełnej kwocie przy nabyciu części zużytych do naprawy i remontu samochodu, który ma zamiar wykorzystywać przy świadczeniu usług opodatkowanych w prowadzonej działalności gospodarczej, przed wprowadzeniem go do ewidencji środków trwałych.
Zatem stanowisko Wnioskodawcy w przedmiotowej sprawie należy uznać za prawidłowe.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.