IPPP3-443-47/09-6/JF - Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony związany z inwestycją która nie została podjęta.

W odpowiedzi na wezwanie Spółki z dnia 28 kwietnia 2009 r. (data wpływu 4 maja 2009 r.) do usunięcia naruszenia prawa poprzez zmianę indywidualnej pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 7 kwietnia 2009 r. znak IPPP3-443-47/09-3/JF (sprostowanie oczywistej omyłki pismem z dnia 8 maja 2009 r. IPPP3-443-47/09-4/JF) złożone na podstawie art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów wyjaśnia, co następuje.

W wyniku ponownej analizy sprawy, z uwzględnieniem zarzutów przytoczonych w wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, znaleziono podstawy do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Treść zarzutów zawartych w wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa.

W ocenie Spółki, stanowisko wyrażone przez Dyrektora Izby Skarbowej w przedmiotowej interpretacji narusza przepisy prawa, w tym w szczególności: art. 86 ust. 1 oraz art. 91 ust. 7 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.).

Wnioskiem z dnia 16 stycznia 2009 r. Spółka zwróciła się do Ministra Finansów o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Przedmiotem działalności gospodarczej Spółki z o.o. (dalej: "Spółka") jest działalność polegająca na budowie centrów handlowych oraz wynajmie powierzchni handlowych. W latach 2006-2007 w celu pozyskania przychodów z najmu/sprzedaży powierzchni użytkowej centrum handlowego, które miało być wybudowane przez Spółkę (dalej: "Centrum"), Spółka prowadziła z jednostką samorządu terytorialnego Miasto (dalej: "Miasto") negocjacje w sprawie pozyskania gruntu, na którym miało być realizowane przedsięwzięcie, oraz przystąpiła do konkursu organizowanego przez Miasto na projekt zagospodarowania powyższego gruntu spełniający oczekiwania Miasta.

W związku z powyższymi działaniami Spółka poniosła szereg wydatków, w szczególności wydatki te obejmują:

3) Spółka nie posiadała również w żadnym momencie wymaganego przepisami prawa budowlanego pozwolenia na budowę (z uwagi na brak przystąpienia do inwestycji, Spółka nigdy nie wystąpiła z wnioskiem o takie pozwolenie).

W związku z brakiem zgody Miasta na nabycie prawa własności, użytkowania lub innego prawa do korzystania z gruntu, co wynikało ze zmiany koncepcji Miasta co do przeznaczenia tego gruntu, Spółka nigdy nie przystąpiła do realizacji przedsięwzięcia w postaci budowy Centrum. Należy podkreślić, że brak możliwości realizacji budowy Centrum (a w konsekwencji także brak przychodów z tytułu najmu/sprzedaży powierzchni handlowej Centrum) nie wynikał z woli Spółki, lecz był wynikiem decyzji Miasta.

Spółka nie posiadała również w żadnym momencie wymaganego przepisami prawa budowlanego pozwolenia na budowę (z uwagi na brak przystąpienia do inwestycji, Spółka nigdy nie wystąpiła z wnioskiem o takie pozwolenie). Spółka nigdy nie miała żadnego tytułu prawnego do gruntu, na którym miała miałoby powstać Centrum (w szczególności nie miała prawa własności, użytkowania ani żadnego innego prawa do korzystania z gruntu). Spółka nie rozpoczęła żadnych prac budowlanych ani ziemnych związanych z budową Centrum (w szczególności Spółka nawet nie wyznaczyła terenu budowy).

Spółka powzięła wątpliwości czy w związku z niemożnością realizacji inwestycji Spółka zachowała prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego w stosunku do poniesionych wydatków.

Zdaniem Spółki skoro wydatki zostały poniesione z zamiarem wykonywania działalności opodatkowanej podatkiem VAT (w celu uzyskania przychodów z najmu/sprzedaży powierzchni handlowej Centrum) to zgodnie z ustawą o VAT, Spółka zachowała prawo do odliczenia podatku naliczonego VAT w stosunku do wydatków nawet w przypadku rezygnacji z realizacji inwestycji.

W odpowiedzi na złożony wniosek Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów w dniu 7 kwietnia 2009 r. wydał interpretacje indywidualną IPPP3-443-47/07-3/JF, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe i stwierdził, iż skoro inwestycja nie została zrealizowana, Spółka nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego VAT w stosunku do wydatków i powinna, na podstawie art. 91 ust. 7 ustawy o VAT, skorygować odliczony podatek VAT. W dniu 8 maja 2009 r. pismem nr IPPP3-443-47/09-4/JF sprostowano oczywistą omyłkę dotyczącą sygnatury pisma - z IPPP3-443-47/07-3/JF na IPPP3-443-47/09-3/JF.

Spółka nie zgadza się ze stanowiskiem Dyrektora Izby Skarbowej. W złożonym wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa Spółka zarzuca naruszenie prawa materialnego, w szczególności: art. 86 ust. 1 oraz 91 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług.

W uzasadnieniu Spółka wskazała, iż zgodnie z ustawą o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego - z pewnymi zastrzeżeniami nie mającymi zastosowania w sprawie (art. 86 ust. 1).

Kwotę podatku naliczonego stanowi - między innymi - suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika;

Zgodnie z wykładnią celowością powyższych przepisów prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego przysługuje w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, przy czym pod pojęciem "towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych" należy rozumieć towary i usługi, które są związane z czynnościami opodatkowanymi - w szczególności są to takie towary i usługi, bez których wykonywanie czynności opodatkowanych nie byłoby możliwe.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego VAT wynikające ze związku nabywanych towarów i usług z czynnościami opodatkowanymi stanowi prawo nabyte podatnika bez względu na późniejsze okoliczności (w szczególności prawo do odliczenia pozostaje prawem nabytym w sytuacji, gdy ze względu na okoliczności od niego niezależne, podatnik nigdy nie użył tych towarów lub usług do celów czynności opodatkowanych).

W konsekwencji, o ile w momencie poniesienia wydatków niezbędnych do rozpoczęcia działalności opodatkowanej, podatnik działał w uzasadnionym przekonaniu, że działalność taka będzie wykonywana, to nabył on prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego w stosunku do tych wydatków.

Spółka podnosi, iż bezsprzecznie, w analizowanej sytuacji poniesienie wydatków było warunkiem sine qua non prowadzenia przez Spółkę działalności opodatkowanej (bez wydatków niemożliwe byłoby wybudowanie Centrum Handlowego niezbędnego do świadczenia usług najmu/sprzedaży powierzchni handlowej Centrum); Spółka działała w jak najbardziej uzasadnionym przekonaniu co do celowości i racjonalności Wydatków oraz obiektywnej możliwości rozpoczęcia wykonywania działalności opodatkowanej podatkiem VAT w zakresie najmu/sprzedaży powierzchni Centrum Handlowego. W konsekwencji, w momencie ponoszenia wydatków Spółka miała pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego VAT z tymi wydatkami związanego.

Brak możliwości realizacji budowy Centrum Handlowego spowodowany okolicznościami niezależnymi od Spółki, które pojawiły się po dokonaniu wydatków nie powinien mieć żadnego wpływu na powyższe prawo do odliczenia.

W ocenie Spółki w analizowanej sytuacji, zgodnie z ustawą o VAT, Spółka ma pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego VAT w stosunku do Wydatków.

Zgodnie z orzeczeniem z dnia 29 lutego 1996 r. w sprawie C-110/94: "W przeciwieństwie do tego, co utrzymują rządy belgijski i niemiecki, prawo do tego odliczenia pozostaje w mocy, nawet jeżeli później zadecydowano, na podstawie wyników tej analizy, o nieprzechodzeniu do etapu operacyjnego, ale o postawieniu przedsiębiorstwa w stan likwidacji, tak że zamierzona działalność gospodarcza nie skutkowała transakcjami opodatkowanymi. Jak zauważa Komisja, kłóci się to z zasadą bezpieczeństwa prawnego, że prawa i obowiązki podatnika zależą od faktów, okoliczności lub wydarzeń, które miały miejsce po ich stwierdzeniu przez administrację podatkową. Wynika stąd, że od momentu zaakceptowania, przez administrację podatkową, na podstawie danych przekazanych przez przedsiębiorstwo, że został spółce przyznany status podatnika, status ten nie może już, z zasady, zostać odebrany w późniejszym okresie ze skutkiem wstecznym z powodu wydarzeń, które miały lub nie miały miejsca. Inna wykładnia dyrektywy byłaby z resztą sprzeczna z zasadą neutralności podatku VAT, jeśli chodzi o obciążenie podatkowe przedsiębiorstwa. Mogłaby ona rodzić, podczas opodatkowania tych działalności inwestycyjnych, nieuzasadnione różnice pomiędzy przedsiębiorstwami realizującymi już transakcje opodatkowane i innymi, które zmierzaj poprzez inwestycje, do rozpoczęcia działalności, która byłaby źródłem transakcji opodatkowanych. Tym samym, pomiędzy przedsiębiorstwami tworzyłyby się arbitralne różnice-finalna akceptacja odliczenia zależałaby od odpowiedzi na pytanie czy takie inwestycje skutkowałyby transakcjami opodatkowanymi."

Zgodnie z orzeczeniem z dnia 15 stycznia 1998 r. w sprawie C-37/95: " (...) art. 17 dyrektywy musi być interpretowany jako zezwalający podatnikowi działającemu na odliczenie podatku VAT, który jest zobowiązany zapłacić od towarów i usług dostarczonych mu do prac inwestycyjnych przeznaczonych do celów zawieranych transakcji objętych opodatkowaniem. Prawo do odliczenia pozostanie prawem nabytym w sytuacji, gdy ze względu na okoliczności od niego niezależne. Podatnik gdy nie użył tych towarów lub usług do celów zawieranych transakcji objętych opodatkowaniem."

Zgodnie z art. 91 ust. 7 ustawy o VAT, przepisy art. 91 ust. 1-6 tej ustawy (dotyczące korekty podatku VAT naliczonego) stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usług.

W świetle powołanego przepisu, zdaniem Spółki:

W analizowanej sytuacji zgodnie z argumentacją przedstawioną w punktach l-2 powyżej, nie nastąpiła żadna zmiana prawa Spółki do odliczenia podatku naliczonego VAT związanego z wydatkami i w konsekwencji, art. 91 ust. 7 ustawy o VAT nie może mieć zastosowania w przedmiotowej sprawie.

Nawet w przypadku uznania, że Spółka w związku z niemożnością realizacji inwestycji, nie ma prawa do odliczenia podatku VAT związanego z wydatkami (co zdaniem Spółki jest sprzeczne z wykładnią art. 86 ust. 1 ustawy o VAT i zostało dowiedzione powyżej, to nie można wskazać żadnych czynności Spółki, z którymi związane są wydatki i które równocześnie stanowią czynności zwolnione z opodatkowania podatkiem VAT lub czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem VAT. W konsekwencji, skoro wydatki te nigdy nie mogłyby być związane z czynnościami zwolnionymi lub niepodlegającymi opodatkowaniu VAT, to art. 91 ust. 7 ustawy nie może mieć zastosowania w przedmiotowej sprawie.

Konkludując, zdaniem Spółki skoro wydatki zostały poniesione z zamiarem wykonywania działalności opodatkowanej podatkiem VAT (w celu uzyskania przychodów z najmu/sprzedaży powierzchni handlowej Centrum) to zgodnie z ustawą o podatku od towarów i usług, Spółka zachowała prawo do odliczenia podatku naliczonego VAT w stosunku do wydatków nawet w przypadku rezygnacji z realizacji takiej inwestycji.

Mając powyższe na uwadze Spółka wzywa Dyrektora Izby Skarbowej do usunięcia naruszenia prawa w przedstawionej wyżej sprawie.

Minister Finansów zmienia swoje stanowisko zawarte w indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 7 kwietnia 2009 r. znak: IPPP3-443-47/09-3/JF i stwierdza, co następuje:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepisy ustawy definiują pojęcie dostawy towarów i świadczenia usług. i tak, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7-art. 8 ust. 1 ustawy.

Artykuł 86 ust. 1 ustawy stanowi, iż w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 20 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Powyższe wskazuje, iż związek zakupu z czynnością podlegającą opodatkowaniu jest jednym z podstawowych warunków, które musi spełnić podatnik, aby mógł skorzystać z prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony. Powyższy przepis wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych - czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających temu podatkowi.

Ustawa o podatku od towarów i usług ustanawia zasadę tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

Istotna jest intencja nabycia - jeśli dany towar ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas - po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych - odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych.

W każdym więc przypadku należy dokonać oceny, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było wykonywanie czynności opodatkowanych. Z ogólnie przyjętej definicji "zamiaru" wynika, że jest to projekt, plan czy intencja zrealizowania czegoś. Istotą zamiaru są intencje jakie przyświecają dokonywanym czynnościom, jak i cel, który dana osoba ma osiągnąć dokonując tych czynności.

Podstawową przesłanką, dla realizacji uprawnienia do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego jest istnienie związku poniesionych wydatków z wykonywaniem czynności opodatkowanych (art. 86 ust. 1 ustawy). Związek ten zachodzi także jeśli z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów i usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej działalności wynika, iż zakup został dokonany w celu wykorzystania w prowadzonej działalności. Zaniechanie inwestycji samoistnie nie stanowi podstawy do skorygowania wcześniej rozliczonego podatku naliczonego ani w rozliczeniu miesiąca podjęcia decyzji o zaniechaniu inwestycji ani w odniesieniu do miesięcy rozliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z tą inwestycją.

Ponadto podstawowe znaczenie dla kształtu i funkcjonowania wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (podatku od towarów i usług) mają fundamentalne cechy tego podatku, tj.:

Realizację powyższych fundamentalnych cech podatku od towarów i usług, o których mowa wyżej, gwarantują nie tylko przepisy określające zakres przedmiotowy podatku VAT, tj. cyt. wyżej art. 5, 7 i 8 ustawy, lecz również przepisy regulujące zakres podmiotowy podatku od towarów i usług, czyli przepisy art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych - art. 15 ust. 2 ustawy.

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika, że dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty. Podatnikiem jest zatem również podmiot prowadzący działalność generującą straty, a nawet podmiot, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży.

Za podatnika należy uznać również osobę, która zadeklarowała zamiar prowadzenia działalności gospodarczej i poczyniła w tym celu pewne nakłady, mimo że sama działalność gospodarcza jeszcze się nie rozpoczęła, nawet w sytuacji jeśli nigdy nie zostanie rozpoczęta. Przykładowo zlecenie wykonania analizy opłacalności inwestycji, która w rezultacie nigdy faktycznie nie została zrealizowana, powinno być traktowane jako działalność gospodarcza. Poniesienie wstępnych wydatków inwestycyjnych w celu i z zamiarem rozpoczęcia przyszłej opodatkowanej działalności gospodarczej należy również uznać za działalność gospodarczą.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż każdy, kto dokonuje nabycia towarów i usług, które zmierzają do przyszłego wykorzystania ich dla czynności opodatkowanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej bez względu na to jakie faktycznie będą efekty tej działalności należy uznać w momencie ich nabycia za związane z wykonywaniem czynności opodatkowanych. Mając to na uwadze należy uznać, iż nawet niepodjęcie w sposób niezawiniony planowanej inwestycji związanej (w planach) z czynnościami opodatkowanymi nie powoduje utraty prawa do odliczenia podatku naliczonego. Należy przy tym zauważyć, iż konieczne staje się udowodnienie przez Podatnika takiego związku.

Zauważyć trzeba, iż w rozpoznawanej sprawie nie można mówić o inwestycji zaniechanej, gdyż prace przygotowawcze zmierzające do wybudowania środka trwałego (nieruchomości) nie zostały w ogóle podjęte. Aby było możliwe zaniechanie inwestycji, musi najpierw być ona rozpoczęta. brak możliwości realizacji budowy Centrum (a w konsekwencji także brak przychodów z tytułu najmu/sprzedaży powierzchni handlowej Centrum) nie wynikał z woli Spółki, lecz był wynikiem decyzji Miasta. Spółka nie posiadała również w żadnym momencie wymaganego przepisami prawa budowlanego pozwolenia na budowę - z uwagi na brak przystąpienia do inwestycji, Spółka nawet nie wystąpiła z wnioskiem o takie pozwolenie. Spółka nigdy nie miała żadnego tytułu prawnego do gruntu, na którym miała miałoby powstać Centrum (w szczególności nie miała prawa własności, użytkowania ani żadnego innego prawa do korzystania z gruntu). Spółka nie rozpoczęła prac budowlanych ani ziemnych związanych z budową Centrum. W sytuacji Spółki należy również zauważyć, że w związku z tym, iż zaprzestano prac nad inwestycją, nie doszło do powstania wartości niematerialnej i prawnej. Spółka nigdy nie przystąpiła do realizacji przedsięwzięcia w postaci budowy Centrum. Zatem w przypadku, gdy poniesione wydatki z tytułu zakupu towarów i usług, przeznaczonych na realizację inwestycji, stanowią koszt inwestycji, z której zrezygnowano, a Spółka obniżyła kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego, nie jest Ona zobowiązana do korekty podatku naliczonego odliczonego przy nabyciu tych towarów i usług.

Reasumując, Spółka ponosząc wydatki na zakup towarów i usług związanych z inwestycją, służącą w zamiarze działalności opodatkowanej miała prawo do odliczenia podatku naliczonego w momencie poniesienia tych wydatków i w terminach przewidzianych w ustawie. W sytuacji, gdy planowane inwestycje, nie zostały podjęte (nie przystąpiono do wykonania inwestycji) Spółka zachowuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego i w konsekwencji nie jest zobowiązana do korekty podatku naliczonego związanego z tą inwestycją na zasadach określonych w art. 91 ust. 7 ustawy, do skorygowania odliczonego uprzednio podatku naliczonego.

Analiza opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego w świetle przedstawionych przepisów podatkowych oraz argumentów zawartych w wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa wskazuje, iż stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Stronie przysługuje prawo wniesienia skargi na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie znak IPPP3-443-47/09-3/JF z dnia 7 kwietnia 2009 r. z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenie niniejszej odpowiedzi (art. 53 § 2 ww. ustawy) za pośrednictwem organu, który wydał interpretację (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.