IPPP3/443-465/09-2/KB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 2 czerwca 2009 r. (data wpływu 5 czerwca 2009 r.) - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sklasyfikowania czynności polegających na drukowaniu książek, broszur i czasopism na zlecenie wydawców w rozumieniu ustawy o podatku VAT- jest prawidłowe.

W dniu 5 czerwca 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sklasyfikowania czynności polegających na drukowaniu książek, broszur i czasopism na zlecenie wydawców w rozumieniu ustawy o podatku VAT.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawcą jest Drukarnia, która drukuje książki, broszury i czasopisma na zlecenie osób trzecich. Do druku Drukarnia zużywa będące jej własnością materiały między innymi papier, farby, klej i karton. Druk wykonywany jest na maszynach stanowiących własność Drukarni. Po wydrukowaniu książek, broszur lub czasopism Drukarnia jako ich właściciel wydaje je zleceniodawcom przenosząc na nich prawo rozporządzania nimi jak właściciel. Za wykonane produkty zleceniodawcy płacą na podstawie otrzymanej od Drukarni faktury VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydrukowanie przez Drukarnię książek, broszur lub czasopism, z własnych materiałów między innymi papieru, farb, kleju i kartonu, a następnie wydanie ich zleceniodawcy i przeniesienie na niego prawa do rozporządzania nimi jak właściciel stanowi dostawę towaru w rozumieniu ustawy o podatku VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, drukowanie przez Drukarnię książek, broszur lub czasopism z własnych materiałów a następnie przenoszenie na zleceniodawcę prawa dysponowania nimi jak właściciel jest w rozumieniu ustawy o VAT dostawą towarów.

Proces drukowania rozpoczyna się od przekazania Drukarni przez zleceniodawcę materiałów do druku. Najczęściej następuje to w formie elektronicznej na płytach kompaktowych lub za pośrednictwem Internetu. Drukarnia opracowuje otrzymane materiały a potem drukuje je na papierze będącym jej własnością używając do tego własnych farb. Następnie Drukarnia klei lub zszywa strony i oprawia całość w okładkę ponownie używając własnych materiałów.

Jest to więc proces produkcyjny w konsekwencji którego powstaje wyrób finalny w postaci książki, broszury lub czasopisma. Drukarnia wytwarza nowy, odrębny przedmiot, który wcześniej nie istniał.

Nawet jeżeli jest to druk kolejnego wydania książki to też powstaje nowy produkt, który jest taki sam jak poprzedni ale to nie jest ten sam produkt.

Skoro papier, farby, klej i karton były własnością Drukarni to zużycie ich podczas druku powoduje, że wydrukowana książka, broszura czy czasopismo jest własnością Drukarni. Tak więc Drukarnia może dysponować tym prawem i przenosić je na zleceniodawcę.

Bez znaczenia jest tutaj, że prawa autorskie lub wydawnicze do wydanego dzieła nie należą do Drukarni bowiem one nie są tutaj przedmiotem obrotu. Przedmiotem obrotu jest tylko książka, broszura lub czasopismo jako nośniki pewnych treści. To książka, ale rozumiana jako papier, farba, klej i okładka jest przedmiotem dostawy a nie zawarte w niej treści, których właścicielami są autor lub wydawca.

Zgodnie z art. 6 pkt 2 ustawy o VAT przez towary rozumie się między innymi rzeczy ruchome będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, które są wymieniane w klasyfikacjach statystycznych. Niewątpliwie książki, broszury i czasopisma spełniają powyższe kryteria. Są to ruchomości wymienione w PKWiU pod numerami 22.11 i 22.13, a ich produkcja jest opodatkowana podatkiem VAT.

Natomiast zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów rozumie się przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Taka sytuacja ma miejsce gdy Drukarnia wydaje wydrukowane książki, broszury lub czasopisma zleceniodawcy i przenosi na niego prawo do rozporządzania nimi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów - w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy - rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy.

Ustalenie czy mamy do czynienia z dostawą towarów czy też ze świadczeniem usług jest istotne dla określenia właściwej stawki podatku VAT, ponieważ ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności, w tym dostawy niektórych towarów, preferencyjną stawką podatku VAT.

Zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach. W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania organem właściwym do dokonywania klasyfikacji statystycznych na wniosek zainteresowanego jest Ośrodek Interpretacji Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego w Łodzi.

W myśl pkt 4.1 Zasad metodycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług - zakres rzeczowy PKWiU (rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług - Dz. U. Nr 42, poz. 264 z późn. zm.) Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług jest klasyfikacją produktów pochodzenia krajowego oraz z importu, przy czym:

* pod pojęciem wyrobów rozumie się surowce, półfabrykaty, wyroby finalne oraz zespoły i części tych wyrobów - o ile występują w obrocie,

* pod pojęciem usług rozumie się wszelkie czynności świadczone na rzecz jednostek gospodarczych prowadzących działalność o charakterze produkcyjnym nie tworzące bezpośrednio nowych dóbr materialnych - usługi na rzecz produkcji, wszelkie czynności świadczone na rzecz jednostek gospodarki narodowej oraz na rzecz ludności przeznaczone dla celów konsumpcji indywidualnej, zbiorowej i ogólnospołecznej.

W związku z powyższym, należy stwierdzić, iż pojęcie usług zawarte w zasadach metodycznych PKWiU nie jest tożsame z definicją usług zawartą w art. 8 ustawy o podatku od towarów i usług, a pojęcie dostawy i towaru we wskazanym rozporządzeniu w ogóle nie występuje.

Zgodnie z art. 8 ust. 3 ustawy o VAT usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji (z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119). Oznacza to, że najpierw koniecznym jest ustalenie czy dane świadczenie jest usługą w rozumieniu ustawy o VAT, a następnie sprawdzenie czy ta usługa została wymieniona w klasyfikacji usług.

Stosownie do definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, towarami są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Natomiast, w myśl przywołanego wcześniej art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Z analizy powyższych przepisów prawa podatkowego wynika, iż w celu uznania czy w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z dostawą towarów w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, należy rozważyć czy dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, tj. czy w wyniku danej transakcji nabywca będzie mógł faktycznie dysponować rzeczą.

Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym Wnioskodawca, drukuje książki, broszury i czasopisma na zlecenie osób trzecich. Do druku Drukarnia zużywa będące jej własnością materiały między innymi papier, farby, klej, karton. Druk wykonywany jest na maszynach stanowiących własność Drukarni. Po wydrukowaniu książek, broszur lub czasopism Drukarnia jako ich właściciel wydaje je zleceniodawcom przenosząc na nich prawo rozporządzania nimi jak właściciel. Za wykonane produkty zleceniodawcy płacą na podstawie otrzymanej od Drukarni faktury VAT.

Proces drukowania książki w oparciu o własne materiały jest procesem wytworzenia nowego dobra materialnego (rzeczy), o funkcji całkiem odmiennej od tej związanej z wykorzystanymi materiałami, który staje się przedmiotem obrotu w momencie przeniesienia prawa na wydawcę do rozporządzania nim jak właściciel. Bez znaczenia są przy tym prawa autorskie przynależne wydawcy do drukowanego utworu, gdyż nie są one w tym przypadku przedmiotem obrotu, lecz rzeczowa postać tegoż utworu jakim jest książka. Wytworzone w takim procesie produkcyjnym książki są rzeczami ruchomymi w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy, co do których Wnioskodawca - aby wydawca mógł nimi rozporządzać jak właściciel - musi przenieść prawo ich posiadania na nabywcę. Kiedy mowa o "przeniesieniu prawa do rozporządzania" nie należy tego zwrotu utożsamiać jedynie z przeniesieniem prawa własności w sensie prawnym, gdyż w pojęciu tym mieszczą się wszelkie formy przeniesienia prawa, które nabywcy umożliwiają rozporządzanie dobrami materialnymi (rzeczami) jak właścicielowi. W tym przypadku niewątpliwie Wnioskodawca wyzbywa się własności użytych do tej produkcji materiałów, które w ramach procesu produkcyjnego przybrały postać rzeczową książek. Przeniesienie własności tych towarów na wydawcę wymaga ich wydania, jako rzeczy określonych co do gatunku (art. 155 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), czyli przeniesienia również ich posiadania na wydawcę co pozwala temu ostatniemu na rozporządzanie tymi rzeczami jak właściciel. Tym samym następuje w takim przypadku przeniesienie przez Wnioskodawcę na wydawcę prawa do rozporządzania jak właściciel wyprodukowanym przez nią z własnych materiałów majątkiem rzeczowym, co czyni tę czynność dostawą towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy.

Biorąc pod uwagę przedstawione we wniosku okoliczności oraz przytoczone wyżej przepisy prawa należy stwierdzić, iż w przedmiotowej sytuacji mamy do czynienia z dostawą towaru, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.